Uitspraken

Bij besluit van 27 oktober 2020 heeft de raad het verzoek van [partij] en anderen om uitwerking van het bestemmingsplan "Gommerwijk West-West" afgewezen, onder mededeling dat voor de gronden van [partij] en anderen een bestemmingsplan zal worden opgesteld. De raad betoogt dat het niet is gelukt om binnen de termijn van 26 weken die is gesteld in de uitspraak van 24 maart 2021 een nieuw besluit te nemen, dit ondanks pogingen daartoe. Om die reden verzoekt de raad de looptijd van de dwangsom, waarvoor in de uitspraak een termijn van 26 weken is bepaald, met nog eens 26 weken op te schorten. [partij] en anderen wijzen erop dat de raad het verzoek om opschorting van de looptijd van de dwangsom pas heeft ingediend nadat de in de uitspraak van 24 maart 2021 vervatte termijn van 26 weken al was verstreken.

Bij besluit van 29 januari 2019 heeft de raad van de gemeente Maastricht het bestemmingsplan "Grensmaas 2018" vastgesteld. Het plan is een actualisering van het vorige bestemmingsplan "Grensmaas". Het plangebied omvat het gebied tussen het Julianakanaal en de Maas en het gebied tussen de Maas en de Zuid-Willemsvaart met uitzondering van de kernen Itteren en Borgharen en de recreatievijver ten zuiden van Itteren. Het plan bevat de planologische mogelijkheden om het zogeheten het Grensmaasproject af te ronden, waarbinnen hoogwaterbescherming, grindwinning en natuurontwikkeling worden gecombineerd. Het plan bevat daarnaast onder meer een regeling voor de woonboten in het zogenoemde overlaatgebied tussen de Stuwweg en de Bosscherweg. De gemeente Maastricht was voorafgaand aan de vaststelling van het plan al geruime tijd bezig met de herinrichting van dit overlaatgebied. Deze herinrichting omvat onder meer het verbeteren van het rommelige ruimtelijke beeld en het bebouwingsvrij maken van de oever.

Bij tussenuitspraak van 8 september 2021 (ECLI:NL:RVS:2021:1988) heeft de Afdeling het college van burgemeester en wethouders van Almelo opgedragen om binnen twaalf weken na de verzending van deze tussenuitspraak, met inachtneming van hetgeen daarin is overwogen, de geconstateerde gebreken in het besluit van 22 januari 2019 te herstellen, de Afdeling de uitkomst mede te delen, een eventueel gewijzigd besluit op wettelijk voorgeschreven wijze bekend te maken en dit ook aan de Afdeling toe te zenden. Deze tussenuitspraak is aangehecht.

Bij tussenuitspraak van 30 juni 2021, ECLI:NL:RVS:2021:1390, heeft de Afdeling het college van burgemeester en wethouders van Midden-Groningen opgedragen om binnen [locatie 3] weken na de verzending daarvan het gebrek in het besluit van 3 augustus 2018 te herstellen. Bij besluit van 1 december 2017 heeft het college een last onder bestuursdwang opgelegd. Volgens het college is sprake van, voor zover hier van belang, een met artikel 1b, tweede lid, van de Woningwet strijdige situatie. Het college heeft in artikel 5.17 van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht grondslag gevonden om deze last op te leggen. Er moest een aantal maatregelen worden getroffen. [appellante A] en [appellant B] hebben onder meer betoogd dat het college niet bevoegd was om de last onder bestuursdwang op te leggen, omdat niet is komen vast te staan dat sprake was van een met artikel 2.6, eerste lid, van het Bouwbesluit 2012 en artikel 1b, tweede lid, van de Woningwet strijdige situatie die de oplegging van de last rechtvaardigde.

Bij tussenuitspraak van 30 juni 2021, ECLI:NL:RVS:2021:1377, heeft de Afdeling de raad van de gemeente Vlieland opgedragen om binnen 16 weken na de verzending van deze uitspraak het daarin omschreven gebrek in het besluit van 27 januari 2020 tot vaststelling van het bestemmingsplan "Recreatiewoningen Noordzeeduinen Vlieland" te herstellen. De Afdeling heeft in de tussenuitspraak overwogen dat de raad heeft beoogd het buitenzwembad van Vlieland Vastgoed B.V., waarvoor al voor de inwerkingtreding van het bestemmingsplan een onherroepelijke omgevingsvergunning is verleend, in het plan te omschrijven als bestaand en daarmee als zodanig te bestemmen. Anders dan de raad heeft beoogd, volgt dit echter niet uit de definitie van het begrip bestaand in artikel 1.7 van de planregels, zo heeft de Afdeling in de tussenuitspraak overwogen.

