Uitspraken

Bij besluit van 4 november 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Bergeijk bij H.O.G. B.V. en anderen een bedrag van € 66.000,00 ingevorderd vanwege de verbeurde dwangsommen die zijn opgelegd in het besluit van 9 oktober 2018. H.O.G. B.V. en anderen maken voor hun bedrijfsactiviteiten gebruik van de gronden aan de Barrier 5 te Bergeijk. Bij het besluit van 9 oktober 2018 heeft het college H.O.G. B.V. en anderen onder oplegging van een dwangsom gelast om binnen 6 weken het gebruik van deze gronden in strijd met de bestemming te beëindigen. Meer concreet gaat het hierbij om de opslag en handel van goederen die geen verband houden met de exploitatie van een loonwerkbedrijf. In de uitspraak van 3 juni 2020, ECLI:NL:RVS:2020:1311, over de last onder dwangsom die heeft geleid tot de invordering die in deze zaak aan de orde is, heeft de Afdeling geoordeeld dat aan de Barrier 5 geen exploitatie van een loonwerkbedrijf plaatsvindt. Met die uitspraak staat de last onder dwangsom in rechte vast.

Bij besluit van 24 mei 2022 heeft de raad van de gemeente Eindhoven het bestemmingsplan "IX Stratum binnen de Ring 2007 (Hofdijkstraat 1)" gewijzigd vastgesteld. Het bestemmingsplan maakt de ontwikkeling van maximaal 40 woningen mogelijk op het perceel aan de Hofdijkstraat 1 in Eindhoven (hierna: het plangebied) door de huidige bestemmingen "Bedrijfsdoeleinden" en "Verkeers- en verblijfsdoeleinden" om te zetten naar "Wonen". Het bedrijfsgebouw van de voormalige Lidl supermarkt dat nu nog in het plangebied staat, zal worden gesloopt. Het plangebied is gelegen binnen het stadsdeel Stratum, net ten zuiden van het stadscentrum. Het plangebied ligt ingeklemd tussen de bebouwing langs de Aalsterweg en de Hofdijkstraat. [appellanten] zijn omwonenden. Zij zijn het niet eens met het bestemmingsplan, omdat zij vrezen voor overlast. [appellant sub 1] woont aan de [locatie 1] op ongeveer 6 m van het plangebied en op ongeveer 8,5 m van het bouwvlak. [appellant sub 3A] en [appellant sub 3B] wonen aan de [locatie 2] op ongeveer 25 m van het plangebied en op ongeveer 33 m van het bouwvlak. Buurtcomité de Looiakkers behartigt de belangen van de bewoners van de buurt Looiakkers.

Bij besluit van 15 september 2022 heeft het college van bestuur van de Universiteit van Amsterdam een verzoek van [appellant] om te worden ingeschreven voor het studiejaar 2022-2023 om het schakelprogramma Master Geneeskunde te volgen, afgewezen. [appellant] heeft meegedaan aan de selectieprocedure voor de zij-instroom voor de opleiding Geneeskunde voor het studiejaar 2019-2020 (het schakelprogramma Master Geneeskunde). Op 24 april 2019 heeft de selectiecommissie hem bericht dat hij niet is toegelaten tot het schakelprogramma. Het college heeft het door [appellant] daartegen gemaakte bezwaar bij besluit van 9 december 2019 gegrond verklaard en hem alsnog toegelaten. Op 1 januari 2020 is [appellant] daadwerkelijk begonnen aan het schakelprogramma. Omdat hij dat programma nog niet had afgerond aan het einde van het studiejaar 2019-2020, heeft hij zich daarvoor opnieuw ingeschreven voor het studiejaar 2020-2021 en vervolgens voor het studiejaar 2021-2022. Het college heeft het verzoek van [appellant] om te worden ingeschreven voor het daaropvolgende studiejaar 2022-2023 afgewezen.

Bij besluit van 27 december 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam aan de onbekende eigenaar van een oplegger een last onder bestuursdwang opgelegd vanwege onrechtmatige stalling daarvan op de Anderlechtlaan te Amsterdam. Nadat het college bij de twee afzonderlijke besluiten van 21 januari 2020 de besluiten van 13 augustus 2019 had ingetrokken, de bezwaren van TCA tegen de besluiten van 27 december 2018, 3 januari 2019 en 1 maart 2019 gegrond had verklaard en een vergoeding van de proceskosten had toegekend aan TCA, heeft TCA de ingestelde beroepen bij brieven van 7 februari 2020 ingetrokken. Daarbij heeft TCA de rechtbank verzocht om het college te veroordelen in de kosten die zij redelijkerwijs in verband met de behandeling van het beroep bij de rechtbank heeft moeten maken, zoals door haar aangegeven op het formulier ‘opgave proceskosten’. De rechtbank heeft vervolgens zoals hierboven al vermeld in zaaknummer 19/5041 een proceskostenveroordeling ten laste van het college uitgesproken van € 30,-.

