Uitspraken

Tijdens de zitting op 7 oktober 2022 heeft [verzoekster] verzocht om wraking van staatsraad mr. A.W.M. Bijloos als lid van de enkelvoudige kamer belast met de behandeling van de zaak nr. 202105355/1/A2. [verzoekster] heeft op de zitting in de hoofdzaak, bij monde van haar advocaat, voor de tweede keer om uitstel van de mondelinge behandeling verzocht. Zij wil namelijk graag zelf bij de mondelinge behandeling van haar zaak in hoger beroep aanwezig zijn, maar kan dat niet door plotselinge ziekenhuisopname van haar kind. De staatsraad heeft het verzoek opnieuw op de zitting afgewezen. De motivering van die beslissing geeft volgens [verzoekster] blijk van vooringenomenheid van de staatsraad.

Het hoger beroep richt zich tegen de uitspraak van 14 december 2021 van de rechtbank Amsterdam, waarbij het beroep van eiser niet-ontvankelijk is verklaard.

Bij besluit van 25 september 2017 heeft de commissie Schadefonds Geweldsmisdrijven vastgesteld dat [appellant] aanspraak heeft op een uitkering van € 10.000,00 op basis van de Tijdelijke regeling uitkeringen seksueel misbruik minderjarigen in instellingen en pleeggezinnen. De CSG heeft dit bedrag verrekend met een deel van een eerder aan [appellant] toegekende uitkering en aan [appellant] nu een uitkering van € 5.000,00 gedaan. [appellant] heeft op 7 december 2016 een aanvraagformulier Tijdelijke regeling Uitkering seksueel misbruik ingediend bij de CSG. Aan deze aanvraag heeft [appellant] ten grondslag gelegd dat hij seksueel is misbruikt in het pleeggezin [appellant]. [appellant] verwijst in zijn aanvraag naar het aanvraagformulier slachtoffer Statuut afhandeling van civiele vorderingen tot schadevergoeding seksueel misbruik, dat hij op 7 mei 2014 heeft ingediend bij de CSG.

Bij tussenuitspraak van 23 augustus 2021, ECLI:NL:RVS:2021:1855 heeft de voorzieningenrechter van de Afdeling de minister voor Rechtsbescherming opgedragen om het gebrek in het besluit van 18 juni 2020 te herstellen. Het gaat in deze zaak om de weigering van de minister om [appellant] een verklaring omtrent het gedrag (VOG) te geven. Het geschil gaat alleen, zoals volgt uit overweging 4.1 van de tussenuitspraak, over de beoordeling die de minister onder het subjectieve criterium moet maken. Deze beoordeling houdt in dat de minister het belang van de aanvrager bij de verlening van een VOG moet afwegen tegen het belang van de samenleving bij bescherming tegen het risico dat op grond van het objectieve criterium is vastgesteld. Bij deze afweging neemt de minister de specifieke omstandigheden van de aanvrager in zijn beoordeling mee. Hij kijkt daarbij altijd, maar niet uitsluitend, naar de afdoening van de strafzaak, het tijdsverloop en de hoeveelheid antecedenten.

Bij besluit van 15 september 2020 heeft de raad van de gemeente Nederweert het bestemmingsplan "Appartementen Harrie Carisstraat" vastgesteld. Het plan maakt 24 appartementen mogelijk in twee gebouwen met drie bouwlagen en een maximale bouwhoogte van 11 m op de hoeken van de Harrie Carisstraat met de Mgr. Kreijelmansstraat in Nederweert. [appellant sub 1] en [appellant sub 2] en anderen zijn het niet eens met het plan. Zij wonen in de omgeving van het plangebied in de Mgr. Kreijelmansstraat op de nummers [vier huisnummers]. Zij vrezen dat het plan zal leiden tot een aantasting van hun woon- en leefklimaat. Eén van de appartementengebouwen is tegenover de woning van [appellant sub 1] en op het perceel naast de woning van [appellant sub 2] mogelijk gemaakt. WVN is de initiatiefnemer van het plan. Zij wilde voor 2008 al woningbouw realiseren in het plangebied. Inmiddels wil WVN weer woningbouw in het plangebied realiseren.

