Uitspraken

Bij besluit van 27 januari 2021 heeft het college aan [verzoeker] lasten onder dwangsom opgelegd wegens het zonder omgevingsvergunning realiseren van een paardenbak. Het college is vervolgens handhavend opgetreden, omdat sprake is van een overtreding. Volgens het college is sprake van een paardenbak (bestaande uit zand, een lichtmast met een omheining). Bij het besluit van 10 mei 2021 is [verzoeker] gelast om het zand te verwijderen en verwijderd te houden, op straffe van een dwangsom van € 5.000,- ineens. Verder is [verzoeker] bij dat besluit gelast om de lichtmast te verwijderen en verwijderd te houden, op straffe van een dwangsom van € 2.500,- ineens. Het college heeft tijdens de zitting toegelicht dat de omheining mag blijven staan als het zand en de lichtmast zijn verwijderd.

Bij besluit van 27 juni 2019 heeft de raad van de gemeente Meierijstad het bestemmingsplan "Afronding Bunderse Hoek" vastgesteld. Het bestemmingsplan voorziet in een juridisch-planologisch kader voor de ontwikkeling van een nieuwe woonwijk met 97 woningen tussen de bestaande woonwijk "De Bunders" en de Udenseweg in Veghel. Het oppervlak van het nieuwe woongebied bedraagt ongeveer 3,5 hectare. KDO Vastgoedontwikkeling is voornemens een gedeelte van het plangebied te ontwikkelen. Op 20 oktober 2016 is het bestemmingsplan "Afronding Bunderse Hoek 2016" vastgesteld door de raad van de toenmalige gemeente Veghel. Ook dat bestemmingsplan is naar aanleiding van het beroep van [appellant] en anderen (wederom in een andere samenstelling appellanten dan bij het voorliggende beroep) door de Afdeling vernietigd bij uitspraak van 2 augustus 2017, ECLI:NL:RVS:2017:2072. [appellant] en anderen zijn omwonenden van het plangebied en kunnen zich niet verenigen met de geplande woonwijk.

Bij besluit van 5 januari 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Bladel de bij besluit van 22 mei 2008 aan [appellante] verleende vergunning voor de herbouw van een recreatiewoning met bijgebouw op het perceel [locatie] in Bladel ingetrokken. [appellante] was eigenaar van een recreatiewoning op het perceel. Deze woning is door een brand verloren gegaan. Bij besluit van 22 mei 2008 heeft het college aan haar een vergunning krachtens artikel 40 van de Woningwet, nu omgevingsvergunning, verleend voor het herbouwen van een recreatiewoning en een bijgebouw op het perceel. [partij] heeft op 21 september 2017 een verzoek ingediend om de verleende vergunning in te trekken. Naar aanleiding van dit verzoek heeft het college [appellante] op 2 november 2017 laten weten de vergunning op grond van artikel 2.33, tweede lid, onder a, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht te willen intrekken, waarna de vergunning bij besluit van 5 januari 2018 is ingetrokken.

Bij besluit van 1 mei 2019 heeft het bestuur van de raad voor rechtsbijstand een aanvraag om een toevoeging voor verlening van rechtsbijstand aan [appellant], afgewezen. Op 3 april 2019 heeft A.J.T.M. Meuwissen een toevoeging aangevraagd voor het verlenen van rechtsbijstand aan [appellant] in een beroepsprocedure over de intrekking van een eerder verleende toevoeging voor een procedure tegen het UWV. Bij het in bezwaar gehandhaafde besluit van 3 mei 2019 heeft de raad de aanvraag afgewezen, omdat het volgens de raad om een probleem gaat waarvoor [appellant] geen advocaat nodig heeft.

Bij besluit van 20 december 2018 heeft het bestuur van de raad voor rechtsbijstand de ten behoeve van [appellant] verstrekte toevoeging voor gesubsidieerde rechtsbijstand met kenmerk IGZ4954 ingetrokken. De raad heeft aan mr. D.M. Gijzen, advocaat te Heerlen, een toevoeging met kenmerk IGZ4954 verstrekt voor het verlenen van rechtsbijstand aan [appellant] in een procedure tegen het UWV. Als resultaat van deze zaak heeft [appellant] met terugwerkende kracht twee bedragen aan Wajong-uitkering ontvangen van in totaal € 30.476,74. Dit is meer dan 50% van het heffingvrije vermogen in 2018, te weten € 15.000,00. Daarom heeft de raad bij het besluit van 20 december 2018 op grond van artikel 34g, eerste lid, aanhef en onder b, van de Wet op de rechtsbijstand in samenhang gelezen met de werkinstructie ‘Resultaatbeoordeling’, de toevoeging met kenmerk IGZ4954 ingetrokken. Dit leidt ertoe dat [appellant] ongeveer € 3.000,00 aan Gijzen moet betalen.

Bij besluit van 11 januari 2018 heeft de minister voor Medische Zorg de bij besluit van 15 augustus 2016 aan Zorgpunt verleende "Instellingssubsidie Vinex 2016" van € 151.628,00 ingetrokken en dit bedrag teruggevorderd. Zorgpunt is een gezondheidscentrum gevestigd in de wijk Ypenburg in Den Haag. De dienstverlening van Zorgpunt bestaat onder andere uit zorg door huisartsen, diëtisten, fysiotherapeuten en verloskundigen. Zorgpunt heeft op 30 mei 2017 een aanvraag bij de minister ingediend om de verleende subsidie voor 2016 vast te stellen. Bij besluit van 11 januari 2018 heeft de minister de subsidie voor 2016 ingetrokken en het subsidiebedrag van € 151.628,00 teruggevorderd. Bij besluit van 15 augustus 2018 heeft de minister het besluit van 11 januari 2018 gehandhaafd. De minister heeft aan zijn besluitvorming ten grondslag gelegd dat niet is gebleken dat er in 2016 zorg is aangeboden.

Bij besluit van 27 oktober 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Den Haag aan [vergunninghouder] een omgevingsvergunning verleend voor het veranderen van zijn woning aan de [locatie 1] in Den Haag door het plaatsen van een dakterras op de uitbouw van de winkel aan de [locatie 2] in Den Haag. Op 26 juni 2017 heeft [vergunninghouder] een aanvraag om een omgevingsvergunning ingediend voor het veranderen van de woning aan de [locatie 1] door het plaatsen van een dakterras op de uitbouw van de winkel aan de [locatie 2] in Den Haag. Het betreft een aanvraag ter legalisatie van een door [vergunninghouder] in juni 2017 gerealiseerd dakterras op die locatie. Tussen partijen is niet in geschil dat het dakterras in strijd is met het geldende bestemmingsplan "Statenkwartier", omdat het dakterras buiten het bouwvlak is gerealiseerd en de maximale bouwhoogte van 0,3 m hoger dan de vloer van de eerste verdieping wordt overschreden.