Bij besluit van 5 oktober 2018 heeft de minister van Justitie en Veiligheid gereageerd op een verzoek van TCA op grond van de Wet openbaarheid van bestuur. In 2015 heeft het Centraal Justitieel Incassobureau vernomen dat er een fout zat in de programmatuur van de Rijksdienst voor het Wegverkeer, waardoor in de periode november 2014 tot april 2015 ongeveer 1750 onjuiste sanctiebesluiten aan kentekenhouders zijn opgelegd. Ook aan TCA heeft de RDW een onjuist sanctiebesluit opgelegd dat is ingetrokken. Per brief van 25 februari 2016 heeft het CJIB aan TCA meegedeeld dat zij dus niet hoeft te betalen. TCA heeft in het Wob-verzoek op 9 juli 2018 bij de RDW verzocht om informatie die betrekking heeft op het sanctiebesluit en de intrekking daarvan. De RDW heeft het verzoek doorgestuurd naar het CJIB, omdat de informatie daar berust. Het CJIB, werkend onder verantwoordelijkheid van de minister, heeft vervolgens in het besluit van 5 oktober 2018 informatie openbaargemaakt. Het besluit op het bezwaar van TCA van 29 januari 2019 houdt in dat de minister alles openbaar heeft gemaakt wat onder de reikwijdte van het verzoek zou vallen.

Bij besluit van 5 juli 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Almelo drie verzoeken van [appellant] op grond van de Wet openbaarheid van bestuur gedeeltelijk ingewilligd en stukken gedeeltelijk openbaar gemaakt. [appellant] heeft op 10 januari 2014 een strook snippergroen van de gemeente gekocht. Het college heeft aan [appellant] medegedeeld voornemens te zijn om aan hem een last onder dwangsom op te leggen met betrekking tot het gebruik van deze strook. [appellant] heeft het college op 14 mei 2019 verzocht om het gehele dossier vanaf 2013 op grond van de Wob openbaar te maken. Het college heeft in het besluit aan [appellant] medegedeeld dat er geen plan van aanpak en werkinstructie van de mutatiedetectie tussen 2014-2016 is en ook geen overzicht van het aantal overtredingen dat voorgekomen is uit de mutatiedetectie en dus ook geen overzicht van wat ermee gedaan is. Daarnaast zijn volgens het college het handhavings- en gedoogbeleid en de opgestelde beleidsregels en richtlijnen voor het afwijken van bestemmingsplannen al openbaar gemaakt.

Bij besluit van 6 augustus 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Bernheze het verzoek van [appellant] om handhavend op te treden tegen de slechte luchtkwaliteit en stank rondom zijn perceel afgewezen. [appellant] woont op het perceel op [locatie] in Loosbroek. Op 22 juni 2019 heeft [appellant] het college verzocht om handhavend op te treden tegen de slechte luchtkwaliteit en stank rondom zijn perceel. [appellant] ervaart veel overlast van de slechte luchtkwaliteit. Volgens hem wordt de slechte luchtkwaliteit rondom zijn woning veroorzaakt door de vele intensieve veehouderijen in de buurt. Het college heeft het handhavingsverzoek afgewezen.

Bij besluit van 30 januari 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Maastricht aan Boschstraat Vastgoed B.V. een omgevingsvergunning verleend voor het oprichten van (vervangende) nieuwbouw van de bijna volledig gesloopte voormalige Sphinx feestzaal achter het pand Boschstraat 30 in Maastricht ter realisatie van een bowlingcentrum met Prison Island en restaurant. [appellant A] en [appellant B] wonen op respectievelijk [locatie 1] en [locatie 2] in Maastricht, om de hoek van de Boschstraat. Zij betogen dat de omgevingsvergunning is verleend in strijd met een goede ruimtelijke ordening en in strijd met het facetbestemmingsplan "Facetbestemmingsplan Parkeren".

Bij besluit van 6 november 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam een verzoek van TCA op grond van de Wet openbaarheid van bestuur afgewezen. TCA heeft op 14 september 2018 naar aanleiding van een aan haar opgelegde verkeersboete van 2 april 2015 wegens het parkeren op een invalideparkeerplaats het college verzocht om openbaarmaking van documenten die betrekking hebben op de verkeersboete. Het gaat daarbij om processen-verbaal en verkeersbesluiten. De rechtbank heeft zoals gezegd het beroep van TCA ongegrond verklaard. Verder heeft de rechtbank de Staat der Nederlanden veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding van € 500,- aan TCA wegens overschrijding van de redelijke termijn voor het doen van een uitspraak. De rechtbank heeft de Staat der Nederlanden veroordeeld tot betaling van proceskosten die TCA heeft moeten maken en vergoeding van door TCA betaalde griffierechten.

Bij besluit van 21 september 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Breda aan Sintels B.V. een omgevingsvergunning verleend voor het realiseren van een opslagruimte aan de Rijsbergseweg 590 te Breda. Natuur- en Milieuvereniging Markkant stelt dat het college de aanvraag niet aan het bestemmingsplan "Buitengebied 1992" had mogen toetsen, maar moest toetsen aan het bestemmingsplan "Buitengebied Zuid 2013" dat gold op het moment dat het besluit op bezwaar werd genomen. De vereniging stelt dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat de aanvraag aan het bestemmingsplan "Buitengebied 1992" getoetst mocht worden. Het uitgangspunt is dat een aanvraag voor een omgevingsvergunning getoetst moet worden aan het recht zoals dat geldt op het moment van het nemen van het besluit. In dit geval was dat het herstelbesluit voor het bestemmingsplan "Buitengebied Zuid 2013". De vereniging is van mening dat geen sprake is van de uitzondering op deze hoofdregel die de rechtbank van toepassing achtte.