[appellant] heeft bezwaar gemaakt tegen een aanmaning van de Belastingdienst/Toeslagen van 29 oktober 2019 waarin staat dat [appellant] een betalingsachterstand van € 338,00 heeft ten aanzien van zijn kindgebonden budget over 2017. Dat bedrag is verhoogd met € 7,00 aan aanmaningskosten. Bij besluit van 9 november 2018 heeft de Belastingdienst/Toeslagen het aan [appellant] toegekende kindgebonden budget voor het jaar 2017 definitief vastgesteld op € 2.203,00. [appellant] heeft daartegen geen bezwaar gemaakt. Volgens de Belastingdienst/Toeslagen heeft de Sociale Verzekeringsbank de dienst na dat besluit gemeld dat [appellant] voor de maanden november en december 2017 aanspraak heeft op een buitenlandse gezinsbijslag, omdat de vrouw en kinderen van [appellant] in Slowakije wonen. Indien aanspraak op een buitenlandse gezinsbijslag bestaat, berekent de Belastingdienst/Toeslagen de hoogte van het kindgebonden budget en beoordeelt de SVB of de buitenlandse gezinsbijslag nog moet worden aangevuld.

Bij besluit van 10 december 2020 heeft de raad van de gemeente Nieuwegein het bestemmingsplan "Zuidoostelijke Stadsrand" vastgesteld. Met het plan wordt, voor zover van belang, een bedrijventerrein - fase 4 van bedrijvenpark Het Klooster - mogelijk gemaakt ten zuiden van het Amsterdam-Rijnkanaal (hierna ook: de driehoek). Aan de overkant van het Amsterdam-Rijnkanaal ligt het kasteel Heemstede, dat deel uitmaakt van de buitenplaats Heemstede. [vennootschap] is eigenaar van het kasteel. Zij heeft beroep ingesteld tegen het besluit van 10 december 2020 omdat zij vreest voor een onaanvaardbare aantasting van het karakter van de omgeving van de buitenplaats als gevolg van het voorziene bedrijventerrein. Om diezelfde reden hebben ook vijf stichtingen en verenigingen beroep ingesteld. Verder hebben vijf bewoners van woningen aan de Heemsteedseweg, eveneens gelegen aan de overkant van het Amsterdam-Rijnkanaal, beroep ingesteld. Zij vrezen aantasting van hun woon- en leefklimaat als gevolg van het bedrijventerrein.

Bij besluit van 11 juli 2019 heeft de commissie Schadefonds Geweldsmisdrijven aan [appellant] € 15.000,00 uitgekeerd uit het schadefonds geweldsmisdrijven. [appellant] is in de periode van 1990-1997 door zijn zwager gedwongen om werkzaamheden te verrichten in een casino en in de drugshandel. De zwager van [appellant] intimideerde en mishandelde hem. In de periode 1997-1998 is [appellant] door een andere man gedwongen om in de prostitutie te werken. Als gevolg van wat hem is overkomen lijdt [appellant] aan een posttraumatische stressstoornis. [appellant] heeft de CSG op 15 april 2019 verzocht hem een uitkering uit het schadefonds geweldsmisdrijven te doen omdat hij het slachtoffer is geworden van mensenhandel.

Bij besluit van 5 februari 2021 heeft het college van gedeputeerde staten van Utrecht [appellant] preventief gelast om uiterlijk op 12 april 2022 zorg te hebben gedragen voor het herbeplanten van een perceel in de gemeente Lopik bij de Zijdewetering Noord in IJsselstein. [appellant] is eigenaar van een perceel bij de Zijdewetering Noord in IJsselstein. Op een deel van het perceel stonden bomen en struiken en in het midden van dat deel bevond zich een poel. Langs verschillende randen van het perceel liep een sloot. [appellant] heeft in april 2019 de bomen en struiken verwijderd en de poel gedempt. Het college heeft [appellant] op 5 februari 2021 tijdens de zitting bij de rechtbank preventief gelast om uiterlijk op 12 april 2022 zorg te hebben gedragen voor het op bosbouwkundig verantwoorde wijze herbeplanten van het perceel. De plicht tot herbeplanting volgt uit artikel 4.3, eerste lid, van de Wet natuurbescherming.

Bij besluit van 4 juli 2019 heeft de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit besloten op twee verzoeken van [partij] op grond van de Wet openbaarheid van bestuur. De vennootschap exploiteert een pluimveebedrijf. [partij] heeft de minister verzocht om informatie over diertellingen van onder meer het bedrijf van de vennootschap over de periode vanaf 2005. Naar aanleiding van dit verzoek heeft de minister besloten tot uitgestelde openbaarmaking van de gevraagde gegevens. Bij besluit van 2 december 2019 heeft de minister het door de vennootschap daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard omdat de in de Wob genoemde uitzonderingsgronden op grond waarvan openbaarmaking van de gevraagde gegevens van het bedrijf van de vennootschap achterwege dient te blijven, volgens de minister niet aanwezig zijn.

