Uitspraken

Bij besluit van 7 juli 2015 heeft het college van burgemeester en wethouders van Noordwijk aan [partij] een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van een winkel en het realiseren van een in- en uitweg op het perceel [locatie] (overzijde) in Noordwijk. Het bouwplan voorziet in het bouwen van een winkelruimte aan de Bronckhorststraat en de Raadhuisstraat in Noordwijk. [partij] heeft een omgevingsvergunning aangevraagd voor het aanleggen van een in- en uitweg en het bouwen van een winkelruimte, die deels gesitueerd is op de gronden van parkeerplaatsen aan de Kerkstraatpassage, waardoor deze parkeerplaatsen komen te vervallen. Dit complex wordt verhuurd aan derden. De rechtsvoorganger van Diahome heeft van de gemeente een ondergrondse parkeergarage aan moeten leggen, met een zodanige voorziening dat deze aangesloten kan worden op een andere nog te realiseren ondergrondse parkeergarage. Diahome kan zich er niet mee verenigen dat aan [partij] niet de verplichting is opgelegd om deze ondergrondse parkeergarage te realiseren.

Bij besluit van 9 januari 2023 heeft het college de aanvraag van [appellant] om een nieuw paspoort afgewezen. [appellant] heeft bij het college aan aanvraag ingediend voor een nieuw paspoort. Het college heeft de aanvraag afgewezen en de afwijzing in bezwaar gehandhaafd. Het heeft daaraan ten grondslag gelegd dat [appellant] is opgenomen in het Register Paspoortsignaleringen op grond van artikel 24, aanhef en onder b, van de Paspoortwet, omdat hij drie keer binnen vijf jaar een Nederlands reisdocument als vermist heeft opgegeven zonder daarbij een plausibele reden op te geven. De rechtbank heeft geoordeeld dat het college zich terecht op dat standpunt heeft gesteld. De enkele stelling van [appellant] dat hij een chaotisch persoon is, is onvoldoende om een plausibele reden aan te nemen. Het college heeft dan ook terecht de aanvraag voor een paspoort afgewezen, omdat sprake was van een gegrond vermoeden dat [appellant] handelingen heeft verricht die het vertrouwen in reisdocumenten hebben geschaad als bedoeld in artikel 24, aanhef en onder b, van de Paspoortwet, aldus de rechtbank.

Bij besluit van 22 februari 2022 heeft de Belastingdienst/Toeslagen geweigerd aan [appellant] een compensatie toe te kennen voor de jaren 2008 tot en met 2011. [appellant] heeft op 22 februari 2021 verzocht om een herbeoordeling van zijn recht op kinderopvangtoeslag. Bij het besluit van 22 februari 2022 heeft de Dienst Toeslagen geweigerd een compensatie voor de jaren 2008 tot en met 2011 toe te kennen. Volgens de Dienst Toeslagen is niet gebleken dat hij in het geval van [appellant] de regels voor het toekennen van kinderopvangtoeslag te streng heeft toegepast. De Dienst Toeslagen heeft zich daarnaast, onder overneming van het advies van de Commissie van Wijzen, op het standpunt gesteld dat er geen fouten zijn gemaakt, wat betekent dat geen sprake is van institutioneel vooringenomen handelen. De Dienst Toeslagen is in het besluit van 9 mei 2023 bij deze weigering gebleven. De Dienst Toeslagen heeft zich in dat besluit, onder verwijzing naar het advies van de bezwaarschriftenadviescommissie, op het standpunt gesteld dat er geen sprake is van institutioneel vooringenomen handelen dan wel hardheid van het systeem.