Bij besluit van 16 juni 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Haarlemmermeer het verzoek van [appellante] om de familierechtelijke band tussen haar en haar zoon vast te leggen in de Basisregistratie personen afgewezen. [appellante] was zwanger toen zij onder een gefingeerde naam in Canada asiel aanvroeg, waardoor de naam van de moeder op de geboorteakte van de zoon een andere is dan [appellante]. Volgens het college moet [appellante] de geboorteakte in Canada laten aanpassen. [appellante] stelt dat het excessief formalistisch en onevenredig is om dit van een burger met laag inkomen te verwachten. [appellante] is op [geboortedatum] 1992 geboren in Angola. Zij heeft zich in 1995 in Nederland gevestigd en in 2004 heeft zij de Nederlandse nationaliteit gekregen. [appellante] was acht maanden zwanger toen zij vanuit Nederland naar Canada is gereisd. Daar heeft zij onder een gefingeerde naam asiel aangevraagd. Op 28 februari 2013 is [appellante] in Canada bevallen van een zoon. [appellante] heeft een kopie overlegd waarop staat vermeld: "Statement of Life Birth".

Bij besluit van 8 mei 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Midden-Drenthe [appellant] onder oplegging van een dwangsom gelast om de woonunit (caravan) op het perceel [locatie] in Drijber te verwijderen en verwijderd te houden. [appellant] is eigenaar van het perceel. Op 6 april 2020 is geconstateerd dat op het perceel zonder omgevingsvergunning een woonunit (caravan) was geplaatst. Volgens het college is deze woonunit in strijd met de bouwregels van het bestemmingsplan "Buitengebied Midden-Drenthe". De woonunit is daarom volgens het college geplaatst in strijd met artikel 2.1, aanhef en onder a en onder c, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht, en wordt in strijd met artikel 2.3a van die wet in stand gehouden. Het college heeft [appellant] gelast de woonunit te verwijderen en verwijderd te houden. [appellant] is het niet eens met dit besluit.

Bij besluit van 7 oktober 2021 heeft de raad van de gemeente Leiden het bestemmingsplan "Parapluherziening beleidsregels parkeren Binnenstad en Stationsomgeving" vastgesteld. Deze zaak gaat over het beleid van de gemeente Leiden om delen van de binnenstad autoluw te maken via verschillende maatregelen, maar in het bijzonder om het parapluplan. Aldi komt daar tegenop omdat zij vreest voor omzetverlies als gevolg van het parapluplan. Aldi heeft een filiaal aan het Stationsplein 220 in Leiden. Dit filiaal ligt in het plangebied van het parapluplan. De klanten van Aldi die met de auto komen, maken veelal gebruik van de naast Aldi gelegen parkeerplaatsen op het parkeerterrein Morssingel. Dit openbare parkeerterrein is geen eigendom van Aldi. Aldi vreest dat het parapluplan een negatieve invloed zal hebben op de levensvatbaarheid van haar filiaal, als de parkeerdruk op het parkeerterrein Morssingel dusdanig toeneemt dat haar klanten daar niet meer kunnen parkeren.

Bij besluit van 23 januari 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Den Haag aan [appellant] een omgevingsvergunning verleend voor het kappen van een esdoorn in de achtertuin van zijn woning. [appellant] heeft in zijn achtertuin een esdoorn staan. Deze esdoorn is volgens [appellant] te groot geworden en veroorzaakt hinder. [appellant] kan zijn achtertuin door de schaduw die de esdoorn veroorzaakt niet gebruiken en inrichten zoals hij wil. Hij wil deze esdoorn daarom kappen. [belanghebbenden] wonen achter [appellant]. Zij willen de esdoorn behouden, omdat zij veel plezier van de boom hebben. Ook hechten zij veel waarde aan de schaduw en de privacy die de esdoorn in hun achtertuin biedt.

Bij tussenuitspraak van 8 februari 2023, ECLI:NL:RVS:2023:494, heeft de Afdeling de raad van de gemeente Amstelveen opgedragen de gebreken te herstellen in zijn besluit van 10 november 2021 tot vaststelling van het exploitatieplan "Bedrijventerrein Amstelveen Zuid (BTAZ)". De Afdeling heeft onder 22 en 35 in de tussenuitspraak geoordeeld dat de raad zich bij de raming van de inbrengwaarde van het object [locatie 1] van Agrimotel en anderen en het object [locatie 2] van Meerland Onroerend Goed en anderen niet zonder meer had mogen baseren op het taxatierapport "Marktwaarde exploitatieplan Bedrijventerrein Amstelveen Zuid (BTAZ)", waaraan een geveltaxatie ten grondslag lag. De Afdeling heeft daartoe overwogen dat in aanmerking genomen de aard en de bestemming van de objecten, de taxateurs van [partij] bij het opstellen van het taxatierapport over onvoldoende informatie beschikten om met het oog op de raming een goed en verantwoord beeld te krijgen van de te taxeren objecten.

Bij besluit van 11 februari 2021 heeft de korpschef van politie een aanvraag van Security Noord B.V. te Drachten om [appellant] beveiligingswerkzaamheden te mogen laten verrichten voor dat bedrijf afgewezen. Op 12 augustus 2020 heeft Security Noord te Drachten de korpschef verzocht om [appellant] toestemming te verlenen om beveiligingswerkzaamheden voor haar te mogen laten verrichten. Volgens de korpschef beschikt [appellant] niet over de bekwaamheid en betrouwbaarheid die van een beveiliger mag worden verwacht. Dat blijkt volgens de korpschef onder meer uit een vonnis van de rechtbank Overijssel van 22 oktober 2020 waarbij [appellant] is veroordeeld voor het medeplegen van opzettelijke schending van een wettelijke geheimhoudingsplicht tot een werkstraf van veertig uur, subsidiair twintig dagen hechtenis. Verder blijkt dat volgens de korpschef uit een registratie dat op 19 oktober 2018 een politieambtenaar heeft geconstateerd dat het horecabedrijf van [appellant] geopend was, ondanks een gemeentelijke verplichting om het bedrijf gesloten te houden.