Bij onderscheiden besluiten van 28 november 2017 heeft het college twee verzoeken van [appellant] om een tegemoetkoming in planschade afgewezen. [appellant] is eigenaar van de onroerende zaken op de adressen [locatie A] en [locatie B] te Rotterdam. [appellant] heeft het college verzocht hem tegemoet te komen in de planschade die hij lijdt als gevolg van de inwerkingtreding van het bestemmingsplan "Kralingen-West". De nabijgelegen adressen Oudedijk 199-207 en 222b en Bethlehemstraat 29 hebben in dit plan de functieaanduiding "maatschappelijk" gekregen. Volgens [appellant] zijn hierdoor zijn onroerende zaken in waarde gedaald.

Bij besluit van 28 november 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam een verzoek van [appellant] om een tegemoetkoming in planschade afgewezen. [appellant] is eigenaar van de onroerende zaak op het adres [locatie] te Rotterdam. [appellant] heeft het college verzocht hem tegemoet te komen in de planschade die hij lijdt als gevolg van de inwerkingtreding van het bestemmingsplan "Kralingen-West". De nabijgelegen adressen Oudedijk 199-207 en 222b en Bethlehemstraat 29 hebben in dit plan de functieaanduiding "maatschappelijk" gekregen. Volgens [appellant] is hierdoor zijn onroerende zaak in waarde gedaald. Het college heeft aan zijn bij besluit van 2 augustus 2018 gehandhaafde besluit van 28 november 2017 een advies van de Stichting Adviesbureau Onroerende zaken van november 2017 ten grondslag gelegd.

Bij besluit van 3 juni 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Utrecht een aanvraag van [appellant] om een eerder aan hem verleende ontheffing voor het rijden met zijn auto met kenteken [..-..-..] in het gesloten gebied "het Domplein en de omliggende straten" te verlengen, afgewezen.

Bij besluit van 30 juni 2020 heeft de raad van de gemeente Blaricum het bestemmingsplan "Blaricum Dorp, herziening 2020" vastgesteld. De raad heeft op 6 maart 2018 het bestemmingsplan "Blaricum Dorp 2018" vastgesteld. Het plan voorziet in de actualisatie van het planologische regime voor het dorpsgebied van Blaricum. Het voorliggende plan is vastgesteld naar aanleiding van de uitspraak van de Afdeling van 8 mei 2019, ECLI:NL:RVS:2019:1496, waarin de beroepen tegen het bestemmingsplan "Blaricum Dorp 2018" aan de orde waren. In de uitspraak is onder meer geoordeeld dat sprake is van gebreken in de besluitvorming over de plandelen die zien op de [locatie 1] en [locatie 2]. De Afdeling heeft geoordeeld dat het besluit van de raad van 6 maart 2018, voor zover het gaat om het plandeel met de bestemming "Agrarisch", de functieaanduiding "bedrijfswoning" en de bouwaanduiding "specifieke bouwaanduiding - dubbele bewoning" voor het perceel [locatie 1], niet met de juiste zorgvuldigheid is voorbereid.

Bij besluit van 6 juli 2020 heeft de raad van de gemeente Lochem het bestemmingsplan "Hanzeweg woonwijk Kop van Oost" vastgesteld. Het plan voorziet in maximaal 121 woningen op een deel van het bedrijventerrein Hanzeweg. Het plangebied ligt in het noordelijke deel van de kern van Lochem, tussen het gemeentehuis aan de Hanzeweg (in het westen) en het pad naar de stuw in de Berkel (in het oosten). Het Twentekanaal zorgt voor een begrenzing in het noorden en het wandelpad langs De Berkel zorgt voor een begrenzing in het zuiden. Een deel van de gronden in het plangebied is in eigendom bij 2n Vastgoed B.V. De woningen zullen worden ontwikkeld door Explorius Vastgoedontwikkeling B.V. [appellante] is het niet eens met het plan. [appellante] vreest dat haar bedrijfsvoering zal worden beperkt als gevolg van de in het plan voorziene woningen. Daarbij wijst [appellante] erop dat voor de aspecten geur en geluid valt te betwijfelen of het woon- en leefklimaat in deze woningen aanvaardbaar zal zijn.

Bij besluit van 12 juni 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Sittard-Geleen geweigerd [appellant] een omgevingsvergunning te verlenen voor het gebruik van de woning op het perceel [locatie 1] in Sittard in afwijking van het bestemmingsplan voor het verhuren van vier onzelfstandige woonruimtes. appellant] heeft een omgevingsvergunning aangevraagd voor het verhuren van vier onzelfstandige woonruimten in de bestaande eengezinswoning aan de [locatie 1] in Sittard. Bij het primaire besluit heeft het college de omgevingsvergunning geweigerd. In het besluit op bezwaar van 6 december 2019 heeft het college het bezwaar van [appellant] gedeeltelijk gegrond verklaard en de omgevingsvergunning verleend. Daartegen heeft [partij], die aan de [locatie 2] woont, beroep ingesteld. Zijn woning staat schuin tegenover de eengezinswoning van [appellant]. De rechtbank heeft een motiveringsgebrek in het besluit van 6 december 2019 geconstateerd.