Bij besluit van 23 januari 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Hoorn het verzoek van [appellanten] om handhaving afgewezen. [appellanten] zijn woonachtig op de [locatie 1] en [locatie 2] in Hoorn, in de directe nabijheid van het spoordeel HNK103. Dit spoordeel maakt samen met een enkele doorgaande spoorweg richting Enkhuizen deel uit van een aftakking van de doorgaande spoorwegen tussen het station Hoorn Kersenboogerd en station Enkhuizen. Het spoordeel ligt aan de noordwestzijde van de enkelspoorse doorgaande spoorweg richting Enkhuizen. Het spoordeel grenst aan de Plevier en is sinds 2016 in gebruik als keerspoor. [appellanten] ondervinden sinds de ingebruikname van het spoordeel als keerspoor met name geluidsoverlast daarvan. De door [appellanten] ervaren geluidsoverlast is op zitting opnieuw toegelicht en inzichtelijk gemaakt. Ter zitting is door NS en ProRail ook niet betwist dat sprake is van overlast door het gebruik van het keerspoor.

Bij besluit van 28 mei 2019 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid het Nederlanderschap van [appellant] ingetrokken. [appellant] is op [geboortedatum] 1989 geboren in Arbil, Irak. In 1999 hebben zijn ouders, samen met [appellant] en zijn broers en zussen, Irak verlaten. Bij besluit van 7 februari 2005 is aan [appellant] een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd verleend. Bij Koninklijk Besluit van 26 juli 2008 is aan [appellant] het Nederlanderschap verleend. De staatssecretaris heeft het Nederlanderschap van [appellant] ingetrokken krachtens artikel 14, tweede lid, aanhef en onder b, van de Rijkswet op het Nederlanderschap. De staatssecretaris heeft hierbij in aanmerking genomen dat de meervoudige kamer voor strafzaken van de rechtbank Rotterdam in een vonnis van 23 oktober 2013, ECLI:NL:RBROT:2013:8265, bewezen heeft verklaard dat [appellant] voorbereidende handelingen heeft verricht om af te reizen naar Syrië om daar deel te nemen aan de gewapende strijd.

Bij besluit van 3 juli 2020 heeft het CBR [wederpartij] onder voorwaarden rijgeschikt verklaard voor personenauto's, bestelauto's, bepaalde driewielers, aanhangwagens achter een auto en het T-rijbewijs. Het CBR heeft [wederpartij] bij dat besluit daarnaast niet rijgeschikt verklaard voor vrachtauto's, zware campers, aanhangwagens achter een vrachtauto en trekkers met oplegger. [wederpartij] heeft op 23 april 2020 een aanvraag tot afgifte van een verklaring van geschiktheid voor de rijbewijscategorieën B, BE, T, C en CE ingediend en daartoe een gezondheidsverklaring overgelegd. Voor de beoordeling of een verklaring van geschiktheid kan worden verstrekt, is door het CBR in dit geval nader onderzoek door een arbo-arts noodzakelijk geacht. [wederpartij] is onderzocht door arbo-arts dr. I.F.T. de Wolff. In het rapport van 12 juni 2020 concludeert De Wolff dat de linkerarm van [wederpartij] niet is aangelegd en dat zijn rechterarm anatomische afwijkingen heeft als ook afwijkend is ontwikkeld.

Bij besluit van 11 oktober 2019 heeft de minister van Defensie de verklaring van geen bezwaar van [appellant] ingetrokken. [appellant] was als militair werkzaam bij het Korps Commando-troepen van de Koninklijke Landmacht. Deze functie is door de minister aangewezen als vertrouwensfunctie in de zin van de Wet veiligheidsonderzoeken. De minister heeft de op 27 maart 2018 voor het door [appellant] uitoefenen van deze functie afgegeven VGB niveau A Nato cosmic top secret op 11 oktober 2019 ingetrokken op de grond dat persoonlijke gedragingen en omstandigheden maken dat er onvoldoende waarborgen zijn dat [appellant] onder alle omstandigheden de uit de vertrouwensfunctie voortvloeiende plichten getrouwelijk zal volbrengen. De minister heeft op grond van artikel 23 van de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2017 [appellant] beperkt inzicht gegeven in de hem verweten gedragingen. Aan [appellant] is op zijn verzoek per 1 oktober 2020 eervol ontslag verleend.