Bij besluit van 16 oktober 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Ridderkerk het verzoek van [appellant] om wijziging van zijn persoonsgegevens in de basisregistratie personen afgewezen. [appellant] staat sinds november 1993 in de brp ingeschreven met de naam [naam 1], geboren op [geboortedatum 1] 1961 in [plaats 1], China. Hij heeft op 18 oktober 2019 op grond van artikel 2.58 van de Wet brp verzocht om wijziging van zijn persoonsgegevens naar de voornaam [naam 2], geboren op [geboortedatum 2] 1960 in [plaats 2], China. Het college heeft Bureau Documenten van de Immigratie- en Naturalisatiedienst onderzoek laten doen naar enkele van de documenten. Mede op basis van dat onderzoek heeft het college zich in de besluiten van 16 oktober 2020 en 28 april 2021 op het standpunt gesteld dat geen authentieke brondocumenten zijn aangeleverd en niet onomstotelijk vast staat dat de in de brp vermelde gegevens onjuist zijn.

Bij besluit van 10 september 2020 heeft de minister voor Rechtsbescherming een aanvraag van [appellante sub 1] en [appellant sub 2] om verlenging van een aan hen verleende vergunning voor het in stand houden van een particuliere beveiligingsorganisatie afgewezen, omdat bleek dat [appellant sub 2] op 16 december 2019 is gedagvaard wegens het schenden van een wettelijke geheimhoudingsplicht. [appellant sub 2] betoogt in dat verband dat hij ten onrechte is veroordeeld en daartegen hoger beroep heeft ingesteld. [appellant sub 2] is directeur en enig aandeelhouder van het particulier beveiligingsbedrijf [appellante sub 1]. Hij was ook eigenaar van een café in Zwolle. In het kader van een aanvraag voor een exploitatievergunning voor dat café, heeft de burgemeester van Zwolle in 2018 het Landelijk Bureau Bibob hierover een advies gevraagd. Reden daarvoor was de plaatsing van een handgranaat voor de deur van het café.

Bij besluit van 26 mei 2020 heeft de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties een aanvraag van de VVE om een subsidie op grond van de Subsidieregeling energiebesparing eigen huis gedeeltelijk toegewezen. De VVE heeft een subsidie aangevraagd van € 128.851,20 voor vier energiebesparende isolatiemaatregelen om het appartementencomplex aan de Haydnstraat 2 tot en met 152 in Capelle aan den IJssel energiezuiniger te maken. Bij het besluit van 26 mei 2020 heeft de minister een subsidie van € 97.090,00 verleend voor de kosten voor het aanbrengen van 1.653 m² HR++glas, 1.572 m² dakisolatie en 148 m² isolerende deuren. De VVE betoogt dat de rechtbank niet heeft onderkend dat de maximale U-waarde uit de Subsidieregeling moet worden gelezen als de isolatiewaarde van het glas en het kozijn tezamen.

Bij besluit van 30 januari 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Apeldoorn geweigerd aan [appellante] een omgevingsvergunning te verlenen voor het plaatsen van een dakkapel op de woning aan de [locatie] in Wenum Wiesel. Aan de achterzijde van haar woning is een dakkapel aanwezig. Bij constateringsbrief van 10 april 2018 heeft het college haar meegedeeld dat de dakkapel is geplaatst zonder de daartoe vereiste omgevingsvergunning. In dezelfde brief staat dat het mogelijk is om een omgevingsvergunning aan te vragen om de dakkapel te legaliseren maar ook dat op voorhand niet kan worden aangegeven of deze vergunning zal worden verleend. [appellante] heeft daarna een aanvraag ingediend voor het plaatsen van een dakkapel aan de achterzijde van haar woning. [appellante] betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat in de welstandsnota "Aantrekkelijk Apeldoorn" een overlegmoment met de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit staat en dat dit een vereiste is waar het college zich niet aan heeft gehouden. Er is weliswaar een overleg geweest met de CRK, maar dat was pas nadat zij haar bezwaarschrift had ingediend.

Bij besluiten van 8 juli 2019, 15 november 2019, 31 juli 2019 en 31 oktober 2019, heeft de staatssecretaris van Financiën op vier verzoeken op grond van de Wet openbaarheid van bestuur van Customs Knowledge beslist. In 2019 heeft Customs Knowledge vier afzonderlijke Wob-verzoeken bij de staatssecretaris ingediend, waarop de staatssecretaris in vier afzonderlijke besluiten heeft beslist. Hiertegen heeft Customs Knowledge bezwaar gemaakt, waarop de staatssecretaris heeft beslist. Customs Knowledge heeft tegen de drie besluiten van 13 november 2020 en het besluit van 20 november 2020 beroep ingesteld bij de rechtbank. De rechtbank heeft op 11 maart 2022 in vier verschillende uitspraken de beroepen van Customs Knowledge gegrond verklaard, de besluiten vernietigd, de staatssecretaris opgedragen nieuwe besluiten te nemen en de staatssecretaris veroordeeld in de proceskosten van Customs Knowledge. De staatssecretaris heeft tegen de vier uitspraken van de rechtbank hoger beroep ingesteld, omdat hij het niet eens is met de proceskostenveroordeling.