Bij besluit van 27 maart 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Het Hogeland aan [vergunninghouders] een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van een (dak)opbouw op het perceel [locatie 1] te Zuurdijk. [vergunninghouders] hebben een omgevingsvergunning aangevraagd voor het plaatsen van een opbouw achter het voordakvlak van de woning op het perceel. Het college heeft de gevraagde omgevingsvergunning verleend, omdat het bouwplan niet in strijd is met de beheersverordening "Kleine Kernen" en er ook geen andere weigeringsgronden bestaan. De rechtbank heeft overwogen dat het college gehouden was de gevraagde omgevingsvergunning te verlenen, omdat zich geen van de in artikel 2.10, eerste lid, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht genoemde weigeringsgronden voordoen. [appellant A] en [appellant B] die allebei naast het perceel wonen aan de [locatie 2] respectievelijk [locatie 3] te Zuurdijk, zijn het niet eens met het oordeel van de rechtbank.

Bij besluit van 9 maart 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Midden-Groningen een verzoek van [appellante] om handhavend op te treden afgewezen.

Bij besluit van 28 juli 2020, kenmerk 1540725, heeft het college van burgemeester en wethouders van Katwijk aan Boskalis Nederland B.V. een omgevingsvergunning verleend voor het tijdelijk verleggen van de huidige N206 (westzijde) voor de RijnlandRoute, bestaande uit: het gebruiken van gronden of bouwwerken in strijd met een bestemmingsplan en het uitvoeren van een werk, geen bouwwerk zijnde, of van werkzaamheden, in gevallen waarin dat bij een bestemmingsplan is bepaald. [appellante sub 1] exploiteert een tankstation aan de [locatie] te Valkenburg. Hij vreest dat het bestreden besluit verstrekkende economische gevolgen heeft voor zijn bedrijf. KSV en anderen bestaan uit het burgerinitiatief Katwijk Smart Village, basisschool De Dubbelburg en omwonenden. Over de omgevingsvergunning betogen zij dat het aanleggen van een tijdelijke N206, als dat al nodig is, aan de zuidkant in plaats van de noordkant van de N206 zou moeten plaatsvinden. Zij vrezen onder meer voor aantasting van het woon- en leefklimaat.

Bij besluit van 28 juli 2020, kenmerk 1544444, heeft het college van burgemeester en wethouders van Katwijk aan Boskalis Nederland B.V. (hierna: Boskalis) een omgevingsvergunning verleend voor het kappen van 122 vergunningplichtige bomen voor de RijnlandRoute langs de Ir. G. Tjalmaweg (N206). Bij besluiten van 10 december 2014 en 23 maart 2016 heeft het college van gedeputeerde staten het provinciaal inpassingsplan "RijnlandRoute" vastgesteld. Uit het document "Nota van zienswijzen (Ontwerp)omgevingsvergunning tijdelijke verlegging N206 kapvergunning" van 24 juli 2020 (hierna: de nota van zienswijzen) blijkt dat de voorziene kap van de bomen noodzakelijk wordt geacht vanwege de aanleg van het traject van de tijdelijke N206, een snelfietspad en een watergang. KSV en anderen zijn volgens hun beroepschrift een burgerinitiatief, een basisschool en omwonenden van het projectgebied. Zij vrezen onder andere dat door de kap van de bomen natuurwaarden verloren gaan.

Bij besluit van 28 juli 2020, kenmerk 1540732, heeft het college van burgemeester en wethouders van Katwijk aan Boskalis een omgevingsvergunning verleend voor het tijdelijk verleggen van de huidige N206 (oostzijde) ten behoeve van de aanleg van de RijnlandRoute, bestaande uit de activiteiten het gebruiken van gronden of bouwwerken in strijd met een bestemmingsplan en het uitvoeren van een werk, geen bouwwerk zijnde, of van werkzaamheden, in gevallen waarin dat bij een bestemmingsplan is bepaald. Bij besluiten van 10 december 2014 en 23 maart 2016 heeft het college van gedeputeerde staten het provinciaal inpassingsplan "RijnlandRoute" vastgesteld. [appellant] exploiteert een lasbedrijf aan de [locatie] te Valkenburg. Hij kan zich niet verenigen met de omgevingsvergunning, omdat hij van mening is dat de voorziene verlegging van de N206 leidt tot ernstige verkeershinder voor het verkeer van en naar zijn bedrijf en tot ontneming van het zicht op zijn bedrijf, wat volgens hem leidt tot omzetverlies.