Bij besluit van 17 mei 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Wijdemeren de aanvraag van Pembroek van 5 april 2018 om een omgevingsvergunning voor het verplaatsen van een ethanoltank in haar inrichting aan de Industrieweg 22 in Loosdrecht, buiten behandeling gelaten. Daarbij heeft het college bepaald dat Pembroek een revisievergunning voor de gehele inrichting moet aanvragen. Pembroek exploiteert een inrichting voor het fabriceren van plantenextracten en aromacompounds op de locatie Industrieweg 22 te Loosdrecht. Voor de inrichting is in 1996 een oprichtingsvergunning verleend en daarna een aantal veranderingsvergunningen. Het college heeft de vergunningaanvraag van 5 april 2018 buiten behandeling gelaten omdat volgens hem sprake is van een onoverzichtelijk vergunningenbestand. Het college heeft daarom bepaald dat Pembroek een revisievergunning voor de gehele inrichting moet aanvragen. De rechtbank is van oordeel dat het college dit in redelijkheid kon besluiten.

Bij besluit van 6 juli 2021 heeft de burgemeester van Dordrecht [appellant] gelast de woning aan de [locatie] in Dordrecht te sluiten en gesloten te houden voor de duur van drie maanden. [appellant] woonde in een sociale huurwoning aan de [locatie] in Dordrecht. Op 20 mei 2021 heeft de politie de woning doorzocht. Een van de verbalisanten heeft zijn bevindingen neergelegd in een bestuurlijke rapportage van 28 mei 2021. Daarin staat dat [persoon], de zoon van [appellant], op dat moment op een ander adres stond ingeschreven in de basisregistratie personen, maar op het adres van zijn vader verbleef. Verder staat daarin dat in de woonkamer, in de slaapkamer van de zoon, op het balkon en in de berging in totaal 79,2 g cocaïne, 10,3 g MDMA, 2,4 g heroïne, versnijdingsmiddelen, gripzakjes, weegschalen, een pan met poederresten, een lepel met wit poeder en een lijst met namen van mogelijke klanten zijn aangetroffen.

Bij besluit van 6 juni 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Arnhem geweigerd aan [appellante] een omgevingsvergunning te verlenen voor het verbouwen van het monument gelegen aan de [locatie] tot 6 appartementen en het aanbrengen van dakkapellen. De villa aan de [locatie] is een rijksmonument. [appellante] heeft een omgevingsvergunning aangevraagd voor het verbouwen van het monument van 8 naar 6 appartementen en het aanbrengen van dakkappelen. Het bouwplan voorziet in de toevoeging van drie dakkappelen op het westelijke dakvlak. Op dit westelijke dakvlak zijn al twee dakkapellen aanwezig. Daarnaast voorziet het bouwplan in de toevoeging van een dakkapel aan de achterzijde van het oostelijke dakvlak en een dakkapel op het zuidelijke dakvlak. Aan de voorzijde van het oostelijke dakvlak zijn al twee dakkapellen aanwezig en op het zuidelijke dakvlak is ook al een dakkapel aanwezig. [appellante] heeft enkele van de aangevraagde dakkapellen reeds gebouwd.

Bij besluit van 16 september 2021 heeft de raad van de gemeente Harderwijk het bestemmingsplan "Drielanden - Small Smart Houses Horloseweg" vastgesteld. Het bestemmingsplan maakt de bouw van 20 microwoningen mogelijk op een onbebouwd perceel aan de Horloseweg in Harderwijk, ten oosten van het perceel [locatie]. De woningen zullen worden gebouwd door Bocca Bella. Het plangebied ligt ten zuiden van het centrum van Harderwijk, in een overgangsgebied tussen de bebouwing in Harderwijk en Ermelo. Dit overgangsgebied wordt ook wel aangeduid als 'De Groene Zoom'. [appellant sub 1] en anderen en [appellant sub 2] wonen in de omgeving van het plangebied. Zij kunnen zich niet met het plan verenigen. Zij vrezen voor een aantasting van hun woon- en leefklimaat. Volgens appellanten zijn hun bij het plan betrokken belangen niet op een juiste manier afgewogen. [appellant sub 1] en anderen en [appellant sub 2] vrezen met name voor een verlies van groen als gevolg van het plan.

Bij uitspraak van 27 oktober 2021, ECLI:NL:RVS: 2021:2388, heeft de Afdeling het beroep van [verzoekster] tegen het besluit van de raad van de gemeente Maastricht tot vaststelling van het bestemmingsplan "Retailpark Belvédère" gegrond verklaard. Bij besluit van 18 juni 2019 heeft de raad het bestemmingsplan "Retailpark Belvédère" vastgesteld. Het plan voorzag in de realisatie van drie clusters van het zogenoemde "Retailpark Belvédère" met voorzieningen voor perifere en grootschalige detailhandel en vrijetijdsbesteding. Verder bevat het plan een afwijkingsbevoegdheid voor horeca. Dit plan is een zogenoemd "bestemmingsplan met verbrede reikwijdte" als bedoeld in artikel 7c van het Besluit uitvoering Crisis- en herstelwet. [verzoekster] doet verzet tegen deze uitspraak en vraagt subsidiair om herziening. Daaraan heeft [verzoekster] ten grondslag gelegd dat de Afdeling in de uitspraak van 27 oktober 2021 ten onrechte de bestemming "Verkeer - Verblijfsgebied" in stand heeft gelaten.