Bij besluit van 31 maart 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Haarlem een verzoek van [appellant] om op grond van de Wet openbaarheid van bestuur alle meldingen sinds 1 januari 2007 van burgers en ambtenaren bij het Meldpunt Integriteit van de gemeente Haarlem openbaar te maken, afgewezen. Bij brief van 24 februari 2017 heeft [appellant] het college verzocht om op grond van de Wob alle meldingen sinds 1 januari 2007 van burgers en ambtenaren rondom integriteit openbaar te maken. Bij het besluit van 31 maart 2017 heeft het college dat verzoek, voor zover het ziet op documenten die zich onder het Meldpunt Integriteit van de gemeente Haarlem bevinden, afgewezen op grond van artikel 10, tweede lid, aanhef en onder g, van de Wob. Over die zaak heeft de Afdeling uitspraak gedaan op 10 maart 2021, ECLI:NL:RVS:2021:525. Voor een verdere beschrijving van de procedure verwijst de Afdeling naar die uitspraak. In de uitspraak is geoordeeld dat het college een nieuw besluit op het gemaakte bezwaar moet nemen en bepaald dat tegen dat besluit slechts bij de Afdeling beroep kan worden ingesteld.

Bij besluit van 15 april 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam het verzoek van [appellant] tot heroverweging van de besluiten van het college van 12 maart 2013 en 26 mei 2014 afgewezen. [appellant] is huurder van de woning aan de [locatie A] in Amsterdam. In het besluit van 12 maart 2013 heeft het college op verzoek van [appellant] een vooraanschrijving en een spoedaanschrijving voor het herstellen van een woningscheidingswand uitgedaan aan de eigenaar van het pand, woningbouwvereniging De Alliantie. Met het besluit van 11 december 2013 heeft het college het bezwaar van [appellant] tegen de vooraanschrijving niet-ontvankelijk verklaard en het bezwaar tegen de spoedaanschrijving ongegrond verklaard. Bij uitspraak van 18 december 2014 heeft de rechtbank het beroep van [appellant] daartegen niet-ontvankelijk verklaard. Tegen deze uitspraak van de rechtbank heeft [appellant] geen beroep ingesteld.

Bij besluit van 23 september 2019 heeft het dagelijks bestuur van het Waterschap De Dommel een verzoek van [appellant] om de hem bij besluit van 14 december 2017 opgelegde last onder dwangsom met toepassing van artikel 5:34, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht op te heffen, afgewezen. Bij besluit van 14 december 2017 heeft het dagelijks bestuur aan de [maatschap] een last onder dwangsom opgelegd wegens het overtreden van artikel 6.2, eerste lid, aanhef en onder a, van de Waterwet. Volgens het dagelijks bestuur is deze bepaling overtreden doordat verontreinigd afvalwater vanaf het terrein van de vleesstierenhouderij aan de [locatie] via een geul afvloeit in een kavelsloot en vervolgens in de watergang de Kleine Beerze.

Bij besluit van 10 maart 2020 heeft het dagelijks bestuur van het Waterschap De Dommel bestuur besloten over te gaan tot invordering van een (derde) verbeurde dwangsom van € 3.600,00. Bij besluit van 14 december 2017 heeft het dagelijks bestuur aan de maatschap [appellant sub 1] en [appellant sub 1] een last onder dwangsom opgelegd wegens het overtreden van artikel 6.2, eerste lid, aanhef en onder a, van de Waterwet. Volgens het dagelijks bestuur is deze bepaling overtreden doordat verontreinigd afvalwater vanaf het terrein van de vleesstierenhouderij aan de [locatie] via een geul afvloeit in een kavelsloot en vervolgens in de watergang de Kleine Beerze. De last houdt in dat [appellant sub 1] er voor moet zorgen dat het erf van het perceel dagelijks veegschoon is, dat gemorste voeder-/mestresten worden opvangen of tijdig worden opgeruimd en dat er geen afstroming plaatsvindt van vervuild hemelwater en/of afvalwater naar de kavelsloot. De rechtbank heeft overwogen dat het overgrote deel van de beroepsgronden van [appellant sub 1] al in de hiervoor vermelde uitspraak van de Afdeling van 10 februari 2021 aan de orde is geweest en is verworpen.

Bij besluit van 3 januari 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Winterswijk. het verzoek van [appellant] om handhavend op te treden tegen verschillende overtredingen op het perceel [locatie 1] gedeeltelijk toegewezen en voor het overige afgewezen. Het perceel wordt bewoond door [partij A] en [partij B]. Het perceel vormde samen met het perceel [locatie 2] waar [appellant] woont één perceel waarop meerdere (bedrijfs)gebouwen aanwezig waren. De woning van [appellant] is aangeduid met "2" op de foto in de planregels van het bestemmingsplan, de woning van [partij] is aangeduid met "1" op de voormelde foto en de woning op het perceel [locatie 3] is met "3" aangeduid. In artikel 3.5.1. van de planregels van het bestemmingsplan "[locatie4]" (hierna het bestemmingsplan) is opgenomen dat een omgevingsvergunning voor het bouwen van een derde woning door het college slechts kan worden verleend indien de bebouwing op de foto opgenomen in paragraaf 3.5.1. van de planregels aangeduid met "1", "4" en "5" wordt gesloopt. De gebouwen aangemerkt als "4" en "5" zijn geheel gesloopt.