Bij tussenuitspraak van 31 maart 2021, ECLI:NL:RVS:2021:685 (hierna: de tussenuitspraak), heeft de Afdeling de raad van de gemeente Rijssen-Holten opgedragen binnen 16 weken na verzending van de tussenuitspraak het daarin omschreven gebrek in het besluit van de raad van 7 mei 2020, waarbij het bestemmingsplan "Buitengebied Holten, uitbreiding Camping de Holterberg" is vastgesteld, te herstellen. De Afdeling heeft in de tussenuitspraak van 31 maart 2021 onder 15.2 overwogen dat de raad onvoldoende draagkrachtig heeft gemotiveerd dat de voorziene ontwikkeling voorziet in een behoefte in kwantitatieve zin. De raad heeft niet op basis van actuele, concrete gegevens de kwantitatieve behoefte voor de gewenste ontwikkeling onderzocht. Bij het inzichtelijk maken van de behoefte dient rekening te worden gehouden met het bestaande aanbod aan campings in de omgeving die mogelijk al in die behoefte voorzien. Dat is in de onderbouwing niet meegenomen.

Bij besluit van 25 juli 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Lopik aan [appellant sub 1B] een tegemoetkoming in planschade van € 7.981,64 toegekend en het verzoek voor zover dat is ingediend door [appellant sub 1A] niet-ontvankelijk verklaard. [appellanten sub 1] hebben het college verzocht om een tegemoetkoming in de planschade die zij hebben geleden in de vorm van de waardevermindering van hun woning aan de [locatie] in Lopik als gevolg van de inwerkingtreding op 6 juni 2012 van het bestemmingsplan "Uitweg - Uitbreiding". Dit plan maakt de bouw van woningen mogelijk op de gronden ten zuidwesten en oosten van hun perceel. Deze gronden mochten op grond van het daarvoor geldende bestemmingsplan "Buitengebied" worden gebruikt voor agrarische doeleinden. In het advies wordt het college ten eerste geadviseerd om de aanvraag, voor zover deze is ingediend door [appellant sub 1A], niet-ontvankelijk te verklaren

Bij besluit van 22 mei 2019 heeft het college van de voormalige gemeente Loppersum, nu gemeente Eemsdelta, aan Rodin Broadband Groningen B.V. een omgevingsvergunning onder voorschriften verleend voor het plaatsen van een antennemast ten behoeve van het project Snel Internet Groningen op een perceel ten zuiden van de ijsbaan in Stedum, kadastraal bekend gemeente Stedum, sectie E, nummer 1408. Ten behoeve van het project Snel Internet Groningen is een convenant opgesteld om de uitvoering van de werkzaamheden tussen Groninger gemeenten en Rodin te formaliseren en in overeenstemming met de afspraken uit te voeren. In het convenant is vastgelegd onder welke voorwaarden de glasvezelkabel, inclusief de bijbehorende aansluitpunten en de masten, zal worden aangelegd. Het college heeft ingestemd met het convenant. Het convenant is namens de gemeente ondertekend. Rodin wil voor het project Snel Internet Groningen een antennemast van 40 m hoog realiseren aan de zuidkant van de ijsbaan in Stedum.

Bij besluit van 15 februari 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Voorst een aanvraag van [appellanten sub 2] om een tegemoetkoming in planschade deels afgewezen en deels niet-ontvankelijk verklaard. Op 3 oktober 2013 is het bestemmingsplan "Bedrijventerrein Nijverheid - ’t Belt, Twello" inwerking getreden. [appellanten sub 2] waren destijds eigenaar van een pand aan de [locatie] in Twello. Dit pand is een bedrijfspand met op de begane grond een garage met showroom en op de eerste verdieping een bedrijfswoning. Bij brief van 25 mei 2018 hebben zij het college verzocht om een tegemoetkoming in de planschade die zij stellen te lijden als gevolg van de inwerkingtreding van het nieuwe plan. Door de wijziging van de voor hun eigen perceel geldende bestemming en door de wijziging van de bestemmingen van de omliggende percelen, zijn de mogelijkheden van hun eigen perceel beperkt, waardoor zij schade lijden.

Bij besluit van 6 maart 2019 heeft het dagelijks bestuur van het stadsdeel Centrum het verzoek van [appellant] op grond van de Wet openbaarheid van bestuur buiten behandeling gelaten. [appellant] heeft het dagelijks bestuur verzocht om de volgende stukken openbaar te maken: 1. de JustID-rapportage die ten grondslag heeft gelegen aan de weigering van zijn verlengingsaanvraag voor een exploitatievergunning [locatie] en waarin staat dat [appellant] al sinds 1997 regelmatig met de politie in aanraking is geweest; 2. de aanvraag voor het opvragen van de JustID-rapportage; 3. de machtiging van het college van burgemeester en wethouders voor de aanvraag van de JustID-rapportage.

Bij besluit van 30 juni 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Ooststellingwerf voor twee woningen hogere waarden als bedoeld in artikel 110a van de Wet geluidhinder vastgesteld ten behoeve van het bestemmingsplan "Woningbouw Herenweg te Donkerbroek". Bij besluit van 30 juni 2020 heeft de raad van de gemeente Ooststellingwerf het bestemmingsplan "Woningbouw Herenweg te Donkerbroek" vastgesteld. Het bestemmingsplan voorziet in de realisering van twee vrijstaande woningen op een perceel in het lint van de Herenweg in Donkerbroek. Het gaat om een weideperceel ter hoogte van de Herenweg 122 en 124. Direct ten oosten en westen van het plangebied liggen woningen. Ten noorden, aan de overzijde van de Herenweg, is een pluimveehouderij gelegen. [appellant sub 1] en anderen wonen allen aan de Herenweg in Donkerbroek. Zij vrezen voor een aantasting van hun woongenot.

Bij besluit van 2 november 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Laren, naar aanleiding van een daartoe strekkend verzoek van [appellant], geweigerd handhavend op te treden tegen overtredingen die volgens [appellant] plaatsvinden op het perceel, plaatselijk bekend gemeente Laren, sectie E, nummer 274. [appellant] woont aan de [locatie 1]. Aan zijn achtertuin grenst het bosperceel, dat voorheen in gebruik was als kerstboomkwekerij. Het bosperceel is eigendom van [partij 3], die [partij 1] en [partij 2] toestemming heeft gegeven om het bosperceel te gebruiken en te onderhouden. [partij 1] en [partij 2] wonen aan de [locatie 3] te Laren en hun achtertuin grenst eveneens aan het bosperceel. [appellant] vindt dat het bosperceel niet op de juiste wijze wordt onderhouden. Hij heeft bij het college melding gemaakt van stankoverlast en van handelingen die volgens hem wijzen op gebruik als tuin, op afvalstort en op stelselmatige afbraak van de op het bosperceel aanwezige natuurwaarden.