Bij besluit van 14 december 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Den Haag een definitief plaatsingsplan vastgesteld, waarbij onder meer locatie CE-47A in de Riouwstraat tegenover huisnummer 100 in Den Haag is aangewezen voor het plaatsen van een ondergronds afvalsorteerstraatje met zes ondergrondse afvalcontainers. Het afvalsorteerstraatje bestaat uit zes ondergrondse containers voor verschillende soorten afval, zoals glas, textiel, papier en het zogenoemde PMD-afval (plastic, metalen verpakkingen en drinkpakken). [appellant] en anderen wonen in de Riouwstraat en de Borneostraat, dicht bij de parkeervakken waar het afvalsorteerstraatje is voorzien. Deze 59 omwonenden kunnen zich niet verenigen met de plaatsing van het afvalsorteerstraatje op deze locatie. Zij vinden de locatie om verschillende redenen niet geschikt voor de plaatsing van ondergrondse containers en zijn van mening dat er geschiktere locaties zijn, die het college had moeten aanwijzen.

Bij besluiten van 21 december 2018 en 9 mei 2019 heeft het college van gedeputeerde staten van Groningen een vergunning op grond van de Wet natuurbescherming verleend voor het oprichten en in werking hebben van 21 windturbines op Windpark Oostpolder en de verwijdering van tien bestaande windturbines. Ook is op grond van de Wnb een ontheffing verleend voor het opzettelijk doden van beschermde vogelsoorten en vleermuissoorten in hun natuurlijke verspreidingsgebied. Waddenwind B.V. is mede-ontwikkelaar en mede-exploitant van Windpark Oostpolder. Het besluit van 21 december 2018 is genomen voor het oprichten en in werking hebben van 21 windturbines op Windpark Oostpolder en het verwijderen van tien bestaande windturbines, waarvan er negen aan de Kwelderweg en één aan de Oostpolderweg staan. De Oostpolderweg is een landbouwgebied dat grenst aan de zuidzijde van het bestaande haven- en industriegebied Eemshaven.

Bij besluiten van 6 januari 2020 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid aanvragen van de vreemdelingen om hun een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, niet-ontvankelijk verklaard. De vreemdelingen komen uit Iran en stellen daar gevaar te lopen als gevolg van hun bekering tot het christendom. In een eerdere procedure hebben zij dit ook gesteld, maar toen vond de staatssecretaris de bekering ongeloofwaardig. De staatssecretaris heeft de huidige, opvolgende aanvraag niet-ontvankelijk verklaard, omdat de overgelegde gegevens onvoldoende concrete aanknopingspunten bieden voor een andere beoordeling. De vreemdelingen betogen echter dat zij veel informatie hebben overgelegd waaruit blijkt dat zij na hun eerdere asielprocedure zijn doorgegaan met het uitoefenen van hun christelijke geloof. Deze uitspraak gaat over de wijze waarop de staatssecretaris asielaanvragen waaraan voortzetting van een eerder ongeloofwaardig geachte bekering ten grondslag is gelegd, onderzoekt en beoordeelt.

Bij besluiten van 15 januari 2021 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid aanvragen van de vreemdelingen om hun een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, afgewezen. De vreemdelingen komen uit Iran en stellen daar gevaar te lopen als gevolg van hun bekering tot het christendom. In een eerdere procedure hebben zij dit ook gesteld, maar toen vond de staatssecretaris de bekering ongeloofwaardig. De vreemdelingen betogen dat de staatssecretaris nu tot een andere beoordeling had moeten komen, omdat uit de aangedragen nieuwe elementen en bevindingen blijkt dat zij hun bekering hebben voortgezet en verdiept. De staatssecretaris is het hier niet mee eens omdat uit de nieuwe elementen en bevindingen niet blijkt wat er is veranderd sinds de voorgaande procedure. Deze uitspraak gaat over de vraag of de rechtbank terecht heeft overwogen dat de staatssecretaris zich niet ten onrechte op dit standpunt heeft gesteld.