Bij besluit van 4 augustus 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Winterswijk een omgevingsvergunning verleend aan [bedrijf] voor het bouwen van een woning op het perceel [locatie 1] te Winterswijk Kotten. Het perceel van [appellant] en het perceel [locatie 1] van [partij A] en [partij B] (hierna samen en in enkelvoud: [partij]) waren voorheen samen één perceel waarop meerdere (bedrijfs)gebouwen aanwezig waren. [appellant] woont op het perceel [locatie 2] aangeduid met "2" op de foto in de planregels van het bestemmingsplan en ondervindt hinder van het gebruik van de woning van [partij] aangeduid met 1 op de voormelde foto. De woning van [partij] is de derde woning op de percelen [locatie 3]. In artikel 3.5.1. van de planregels van het bestemmingsplan "[locatie 4]" is opgenomen dat een omgevingsvergunning voor het bouwen van een derde woning door het college slechts kan worden verleend indien de bebouwing op de foto opgenomen in paragraaf 3.5.1. van de planregels aangeduid met "1", "4" en "5" wordt gesloopt. De gebouwen aangemerkt als "4" en "5" zijn geheel gesloopt.

Bij besluit van 28 februari 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam Telset een last onder dwangsom opgelegd om een dakhuisje op het perceel Concertgebouwplein 12-14 in Amsterdam te verwijderen en geheel verwijderd te houden. Eind 2015 heeft Telset het pand verbouwd. Vast staat dat de gerealiseerde liftopbouw niet in overeenstemming is met de vergunning van 9 juli 2015. De gerealiseerde liftopbouw heeft horizontale afmetingen van 4,35 m x 3,34 m en beslaat derhalve een oppervlakte van ongeveer 14,5 m². Het college heeft Telset daarom bij besluit van 28 februari 2017 gelast om de liftopbouw binnen zes weken te verwijderen en geheel verwijderd te houden, onder oplegging van een dwangsom van € 15.000,00 ineens. Op 3 april 2017 heeft Telset een aanvraag ingediend voor het legaliseren van de reeds bestaande liftopbouw. Bij besluit van 19 juni 2017 heeft het college de aanvraag afgewezen.

Bij besluit van 23 juni 2022 heeft de raad van de gemeente Meierijstad het bestemmingsplan "Wijbosch, herziening [locatie 1]" vastgesteld. Het plan voorziet in toekenning van een woonbestemming en verplaatsing en restauratie van de historische hoekgevelboerderij aan de [locatie 1] te Schijndel. Het perceel is gelegen buiten de bebouwde kom. Het plan is opgesteld naar aanleiding van een verzoek van [initiatiefnemer], die eigenaar is van het perceel [locatie 1]. Hij wenst de vervallen hoekgevelboerderij te restaureren. Om dit financieel mogelijk te maken is in het plan voorzien in het realiseren van twee aaneengesloten woningen in de gerestaureerde boerderij. [appellant] woont aan de [locatie 2] te Schijndel en heeft daar een agrarisch bedrijf. [appellant] vreest dat het onderhavige plan een uitbreiding van zijn bedrijf in het bouwvlak in de weg staat en dat zijn bedrijfsvoering hierdoor wordt beperkt.

Bij besluit van 24 maart 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van De Ronde Venen een aanvraag van [wederpartij] om een tegemoetkoming in planschade afgewezen. [wederpartij] is eigenaar van de percelen aan het [locatie A] en [locatie B] te Abcoude. Hij is daar exploitant van een aannemersbedrijf. Vlakbij de percelen loopt een hoogspanningsverbinding die in beheer is van TenneT. De hoogspanningsverbinding is rond het jaar 1969 aangelegd. De leidingen van de hoogspanningsverbinding hangen recht boven een deel van de percelen. Ten noorden en ten zuiden van de percelen bevinden zich twee hoogspanningsmasten. Deze zaak gaat over de (financiële) gevolgen voor [wederpartij] van een wijziging van de bestemming van de gronden van de percelen.

Bij besluit van 7 oktober 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam aan Kiesjefolders een last onder dwangsom opgelegd voor het in strijd met artikel 22a, tweede lid, van de Afvalstoffenverordening Rotterdam 2009 bezorgen van ongeadresseerd reclamedrukwerk aan de Maurice de Vlaminckstraat te Rotterdam, zonder dat de bewoners kenbaar hebben gemaakt geen bezwaar te hebben tegen het ontvangen van ongeadresseerd reclamedrukwerk. Rotterdam heeft met ingang van 1 november 2020 een nieuw systeem van brievenbusstickers ingevoerd om de verspreiding van ongewenst drukwerk te voorkomen, het zogenaamde opt-insysteem. Dit systeem houdt in dat waar voorheen bewoners een Nee/Nee- of Nee/Ja-sticker op hun brievenbus moesten plakken om kenbaar te maken dat zij geen ongeadresseerd reclamedrukwerk op prijs stelden, nu geldt dat ongeadresseerd reclamedrukwerk alleen bezorgd mag worden bij bewoners die expliciet kenbaar hebben gemaakt dit wel te willen ontvangen. Dit kunnen zij kenbaar maken door een Ja/Ja-sticker op hun brievenbus te plakken. Het doel van dit opt-insysteem is om papierverspilling tegen te gaan.