Bij besluit van 16 september 2020 heeft de raad van de gemeente Zevenaar het bestemmingsplan "VAB Bevermeerseweg, Angerlo" vastgesteld. Het plan maakt onder meer de realisatie van een nieuwe woning mogelijk op een perceel aan de [locatie 1] te Angerlo, gemeente Zevenaar, ter compensatie van de sloop van agrarische bedrijfsbebouwing (op het perceel [locatie 2]). Ten oosten van het plangebied ligt de watergang de Didamse Wetering. [appellant] woont naast het perceel [locatie 1], waar de nieuwe compensatiewoning is voorzien. Hij kan zich niet met het plan verenigen en vindt met name dat deze woning elders - dichterbij de slooplocatie - moet worden gebouwd. De initiatiefnemer van de nieuwe woning is [belanghebbende].

Bij besluit van 9 augustus 2018 heeft de burgemeester van Amsterdam het verzoek van [appellant] om beëindiging van de uitwisseling van zijn persoonsgegevens in het kader van de treiteraanpak en om wissing van zijn persoonsgegevens afgewezen. [appellant] is eind 2014 opgenomen in de zogenaamde treiteraanpak naar aanleiding van diverse meldingen van buurtbewoners van wangedrag en intimidatie. Met deze aanpak heeft de gemeente Amsterdam in samenwerking met meerdere partners, waaronder de politie, het Openbaar Ministerie, woningbouwcorporaties en Jeugdbescherming Amsterdam, een werkwijze ontwikkeld om bijzondere gevallen van ernstige overlast en intimidatie in de woonomgeving tegen te gaan. Het gaat bij de treiteraanpak om ernstige overlast gericht tegen één of meer specifieke personen of huishoudens, niet om 'gewone' burenruzies. Naast ernstige overlast is daarbij vaak sprake van bedreiging, vernieling van eigendommen of mishandeling.

Bij besluit van 13 oktober 2020 heeft de raad van de gemeente Waalre het bestemmingsplan "Tuinen Oliemolen" vastgesteld. Het plangebied ligt ten westen van Waalre en grenst aan de in ontwikkeling zijnde woningbouwlocatie De Smaragd, die gelegen is tussen de Molenstraat en de Dreefstraat. Het plan voorziet in een vergroting van de tuinen van bouwkavels aan de Oliemolen binnen De Smaragd. Alle gronden binnen het plangebied zijn voorzien van de bestemming "Tuin" en zullen gebruikt gaan worden als achtertuinen van de woningen. [appellant] is eigenaresse van het perceel dat grenst aan de westzijde van het plangebied en kan zich niet met het voorliggende plan verenigen.

Bij besluit van 10 oktober 2017 heeft de minister voor Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media de bekostiging die de stichting heeft ontvangen voor basisschool Van Dijck in verband met de samenvoeging per 1 augustus 2014 van deze school met basisschool Van Everdingen, herzien en een bedrag van € 356.802,16 teruggevorderd. Op 13 mei 2014 heeft de stichting op het zogeheten BRIN-mutatieformulier aangegeven dat basisschool Van Everdingen zal worden opgeheven met ingang van 1 augustus 2014 onder gelijktijdige samenvoeging met basisschool Van Dijck. De minister heeft de stichting in verband met de samenvoeging bijzondere bekostiging voor de schooljaren 2014-2015, 2015-2016, 2016-2017 en 2017-2018 verstrekt. Volgens de minister is de aanspraak van de stichting op deze bekostiging vervallen, omdat op 1 augustus 2014 geen leerlingen van de op te heffen school naar de fusieschool zijn overgegaan.

Bij besluit van 10 oktober 2017 heeft de minister voor Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media de bekostiging die de stichting heeft ontvangen voor basisschool Op Dreef in verband met de samenvoeging per 1 augustus 2014 van deze school met de Montessorischool Den Dolder, herzien en een bedrag van € 448.405,50 teruggevorderd. Op 13 mei 2014 heeft de stichting op het zogeheten BRIN-mutatieformulier aangegeven dat de Montessorischool Den Dolder zal worden opgeheven met ingang van 1 augustus 2014 onder gelijktijdige samenvoeging met basisschool Op Dreef. De minister heeft de stichting in verband met de samenvoeging bijzondere bekostiging voor de schooljaren 2014-2015, 2015-2016, 2016-2017 en 2017-2018 verstrekt. Volgens de minister is de aanspraak van de stichting op deze bekostiging vervallen, omdat op 1 augustus 2014 geen leerlingen van de op te heffen school naar de fusieschool zijn overgegaan.

Bij besluit van 14 augustus 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Goirle een verzoek van de Stichting om handhavend op te treden tegen een aarden wal op een perceel aan de Gilzerbaan in Riel afgewezen. De Stichting heeft het college verzocht om handhavend op te treden tegen een aarden wal op een bosperceel, plaatselijk bekend gemeente Goirle, sectie [...], nummer [...] en [...] (hierna: het perceel). Het noordelijk gedeelte van dit perceel was in gebruik als homo-ontmoetingsplek (hierna: HOP). [persoon] heeft in 2014 het perceel gekocht en een omgevingsvergunning gekregen voor het plaatsen van een hekwerk om het perceel. Met de uitspraak van de Afdeling van 15 mei 2019, ECLI:NL:RVS:2019:1580, zijn de rechtsgevolgen van de vernietigde omgevingsvergunning voor het hekwerk in stand gebleven. Het hekwerk is geplaatst waardoor het perceel niet meer vrij toegankelijk is. In geschil is of de Stichting belanghebbende is bij het handhavingsverzoek.

Bij besluit van 16 januari 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Nijkerk aan [vergunninghoudster] een omgevingsvergunning verleend voor het uitbreiden van het pand op het perceel [locatie] te Nijkerkerveen ten behoeve van een restaurant. In het pand op het perceel is een restaurant gevestigd. De vergunning van 16 januari 2018 strekt tot het uitbreiden van het pand gedeeltelijk buiten het bouwvlak, wat in strijd is met het bestemmingsplan. De vergunning van 7 mei 2018 is voor een interne verbouwing van het restaurant. [appellanten] wonen in de nabijheid van het pand en vrezen overlast van het restaurant. Het hoger beroep gaat over beide vergunningen. [appellanten] betogen dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat het college bij het afwijken van het bestemmingsplan in redelijkheid de belangenafweging in hun nadeel heeft kunnen laten uitvallen.