Bij besluit van 24 december 2019 heeft het bestuur van de raad voor rechtsbijstand vastgesteld dat [appellant] met terugwerkende kracht geen recht heeft op vergoeding van de kosten van de hem aangewezen advocaat en bepaald dat [appellant] de eerder door de raad betaalde kosten moet terugbetalen. Bij besluit van 7 mei 2019 heeft de raad op last van de rechtbank of een andere instantie aan [appellant] een advocaat, mr. E.M. van den Oudenaller, toegewezen voor een strafrechtelijke procedure. Bij dit besluit heeft de raad verder ambtshalve een toevoeging aan [appellant] verleend. Daarbij heeft hij het inkomen en het vermogen van [appellant] niet getoetst. Op 4 november 2019 heeft de advocaat een aanvraag ingediend voor vergoeding van de door haar voor de strafzaak verrichte werkzaamheden. Bij besluit van 4 november 2019 heeft de raad aan de advocaat een vergoeding toegekend van € 1.056,62.

Bij besluit van 20 maart 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Den Haag [appellant] onder oplegging van een dwangsom gelast om de overtreding, het verwijderen van het schoorsteenkanaal gebouwd zonder omgevingsvergunning op het adres [locatie 1] te Den Haag, te beëindigen. [appellant] heeft bij een verbouwing van haar woning op de eerste verdieping aan het [locatie 1] te Den Haag, het schoorsteenkanaal in haar woonkamer verwijderd. [partij] woont in de woning op het adres [locatie 2], onder de woning van [appellant]. Het schoorsteenkanaal is een gemeenschappelijk kanaal van de boven- en benedenwoningen. Bij brief van 20 november 2018 heeft de Haagse Pandbrigade [appellant] geïnformeerd dat tijdens een op 22 augustus 2018 verrichte controle geconstateerd is dat [appellant] het gemeenschappelijk schoorsteenkanaal in de woonkamer op de eerste etage heeft verwijderd zonder in het bezit te zijn van de vereiste omgevingsvergunning.

Bij besluit van 7 mei 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Hoorn de woning van [appellante] aangewezen als gemeentelijk monument. [appellante] en haar echtgenoot zijn eigenaren van de woning aan de [locatie A] in Hoorn (hierna: het pand). Het pand en de woning aan de [locatie B] zijn oorspronkelijk gebouwd als dubbele dienstwoning behorend bij de inmiddels afgebroken watertoren van Hoorn. Om de hoek van het pand ligt het voormalig kantoor van het waterleidingbedrijf. Op 1 november 2017 heeft het college aan [appellante] het voornemen bekend gemaakt om het pand aan te wijzen als gemeentelijk monument. Het college heeft aanvullend gemotiveerd dat het interieur nog moet worden onderzocht en dat daarop na inschrijving van het aanwijzingsbesluit in het erfgoedregister de voorbescherming van toepassing blijft. [appellante] betoogt dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat het interieur nog onder de voorbescherming valt.

Bij besluit van 6 november 2017 heeft de raad voor de Kinderbescherming de aanvraag van [appellante] om een verklaring van geen bezwaar om pleegkinderen in haar gezin op te nemen, afgewezen. [appellante] heeft op 21 augustus 2017 een aanvraag ingediend voor een verklaring van geen bezwaar om de pleegkinderen [kind 1] en [kind 2 in haar gezin op te nemen. De raad heeft de aanvraag afgewezen. De staatssecretaris heeft deze afwijzing in bezwaar gehandhaafd. Op basis van de standpunten van geraadpleegde raadmedewerkers en eerder gehouden beschermingsonderzoeken naar de eigen kinderen van [appellante] heeft de staatssecretaris geconcludeerd dat sprake was van zodanige gedragingen, mentaliteit en/of omstandigheden in het gezin van [appellante] dat plaatsing van de pleegkinderen een gevaar kon opleveren voor hun welzijn. De rechtbank heeft bij uitspraak van 8 november 2018 geoordeeld dat de raad het bezwaar van [appellante] wegens het ontbreken van belang niet-ontvankelijk had moeten verklaren.

Bij besluit van 11 mei 2020 heeft de Belastingdienst/Toeslagen bepaald dat [persoon] van 9 december 2019 tot en met 3 februari 2020 als de toeslagpartner van [appellant] wordt aangemerkt. Bij besluiten van 27 december 2018 en 27 december 2019 heeft de Belastingdienst/Toeslagen aan [appellant] voorschotten kindgebonden budget voor de jaren 2019 en 2020 verleend van onderscheidenlijk € 2.686,00 en € 2.600,00. Bij brief van 27 januari 2020 heeft de dienst aan [appellant] medegedeeld dat is gebleken dat [persoon] vanaf 9 december 2019 bij [appellant] in huis woont. De dienst heeft in die brief vermeld dat als [persoon] onderhuurder is, [appellant] dit aan hem moet doorgeven. [appellant] heeft in reactie op deze brief een overeenkomst, gedateerd op 7 december 2019, overgelegd. In het besluit van 11 mei 2020 heeft de dienst [persoon] in de periode van 9 december 2019 tot en met 3 februari 2020 als de toeslagpartner van [appellant] aangemerkt, omdat uit de overgelegde overeenkomst niet blijkt dat [persoon] onderhuur