Bij besluit van 25 mei 2022 heeft de minister voor Klimaat en Energie een verzoek van Q10 om nadeelcompensatie afgewezen. In deze zaak is in geschil of het door Q10 geleden nadeel ten tijde van de investeringsbeslissing voorzienbaar was. Indien dat het geval was, komt dat nadeel voor haar rekening, omdat zij wordt geacht de mogelijkheid van verwezenlijking van de negatieve ontwikkeling ten tijde van de investeringsbeslissing te hebben aanvaard.

Bij uitspraak van 7 februari 2023 heeft de rechtbank een verzoek van Tom Tom Horeca om de burgemeester van Amsterdam (hierna: de burgemeester) te veroordelen tot schadevergoeding afgewezen. Deze uitspraak is aangehecht. Tom Tom Horeca is exploitant van een horecabedrijf in het pand aan het Bijlmerplein 367b te Amsterdam. Volgens de bij besluit van 30 december 2014 tot 1 januari 2018 verlengde exploitatievergunning was het toegestaan een terras van 24,37 m2 aan de gevel van het pand en een terras van 135 m2 op het middenterrein van het Klein Bijlmerplein te exploiteren. Het middenterrein is 270 m2 groot en maakt deel uit van de openbare weg. Op 14 april 2016 heeft Tom Tom Horeca een aanvraag ingediend om uitbreiding van het terras van het horecabedrijf tot het volledige middenterrein van het Klein Bijlmerplein. Bij uitspraak van 13 juni 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:1933) heeft de Afdeling het door Tom Tom Horeca daartegen ingestelde hoger beroep gegrond verklaard, de uitspraak van 11 mei 2017 vernietigd, het beroep gegrond verklaard, het besluit van 27 maart 2017 vernietigd en bepaald dat de rechtsgevolgen van dat besluit geheel in stand blijven.

Bij besluit van 7 maart 2023 heeft het dagelijks bestuur van het Waterschap Limburg aan [appellant] € 41.538,-, vermeerderd met een bedrag van € 42,- aan wettelijke rente, als vergoeding voor inkomstenbelastingschade toegekend. Uit de uitspraak van de Afdeling van 16 februari 2022, ECLI:NL:RVS:2022:488, volgt dat het dagelijks bestuur terecht aan [appellant] een vergoeding voor gekapitaliseerde inkomensschade heeft toegekend van € 206.010,-. De Afdeling heeft het dagelijks bestuur opgedragen alsnog een besluit te nemen over de vergoeding van de belastingschade over dit bedrag en over de verschuldigdheid van eventuele wettelijke rente over deze schadepost. Uit de aangifte over 2019 volgt dat [appellant] € 124.714,- aan inkomstenbelasting (exclusief premies) verschuldigd is. Hiervan houdt € 91.685,- verband met het feit dat in 2019 in één keer € 206.010,- aan nadeelcompensatie is ontvangen. Als [appellant] dit bedrag in de periode 2005-2015 (naar rato) als winst zou hebben ontvangen, zou hij ook inkomstenbelasting verschuldigd zijn geweest.

Bij uitspraak van 29 maart 2023, ECLI:NL:RVS:2023:1232, heeft de Afdeling het hoger beroep van [verzoeker] tegen de uitspraak van de rechtbank Amsterdam van 8 februari 2022 in zaak nr. 21/808 ongegrond verklaard. [verzoeker] woont op de tweede verdieping van het gebouw [locatie A] (hierna: het gebouw) te Amsterdam. Het gebouw maakt samen met de panden [locatie B] en [locatie C] deel uit van een bouwcomplex van drie panden met een gemeenschappelijk dak. De vorige eigenaar van de woning op het perceel [locatie C-2] heeft een omgevingsvergunning aangevraagd voor onder meer het aanleggen van een dakterras op het platte dak achter de schijnkap van het gebouw. Bij besluit van 1 juli 2020 heeft het college de omgevingsvergunning verleend. De omgevingsvergunning is onherroepelijk geworden met de uitspraak van de Afdeling van 29 maart 2023. [verzoeker] heeft verzocht om herziening van de uitspraak van 29 maart 2023. Hij verwijst naar diverse foto’s van Google Earth uit de jaren vanaf 2004, waarop eerst één en later twee satellietschotels als onderdeel van zijn satelliettoebehoren zichtbaar zijn op het gezamenlijke dak van het complex [locatie A]-[locatie B] en [locatie C].

Bij besluit van 31 augustus 2022 heeft het college van bestuur van de Universiteit van Amsterdam [appellante] medegedeeld dat zij, in haar situatie, voor de bacheloropleiding Geschiedenis voor het studiejaar 2022-2023 een instellingscollegegeld ter hoogte van € 8.300,00 is verschuldigd. [appellante] heeft op 30 augustus 2010 haar doctoraaldiploma Nederlands Recht aan de UvA behaald. Op 1 februari 2011 is zij aan die universiteit in deeltijd begonnen aan de bacheloropleiding Geschiedenis. Voor het volgen van deze opleiding is [appellante] collegegeld verschuldigd. De Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek maakt onderscheid tussen wettelijk collegegeld en instellingscollegegeld. Het wettelijk collegegeld wordt door de Kroon bij algemene maatregel van bestuur vastgesteld en is lager dan het instellingscollegegeld dat door het instellingsbestuur, in dit geval het college, wordt vastgesteld. Als een student al eerder een diploma heeft behaald, is deze voor een volgende opleiding het instellingscollegegeld verschuldigd.