Bij besluit van 9 maart 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Stichtse Vecht het verzoek van [appellant sub 1] om handhavend optreden tegen onder meer de dam met duiker en beschoeiing aan de zuidzijde van het perceel [locatie 1] te Nieuwersluis, afgewezen. [appellant sub 1] woont op de [locatie 2] te Nieuwersluis. Het perceel aan de [locatie 1] grenst hieraan. Ten tijde van de besluiten was dit laatste perceel in eigendom van [appellant sub 2]. Voor de ontsluiting van dit perceel aan de zuidzijde is er een dam met duiker aangelegd. [appellant sub 1] ervaart overlast van het (zwaar) verkeer dat gebruik maakt van de ontsluiting van het perceel over de dam en dat vervolgens over de relatief smalle weg in het verlengde van haar perceel rijdt. Zij heeft het college verzocht om handhavend op te treden tegen de dam met duiker.

Bij besluit van 4 september 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Utrecht aan [appellant] een omgevingsvergunning voor het gedeeltelijk vervangen en uitbreiden van een bedrijfsgebouw op het perceel [locatie] te De Meern, geweigerd. Aan de [locatie] te De Meern is het civieltechnisch grondbedrijf van [appellant] gevestigd. In 2015 heeft [appellant] de schuur op voormeld perceel gedeeltelijk vervangen en uitgebreid met een opslagruimte, een kantine en een kantoor. Hiervoor heeft [appellant] op 30 november 2018 een aanvraag om een omgevingsvergunning ingediend. Het college heeft de omgevingsvergunning, na toepassing van de uniforme openbare voorbereidingsprocedure, geweigerd, omdat het bouwplan in strijd is met het ter plaatse geldende bestemmingsplan "Rijnenburg, Utrecht".

Bij besluit van 27 juni 2016 heeft het college van burgemeester en wethouders van Den Haag geweigerd aan [vergunninghoudster] een omgevingsvergunning voor de activiteit afwijken van het bestemmingsplan te verlenen voor het verruimen van de openingstijden van een wijnbar op het perceel [locatie] te Den Haag. [vergunninghoudster], de rechtsvoorgangster van [appellante], heeft op 26 januari 2016 een omgevingsvergunning aangevraagd voor het verruimen van de openingstijden van de wijnbar. Tegen dit besluit heeft [vergunninghoudster] beroep ingesteld. Bij besluit van 14 september 2017 heeft het college het besluit van 6 januari 2017 gewijzigd en vastgesteld dat op het moment van de terinzagelegging van het ontwerpbestemmingsplan op het perceel een horeca-inrichting in de categorie "middelzwaar" feitelijk aanwezig was. Daarom blijft een horeca-inrichting in die categorie op grond van artikel 5.5, onder b, van het bestemmingsplan "Binnenhof e.o." volgens het college toegestaan.

Bij besluit van 14 mei 2019 heeft de burgemeester van Den Haag aan [appellante] een exploitatievergunning verleend voor de horeca-inrichting aan de [locatie] te Den Haag. [appellante] heeft de [wijnbar] in januari 2019 gekocht. Zij heeft de burgemeester verzocht om verlening van een exploitatievergunning op grond van artikel 2:28 van de Algemene Plaatselijke Verordening voor de gemeente Den Haag voor de exploitatie van een wijnbar annex wijnwinkel behorende tot categorie 2 op het perceel. De burgemeester heeft de vergunning verleend. Hij heeft zich op het standpunt gesteld dat de weigeringsgrond van artikel 2:28, vijfde lid, aanhef en onder a, van de APV zich hier niet voordoet, omdat de exploitatie van de horeca-inrichting niet in strijd is met het bestemmingsplan "Binnenhof e.o.".

Bij besluit van 15 februari 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam bestuursdwang toegepast door het voertuig van [appellante] met kenteken [..-..-..] weg te slepen en in bewaring te stellen en heeft het de kosten daarvan ter hoogte van € 373,00 op [appellante] verhaald. [appellante] woont in de Valeriusstraat in Amsterdam. De Valeriusstraat is een straat met eenrichtingsverkeer waar aan beide zijden van de weg voertuigen staan geparkeerd. Het college heeft met ingang van 15 februari 2019 in de Valeriusstraat ter hoogte van huisnummer 221 een tijdelijke laad- en losplaats ingesteld door het plaatsen van het verkeersbord E7. Dit verkeersbord was voorzien van een onderbord met de tekst ‘op 15-2-‘19 7-18h.’ Tevens was er een onderbord waarop stond dat er een wegsleepregeling van kracht was en wit onderbord met een pijl.