Bij besluit van 2 januari 2023 heeft de bewaarder geweigerd een bijhouding in de basisregistratie kadaster te wijzigen. [appellant] is eigenaar van een weiland dat kadastraal bekend is als gemeente ’s-Graveland, sectie B, perceel 2539. Grenzen van dit perceel zijn, onder meer door [appellant], op 17 juni 1991 aan een landmeter van het Kadaster aangewezen. Het resultaat van deze aanwijs is vastgelegd in een relaas van bevindingen met archiefnummer 635. Op 17 augustus 2022 heeft een grensreconstructie plaatsgevonden van de kadastrale grens. Bij deze grensreconstructie heeft de landmeter geconstateerd dat de kadastrale grens tussen de percelen 2057 en 2440/2538 niet correct op de kadastrale kaart is weergegeven. De landmeter heeft dit op grond van artikel 7s Kadasterwet ambtshalve hersteld. Het herstel is vastgelegd in het relaas van bevindingen met archiefnummer 1095 en verwerkt in de kadastrale kaart. [appellant] heeft de bewaarder bij brief van 5 december 2022 te kennen gegeven dat na de grensreconstructie de kadastrale grens tussen de percelen 2538 en 2539 niet meer juist is weergegeven op de kadastrale kaart en verzocht dit op te lossen.

Bij besluiten van 16 januari 2020, 30 juli 2020, 12 januari 2021 en 22 februari 2021, heeft het college van burgemeester en wethouders van Doetinchem in tranches van € 340.000,00 subsidie verleend aan [partij]. Het college had de wens om het gebied De Veentjes te ontwikkelen naar een gebied met meer woningen. De Veentjes ligt aan de rand van de binnenstad en bestaat uit winkels en woningen. In het gebied was leegstand ontstaan. Vanaf 2016 is het college in contact geweest met vastgoedeigenaren in De Veentjes over herontwikkeling. [partij] en [appellante] waren als vastgoedeigenaren in De Veentjes bij het overleg betrokken. [appellante] had een supermarktgebouw in eigendom en [partij] had een gebouwencomplex met winkels in eigendom. De gemeente is met [appellante] in 2017 een overeenkomst aangegaan voor herontwikkeling zonder subsidie. Met [partij] is de gemeente een overeenkomst aangegaan waarin is opgenomen dat zij zal herontwikkelen en daarvoor subsidie krijgt. Het college heeft een pre-notificatiemelding staatssteun gedaan aan de Europese Commissie van de subsidies aan [partij]. De Europese Commissie heeft ingestemd met de voorziene bijdrage.

Bij besluit van 28 maart 2024 heeft de raad van de gemeente Wijchen het bestemmingsplan 'Heikampseweg ong. Alverna' vastgesteld. Het voorliggende bestemmingsplan maakt het mogelijk dat op een onbebouwd perceel naast de [locatie] in Wijchen, maximaal twee aaneengesloten woningen en een openbaar park worden gerealiseerd. Het plangebied heeft daarvoor deels de enkelbestemming "Wonen" gekregen met de bouwaanduiding "twee-aaneen" en een bouwvlak. Ten behoeve van het park heeft het plangebied voor het overige deel de enkelbestemming "Bos" gekregen. Op grond van het voorheen geldende bestemmingsplan "Buitengebied Wijchen", vastgesteld door de raad op 31 januari 2013, had het plangebied de enkelbestemming "Agrarisch met waarden -1". [appellant] en anderen wonen allen nabij het plangebied. Zij kunnen zich niet vinden in het voorliggende plan, omdat zij vrezen dat het plan zal leiden tot precedentwerking voor het bouwen in het buitengebied en vrezen dat hun woon-en leefomgeving hierdoor zal worden aangetast.

Bij besluit van 6 december 2023 heeft het college van gedeputeerde staten van Flevoland aan Stichting Faunabeheereenheid Flevoland een ontheffing verleend als bedoeld in artikel 3.17 van de Wet natuurbescherming voor het doden van edelherten met een geweer en gebruikmaking van een demper. Het gaat om een ontheffing voor het 24 uur per etmaal doden van edelherten met een geweer en gebruikmaking van een demper in de Oostvaardersplassen en de gebieden daaromheen voor de periode van 1 januari 2024 tot en met 31 december 2028, tot een doelstand van 500 dieren. Staatsbosbeheer is eigenaar en beheerder van het Natura 2000-gebied de Oostvaardersplassen en zal de ontheffing uitvoeren.