Bij besluit van 21 februari 2023 heeft het college van beroep voor de examens van de Universiteit van Amsterdam van de Faculteit der Geesteswetenschappen van de UvA het verzoek van [appellant] om te worden ontheven van de verplichting haar bachelorscriptie Geschiedenis binnen een werkgroep te schrijven, afgewezen. [appellant] heeft op 30 augustus 2010 haar doctoraaldiploma Nederlands Recht aan de UvA behaald. Op 1 februari 2011 is zij aan die universiteit in deeltijd begonnen aan de bacheloropleiding Geschiedenis. Voor het volgen van deze opleiding is [appellant] collegegeld verschuldigd. Als een student al eerder een diploma heeft behaald, is deze voor een volgende opleiding niet het wettelijk collegegeld, maar het hogere instellingscollegegeld verschuldigd. Om haar bachelordiploma Geschiedenis te behalen hoeft [appellant] alleen nog een voldoende te halen voor haar bachelorscriptie. Omdat zij het instellingscollegegeld niet kan betalen, heeft zij het college van bestuur verzocht haar voor het studiejaar 2021-2022 in te schrijven als extraneus.

Bij beslissing van 5 september 2022 heeft de Dienst Studentenzaken, namens het college van bestuur van de Zuyd Hogeschool, de inschrijving van [appellant] per 31 augustus 2022 beëindigd en zijn inschrijving voor het studiejaar 2022-2023 geannuleerd. [appellant] is in het studiejaar 2021-2022 begonnen met de opleiding International Business aan de Zuyd Hogeschool. In de tweede helft van het studiejaar ondervond [appellant] problemen met het betalen van het collegegeld en is met hem een betalingsregeling getroffen. Deze regeling is hij niet nagekomen. Namens het instellingbestuur heeft de Dienst Studentenzaken zijn inschrijving voor het studiejaar 2021-2022 beëindigd en de inschrijving voor het studiejaar 2022-2023 geannuleerd. [appellant] is het hiermee niet eens. [appellant] stelt dat er onvoldoende rekening is gehouden met zijn persoonlijke omstandigheden die tot de betalingsproblemen hebben geleid. Daarnaast betoogt hij dat de kwaliteit van het onderwijs onvoldoende was, waardoor hij niet de voortgang kon behalen die nodig was voor de private financiering waarmee hij de opleiding betaalde.

Bij beslissing van 20 september 2021 heeft het college van bestuur van de Universiteit Leiden aan [appellant] medegedeeld dat het de Immigratie- en Naturalisatie Dienst zal informeren dat hij in het studiejaar 2020-2021 de voortgangsnorm niet heeft behaald en dat daarvoor geen verschonende omstandigheden kunnen worden gevonden. [appellant] heeft de Nigeriaanse nationaliteit. Hij heeft een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd onder de beperking studie. [appellant] was onder meer in de periode van 1 februari 2021 tot en met 31 augustus 2021 ingeschreven als student voor de masteropleiding International Relations aan de Universiteit Leiden. Bij de beslissing van 20 september 2021 heeft het CvB aan [appellant] medegedeeld dat het de IND zal informeren dat hij in het studiejaar 2020-2021 de voortgangsnorm niet heeft behaald. Bij de beslissing van 7 december 2021 heeft het CvB de inschrijving van [appellant] voor de masteropleiding International Relations aan de Universiteit Leiden per 31 augustus 2021 definitief beëindigd.

Bij besluit van 21 september 2023 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid een aanvraag van de vreemdeling om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, niet in behandeling genomen. De vreemdeling heeft de Soedanese nationaliteit. De staatssecretaris heeft zijn aanvraag niet in behandeling genomen, omdat volgens hem op grond van de Dublinverordening Roemenië verantwoordelijk is voor de behandeling daarvan. Deze uitspraak gaat over de vraag of de staatssecretaris zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat hij bij de toepassing van de Dublinverordening voor Roemenië mag uitgaan van het interstatelijk vertrouwensbeginsel en dat de vreemdeling geen reëel risico loopt dat hij na overdracht aan Roemenië terechtkomt in een situatie die in strijd is met artikel 4 van het EU Handvest en artikel 3 van het EVRM. Daarbij zal met name worden ingegaan op het risico dat een overgedragen Dublinclaimant door de Roemeense autoriteiten op basis van een ‘readmission agreement’ naar Servië gebracht zal worden, zonder dat de Roemeense autoriteiten een verzoek om internationale bescherming in behandeling nemen en daarop beslissen.

Bij uitspraak van 16 februari 2023, in zaak nr. 21/3955, heeft de rechtbank Zeeland-West-Brabant een beroep gegrond verklaard en een besluit van het college van burgemeester en wethouders van Tholen van 27 juli 2021, voor zover daarin de bezwaren van [appellant A], [appellante B], [appellant C] en [appellante D] (hierna: [appellant A] en anderen) niet-ontvankelijk zijn verklaard, vernietigd. Verder heeft de rechtbank het college opgedragen om een nieuw inhoudelijk besluit te nemen op de bezwaren van [appellant A] en anderen. [appellant A] en anderen en [appellante E] hebben het college bij brief van 19 juli 2023 in gebreke gesteld, omdat het college op dat moment nog steeds niet had beslist op het bezwaar en dus geen gevolg had gegeven aan de uitspraak van de rechtbank van 16 februari 2023. [appellant A] en anderen en [appellante E] verzoeken de Afdeling hun beroep gegrond te verklaren en het met een besluit gelijk te stellen niet tijdig nemen van een besluit te vernietigen.