Bij besluit van 27 juni 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Den Haag geweigerd aan Downtown Property B.V. een omgevingsvergunning te verlenen voor het in afwijking van het bestemmingsplan veranderen van de functie wonen (studentenunits) van 17 studentenwoningen aan de Scheepmakersstraat te Den Haag naar de functie logies. Het gebouw aan de Scheepmakersstraat is een voormalige boter- en margarinefabriek. Volgens het college staat de op het perceel rustende bestemming "Wonen" uit het geldende bestemmingsplan "Rivierenbuurt 2013" het aangevraagde gebruik niet toe en biedt het bestemmingsplan zelf geen toereikende afwijkingsmogelijkheid. De aanvraag past volgens het college weliswaar in de gemeentelijke hotelstrategie "Check in The Hague: Roomservice 2.0", maar het college heeft, kort samengevat, in de belangenafweging meer gewicht toegekend aan het belang bij het behoud van de bestaande kleinschalige wooneenheden voor de prioritaire doelgroepen studenten en young urban professionals.

Bij besluit van 26 september 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Voorschoten het pand aan de Leidseweg 40 te Voorschoten aangewezen als gemeentelijk monument. [appellant] is eigenaar van het pand aan de Leidseweg 40 te Voorschoten, dat plaatselijk bekend is onder de naam ‘Villa Helvetia’ en dat in 1884 is gebouwd in opdracht van [familie]. Op 8 mei 2017 heeft de commissie Welstand en Cultureel Erfgoed geadviseerd om de aanwijzingsprocedure als bedoeld in artikel 3 van de Erfgoedverordening Voorschoten 2016 te starten voor Villa Helvetia. Bij brief van 6 juni 2017 heeft het college aan [appellant] medegedeeld dat het is overgegaan tot het opstarten van de aanwijzingsprocedure en hem in de gelegenheid gesteld zijn zienswijze in te dienen. Het college heeft bij deze brief een concept redengevende omschrijving met waardestelling gevoegd.

Bij besluit van 24 september 2020 heeft de raad van de gemeente Noord-Beveland het bestemmingsplan "Camping De Paardekreek 2019" gewijzigd vastgesteld. Het plan voorziet in een actueel juridisch-planologisch kader voor de Camping De Paardekreek die ten zuiden van de kern Kortgene ligt en aan het Veerse Meer grenst. Daarnaast maakt het plan de bouw van watersuites op het Veerse Meer mogelijk. De verenigingen kunnen zich niet verenigen met het bestemmingsplan voor zover dit in watersuites voorziet.

Bij besluit van 20 mei 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Tubbergen [appellant] onder oplegging van een dwangsom gelast om het gebruik van de woning op het perceel [locatie] te Geesteren in strijd met het voorbereidingsbesluit in samenhang met het ontwerpbestemmingsplan uiterlijk 1 oktober 2019 te beëindigen en beëindigd te houden. Naar aanleiding van een handhavingsverzoek vanwege het gebruik van een woning in strijd met het bestemmingsplan heeft het college in 2018 controles uit laten voeren bij de woning op het perceel [locatie]. Uit deze controles bleek dat de woning toen werd bewoond door vijftien arbeidsmigranten. Het college heeft een last onder dwangsom opgelegd. Op 30 november 2018 heeft het college de last herroepen en het handhavingsverzoek afgewezen; het bewonen van een woning door meerdere arbeidsmigranten was volgens het college niet in strijd met het destijds geldende bestemmingsplan "Buitengebied Tubbergen 2016".

Bij besluit van 13 oktober 2020 heeft de raad van de gemeente Maasgouw het bestemmingsplan "Maasplassen, Stevensweert" vastgesteld. Het plangebied van het voorliggende plan bestaat uit een aantal deellocaties, die allemaal in eigendom van Maasplassen Stevensweert B.V. zijn. Het plangebied omvat het buitengebied van de kern Stevensweert in het zuidelijke gedeelte van de gemeente Maasgouw. Binnen het plangebied en de directe omgeving is sprake van een overwegend recreatief karakter met functies als een jachthaven, een recreatiepark met vakantiehuisjes, een visvijver en een dagstrand. Met het plan is beoogd om voorheen geldende planologische rechten op de percelen van Maasplassen Stevensweert B.V. te herstellen. Daarnaast wordt ter kwaliteitsverbetering van de recreatieve bestemming een aantal ontwikkelingen mogelijk gemaakt. [appellant] woont aan [locatie] in Stevensweert, op ongeveer 620 meter van de dichtstbijzijnde deellocatie van het plangebied.

Bij besluit van 4 oktober 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Harlingen een aanvraag van Ludinga Vastgoed om een tegemoetkoming in planschade afgewezen. Ludinga Vastgoed heeft op 8 oktober 2004 gekocht en is sinds 2 juni 2005 eigenaar van de onverdeelde helft van de percelen kadastraal bekend gemeente Harlingen, sectie B nummers 4093, 4094 en 4095 en sectie D nummers 3048, 3050, 3053, 3054, 3057 en 3058. Ludinga Vastgoed heeft verzocht om een tegemoetkoming in planschade ten gevolge van het op 15 april 2015 vastgestelde en op 22 juli 2015 in werking getreden bestemmingsplan "Harlingen-Ludinga". Het college heeft aan het in bezwaar gehandhaafde besluit van 4 oktober 2019 een door Thorbecke B.V. opgesteld advies van 18 juli 2019 ten grondslag gelegd. Thorbecke heeft het nieuwe bestemmingsplan vergeleken met het op 16 juni 2004 vastgestelde bestemmingsplan "Harlingen-Ludinga".

