Uitspraken

Bij besluit van 3 mei 2021 heeft de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport een aanvraag van [appellante] om erkenning van haar beroepskwalificatie als psychotherapeut afgewezen. De aanvraag van [appellante] gaat over een verklaring van vakbekwaamheid of erkenning van haar beroepskwalificatie met een verzoek tot inschrijving in het BIG-register als psychotherapeut. De minister heeft de aanvraag afgewezen en daaraan het advies van de Commissie Buitenlands Gediplomeerden Volksgezondheid van 3 maart 2021 ten grondslag gelegd. Volgens dat advies is sprake van wezenlijke verschillen tussen de door [appellante] in België gevolgde (beroeps)opleiding en de Nederlandse (beroeps)opleiding. Deze verschillen zijn slechts gedeeltelijk overbrugd door de praktijkervaring of andere uitingen van een leven lang leren. Om voor erkenning van haar beroepskwalificatie in aanmerking te komen, moet [appellante] een éénjarige aanpassingsstage met goed gevolg afronden.

Bij besluit van 23 maart 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van De Bilt geweigerd aan Trustan Investments B.V. een omgevingsvergunning te verlenen voor het realiseren van een extra dakopbouw met toevoeging van twee appartementen. Het college heeft de aanvraag van Trustan om een omgevingsvergunning voor het realiseren van een dakopbouw met twee appartementen op het adres [locatie] in De Bilt afgewezen. De aanvraag zag onder meer op een afwijking van het bestemmingsplan, omdat het gebruik van de dakopbouw daarmee in strijd was. In de tussenuitspraak van 10 mei 2023 heeft de rechtbank het college opgedragen zijn besluit nader te motiveren. De rechtbank heeft in de einduitspraak van 29 januari 2024 het besluit vernietigd maar de rechtsgevolgen in stand gelaten, omdat de weigering voldoende gemotiveerd was onderbouwd. Trustan heeft in reactie op de nadere motivering van het college een gewijzigd bouwplan ingediend om de dakopbouw met slechts één appartement te realiseren. Het hoger beroep richt zich tegen het oordeel van de rechtbank dat deze aanpassing niet van ondergeschikte aard is.

Bij besluiten van 20 september 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Haarlem aanvragen van [appellante] voor bekostiging van het leerlingenvervoer van haar twee dochters afgewezen. De dochters van [appellante] gaan vanuit Haarlem met het openbaar vervoer naar het Cornelius Haga Lyceum in Amsterdam. Dat is een afstand van ongeveer 16 km. [appellante] heeft om religieuze redenen voor de school gekozen. Zij kan, naar gesteld, de kosten voor het openbaar vervoer niet dragen. Zij heeft daarom aanvragen ingediend om in het kader van leerlingenvervoer € 1.586,40 per dochter bekostigd te krijgen voor de periode van 19 september 2022 tot en met 21 juli 2023. Het college heeft deze aanvragen afgewezen. Aan die afwijzingen heeft het ten grondslag gelegd dat de bekostiging van leerlingenvervoer zoals bedoeld in artikel 8.28 van de Wet voortgezet onderwijs 2020 en artikel 17 van de Verordening leerlingenvervoer gemeente Haarlem 2015 enkel bedoeld is voor leerlingen met een handicap. De dochters hebben geen handicap en voldoen dus niet aan de voorwaarden voor bekostiging van leerlingenvervoer. Het college heeft de afwijzingen in bezwaar in stand gelaten.

Bij besluit van 25 maart 2024 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid een aanvraag van betrokkene om haar een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, niet in behandeling genomen. Deze uitspraak gaat over de vraag of uit artikel 24 van het EU Handvest, gelezen in samenhang met artikel 3 en artikel 12 van het IVRK (het Kinderrechtenverdrag), een verplichting volgt voor de minister om begeleide minderjarige vreemdelingen binnen de Dublinprocedure te horen en zo ja, hoe ver die verplichting strekt. In deze uitspraak wordt alleen het beleid van de minister dat ziet op het horen van begeleide vreemdelingen tussen de twaalf en vijftien jaar binnen de Dublinprocedure getoetst. Deze uitspraak gaat ook over de vraag hoe de minister vervolgens in haar besluitvorming over een verzoek om toepassing van artikel 17, eerste lid, van de Dublinverordening de belangen van begeleide minderjarige vreemdelingen moet wegen.