Bij besluiten van 4 november 2020 heeft de raad van de gemeente Echt-Susteren de bestemmingsplannen "Woningbouw Julianastraat-Emmastraat Echt" en "Mussenstraat, Echt" vastgesteld. MJV Ontwikkelingen B.V. wil op de hoek Julianastraat en Emmastraat in Echt twee appartementengebouwen met in totaal 24 wooneenheden bouwen. Om dit mogelijk te maken heeft de raad op 4 november 2020 het bestemmingsplan "Woningbouw Julianastraat-Emmastraat Echt" vastgesteld. Het plangebied omvat een groot deel van het braakliggend terrein van de voormalige huishoudschool en heeft nu de bestemming "Wonen" met de aanduiding "gestapeld’ gekregen. Op de verbeelding staan twee bouwvlakken, op ieder bouwvlak is een appartementengebouw is toegestaan. [appellant sub 1] en anderen en [appellant sub 2] wonen dichtbij bij de locatie van de twee toegestane appartementengebouwen. Nester wil op de hoek Mussenstraat en Emmastraat in Echt, naast voornoemde appartementengebouwen, een zorgcomplex realiseren.

Bij besluit van 18 juli 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Gooise Meren geweigerd een omgevingsvergunning te verlenen voor het plaatsen van een dakkapel in het voordakvlak van de woning van [appellant] aan de [locatie] te Naarden. [appellant] heeft een omgevingsvergunning bouwen aangevraagd voor het plaatsen van een dakkapel in het voordakvlak van zijn woning aan de [locatie] te Naarden. Het college heeft de vergunning geweigerd, omdat het bouwplan in strijd is met het ter plaatse geldende bestemmingsplan "Stedelijk Gebied" voor zover het gaat om de breedte van de dakkapel ten opzichte van het dakvlak. Het college ziet geen aanleiding om een omgevingsvergunning te verlenen door af te wijken van het bestemmingsplan, omdat het bouwplan volgens hem ook in strijd is met een goede ruimtelijke ordening.

Bij besluit van 16 februari 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Meierijstad een aanvraag van [appellant] om een tegemoetkoming in planschade afgewezen. [appellant] is sinds [datum] 1997 eigenaar van een woning aan de [locatie 1] in Veghel. Hij stelt dat zijn woning in waarde is gedaald als gevolg van het op 19 november 2016 in werking getreden besluit waarmee een omgevingsvergunning is verleend aan de eigenaar van het naast zijn perceel gelegen perceel, [locatie 2]. De omgevingsvergunning maakt het mogelijk om, in afwijking van het bestemmingsplan, één van de op het perceel aanwezige bedrijfsgebouwen te gebruiken voor de huisvesting van maximaal 24 arbeidsmigranten. Volgens [appellant] leidt dit tot meer geluidhinder en verkeersdrukte en heeft het een afschrikwerkende werking op potentiële kopers. Hij heeft het college daarom verzocht om een tegemoetkoming in de schade.

Bij afzonderlijke besluiten van 11 maart 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Landgraaf [appellant sub 2A] en [appellant sub 2B] onder oplegging van een dwangsom gelast om verschillende bouwwerken op het perceel aan de [locatie] in Landgraaf te verwijderen en verwijderd te houden en het strijdige gebruik op het perceel te staken en gestaakt te houden. [appellant sub 2A] en [appellant sub 2B] zijn eigenaar van het perceel aan de [locatie] in Landgraaf. [appellant sub 2B] is tevens bewoner van het perceel. Het college heeft in de periode van november 2012 tot en met augustus 2018 meerdere controles uitgevoerd op het perceel. Tijdens de controles is onder andere geconstateerd dat er op het perceel twee stallencomplexen, een hondenhok, twee overkappingen, drie erfafscheidingen, twee keermuren en een stalen draagconstructie zijn gerealiseerd en dat de stallencomplexen worden gebruikt voor het houden van diverse landbouwhuisdieren.

Bij besluit van 12 november 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Haarlem de aanvraag van [appellant] om gebruik te maken van de regeling bezoekersparkeren afgewezen. [appellant] woont sinds februari 2012 in appartementencomplex Raakshof op het adres [locatie] te Haarlem. Hij ontvangt daar regelmatig bezoekers die met de auto komen. Nadat in het centrum een (digitale) bezoekersregeling was ingevoerd, heeft [appellant] op 11 november 2019 een aanvraag ingediend om daarvan gebruik te mogen maken, zodat zijn bezoek langer en voordeliger bij het Raakshof kan parkeren. Het college heeft de aanvraag afgewezen omdat het woonadres van [appellant] niet in het parkeervergunningengebied ligt. Dit besluit heeft het college in bezwaar gehandhaafd.

Bij besluit van 26 juni 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Utrecht geweigerd [appellant] een omgevingsvergunning te verlenen voor de bouw, in afwijking van het bestemmingsplan, van een hekwerk ten behoeve van een dakterras en een trap tussen dat dakterras en de achtertuin aan de [locatie 1] te Utrecht. [appellant] is de eigenaar van het perceel [locatie 2] te Utrecht en bewoont de bovenverdiepingen van het pand op dat perceel, genummerd [locatie 1]. De begane grond is verhuurd aan een derde en in gebruik als kantoorruimte. Aan de achterkant is het pand, slechts voor de hoogte van de begane grond, uitgebouwd. Op een gedeelte van de uitbouw ligt een dakterras. Achter de uitbouw ligt de achtertuin die bij het pand hoort. [appellant] heeft op 7 maart 2018 een omgevingsvergunning aangevraagd om het dakterras uit te breiden en daarvoor een hekwerk te plaatsen op de uiterste rand van de uitbouw.

Bij besluit van 24 december 2019 heeft het bestuur van de raad voor rechtsbijstand vastgesteld dat [appellant] met terugwerkende kracht geen recht heeft op vergoeding van de kosten van de hem toegewezen advocaat en bepaald dat [appellant] de eerder door de raad betaalde kosten moet terugbetalen. Bij besluit van 7 mei 2019 heeft de raad op last van de rechtbank of een andere instantie aan [appellant] een advocaat, mr. E.M. van den Oudenaller, toegewezen voor een strafrechtelijke procedure. Bij dit besluit heeft de raad verder ambtshalve een toevoeging aan [appellant] verleend. Daarbij heeft hij het inkomen en het vermogen van [appellant] niet getoetst. Op 4 november 2019 heeft de advocaat een aanvraag ingediend voor vergoeding van de door haar voor de strafzaak verrichte werkzaamheden. Bij besluit van 4 november 2019 heeft de raad aan de advocaat een vergoeding toegekend van € 1.056,62.