Bij brief van 20 januari 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam [appellante] medegedeeld dat zij en haar kinderen zijn opgenomen in de Registratie Niet-ingezetenen. [appellante] en haar drie minderjarige kinderen stonden in de Basisregistratie personen ingeschreven op het adres [locatie] te Rotterdam. Op 22 november 2019 heeft woningcorporatie Stichting Woonbron aan het Centraal Meldpunt Persoonsgegevens gemeld dat [appellante] de zelfbewoningsplicht schaadt. De afdeling Burgerzaken is vervolgens op 2 december 2019 een adresonderzoek gestart. Na onderzoek was het college geen feitelijke verblijfplaats van [appellante] en haar kinderen bekend. [appellante] heeft volgens het college ook geen aangifte van adreswijziging doorgegeven. Bij afzonderlijke besluiten van 23 maart 2020 heeft het college [appellante] daarom per 2 december 2019 en haar kinderen per 10 januari 2020 ambtshalve uitgeschreven uit de Brp.

Bij besluit van 21 maart 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Nunspeet het verzoek van [appellant sub 1] om haar identiteitsgegevens in de basisregistratie personen te wijzigen, afgewezen. [appellant sub 1] is sinds 5 juli 2001 in de brp geregistreerd als [naam 1], geboren op [geboortedatum] 1985 te Xia Fong, China, nationaliteit onbekend. Deze gegevens zijn ontleend aan een door haar onder ede afgelegde verklaring als bedoeld in artikel 2.8, tweede lid, aanhef en onder e, van de Wet basisregistratie personen. [appellant sub 1] heeft op 25 oktober 2018 het college verzocht om deze gegevens te wijzigen in [naam 2], geboren op [geboortedatum] 1981 te Zhejiang, China, Chinese nationaliteit. Zij heeft ook verzocht om de gegevens van haar ouders, [vader] en [moeder], in de brp te registreren. [appellant sub 1] heeft in het kader van haar verzoek aangevoerd dat zij een oudere zus heeft, genaamd [zus].

Bij besluit van 12 mei 2021 heeft de raad van de gemeente Het Hogeland het bestemmingsplan "Boogplein Winsum" vastgesteld. Het plan voorziet in de mogelijkheid om twee appartementengebouwen, een commerciële ruimte met daarboven een appartement en twee vrijstaande woningen in Winsum te realiseren, ter plaatse van de zogeheten voormalige Sennemalocatie. Deze locatie betreft een nu braakliggend terrein waar in het verleden een bouwmarkt stond. Eco Vastgoed/Tandem Ontwikkeling is de ontwikkelaar van deze locatie. In het plangebied, dat iets ruimer is dan alleen de voormalige Sennemalocatie, bevindt zich ook een aantal bestaande gebouwen. Met het plan wordt onder meer beoogd te voorzien in huisvesting en het voorzieningenniveau van Winsum te versterken. [appellant sub 1] en [appellant sub 4] en anderen betogen dat de raad het plan niet had mogen vaststellen, omdat de raad onvoldoende rekening heeft gehouden met de cultuurhistorische waarden van het beschermde dorpsgezicht van Winsum.

Bij besluit van 20 maart 2020 heeft de minister voor Rechtsbescherming de aanvraag van [appellant] om afgifte van een verklaring omtrent het gedrag afgewezen. [appellant] heeft sinds 2015 een koeriersbedrijf genaamd [naam]. Hij heeft een VOG aangevraagd omdat hij die nodig heeft voor het verlengen van de aan hem verleende vergunning voor beroepsgoederenvervoer door de Nationale en Internationale Wegvervoerorganisatie. De minister heeft eerder op 27 februari 2019 een VOG aan [appellant] afgegeven voor het verkrijgen van die NIWO-vergunning. De NIWO heeft deze vergunning op 5 maart 2019 aan [appellant] verleend met een geldigheidsduur van een jaar.

