Uitspraken

Uitspraak over de inpassingsplannen 'Gebiedsontwikkeling Oostelijke Langstraat West' en 'Gebiedsontwikkeling Oostelijke Langstraat Oost' en uitvoeringsbesluiten die provinciale staten van Noord-Brabant hebben vastgesteld. De plannen en besluiten maken verschillende projecten langs de A59 tussen Waalwijk en Den Bosch mogelijk. Het gaat om de aanleg van parallelwegen, twee ecologische verbindingszones en een snelfietsroute. Met de plannen verdwijnen ook vier op- en afritten van en naar de A59. In november 2021 deed de Afdeling bestuursrechtspraak een tussenuitspraak in deze zaak. Daarin oordeelde zij dat de provincie gebruikt heeft gemaakt van zogenoemde externe saldering om de schadelijke gevolgen van de plannen voor de beschermde natuurgebieden in de buurt te verminderen. Hoewel dat is toegestaan, zijn daar wel voorwaarden aan verbonden. De provincie had onvoldoende gemotiveerd dat aan die voorwaarden is voldaan. Het kwam erop neer dat de ‘stikstofwinst’ die is behaald door agrarische bedrijven op te kopen, alleen mag worden ingezet als er nog andere maatregelen ter vermindering van de stikstofneerslag op een Natura 2000-gebied worden genomen.

In een e-mail van 1 september 2020 heeft de Nationaal Coördinator Groningen namens de minister een samenvatting gemaakt over het telefoongesprek dat diezelfde dag tussen [appellant] en de NCG was gevoerd. Bij besluit van 21 september 2020 heeft de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties het daartegen gemaakte bezwaar niet-ontvankelijk verklaard. Bij uitspraak van 2 april 2021 heeft de rechtbank het beroep ongegrond verklaard. Het hoger beroep richt zich tegen deze uitspraak. Verder heeft [appellant] een verzoek om schadevergoeding ingediend. [appellant] betoogt in hoger beroep dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat de e-mail van 1 september 2020 geen besluit is in de zin van artikel 1:3, eerste lid, van de Awb.

[verzoeker] heeft de rechtbank op 24 juli 2020 verzocht om de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, op grond van art. 8:88, eerste lid, van de Awb, te veroordelen tot vergoeding van schade. [verzoeker] stelt te zijn geboren op [geboortedatum] 2002 en de Guinese nationaliteit te hebben. [verzoeker] stelt immateriële en materiële schade te hebben geleden, omdat de staatssecretaris te lang heeft getalmd gevolgen te verbinden aan het feit dat hij [verzoeker] blijkens de uitspraak van de rechtbank van 31 augustus 2019 tijdens de asielprocedure ten onrechte als meerderjarige heeft aangemerkt. Hierdoor had [verzoeker] geen toegang tot specifieke voorzieningen voor minderjarigen, zoals onderwijs en speciale opvang en begeleiding voor alleenstaande minderjarige vreemdelingen. Uit de uitspraak van de rechtbank van 31 augustus 2018 volgt dat de staatssecretaris jegens [verzoeker] onrechtmatig heeft gehandeld door hem in de periode van 15 maart 2018 tot 12 november 2019 als meerderjarig te beschouwen.

Bij besluit van 16 september 2019 heeft de korpschef van politie het verzoek van [appellant] om rectificatie van een mutatierapport op grond van artikel 28 van de Wet politiegegevens afgewezen. [appellant] heeft per brief aan de korpschef verzocht om rectificatie van het mutatierapport dat is opgesteld naar aanleiding van een demonstratie op de Dam in Amsterdam op 30 juni 2019. Hij stelt dat in het mutatierapport onjuistheden zijn opgenomen. [appellant] heeft zijn verzoek gebaseerd op de Wpg en de Algemene Verordening Gegevensbescherming. Op 25 juli 2019 heeft een klachtbehandelaar het mutatierapport aan [appellant] voorgelezen. Op 20 augustus 2019 heeft [appellant] inzage gekregen in een gelakte versie van het mutatierapport. Bij brief van 29 augustus 2019 heeft de korpschef aan [appellant] te kennen gegeven dat de AVG niet van toepassing is op zijn verzoek, dat zijn verzoek niet volledig is en hem verzocht om zijn verzoek aan te vullen met de politiegegevens die hij gerectificeerd wil hebben. De korpschef heeft vervolgens het rectificatieverzoek afgewezen omdat [appellant] niet heeft aangegeven welke politiegegevens gerectificeerd zouden moeten worden.