Bij besluit van 5 juli 2019 heeft de Belastingdienst/Toeslagen het recht van [appellant] op huurtoeslag over 2018 definitief vastgesteld op nihil en € 2.853,- van hem teruggevorderd. Op 3 januari 2018 heeft [appellant] huurtoeslag aangevraagd voor het toeslagjaar 2018. Daarbij heeft hij een jaarinkomen van € 24.274,- opgegeven. Bij besluit van 21 februari 2018 heeft de Belastingdienst/Toeslagen hem een voorschot huurtoeslag voor dat jaar toegekend van € 2.880,-. Bij besluit van 21 augustus 2018 heeft de dienst het voorschot huurtoeslag voor 2018 herzien naar € 2.852,-. Bij besluit van 5 juli 2019 heeft de dienst het recht van [appellant] op huurtoeslag over 2018 definitief vastgesteld op nihil en het teveel betaalde bedrag van € 2.852,-, evenals € 1,- rente, van hem teruggevorderd. Aan dit besluit heeft de dienst ten grondslag gelegd dat het gezamenlijke toetsingsinkomen van [appellant] en zijn [partner] hoger is dan de voor 2018 vastgestelde inkomensgrens van € 30.400,-.

Bij besluit van 5 juni 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Almere [appellant] uitgeschreven uit de basisregistratie personen. [appellant] stond in de brp ingeschreven op het adres [locatie] in Almere. Naar aanleiding van een bericht van de verhuurder dat [appellant] deze woonruimte had verlaten, is het college een adresonderzoek gestart. Op 17 februari 2020 heeft het college [appellant] een brief en een e-mailbericht gestuurd en hem gebeld om informatie te krijgen over zijn verblijfplaats. [appellant] heeft telefonisch laten weten dat hij op 26 december 2019 voor het laatst op dat adres was geweest, dat hij er niet meer woonde, dat er een gerechtelijke procedure liep, dat hij nog wel de huur betaalde en dat zijn post niet aan derden werd meegegeven. Hij verwachtte dat hij de woning weer zou kunnen betrekken zodra de procedure was afgerond. Hij wilde niet zeggen op welk adres hij verbleef.

Bij besluit van 5 juni 2019 heeft de algemeen directeur (lees: de directie) van het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen [appellant] voor vijf jaar rijgeschikt verklaard voor de rijbewijzen van de categorieën B, BE en T en de categorieën C, CE, D en DE. Niet is in geschil dat het CBR bij het besluit van 5 juni 2019 [appellant] terecht rijgeschikt heeft verklaard voor de rijbewijzen van de categorieën C, CE, D en DE (groep 2) voor de maximale duur van vijf jaar. In geschil is of het CBR hem bij dat besluit terecht rijgeschikt heeft verklaard voor de rijbewijzen van de categorieën B, BE en T (groep 1) voor een beperkte duur van vijf jaar. Bij brief van 5 februari 2019 heeft de Rijksdienst voor het Wegverkeer aan [appellant] meegedeeld dat zijn rijbewijs binnenkort verloopt en dat hij dit vóór 15 juni 2019 kan verlengen.

Bij afzonderlijke besluiten van 1 oktober 2019 heeft de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. [bedrijf] een boete opgelegd van € 20.000,00 en [appellante sub 2] een boete van € 12.000,00 wegens overtreding van artikel 2, eerste lid, van de Wet arbeid vreemdelingen. De staatssecretaris heeft daarnaast besloten tot openbaarmaking van inspectiegegevens. De door een arbeidsinspecteur van de Inspectie SZW op ambtseed opgemaakte boeterapporten van 26 april 2019 houden in dat de Nederlandse Arbeidsinspectie in het kader van het toezicht op erkende referenten, als bedoeld in de Wet modern migratiebeleid, een onderzoek heeft ingesteld naar [bedrijf]. Deze eenmanszaak is met ingang van 28 juni 2018 overgedragen aan [appellante sub 2]. Uit een administratief onderzoek is gebleken dat drie vreemdelingen, van Russische nationaliteit, als kennismigranten werkzaam waren voor [bedrijf].

Bij brief van 21 oktober 2016 heeft [appellant] de korpschef verzocht de schade (€ 11.147,90) te vergoeden, die hij stelt te hebben geleden omdat de korpschef hem overeenkomstig de Beleidsmaatregel bewaring legale vuurwapens van april 2012 verplichtte om zijn vuurwapens en munitie bij een bevoegd wapenhandelaar in bewaring te geven. De kosten (€13.940,00) daarvan zijn aanzienlijk hoger dan de kosten (€ 2.792,10) voor het in bewaring geven van de wapens bij de korpschef.[appellant] is wapenverzamelaar en had in die hoedanigheid vuurwapens in zijn woning opgeslagen. Bij besluit van 21 december 2012 heeft de korpschef het aan [appellant] verleend verlof tot het voorhanden hebben van vuurwapens voor verzameldoeleinden ingetrokken. De woning van [appellant] voldeed niet aan de daaraan te stellen veiligheidseisen.

Bij besluit van 14 oktober 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Haarlem het verzoek van [appellante] om inzage in haar persoonsgegevens ingewilligd door overzichtslijsten van de verwerkte gegevens en enkele documenten in kopie te verstrekken. [appellante] heeft bij brief van 25 juli 2019 op grond van artikel 12 en 15 van de Algemene verordening gegevensbescherming (EU) 2016/679 (hierna: AVG) verzocht om te vermelden welke persoonsgegevens van haar zijn verwerkt, wat de herkomst van die gegevens is, wat het doel van de verwerking is, aan wie die gegevens eventueel zijn verstrekt, welke passende waarborgen zijn getroffen bij doorgifte van die gegevens aan een ander land of internationale organisatie en hoe lang deze gegevens naar verwachting zullen worden opgeslagen. Zij heeft het verzoek gedaan omdat haar uitkering in het kader van de Participatiewet is opgeschort en uiteindelijk stopgezet.

Bij besluit van 14 oktober 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Haarlem het verzoek van [appellante] om inzage in haar persoonsgegevens ingewilligd door overzichtslijsten van de verwerkte gegevens en enkele documenten in kopie te verstrekken. [appellante] heeft bij brief van 25 juli 2019 op grond van artikel 12 en 15 van de Algemene verordening gegevensbescherming verzocht om te vermelden welke persoonsgegevens van haar zijn verwerkt, wat de herkomst van die gegevens is, wat het doel van de verwerking is, aan wie die gegevens eventueel zijn verstrekt, welke passende waarborgen zijn getroffen bij doorgifte van die gegevens aan een ander land of internationale organisatie en hoe lang deze gegevens naar verwachting zullen worden opgeslagen. Daarbij heeft zij ook verzocht om een kopie te verstrekken van de verwerkte persoonsgegevens. Zij heeft het verzoek gedaan omdat haar uitkering in het kader van de Participatiewet is opgeschort en uiteindelijk stopgezet.