Bij besluit van 21 januari 2020, heeft het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Zevenaar aan [appellant A] en [appellant B] een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van een woning in samenhang met een molenromp op het perceel [locatie 1] in Zevenaar (hierna: het perceel).

Bij besluit van 27 mei 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Laren een verkeersbesluit genomen tot het plaatsen van twee verkeersborden waaruit blijkt dat het viaduct Rijksweg West gesloten is voor voertuigen en samenstellen van voertuigen, waarvan de totaalmassa hoger is dan 30 ton. Het college heeft daarnaast besloten tot verwijdering van twee borden waaruit blijkt dat alleen (brom)fietsers en ruiters zijn toegestaan op het viaduct. Verder is besloten tot verwijdering van betonblokken op de Rijksweg West en Rijksweg Oost. Bij brief van 21 december 2017 heeft het college de direct omwonenden van het viaduct geïnformeerd dat het viaduct per direct is aangewezen als (brom)fietspad en is afgesloten voor al het overige verkeer. Het college heeft aangegeven dat betonblokken zijn geplaatst om te voorkomen dat zwaar verkeer het viaduct kan berijden.

Bij besluit van 4 december 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam geweigerd aan [appellante] een omgevingsvergunning te verlenen voor het aanbrengen van een inpandige liftinstallatie in het hotel en het realiseren van een dakopbouw op het pand [locatie 1] te Amsterdam.

Bij besluit van 26 april 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam de aanvraag van [bedrijf] voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met het [bedrijfsvaartuig] afgewezen. Op 2 november 2016 heeft [bedrijf] een aanvraag gedaan voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met het vaartuig [bedrijfsvaartuig]. Het college heeft aan die aanvraag een rangnummer toegekend. Omdat dit rangnummer hoger was dan het aantal beschikbare vergunningen is de aanvraag afgewezen. Bij besluit van 13 juni 2018 heeft het college het bezwaar van [bedrijf] tegen de afwijzing ongegrond verklaard, omdat er een vergunningstop gold. Bij uitspraak van 13 december 2018 heeft de rechtbank het beroep van [bedrijf] tegen het besluit van 13 juni 2018 gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en het college opgedragen een nieuw besluit op bezwaar te nemen.

Bij besluiten van 15 februari 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam de aanvragen van Amsterdam Sailors voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met onderscheidenlijk de bedrijfsvaartuigen Prince of Amsterdam en Vastberaden afgewezen. Op 13 juni 2017 heeft het college artikel 1.3 van de Regeling passagiersvaartuigen Amsterdam 2013 gewijzigd en daarin bepaald dat tot een nader door het college te bepalen tijdstip geen exploitatievergunningen voor vaartuigen worden verleend. Op 11 september 2017 heeft Amsterdam Sailors aanvragen gedaan voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met onderscheidenlijk de bedrijfsvaartuigen Prince of Amsterdam en Vastberaden. Omdat de aanvragen onder de vergunningstop vallen, heeft het college op 15 februari 2018 de aanvragen afgewezen.

Bij besluit van 20 maart 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam de aanvraag van [bedrijf] voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met de [vijf bedrijfsvaartuigen] afgewezen. Op 8 juni 2017 heeft [bedrijf] een aanvraag gedaan voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met de [vijf bedrijfsvaartuigen]. Bij het besluit van 20 maart 2018 heeft het college de aanvraag afgewezen, omdat er een vergunningstop gold. Op 8 januari 2019 heeft het college de Regeling uitgifteronde 2022 voor exploitatievergunningen passagiersvaart vastgesteld. In artikel 1, eerste lid, van die regeling is bepaald dat een exploitatievergunning voor passagiersvaart slechts wordt verleend indien daarvoor een aanvraag is ingediend in de periode tussen 1 maart 2020 en 31 maart 2020. In het tweede lid is bepaald dat aanvragen die zijn ingediend in een andere periode worden afgewezen. Ook heeft het college de RPA 2013 gewijzigd.