Bij besluit van 13 november 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam [appellant] met ingang van 27 augustus 2018 in de basisregistratie personen geregistreerd als ‘vertrokken onbekend waarheen’ en hem een bestuurlijke boete opgelegd van € 240,00. [appellant] stond ingeschreven in de brp met briefadres [locatie A] in Amsterdam. Uit onderzoek van de Sociale Verzekeringsbank is gebleken dat [appellant] op het adres woont. Naar aanleiding daarvan is het college een adresonderzoek gestart. Het college heeft [appellant] een boete opgelegd, omdat hij niet aan zijn aangifteplicht op grond van artikel 2.39 van de Wet basisregistratie personen heeft voldaan. [appellant] heeft gesteld dat hij vanwege bedreigingen het adres niet als woonadres wilde laten registreren. [appellant] voert aan dat de rechtbank heeft miskend dat hij wel heeft onderbouwd welk gevaar hij loopt als gevolg van de inschrijving met een woonadres op het adres.

Bij besluit van 29 januari 2020 heeft de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid het verzoek van [appellant] om verlenging van de inburgeringstermijn afgewezen. Bij brief van 4 januari 2016 heeft de minister [appellant] meegedeeld dat hij inburgeringsplichtig is, dat zijn inburgeringstermijn op 26 november 2015 is gestart en dat hij voor 23 december 2018 aan deze plicht moet hebben voldaan. De minister heeft de inburgeringstermijn tweemaal ambtshalve verlengd, uiteindelijk tot en met 27 oktober 2019. [appellant] stelt dat het voor hem niet mogelijk was om binnen deze termijn aan de inburgeringsplicht te voldoen, omdat hij leed aan symptomatisch galsteenlijden en is geopereerd aan de galblaas. Hij heeft daarom op 25 juni 2019 verzocht om verlenging van de inburgeringstermijn. In het medisch advies van 17 januari 2020 heeft [verzekeringsarts] van Argonaut negatief geadviseerd over het verzoek. De minister heeft het verzoek vervolgens afgewezen.

Bij besluit van 16 februari 2015 heeft het college van burgemeester en wethouders van Utrecht aan het Utrechtsch Studenten Corps (hierna: USC) omgevingsvergunning verleend voor het verbouwen van een kantoor tot kamerverhuurwoning en het wijzigen van de gevels van het pand Boothstraat 1 te Utrecht. Het bouwplan voorziet in de verbouw van het pand ten behoeve van kamerverhuur aan studenten en in 25 onzelfstandige kamers. [appellant] is eigenaar van het kantoorpand Janskerkhof 15, dat is gelegen naast het pand Boothstraat 1. [appellant] vreest dat na realisering van het bouwplan sprake zal zijn van een brandonveilige situatie in het pand, alsmede in de omgeving. Hij vreest verder onder meer geluidsoverlast van de studenten die in het pand gaan wonen en waardedaling van zijn pand als gevolg van de realisering van het bouwplan.

Bij besluit van 9 september 2021 heeft de raad van de gemeente Echt-Susteren het bestemmingsplan "Zonnepark Dominicusweg Maria Hoop" vastgesteld. Het plan en de omgevingsvergunning maken een zonnepark met bijbehorende voorzieningen, zoals transformators en een inkoopstation, mogelijk op twee percelen aan de Dominicusweg te Maria Hoop, kadastraal bekend gemeente Echt, sectie AA, nummers 452 en 454. Deze agrarische percelen liggen rondom het perceel Dominicusweg 3. De initiatiefnemer voor het realiseren van het zonnepark op deze percelen is Solar Provider Group. Omdat de beoogde ontwikkeling niet paste binnen de kaders van het ter plaatse geldende bestemmingsplan "Buitengebied" uit 2017, heeft de raad het bestemmingsplan "Zonnepark Dominicusweg Maria Hoop" vastgesteld.

Bij besluit van 10 december 2020 heeft de staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat de subsidieaanvraag voor de elektrische auto van [appellant] in het kader van de Subsidieregeling elektrische personenauto’s particulieren afgewezen. [appellant] heeft op 11 oktober 2020 met een digitaal aanvraagformulier een subsidiebedrag van € 4.000,00 aangevraagd voor de aanschaf van een elektrische personenauto. De staatssecretaris heeft de subsidieaanvraag afgewezen omdat deze te laat is ingediend. In artikel 1.9 van de subsidieregeling - zoals die luidde ten tijde van belang - is bepaald dat de aanvraag binnen 60 dagen na de datum van ondertekening van de koopovereenkomst moet worden ingediend. De koopovereenkomst is op 22 juli 2020 ondertekend, wat betekent dat de subsidieaanvraag uiterlijk 20 september 2020 had moeten worden ingediend. [appellant] stelt dat het haar bij een eerdere poging in augustus 2020 niet lukte om een subsidieaanvraag te doen omdat het kenteken toen nog niet op haar naam stond.