Bij besluit van 16 december 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Utrecht aan [vergunninghoudster] een omgevingsvergunning verleend voor onder meer het herinrichten van een bijgebouw bij een woning aan de [locatie 1] te Utrecht ten behoeve van een bed & breakfast. Het gebouw aan de [locatie 1] te Utrecht is een vrijstaand bijbehorend bouwwerk bij de woning aan de [locatie 2] en is van dezelfde eigenaar. Tussen partijen is niet in geschil dat de B&B op grond van het bestemmingsplan niet in het bijbehorend bouwwerk is toegestaan. Het college stelt zich in het besluit op het standpunt dat van het bestemmingsplan kan worden afgeweken, omdat de uitoefening van een B&B op grond van artikel 32.3.2 van de planregels is toegestaan binnen het hoofdgebouw. [appellant] is een omwonende en vreest overlast door het gebruik van de B&B. Hij stelt zich op het standpunt dat er geen of onvoldoende toezicht is op het gebruik van de B&B en dat de B&B niet past in de omgeving.

Bij uitspraak van 9 december 2020, ECLI:NL:RVS:2020:2919, heeft de Afdeling bestuursrechtspraak het beroep van de stichting niet-ontvankelijk verklaard. De stichting heeft de Afdeling verzocht die uitspraak te herzien. In de uitspraak van 9 december 2020 heeft de Afdeling het beroep van de stichting tegen het besluit van de raad van de gemeente Ooststellingwerf van 26 februari 2019 tot vaststelling van het bestemmingsplan "Wolvegasterweg 10 Oldeberkoop" niet-ontvankelijk verklaard, omdat de stichting volgens de Afdeling niet als belanghebbende in de zin van artikel 1:2 van de Awb kan worden aangemerkt. De stichting betoogt dat de Afdeling in de uitspraak van 9 december 2020 ten onrechte heeft overwogen dat zij niet kan worden aangemerkt als belanghebbende bij het besluit van 26 februari 2019 en daardoor ten onrechte het beroep niet-ontvankelijk heeft verklaard.

Bij besluit van 11 februari 2021 heeft de minister van Infrastructuur en Waterstaat aan [appellant] een ‘Bevel tot staken van de arbeid’ opgelegd. [appellant] heeft samen met een vennoot een onderneming genaamd [bedrijf]. [appellant] verricht voor zijn onderneming werkzaamheden als taxichauffeur en als belastingadviseur. Op 11 februari 2021 is hij in de omgeving van Schiphol gecontroleerd door een inspecteur van de Inspectie Leefomgeving en Transport. De inspecteur heeft geconstateerd dat [appellant] in een aaneengesloten periode van 14 keer 24 uren geen rusttijd van 72 uur had genoten, zoals artikel 2.5:1, vijfde lid, onder b, van het Arbeidstijdenbesluit vervoer vereist. Op grond van artikel 8:1, eerste lid, van het Atbv levert dit een overtreding op. Daarom is aan [appellant] een ‘Bevel tot staken van de arbeid’ opgelegd.

De beroepen richten zich - onder meer - tegen het besluit van provinciale staten van Zuid-Holland van 13 oktober 2021 tot vaststelling van het provinciaal inpassingsplan "Warmtetransportleiding Vlaardingen-Den Haag". Het college van burgemeester en wethouders van Den Haag en Stichting Staedion en [verzoeker sub 2] hebben de voorzieningenrechter verzocht een voorlopige voorziening te treffen. Het inpassingsplan maakt de aanleg van warmtetransportleidingen in de gemeenten Den Haag, Rijswijk, Delft, Midden-Delfland, Schiedam en Vlaardingen mogelijk. Stichting Staedion en [verzoeker sub 2] hebben de voorzieningenrechter verzocht om het inpassingsplan te schorsen, voor zover dat een warmteoverdrachtstation ter hoogte van de Tripstraat in Den Haag mogelijk maakt.

De Admiraal heeft hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 9 december 2020 in zaak nr. 20/846. De burgemeester van Maassluis heeft bij brief van 15 december 2021 een aantal gedingstukken overgelegd en met verwijzing naar artikel 8:29 van de Awb medegedeeld dat uitsluitend de Afdeling kennis zal mogen nemen van deze stukken. Na anonieme meldingen van drugshandel en politieobservaties ter plaatse heeft de politie De Admiraal doorzocht. De politie heeft De Admiraal op 13 september 2019 met spoed gesloten. De burgemeester heeft vervolgens gelast De Admiraal voor drie maanden te sluiten. De burgemeester heeft de Afdeling wegens het bestaan van gewichtige redenen verzocht te bepalen dat alleen de Afdeling van de vertrouwelijk overgelegde stukken kennis zal nemen. Het betreft volgens de burgemeester persoonsgevoelige informatie.

[appellanten sub 1], Waterschap Fryslân, het college van gedeputeerde staten van Fryslân, [appellant sub 4], het college van burgemeester en wethouders van Tytsjerksteradiel en andere en [appellant sub 6A] en anderen hebben beroep ingesteld tegen het instemmingsbesluit gewijzigd winningsplan Tietjerk van de minister van Economische Zaken en Klimaat van 29 december 2021, kenmerk DGKE-WO/V-6194.

[verzoeker] heeft de voorzieningenrechter verzocht een voorlopige voorziening te treffen die primair inhoudt dat het college van burgemeester en wethouders van Den Haag wordt verplicht om hem binnen een week inzage te verlenen in de IP-adressen die van hem worden verwerkt. Voorts verzoekt [verzoeker] - indien hem geen inzage binnen een week kan worden gegeven - om het college op te dragen geen logbestanden te vernietigen van systemen waarin zijn gegevens kunnen voorkomen totdat inzage is gegeven.

De rechtbank Limburg heeft in haar uitspraak van 1 februari 2022 de sluiting van de woning van [verzoeker A] en [verzoeker B] voor de duur van zes maanden in stand gelaten. [verzoeker A] en [verzoeker B] hebben de voorzieningenrechter verzocht een voorlopige voorziening te treffen die inhoudt dat het besluit van de de burgemeester van Sittard-Geleen tot sluiting van de woning wordt geschorst, totdat de Afdeling op het hoger beroep heeft beslist.

De rechtbank Oost-Brabant heeft in haar uitspraak van 21 februari 2022 de intrekking van de horeca- en exploitatievergunning van horecabedrijf Carrousel in stand gelaten. Carrousel B.V. heeft de voorzieningenrechter verzocht een voorlopige voorziening te treffen die inhoudt dat de besluiten van de burgemeester van 's-Hertogenbosch (betreffende horecabedrijf Carrousel) per 25 februari 2022 worden geschorst, totdat de Afdeling op het hoger beroep heeft beslist.

