Uitspraken

Bij besluit van 2 december 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam de parkeervergunning van [appellant] per 1 oktober 2022 ingetrokken. Het college heeft de parkeervergunning van [appellant] bij het besluit van 2 december 2021, gehandhaafd bij het besluit van 13 juni 2022, ingetrokken, omdat bewoners op zijn adres niet in aanmerking komen voor een parkeervergunning. In het besluit van 16 mei 2024 is het college teruggekomen op dat besluit, omdat de situatie van [appellant] onder een overgangsregeling valt. [appellant] heeft verzocht om een vergoeding voor de schade die hij heeft geleden als gevolg van het besluit van 2 december 2021. Hij heeft verzocht om een schadevergoeding van € 832,40. Dat bedrag bestaat uit de kosten die hij in de periode van 1 oktober 2022 tot en met 11 november 2022 heeft gemaakt voor negen parkeerboetes en een wielklem.

Bij besluiten van 15 december 2022, 31 januari 2023, en 2 februari 2023 heeft het college van burgemeester en wethouders van Deventer verschillende door [appellant sub 1] verbeurde dwangsommen ingevorderd (hierna respectievelijk invorderingsbesluit 1, invorderingsbesluit 2 en invorderingsbesluit 3). Bij besluit van 20 december 2022 heeft het college [appellant sub 1] gelast binnen twee maanden de overtreding van artikel 21, eerste lid, aanhef en onder c, van de Huisvestingswet 2014 en artikel 2 van de Huisvestingsverordening Deventer 2022 aan de [locatie 1] en de [locatie 2] in Deventer te beëindigen en beëindigd te houden, op straffe van een dwangsom van € 10.000,- per last per geconstateerde overtreding per maand of een gedeelte daarvan met een maximum van € 50.000,- per last. [appellant sub 1] is bestuurder en enig aandeelhouder van onder meer een uitzendbureau dat arbeidsmigranten uitleent aan slachterijen. Hij is ook eigenaar of huurder van een aantal woningen in Deventer, die hij verhuurt aan de arbeidsmigranten.

Bij twee onderscheiden besluiten van 2 maart 2023 heeft het college van burgemeester en wethouders van Deventer twee door [appellant sub 1] verbeurde dwangsommen ingevorderd. Bij drie onderscheiden besluiten van 14 februari 2023 heeft het college [appellant sub 1] gelast om binnen drie maanden de overtreding van artikel 21, eerste lid, aanhef en onder c, van de Huisvestingswet 2014 en artikel 2 van de Huisvestingsverordening Deventer aan respectievelijk de [locatie 1], de [locatie 2] en de [locatie 3] in Deventer te beëindigen en beëindigd te houden, op straffe van een dwangsom van € 10.000,- per last per geconstateerde overtreding per maand of een gedeelte daarvan met een maximum van € 30.000,- per last . [appellant sub 1] is bestuurder en enig aandeelhouder van onder meer een uitzendbureau dat arbeidsmigranten uitleent aan slachterijen. Hij is ook eigenaar of huurder van een aantal woningen in Deventer, die hij verhuurt aan de arbeidsmigranten.

Bij besluit van 15 oktober 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Venray een aanvraag van de stichting om een tegemoetkoming in planschade afgewezen. Stichting De Drie Baarsjes is eigenaresse van het perceel aan de Doctor Kortmannweg 3a in Venray. Deze uitspraak gaat met name over de vraag of het college de door de stichting geleden planschade terecht voor haar rekening heeft gelaten, omdat zij geen poging heeft ondernomen om de bestaande planologische mogelijkheden van het perceel te benutten. Volgens de rechtbank heeft het college zich ten onrechte op het standpunt gesteld dat de schade ten laste van de stichting moet blijven op de grond dat de stichting, door de mogelijkheden van het oude bestemmingsplan niet tijdig te benutten, passief het risico heeft aanvaard dat deze mogelijkheden zouden kunnen vervallen. Aan dat oordeel heeft de rechtbank onder meer de volgende overwegingen ten grondslag gelegd.

Bij uitspraak van 24 december 2024, ECLI:NL:RVS:2024:5413, heeft de Afdeling met toepassing van artikel 8:88 van de Awb, gelezen in samenhang met artikel 8:91 van deze wet, het onderzoek heropend ter voorbereiding van een nadere uitspraak over een verzoek van [appellante] om schadevergoeding (hierna: het verzoek). [appellante] heeft het verzoek nader toegelicht en nadere stukken ingediend. Op 2 maart 2022 heeft de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid [appellante] laten weten dat zij moet inburgeren. Er zijn drie mogelijke leerroutes: de B1-route, de onderwijsroute en de Z-route. De B1-route heeft als doel dat de inburgeringsplichtige binnen drie jaar de Nederlandse taal beheerst op B1-niveau. De onderwijsroute heeft als doel dat een inburgeringsplichtige die tijdens een brede intake te kennen geeft een opleiding in het beroeps- of hoger onderwijs te willen volgen, een taalschakeltraject volgt als het college meent dat er een grote kans bestaat dat die persoon na het volgen van dat traject in staat is in dat onderwijs een diploma te behalen. De Z-route is een route voor inburgeringsplichtigen voor wie de B1-route en de onderwijsroute te moeilijk zijn. De taal wordt geleerd op A1-niveau.