Bij besluit van 5 februari 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam de aanvraag van [bedrijf] voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met het [bedrijfsvaartuig] afgewezen. Op 17 september 2018 heeft [bedrijf] een aanvraag gedaan voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met het [bedrijfsvaartuig]. Op 8 januari 2019 heeft het college de Regeling uitgifteronde 2022 voor exploitatievergunningen passagiersvaart (hierna: Regeling 2022) vastgesteld, die op 17 januari 2019 in werking is getreden. In artikel 1, eerste lid, van die regeling is bepaald dat een exploitatievergunning voor passagiersvaart slechts wordt verleend indien daarvoor een aanvraag is ingediend in de periode tussen 1 maart 2020 en 31 maart 2020. In het tweede lid is bepaald dat aanvragen die zijn ingediend in een andere periode worden afgewezen. Bij het besluit van 5 februari 2019 heeft het college de aanvraag afgewezen.

Bij besluiten van 5 februari 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam de aanvragen van Starboard Boats voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met onderscheidenlijk de bedrijfsvaartuigen Full House en Starboard afgewezen. Op 14 september 2018 heeft Starboard Boats aanvragen gedaan voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met onderscheidenlijk de bedrijfsvaartuigen Full House en Starboard. Op 8 januari 2019 heeft het college de Regeling uitgifteronde 2022 voor exploitatievergunningen passagiersvaart vastgesteld, die op 17 januari 2019 in werking is getreden. In artikel 1, eerste lid, van die regeling is bepaald dat een exploitatievergunning voor passagiersvaart slechts wordt verleend indien daarvoor een aanvraag is ingediend in de periode tussen 1 maart 2020 en 31 maart 2020. In het tweede lid is bepaald dat aanvragen die zijn ingediend in een andere periode worden afgewezen.

Bij besluiten van 8 februari 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdamde aanvragen van Testforce voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met onderscheidenlijk de bedrijfsvaartuigen Stella, Lois, Sloepon 1 tot en met 10 en Day afgewezen. Testforce heeft op 12 september 2018 aanvragen gedaan voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met onderscheidenlijk de bedrijfsvaartuigen Stella en Lois. Zij heeft die aanvraag gedaan op 9 oktober 2018 voor de bedrijfsvaartuigen Sloepon 1 tot en met 10 en op 15 januari 2019 voor het bedrijfsvaartuig Day. Op 8 januari 2019 heeft het college de Regeling uitgifteronde 2022 voor exploitatievergunningen passagiersvaart vastgesteld, die op 17 januari 2019 in werking is getreden.

Bij besluiten van 30 januari 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam de aanvragen van de vennootschap voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met onderscheidenlijk de bedrijfsvaartuigen Artemis en Pulp Fiction afgewezen. Op 15 oktober 2018 heeft de vennootschap aanvragen gedaan voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met onderscheidenlijk de bedrijfsvaartuigen Artemis en Pulp Fiction. Op 8 januari 2019 heeft het college de Regeling uitgifteronde 2022 voor exploitatievergunningen passagiersvaart (hierna: Regeling 2022) vastgesteld, die op 17 januari 2019 in werking is getreden. In artikel 1, eerste lid, van die regeling is bepaald dat een exploitatievergunning voor passagiersvaart slechts wordt verleend indien daarvoor een aanvraag is ingediend in de periode tussen 1 maart 2020 en 31 maart 2020. In het tweede lid is bepaald dat aanvragen die zijn ingediend in een andere periode worden afgewezen.

Bij besluiten van 8 februari 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam de aanvragen van Boaty voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met onderscheidenlijk de bedrijfsvaartuigen "Uno, Dos, Tres, Cuatro, Cinco, Seis, Siete, Ocho, Nueve, Diez" en "One, Two, Three, Four, Five, Six, Seven, Eight, Nine, Ten" afgewezen. Op 16 september 2018 heeft Boaty aanvragen gedaan voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met de bedrijfsvaartuigen. Op 8 januari 2019 heeft het college de Regeling uitgifteronde 2022 voor exploitatievergunningen passagiersvaart (hierna: Regeling 2022) vastgesteld, die op 17 januari 2019 in werking is getreden. In artikel 1, eerste lid, van die regeling is bepaald dat een exploitatievergunning voor passagiersvaart slechts wordt verleend indien daarvoor een aanvraag is ingediend in de periode tussen 1 maart 2020 en 31 maart 2020.

Bij besluit van 12 februari 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam de aanvraag van [appellante] voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met het bedrijfsvaartuig Amstelmeer afgewezen. Op 8 november 2016 heeft [appellante] een aanvraag gedaan voor een exploitatievergunning voor het vervoeren van passagiers met het vaartuig [bedrijfsvaartuig]. Bij het besluit van 12 februari 2018 heeft het college de aanvraag afgewezen, omdat er een vergunningstop gold. Bij besluit van 13 juni 2018 heeft het college, onder overneming van het advies van de gemeentelijke bezwaarschriftencommissie, de afwijzing gehandhaafd. Bij uitspraak van 13 december 2018 heeft de rechtbank het beroep van [appellante] tegen het besluit van 13 juni 2018 gegrond verklaard, dat besluit vernietigd en het college opgedragen een nieuw besluit op bezwaar te nemen.