Bij besluit van 20 september 2018 heeft de raad van de gemeente Bladel het bestemmingsplan "KBP Zuidoost, Hapert" vastgesteld. Het plan voorziet in de realisering van een kennis- en innovatiecentrum ten behoeve van de veehouderij met een parkeergarage op het "Kempisch Bedrijvenpark" te Bladel. Het plangebied grenst aan het motorcrossterrein "De Ketelberg". [appellante sub 1], [appellant sub 2] en [appellant sub 3] wonen in de omgeving van het plangebied en vrezen dat het voorliggende plan zal leiden tot een aantasting van hun woon- en leefklimaat. De raad stelt dat [appellante sub 1], [appellant sub 2] en [appellant sub 3] niet als belanghebbenden kunnen worden aangemerkt bij het plan, nu zij wonen op een afstand variërend tussen ongeveer 600 m en 1,1 km van het plangebied. Volgens de raad zullen zij geen rechtstreekse gevolgen in hun woon- en leefomgeving ervaren door de in het plan toegelaten ontwikkeling.

Bij besluit van 23 november 2018 heeft de staatssecretaris de vreemdeling in bewaring gesteld. Bij besluit van 23 mei 2019 heeft de staatssecretaris de vreemdeling in bewaring gesteld. Deze uitspraak gaat over de vraag of de staatssecretaris een burger van de Unie in vreemdelingenbewaring kan stellen. Als deze vraag bevestigend moet worden beantwoord, gaat het vervolgens over de vraag of de vreemdeling op beide momenten dat hij in bewaring is gesteld volledig heeft voldaan aan het over hem genomen besluit tot verwijdering, als bedoeld in artikel 15 van de Verblijfsrichtlijn. Als deze laatste vraag bevestigend moet worden beantwoord, mocht hij niet in bewaring worden gesteld. In de verwijzingsuitspraak heeft de Afdeling het Hof de vraag voorgelegd of een burger van de Unie aan een besluit tot verwijdering heeft voldaan zodra deze burger binnen de in dat besluit gestelde termijn voor vrijwillig vertrek het grondgebied van de lidstaat dat het besluit heeft genomen aantoonbaar heeft verlaten.

Bij tussenuitspraak van 18 november 2020 (ECLI:NL:RVS:2020:2773) over de beroepen van [appellant] tegen de besluiten van 29 januari 2019 en 31 januari 2019, heeft de Afdeling de raad van de gemeente Gemert-Bakel opgedragen om binnen 16 weken na verzending van de tussenuitspraak het daar omschreven gebrek in het besluit van de raad van de gemeente Gemert-Bakel van 31 januari 2019 tot vaststelling van het bestemmingsplan "Gemert-Bakel Stedelijke gebieden, oktober 2018" te herstellen. De Afdeling heeft in de tussenuitspraak onder 12.2 overwogen dat de raad ter zitting heeft erkend dat hij bij de vaststelling van het plan geen rekening heeft gehouden met de door [appellant] gekozen situering van de propaantank op zijn aangrenzend perceel onder het vorige planologische regime. Hierdoor heeft de raad onvoldoende rekening gehouden met de bestaande situatie voorafgaand aan de vaststelling van het plan.

Bij besluit van 4 juni 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van De Ronde Venen geweigerd aan [appellante] een omgevingsvergunning te verlenen voor het uitbreiden van de bestaande melkgeitenhouderij op het perceel [locatie] in Abcoude. [appellante] exploiteert op het perceel een geitenhouderij met 1000 melkgeiten. [appellante] heeft op 10 juli 2018 een aanvraag ingediend voor een omgevingsvergunning als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder e, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht voor het uitbreiden van het aantal melkgeiten naar 2100 binnen de bestaande gebouwen. Bij het besluit van 4 juni 2019 heeft het college de aanvraag uit voorzorg geweigerd vanwege aanblijvende onduidelijkheid over de oorzaak van mogelijke gezondheidsrisico’s van geitenhouderijen voor hun directe omgeving. Daarbij heeft het college verwezen naar de afweging van provinciale staten van Utrecht over de geitenstop.

Bij besluit van 20 november 2018 heeft de korpschef beslist op een verzoek van [appellante] om inzage in en verstrekking van afschriften van haar betreffende persoonsgegevens die door de korpschef worden verwerkt. De korpschef heeft het verzoek van [appellante] opgevat als een verzoek in de zin van artikel 25 van de Wet politiegegevens. De korpschef heeft aan [appellante] een overzicht verstrekt van alle registraties in het Bedrijfsprocessensysteem van de politie, de Basisvoorziening Handhaving (BVH), waarin haar gegevens zijn verwerkt. Deze gegevens komen voort uit meldingen die [appellante] heeft gedaan of zijn afkomstig van incidenten waar zij bij betrokken is geweest en de politie ter plaatse is gekomen. De korpschef heeft aan [appellante] te kennen gegeven dat zij deze gegevens mag inzien. Op grond van beleidsafspraken worden geen afschriften van dossierstukken verstrekt of kopieën gemaakt.

Bij vier onderscheiden besluiten van 28 augustus 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Stichtse Vecht aan de eigenaren van de woningen op de adressen [locatie 1], [locatie 2], [locatie 3] en [locatie 4] te Maarsen tegemoetkomingen toegekend in door hen geleden planschade. Bij besluit van 2 november 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Stichtse Vecht de eigenaar van de woning op het adres [locatie 5] een tegemoetkoming toegekend in door hem geleden planschade. Op verzoek van [appellante sub 1] is de bestemming van het perceel [locatie 6] te Maarssen gewijzigd, zodat [appellante sub 1] dit perceel kan gebruiken om woningen te bouwen. [appellante sub 1] is op grond van een met de gemeente Stichtse Vecht gesloten planschadeovereenkomst gehouden de tegemoetkomingen die het college moet toekennen vanwege de voor haar gunstige wijziging van het planologische regime te vergoeden.

Bij besluit van 28 mei 2020 heeft de raad van de gemeente Rotterdam het bestemmingsplan "Terbregge" vastgesteld. Uit de toelichting bij het bestemmingsplan blijkt dat de raad met de vaststelling van het plan wil voorzien in een plan ter actualisatie van verschillende bestemmingsplannen. Het plan legt hoofdzakelijk de planologische situatie van de vorige bestemmingsplannen vast. Verder maakt het plan, onder meer, een transformatie mogelijk van het leegstaande schoolgebouw aan de Ommoordseweg naar ongeveer zes nieuwe woningen, voorziet het plan in een enkele nieuwe woning en krijgen een aantal beeldbepalende panden een dubbelbestemming. Daarnaast zijn op een aantal locaties de bouwmogelijkheden uit het vorige bestemmingsplan overgenomen. Enkele bedrijven en panden kunnen vervangen worden. Daarvoor is een procedure met een wijzigingsplan nodig. Het plangebied ligt aan de linkeroever van de Rotte, tussen Het Lage Bergse Bos, Prins Alexander, Kralingse Bos en verschillende wijken van Hillegersberg-Schiebroek.