Bij besluit van 21 februari 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam de verzoeken van de VvE om handhavend op te treden tegen de dakkapel op het naburige pand van Naarden Vastgoed Ontwikkeling B.V. aan de Nassaukade 72 te Amsterdam afgewezen. De VvE heeft het college verzocht om handhavend op te treden, omdat er op de rechterzijgevel van het pand een dakkapel is geplaatst in afwijking van de in juni 2015 verleende omgevingsvergunning. Het college heeft dit verzoek afgewezen, omdat na onderzoek niet is vastgesteld dat de dakopbouw in strijd is met de omgevingsvergunning. Aanvankelijk heeft het college het hiertegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard onder de overweging dat er bij nader inzien weliswaar een afwijking van de omgevingsvergunning is, maar die afwijking gering is. Het hiertegen ingestelde beroep is door de rechtbank bij uitspraak van 29 juni 2018 ongegrond verklaard. De Afdeling heeft het daartegen ingestelde hoger beroep bij uitspraak van 29 mei 2019, ECLI:NL:RVS:2019:1724, gegrond verklaard en het besluit waarbij het bezwaar ongegrond was verklaard vernietigd.

Bij besluit van 13 oktober 2021 heeft de raad van de gemeente Het Hogeland het bestemmingsplan "Agro-logistieke weg nabij Warffum" vastgesteld. Het bestemmingsplan voorziet in de aanleg van een agro-logistieke weg ten zuidoosten van Warffum, langs het spoor en het Delthepad tussen de Kloosterweg en Westerhornseweg. Aanleiding voor de aanleg van de weg is de wens om het (zwaar) verkeer te verminderen dat nu door het historische dorp Warffum, over de Oosterstraat, gaat. Met de aanleg van de agro-logistieke weg verliezen [appellante] en anderen een deel van hun gronden ten zuiden van de spoorweg die voor het telen van pootaardappelen worden gebruikt. [appellante] en anderen kunnen zich niet met de aanleg van de agro-logistieke weg verenigen vanwege de financiële gevolgen voor het bedrijf. Zij vinden dat de noodzaak voor de aanleg van de agro-logistieke weg niet is aangetoond en dat er, als die al nodig is, goede alternatieve locaties voor de weg zijn.

Bij besluit van 14 mei 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Roosendaal geweigerd aan [appellant] een omgevingsvergunning te verlenen voor het realiseren van een corridor tussen de vrijstaande woning en een bijgebouw op zijn perceel [locatie] te Roosendaal. Volgens de rechtbank heeft het college terecht gesteld dat de aanvraag om omgevingsvergunning in strijd is met het bestemmingsplan, omdat de toegestane inhoud van het hoofdgebouw door het realiseren van de corridor ruimschoots overschreden zal worden. De rechtbank oordeelt dat de beoogde corridor voldoet aan de definitie van een bijbehorend bouwwerk zoals opgenomen in artikel 1.39 van de planregels, waardoor getoetst moet worden aan artikel 24.2.3. van de planregels voor bijbehorende bouwwerken. Dit artikel bevat geen maximale inhoudsmaten. De rechtbank is van mening dat de corridor tevens een bijbehorend bouwwerk is, zijnde een uitbreiding van het hoofdgebouw. Om deze reden moet ook getoetst worden aan artikel 24.2.2, dat ziet op hoofdgebouwen. Op grond van artikel 24.2.2, onder e, van de planregels mag de inhoud van de woning niet meer bedragen dan 750 m3.