Bij afzonderlijke besluiten van 7 maart 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam aan [appellant A] en [appellant B] twee boetes opgelegd van ieder € 6.000,00 omdat zij zonder vergunning twee appartementen hebben omgezet van zelfstandige in onzelfstandige woningen. [appellant A] en [appellant B] zijn sinds juni 2017 gezamenlijk eigenaar van de woning aan de [locatie] (hierna: de woning). Zij hebben een vergunning gekregen voor het splitsen van de woning in vier appartementen, [locatie 1], [locatie 2], [locatie 3] en [locatie 4]. [appellant A] en [appellant B] wonen zelf aan de [locatie 1]. De andere appartementen verhuren zij. In het kader van het project ‘Woningdelen’ heeft het college de feitelijke woonsituatie van het appartement aan de [locatie 2] en het appartement aan de [locatie 4] onderzocht. De toezichthouders hebben hun bevindingen opgeschreven in rapporten. Daarin staat dat beide appartementen worden verhuurd aan drie personen.

Bij besluit van 15 december 2020 heeft het dagelijks bestuur van het stadsdeel Oost van Amsterdam de locatie met het nummer 1087NB-323 nabij het adres Jan Vrijmanstraat 323 te Amsterdam aangewezen voor het inzamelen van grof afval.

Bij besluit van 15 december 2020 heeft het dagelijks bestuur van het stadsdeel Oost van Amsterdam de locatie met het nummer 1087MK-4 nabij het adres Jaap Speyerstraat 2 te Amsterdam aangewezen voor het inzamelen van grof afval.

Bij besluit van 15 december 2020 heeft de raad van de gemeente Tubbergen het bestemmingsplan "Tubbergen Buitengebied 2016 Veegplan" vastgesteld. Bij besluit van 29 november 2018 heeft de raad een voorbereidingsbesluit genomen als bedoeld in artikel 3.7 van de Wet ruimtelijke ordening. Dit "voorbereidingsbesluit wonen buitengebied, gemeente Tubbergen" is op 30 november 2018 bekendgemaakt en in werking getreden. In het voorbereidingsbesluit is een verbod als bedoeld in artikel 3.7, vierde lid, van de Wro opgenomen. In het voorbereidingsbesluit staat onder andere dat het verboden is om het gebruik van de gebouwen binnen de aangewezen gronden te wijzigen ten behoeve van het wonen door meer dan één huishouden. [appellant] is eigenaar van het perceel [locatie] te Geesteren. Hij kan zich niet met het plan verenigen, voor zover het plan het huisvesten van arbeidsmigranten in de woning aan de [locatie] niet mogelijk maakt.

Bij besluit van 30 januari 2019 heeft de minister van Buitenlandse Zaken de aanvraag van [appellant] voor een Nederlands paspoort niet in behandeling genomen. Op 21 december 2018 hebben de ouders van de toen nog minderjarige [appellant] namens hem een aanvraag ingediend voor een Nederlands paspoort. De vader heeft sinds 22 september 2011 de Nederlandse nationaliteit door naturalisatie. De moeder heeft de Guineese nationaliteit. De minister heeft de aanvraag niet in behandeling genomen en het bezwaar ongegrond verklaard omdat [appellant] niet het Nederlanderschap heeft verkregen door middel van erkenning door zijn vader. Het biologisch vaderschap is namelijk niet binnen één jaar na erkenning aangetoond met een DNA-onderzoek. De rechtbank heeft overwogen dat de minister terecht heeft gesteld dat het biologisch vaderschap niet is aangetoond en de aanvraag daarom op goede gronden niet in behandeling heeft genomen.

Bij besluit van 9 maart 2020 heeft de Belastingdienst/Toeslagen het verzoek van [appellante] tot herziening van het kindgebonden budget over 2016 en 2017 afgewezen. [appellante] heeft over de berekeningsjaren 2016 en 2017 kindgebonden budget in de vorm van voorschotten ontvangen. Daarbij heeft de Belastingdienst/Toeslagen het kindgebonden budget verhoogd met de tegemoetkoming voor alleenstaande ouders, de zogenoemde alleenstaande ouderkop. Op 29 mei 2018 is in de Basisregistratie personen (hierna: de BRP) geregistreerd dat [appellante] sinds 24 augustus 1993 getrouwd is met [echtgenoot]. Bij besluiten van 9 en 16 november 2018 heeft de Belastingdienst/Toeslagen het kindgebonden budget van [appellante] over respectievelijk 2016 en 2017 definitief berekend en een bedrag van in totaal € 5.546,- aan teveel ontvangen voorschotten van haar teruggevorderd. Daarbij heeft de Belastingdienst/Toeslagen [echtgenoot] als toeslagpartner van [appellante] aangemerkt.