Bij besluit van 27 februari 2019 heeft de korpschef van politie de door hem verleende toestemming om [appellant] werkzaamheden te laten verrichten als bedoeld in artikel 7, tweede lid, van de Wet particuliere beveiligingsorganisaties en recherchebureaus, ingetrokken. De korpschef heeft op 9 mei 2018 aan New Generation Security toestemming verleend om [appellant] werkzaamheden te laten verrichten als bedoeld in artikel 7, tweede lid, van de Wpbr. Uit op ambtsbelofte opgemaakte processen-verbaal volgt dat [appellant] op 23 juli 2018 is aangehouden voor eenvoudige mishandeling, bedreiging en vernieling. [appellant] is op die dag in conflict geraakt met een buurman. Tijdens dit conflict is de ruit van de voordeur van de buurman gebroken. Op 29 oktober 2018 heeft het Openbaar Ministerie besloten tot het instellen van strafvervolging tegen [appellant] wegens overtreding van artikel 300, eerste lid, artikel 350, eerste lid, en artikel 258, eerste lid, van het Wetboek van Strafrecht en hem daartoe gedagvaard.

Bij besluit van 5 maart 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Zwartewaterland aan [appellante sub 1] een omgevingsvergunning beperkte milieutoets verleend voor het vestigen van een melkgeitenhouderij op het perceel [locatie 1] te Mastenbroek. [appellante sub 1] exploiteerde op het perceel [locatie 1] te Mastenbroek (hierna: het perceel) een rundvee- en schapenhouderij, maar heeft plannen om in plaats daarvan op het perceel een melkgeitenhouderij op te richten. Zij wenst één van de bestaande stallen in te richten voor het houden van 247 geiten ouder dan 1 jaar en 305 opfokgeiten. De andere bestaande stallen zullen niet meer worden gebruikt. Zij heeft daartoe een aanvraag ingediend op 4 februari 2019. Verder is bij besluit van 27 mei 2015 door het college aan [appellante sub 1] een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van een vleeskalverenstal. De bedoeling is dat deze stal zal worden ingericht voor het houden van 560 melkgeiten.

Bij besluit van 1 mei 2019 heeft de minister voor Rechtsbescherming een aanvraag van [appellant] om afgifte van een verklaring omtrent het gedrag afgewezen. De Afdeling bestuursrechtspraak heeft over een latere aanvraag van [appellant] om afgifte van een VOG op 1 december 2021 uitspraak gedaan en de afwijzing van die aanvraag in stand gelaten (ECLI:NL:RVS:2021:2705). Verder beschikt [appellant] naar aanleiding van een nieuwe aanvraag inmiddels over een VOG.

Bij besluit van 14 oktober 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Bunnik geweigerd een omgevingsvergunning te verlenen voor het bouwen van een werktuigenberging op het perceel [locatie 1] in Odijk. [appellant] exploiteert een vleesvee/zoogkoeienhouderij. Hij beschikt over ongeveer 40 ha grond waarvan hij een deel verhuurt aan agrariërs in de buurt. De overige gronden worden voor zijn eigen bedrijfsvoering gebruikt. Ongeveer 10 ha ligt achter zijn woning aan de [locatie 2] en wordt gebruikt voor het weiden van zijn vee. [appellant] huurt een schuur op ongeveer 350 m afstand van zijn woning. De eigenaar van de schuur is voornemens om deze af te breken. Omdat [appellant] de schuur niet langer kan huren, heeft hij een aanvraag gedaan voor de realisering van een werktuigenberging met een oppervlakte van 700 m² op de [locatie 1].

Bij besluit van 14 januari 2020 heeft het College SEIN geen goedkeuring verleend voor de verkoop van een deel van haar gronden aan AM. SEIN is een zorginstelling met een toelating als bedoeld in de WTZi en verleent intramurale epilepsiezorg. Eén van de locaties van SEIN is Cruquiushoeve te Cruquius, gemeente Haarlemmermeer. In september 1999 heeft SEIN zich gemeld bij het College, omdat zij deze locatie wilde herontwikkelen. Een onderdeel daarvan was de verkoop van een deel van haar gronden, bekend als de deelgebieden Erven 1 t/m 3, Poortgebouw 1 en Hagen 1. Op die gronden moet een nieuwe woonwijk worden ontwikkeld waarvan de zorginstelling deel gaat uitmaken, zodat een interactie tot stand kan komen tussen de bewoners van de nieuwe woonwijk en de cliënten van SEIN. Voor de voorgenomen verkoop is volgens het College goedkeuring vereist als bedoeld in artikel 18 van de WTZi. Het College heeft een gemachtigde aangewezen om het proces te begeleiden.

Bij tussenuitspraak van 25 augustus 2021 heeft de Afdeling de raad van de gemeente Midden-Delfland opgedragen binnen 16 weken na verzending van de tussenuitspraak het daarin omschreven gebrek in het besluit van 22 september 2020, waarbij het bestemmingsplan "Hof van Keenenburg" is vastgesteld, te herstellen. Het bestemmingsplan maakt de realisatie van 27 woningen in de kern van Schipluiden mogelijk. Aan de noordzijde van het plangebied ligt de Singel, waar [appellant] woont. In de tussenuitspraak heeft de Afdeling overwogen dat niet in geschil is dat met de in het bestemmingsplan voorziene woningbouw, [appellant] geen gebruik meer kan maken van zijn recht van uitweg om over het perceel van [partij] met (vracht)auto's te komen en te gaan naar de openbare weg. De raad heeft bij de vaststelling van het plan er niet zonder meer van kunnen uitgaan dat [partij] en [appellant] onderling tot een oplossing zouden komen over de aanleg van een uitweg.

Bij besluit van 6 mei 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Hilversum het verzoek van [appellant] om urgentie bij de toewijzing van een sociale huurwoning afgewezen. [appellant] heeft een groot deel van zijn leven in de gemeente Hilversum gewoond. Hij is in 2013 vertrokken naar Koeweit om een studie te volgen. In 2017 is hij naar Irak gegaan en daar getrouwd. In maart 2020 is [appellant] met zijn toenmalige echtgenote en zijn dochter teruggekeerd naar Nederland met de intentie om bij zijn moeder in Hilversum te gaan inwonen. Hij heeft zich op 30 maart 2020 op het adres van zijn moeder in Hilversum ingeschreven in de Basisregistratie personen en op 2 april 2020 heeft [appellant] urgentie aangevraagd. Het college heeft die aanvraag afgewezen, omdat [appellant] niet voldoet aan de voorwaarden van artikel 3.2 van de Huisvestingsverordening Gooi en Vechtstreek 2019. Ook ziet het college in de situatie van [appellant] geen aanleiding om toepassing te geven aan de hardheidsclausule.