Bij besluit van 18 april 2024 heeft de raad van de gemeente Apeldoorn het bestemmingsplan "Salland" vastgesteld. Het bestemmingsplan maakt op de plek van 24 verouderde woningen aan de straat Salland de bouw van 64 woningen mogelijk. Het woningbouwprogramma bestaat uit 32 eengezinswoningen en 32 beneden- en bovenwoningen. De woningen worden gerealiseerd rondom een hof, zoals in de wijk gebruikelijk is. [appellante] heeft een autobedrijf aan de [locatie], naast het plangebied, en vreest voor een beperking van haar bedrijfsvoering door de woningbouw. De Goede Woning is de corporatie die de woningen wil realiseren. [appellante] betoogt dat de geluidsvoorziening die moet worden aangebracht aan de achterzijde van haar perceel te hoog is. Deze muur neemt nodeloos licht en lucht voor haar weg. Daarnaast zou de muur ook moeten dienen als bescherming tegen wasactiviteiten op haar achterterrein. Als er auto’s worden afgespoten of gewassen, zal de condens toch in de tuin of op het terras van de direct-aanwonenden terechtkomen. De muur zal dus volgens [appellante] onvoldoende effect sorteren.

Bij besluit van 31 mei 2023 heeft de minister van Financiën geweigerd om een private schuld van [appellant] over te nemen. Bij besluit van 16 november 2023 heeft de minister het door [appellant] daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Deze uitspraak gaat over een besluit op grond van de regeling voor overneming en betaling van private schulden die is opgenomen in de Wet hersteloperatie toeslagen. [appellant] is een gedupeerde van de toeslagenaffaire. Hij heeft de minister verzocht om overname van een schuld aan [persoon] van € 22.000,00. De minister heeft de afwijzing van deze aanvraag in bezwaar gehandhaafd. Hij heeft voornoemde schuld van [appellant] aangemerkt als een informele schuld. De minister heeft deze schuld niet overgenomen, omdat niet is voldaan aan de vereisten in artikel 4.1 van de Wht.

Bij besluiten van 3 april 2024 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid de aanvragen van betrokkenen om hun een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, niet in behandeling genomen. Betrokkenen hebben de Afghaanse nationaliteit. Zij hebben mede voor hun minderjarige kinderen, die zijn geboren op [geboortedatum] 2015, [geboortedatum] 2016 en [geboortedatum] 2023, asielaanvragen ingediend in Nederland. De minister heeft de aanvragen niet in behandeling genomen, omdat Kroatië op grond van de Dublinverordening verantwoordelijk is voor de behandeling daarvan. Daarnaast heeft de minister in wat betrokkenen hebben aangevoerd geen aanleiding gezien om met toepassing van artikel 17, eerste lid, van de Dublinverordening de asielaanvragen zelf in behandeling te nemen. De rechtbank heeft geoordeeld dat de minister voor Kroatië van het interstatelijk vertrouwensbeginsel uit mag gaan. De rechtbank heeft verder geoordeeld dat de besluitvorming van de minister over artikel 17 van de Dublinverordening met betrekking tot de minderjarige kinderen van betrokkenen onzorgvuldig is geweest.