Bij besluit van 11 november 2021 heeft de raad van de gemeente Oldebroek het bestemmingsplan "Oosterwolde, Oostendorperstraatweg" vastgesteld. Het plan geeft een juridisch-planologische basis voor de bouw van twaalf woningen in zes woonblokken aan de Oostendorperstraatweg 81-83 in Oosterwolde en een nieuwe ontsluitingsweg tussen de Oostendorperstraatweg en de Wijnbergenerve. [appellant] exploiteert een garagebedrijf aan de [locatie 1]. Hij vindt dat het zuidelijkste bouwvlak (voor woonblok A) te dicht bij zijn garagebedrijf ligt. Hij verwacht door de woningbouw te worden beperkt in zijn bedrijfsmogelijkheden. Daarnaast kan een goed woon- en leefklimaat in en bij de woningen in dat blok niet worden gegarandeerd. Hij verwacht op den duur van de bewoners klachten te krijgen over zijn bedrijfsvoering, met name over stank en geluid. NOM is de initiatiefnemer van de ontwikkeling. Het bestemmingsplan is volgens haar zonder woonblok A financieel niet uitvoerbaar.

Bij besluit van 25 april 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Waalre [appellant] onder oplegging van een dwangsom gelast om het gebruik van het pand aan de [locatie] in Waalre voor recreatief verblijf als Bed & Breakfast (hierna: B&B) via Airbnb te (doen) staken en gestaakt te (doen) houden. [appellant] woont aan de [locatie] in Waalre. Nadat het college had geconstateerd dat de zolderkamer van de woning via Airbnb als B&B werd verhuurd aan derden, heeft het college een last onder dwangsom opgelegd om dat gebruik te beëindigen. Inmiddels heeft het college [appellant] een omgevingsvergunning verleend, waarna de last onder dwangsom is ingetrokken. Op dit moment is er dus geen last onder dwangsom meer. [appellant] heeft zijn bezwaar tegen de last onder dwangsom niet ingetrokken. In een eerdere uitspraak over deze last onder dwangsom heeft de Afdeling bepaald dat het college inhoudelijk had moeten beslissen op het bezwaar van [appellant] (zie de uitspraak van de Afdeling van 16 juni 2021 [ECLI:NL:RVS:2021:1286]). Dit heeft het college gedaan in het besluit van 2 november 2021. Deze uitspraak gaat alleen over het nieuwe besluit op bezwaar.

Bij besluit van 30 september 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Beekdaelen een aanvraag van [appellante] om bekostiging van leerlingenvervoer voor haar zoon voor het schooljaar 2020-2021 afgewezen. [appellante] heeft voor haar zoon [zoon] een aanvraag ingediend voor de bekostiging van leerlingenvervoer naar en van de school Kindsheid Jesu in Hasselt (België). Dit is een school voor voortgezet onderwijs die beschikt over deskundigheid op het gebied van jongeren met een autismespectrumstoornis. [zoon] verblijft ook drie nachten per week op het bij de school behorende internaat. Het college heeft aan de afwijzing primair ten grondslag gelegd dat op grond van de Verordening leerlingenvervoer gemeente Beekdaelen 2019, de Wet op het primair onderwijs, de Wet op het voortgezet onderwijs en de Wet op de expertisecentra, in beginsel geen aanspraak bestaat op een vervoersvoorziening naar een school in het buitenland. Het college heeft zich in dat besluit subsidiair op het standpunt gesteld dat niet is gebleken dat er voor [zoon] geen dichtstbijzijnde toegankelijke school in Nederland is.