Op 19 februari 2018 heeft bijhouding van de basisregistratie kadaster plaatsgevonden. Daarmee zijn de definitieve grenzen van een perceel van [partijen] in de BRK opgenomen. Op 13 augustus 2015 is bij in het register onroerende zaken ingeschreven akte, voor zover hier van belang, het perceel, kadastraal bekend gemeente Apeldoorn, sectie A, nummer 7457, aan [appellanten] geleverd. De grenzen van dit perceel waren op dat moment voorlopig. Op 14 augustus 2015 is bij in het register onroerende zaken ingeschreven akte, voor zover hier van belang, het perceel, kadastraal bekend gemeente Apeldoorn, sectie A, nummer 7454, aan [partijen] geleverd. Ook de grenzen van dit perceel waren op dat moment voorlopig. Op 19 februari 2018 zijn door aanwijs en meting de grenzen van perceel 7454 definitief vastgesteld, waaronder de grens tussen de percelen 7454 en 7457. Dit is vastgelegd in het relaas van bevindingen, kadastraal bekend gemeente Apeldoorn sectie A, archiefnummer 1710. Op basis hiervan heeft de bewaarder op dezelfde dag de BRK bijgehouden.

Bij besluit van 22 september 2022 heeft de Dienst Toeslagen het voorschot kinderopvangtoeslag voor [appellante] voor het jaar 2022 herzien en vastgesteld op nihil. Ook heeft de dienst het al aan haar voor dat jaar uitbetaalde voorschot van € 4.740,00 teruggevorderd. [appellante] is in 2019 van Egypte naar Nederland geëmigreerd. Zij en haar toenmalige echtgenoot hebben beiden de Egyptische nationaliteit. In februari 2020 is in Nederland het tweede kind uit hun huwelijk geboren. Op 1 mei 2020 heeft [appellante] bij de Dienst Uitvoering Onderwijs een lening aangevraagd voor een inburgeringscursus. Op 2 september 2020 heeft DUO de aangevraagde lening toegekend. Op 18 oktober 2020 heeft [appellante] op het ROC Nijmegen een intakegesprek gehad voor een inburgeringscursus. In verband met de coronapandemie is zij pas in september 2021 met de inburgeringscursus begonnen. Bij besluit van 21 oktober 2021 heeft de Dienst Toeslagen [appellante] kinderopvangtoeslag toegekend met ingang van 24 september 2021. Op 28 april 2022 heeft de Dienst Toeslagen aan [appellante] medegedeeld dat de dienst van DUO het bericht heeft gekregen dat [appellante] geen inburgeringscursus volgt.

Bij besluit van 26 april 2024 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid een aanvraag van betrokkene om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, niet in behandeling genomen. Betrokkene stelt de Afghaanse nationaliteit te hebben en te zijn geboren op [geboortedatum] 2001. De minister heeft zijn aanvraag om een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd niet in behandeling genomen, omdat België daarvoor op grond van de Dublinverordening verantwoordelijk is. Het interstatelijk vertrouwensbeginsel is hiervoor het uitgangspunt. Dat houdt het vermoeden in dat de behandeling van een vreemdeling in de aangezochte EU-lidstaat - in dit geval België - in overeenstemming is met de bepalingen van het EU Handvest, het EVRM en het Vluchtelingenverdrag. Deze uitspraak gaat over de vraag of de minister voor niet-kwetsbare alleenstaande mannen nog steeds voor België van het interstatelijk vertrouwensbeginsel mag uitgaan en of betrokkene een reëel risico loopt dat hij bij terugkeer naar België terechtkomt in een situatie die in strijd is met artikel 4 van het EU Handvest en artikel 3 van het EVRM. Betrokkene wil niet terug naar België, omdat hij vreest dat hij in dat land geen toegang zal hebben tot opvang.