Bij besluit van 16 mei 2024 heeft de raad van de gemeente Apeldoorn het bestemmingsplan "Molenstraat-Centrum 258-272 en Veldhuisstraat 35" vastgesteld. Het bestemmingsplan voorziet onder meer in een woongebouw met vier woonlagen voor zestien goedkope koopappartementen en een woongebouw met elf woonlagen voor 60 sociale huurwoningen aan de Molenstraat-Centrum, in het centrum van Apeldoorn. Op de locatie staan nu drie vrijstaande woningen met bijbehorend erf. [appellant A] en [appellant B] wonen aan de [locatie]. Hun achtertuin grenst aan het plangebied. Zij hebben beroep ingesteld tegen het besluit tot vaststelling van het bestemmingsplan, vooral omdat zij van het hoge woongebouw nadelige gevolgen verwachten voor hun woon- en leefklimaat. OMA, Trebbe Wonen en De Goede Woning willen de nieuwbouw realiseren en in gebruik nemen.

Bij besluit van 24 juni 2022 heeft de korpschef van politie de aan G4S Security B.V. verleende toestemming om [wederpartij] beveiligingswerkzaamheden te laten verrichten ingetrokken. [wederpartij] was sinds 31 mei 2021 werkzaam als beveiliger bij G4S Security B.V. in Amsterdam. Op 24 juni 2022 heeft de korpschef de toestemming op grond van artikel 7, vijfde lid, van de Wet particuliere beveiligingsorganisaties en recherchebureaus ingetrokken, omdat hij [wederpartij] onvoldoende betrouwbaar acht om beveiligingswerkzaamheden te laten verrichten. Bij zijn beoordeling heeft de korpschef de b-grond van paragraaf 3.3 van de Beleidsregels particuliere beveiligingsorganisaties en recherchebureaus toegepast. De korpschef heeft aan het besluit ten grondslag gelegd dat [wederpartij] op 2 april 2022 in de dienstauto van G4S Security heeft gereden onder invloed van alcohol. Hiervoor is hij als verdachte geregistreerd voor overtreding van artikel 8 van de Wegenverkeerswet 1994. In bezwaar heeft de korpschef de intrekking gehandhaafd. Aan het nieuwe besluit van 27 november 2023 heeft de korpschef ten grondslag gelegd dat het Openbaar Ministerie op 31 augustus 2023 met een strafbeschikking een geldboete van € 300,00 heeft opgelegd aan [wederpartij] voor het rijden onder invloed. Naar aanleiding daarvan heeft de korpschef in het nieuwe besluit de intrekkingsgrond gewijzigd naar de a-grond van paragraaf 3.3 van de Beleidsregels.

Bij besluit van 5 april 2023 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid een aanvraag van betrokkene om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, ingewilligd. Deze uitspraak gaat over de leeftijdsschouwen die de AVIM en de IND uitvoeren als een asielzoeker stelt dat hij minderjarig is en daarbij geen authentieke identiteitsdocumenten ter onderbouwing van zijn leeftijd overlegt. Betrokkene heeft op 21 augustus 2021 een asielaanvraag ingediend. Hij heeft de Eritrese nationaliteit en stelt te zijn geboren op [geboortedatum] 2004. De minister heeft de asielaanvraag van betrokkene ingewilligd. Maar zij heeft de gestelde geboortedatum, en daarmee dat betrokkene minderjarig was ten tijde van de aanvraag, niet geloofwaardig geacht. Deze procedure gaat alleen over de leeftijd van betrokkene. Bij aankomst in Nederland is betrokkene geschouwd. Eerst door twee medewerkers van de AVIM, tien dagen later door een medewerker van de IND. De conclusie van de schouw van de AVIM is dat ’unaniem […] geconcludeerd kan worden dat [betrokkene] evident meerderjarig is.’ De conclusie van de schouw van de IND is dat ’geconcludeerd kan worden dat er twijfel bestaat over de opgegeven leeftijd.’ Omdat de conclusies uit de schouwen van elkaar afwijken, heeft de minister geconcludeerd dat er twijfel bestaat over de opgegeven leeftijd en heeft zij daar nader onderzoek naar gedaan. Daaruit is gebleken dat betrokkene in Italië staat geregistreerd met de geboortedatum [geboortedatum] 1998. De minister is vervolgens van die datum uitgegaan.