Bij besluit van 18 november 2021 heeft de raad van de gemeente Nieuwkoop het bestemmingsplan "Buytewech-Noord" vastgesteld. Het bestemmingsplan maakt het mogelijk om maximaal 290 woningen te realiseren aan de noordzijde van de bestaande woonkern van Nieuwkoop. Het plan neemt daarnaast één op één de ontwikkelingen over waarin is voorzien in het bestemmingsplan "[locatie 1]". Dat plan heeft de raad bij besluit van 9 juli 2020 vastgesteld en is nu onherroepelijk (zie de uitspraak van de Afdeling van 16 maart 2022, ECLI:NL:RVS:2022:774). Dat plan maakte de ontsluiting mogelijk van de nieuwe woonwijk via de Nieuwveenseweg aan de oostzijde van het plangebied. Ook voorzag het in een vervangende woning voor de woning op het perceel [locatie 1]. Die woning moest wijken voor de ontsluitingsweg. [appellant sub 1] en anderen, [appellanten sub 2] en [appellanten sub 3] zijn het om verschillende redenen niet eens met het plan. [appellant sub 1] en anderen vrezen als gevolg van het plan voor een aantasting van hun woon- en leefklimaat. Zij voeren diverse beroepsgronden aan over onder meer stikstofdepositie, geluid, verkeer en de ladder voor duurzame verstedelijking.

Bij besluit van 9 december 2021 heeft de raad van de gemeente Zwartewaterland het bestemmingsplan "Herontwikkeling locatie Bodewes" vastgesteld. Bij besluit van 2 februari 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Zwartewaterland een omgevingsvergunning verleend voor de herontwikkeling van Scheepswerf Bodewes naar een recreatieverblijfscomplex. Het plangebied bevindt zich ten westen van de kern Hasselt, tussen Jachthaven De Molenwaard en de N331. In het plangebied was Scheepsbouwbedrijf Bodewes gevestigd. De scheepswerf omvatte een aantal gebouwen, zoals een dienstpand en een hal. Het plan maakt de realisatie van recreatiewoningen mogelijk. Daarnaast maakt het plan de realisatie van een parallelweg ten noorden van de N331 mogelijk. [appellant] is eigenaar van de woning aan de [locatie] te Hasselt. Dit is een recreatiewoning die door [appellant] permanent wordt bewoond. Deze woning is gelegen nabij Jachthaven De Molenwaard, ten noordwesten van het plangebied.

Bij besluit van 24 februari 2022 heeft de raad van de gemeente Papendrecht het bestemmingsplan "Kraaihoek, fase 1" vastgesteld. Het bestemmingsplan heeft betrekking op de wijk Kraaihoek fase 1 in Papendrecht. De locatie wordt omsloten door de Weteringsingel in het noorden, de Overtoom in het westen, de parkeerplaats Boomgaardstraat in het zuiden en de Badhuisstraat in het oosten. Stichting Woonkracht10 wenst binnen het plangebied 99 aanwezige sociale huurwoningen te slopen en in plaats daarvan 139 sociale huurwoningen te bouwen. Deze herontwikkeling was niet mogelijk op grond van de destijds geldende "Reparatie Beheersverordening Papendrecht 2021". Met het bestemmingsplan wordt deze bouw mogelijk gemaakt. De verbeelding bij het bestemmingsplan voorziet in acht bouwvlakken met de bestemming "Wonen - 1", waar in totaal maximaal 78 eengezinsrijwoningen zijn toegestaan, en in twee bouwvlakken met de bestemming "Wonen - 3", waar in twee appartementengebouwen in totaal maximaal 62 appartementen zijn toegestaan.

Bij besluiten van 27 juni 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Leiden aan [appellant A] en [appellant B] een last onder dwangsom opgelegd betreffende het pand aan [locatie] te Leiden. De last strekt ertoe dat binnen acht weken na verzending van dat besluit de uitgevoerde bouwwerkzaamheden (in dit geval een ventilatiepijp) ongedaan te maken en ongedaan te houden en het met het bestemmingsplan strijdige gebruik van het pand te staken en gestaakt te houden. [appellant B] is eigenaar en [appellant A] is huurder van het pand aan [locatie] te Leiden. [appellant A] exploiteert sinds 2013 het pand als horeca-inrichting onder de naam "[bedrijf]". Op 2 november 2018 heeft een toezichthouder van de gemeente Leiden geconstateerd dat op het pand een ventilatiepijp is geplaatst zonder de daartoe vereiste omgevingsvergunning. Op 13 december 2018 heeft een toezichthouder geconstateerd dat het pand hoofdzakelijk wordt gebruikt als shisha-lounge. Bij een hercontrole op 17 mei 2019 heeft een toezichthouder geconstateerd dat de situatie nog onveranderd is.