Bij besluit van 15 juli 2022 heeft de Dienst Toeslagen, voor zover hier van belang, de huurtoeslag van [appellante] over het jaar 2021 definitief berekend en op nihil gesteld. Aan het in bezwaar gehandhaafde besluit van 15 juli 2022 heeft de Dienst Toeslagen ten grondslag gelegd dat het vermogen van [appellante], blijkens de basisregistratie inkomen, op de peildatum van 1 januari 2021 hoger was dan de toepasselijke grenswaarde. Dit komt mede door een schenking van haar vader van € 6.604,00 die zij op 25 december 2020 heeft ontvangen. [appellante] heeft dat geldbedrag op 15 januari 2021 weer aan haar vader teruggeboekt. De rechtbank heeft geoordeeld dat de Dienst Toeslagen terecht is uitgegaan van de gegevens uit de BRI, omdat hij, gelet op vaste rechtspraak van de Afdeling (onder meer uitspraak van 3 mei 2023, ECLI:NL:RVS:2023:1730), de door de inspecteur van de Belastingdienst vastgestelde aanslag inkomstenbelasting moet volgen.

Bij besluit van 24 augustus 2023 heeft het college van burgemeester en wethouders van Eindhoven een aanvraag van [appellant] om een tegemoetkoming in planschade afgewezen. [appellant] is eigenaar van een woonschip dat op grond van een huurovereenkomst, die hij op 1 maart 1992 met de gemeente Eindhoven heeft gesloten, ligplaats heeft genomen aan de Waldeck Pyrmontstraat 2 in Eindhoven. [appellant] is geen eigenaar van de ondergrond of het aangrenzende oeverperceel. Op 15 augustus 2023 heeft [appellant] het college verzocht om een tegemoetkoming in de planschade die hij stelt te hebben geleden als gevolg van de inwerkingtreding van het bij raadsbesluit van 22 juni 2021 vastgestelde bestemmingsplan II Bedrijventerrein De Hurk-Croy. In dit bestemmingsplan is het bestaand legaal gebruik van de ligplaats voor het woonschip onder het overgangsrecht gebracht. Volgens [appellant] heeft dit tot een waardevermindering van het woonschip van € 200.000,00 geleid.

Bij beslissing van 18 september 2023 heeft de Manager Entree Onderwijs, namens het College van Bestuur van het Graafschap College, aan [appellant] laten weten dat hij niet wordt aangenomen voor de BOL-entree-opleiding, profiel Assistent Mobiliteitsbranche. De Afdeling heeft bij haar uitspraak van 24 december 2024 geoordeeld dat het niet toelaten van [appellant] tot de entree-opleiding in strijd is met artikel 8.1.1b van de Wet educatie en beroepsonderwijs. De Afdeling is het CvB erin gevolgd dat het begrip ‘handicap’ in artikel 8.1.3a van de Web in het belang van de betrokken student ruim moet worden gelezen en dat bij [appellant] sprake is van een handicap in de zin van artikel 8.1.3a van de Web. De Afdeling acht het ook begrijpelijk dat het CvB wil vaststellen wat precies de aard en gevolgen van deze handicap zijn, om zo de juiste afspraken voor ondersteuning te kunnen maken. Het CvB mocht de voorwaarde van een psychodiagnostisch onderzoek echter niet als voorwaarde stellen voor inschrijving, maar alleen om het doel van artikel 8.1.3a van de Web te dienen. [appellant] betoogt dat het CvB nog steeds geen beslissing heeft genomen en nog onverminderd een psychodiagnostisch onderzoek van hem verlangt.

Bij beslissing van 19 november 2024 heeft de examencommissie van de Opleiding tot leraar voortgezet onderwijs van de tweede graad in Gezondheidszorg en Welzijn vastgesteld dat sprake is van plagiaat in het ingeleverde werk van [appellante] voor het vak Beroepsopdracht 7 van 8 februari 2024. De examencommissie heeft daarom besloten het werk niet te beoordelen en het ongeldig te verklaren en in het studentenadministratiesysteem als resultaat ‘FR’ (fraude) te registeren. [appellante] zit in het laatste jaar van de opleiding. Op 4 maart 2024 heeft de examencommissie een melding van een vermoeden van fraude ontvangen over het werk. Bij beslissing van 18 maart 2024 heeft de examencommissie vastgesteld dat sprake is van fraude en plagiaat in het werk, het werk daarom niet beoordeeld en het ongeldig verklaard, de fraude geregistreerd en [appellante] voor het studiejaar 2023-2024 uitgesloten van deelname aan de tweede toetsgelegenheid. Het CBE heeft het daartegen door [appellante] ingestelde administratief beroep bij beslissing van 27 juni 2024 gegrond verklaard en de beslissing van 18 maart 2024 vernietigd, omdat die onvoldoende zorgvuldig tot stand is gekomen.

Bij beslissing van 18 november 2024 heeft de toelatingscommissie namens het faculteitsbestuur [appellant] afgewezen voor de pre-master Learning and Development in Organisations. [appellant] heeft op 7 december 2024 administratief beroep ingesteld tegen de afwijzing van zijn verzoek om toegelaten te worden tot de pre-master. De startdatum van de pre-master was 1 februari 2025. Op 13 december 2024 heeft de toelatingscommissie de aanvraag herbeoordeeld en [appellant] alsnog toegelaten tot de pre-master. De toelatingscommissie heeft tegelijkertijd [appellant] verzocht zijn administratief beroep in te trekken. [appellant] heeft het administratief beroep gehandhaafd. Volgens hem is de beslissing van 18 november 2024 niet bevoegd genomen. Daarnaast wil hij weten wat de reden is geweest van de aanvankelijke afwijzing van zijn aanvraag. Het CBE heeft aan de niet-ontvankelijkverklaring van het beroep van [appellant] ten grondslag gelegd dat met de beslissing van 13 december 2024 de toelatingscommissie geheel tegemoet is gekomen aan het administratief beroep van [appellant].