Bij besluit van 21 januari 2020 heeft de korpschef van politie de door hem aan Security Service Limburg B.V. verleende toestemming om [appellant] werkzaamheden te laten verrichten als bedoeld in artikel 7, tweede lid, van de Wet particuliere beveiligingsorganisaties en recherchebureaus, ingetrokken. De korpschef heeft bij besluit van 19 september 2018 aan Security Service Limburg B.V. toestemming verleend om [appellant] werkzaamheden te laten verrichten als bedoeld in artikel 7, tweede lid, van de Wpbr. De korpschef heeft de toestemming bij het besluit van 21 januari 2020 ingetrokken. Bij het besluit van 3 juli 2020 heeft de korpschef de intrekking gehandhaafd. De korpschef baseert de intrekking op twee geweldsincidenten in de horecagelegenheid [bedrijf] te Heerlen waarbij [appellant] betrokken was. De korpschef stelt zich naar aanleiding van deze twee incidenten op het standpunt dat er een serieuze verdenking bestaat dat [appellant] tijdens deze incidenten rechtsregels naast zich heeft neergelegd door onnodig, buitenproportioneel geweld te gebruiken tegen personen, waardoor deze personen letsel hebben opgelopen.

Bij besluit van 28 april 2021 heeft de korpschef van de politie Midden-Nederland aan [appellant] op grond van de Regeling wapens en munitie (hierna: Rwm) een onkostenvergoeding van € 272,00 in rekening gebracht voor het verlengen van zijn wapenverloven voor 2020 en 2021. [appellant] beschikt over twee wapenverloven. De korpschef heeft bij besluit van 28 april 2021 aan [appellant] op grond van de Rwm een onkostenvergoeding van € 272,00 opgelegd wegens het verlengen van de wapenverloven voor de jaren 2020 en 2021. In het jaar 2020 heeft de korpschef de wapenverloven ambtshalve verlengd, voor het jaar 2021 heeft [appellant] een aanvraag ingediend. De minister heeft bij besluit van 6 september 2021 het door [appellant] ingestelde administratief beroep ongegrond verklaard. De rechtbank heeft geoordeeld dat een ambtshalve verlenging een handeling is die met een aanvraag als bedoeld in artikel 41 van de Wet wapens en munitie kan worden gelijkgesteld. Uit de wet volgt dat een verlofhouder jaarlijks moet vragen om verlenging, omdat de korpschef moet kunnen controleren of de verlofhouder voldoet aan de voorwaarden voor het verlof.

Bij uitspraak van 12 mei 2022 heeft de rechtbank zich onbevoegd verklaard van het door [appellant] ingestelde beroep niet tijdig beslissen kennis te nemen. Het hoger beroep richt zich tegen deze uitspraak. [appellant] heeft STIMVA verzocht een besluit te nemen over de berging van zijn aanhanger. Na het uitblijven van een reactie heeft [appellant] beroep wegens niet tijdig beslissen ingesteld bij de rechtbank. De rechtbank heeft zich onbevoegd verklaard om van het beroep kennis te nemen, omdat STIMVA geen bestuursorgaan is en er dus geen besluit is in de zin van artikel 1:3, eerste lid, van de Awb.

In een besluit van 1 maart 2021 heeft Kiwa Register B.V. namens de minister de aanvraag van [appellant] om een bestuurderskaart afgewezen. In een besluit van 11 juni 2021 heeft de minister het door [appellant] daartegen gemaakte bezwaar gegrond verklaard. De minister heeft daarbij het besluit van 1 maart 2021 herroepen en [appellant] alsnog een bestuurderskaart gegeven. Bij uitspraak van 28 april 2022 heeft de rechtbank het door [appellant] ingestelde beroep ongegrond verklaard. Het hoger beroep richt zich tegen deze uitspraak. In een besluit van 12 mei 2022 heeft de minister een nieuw besluit op bezwaar genomen waarin hij heeft besloten de ingangsdatum van de bestuurderskaart, zoals opgenomen in het besluit van 11 juni 2021, te wijzigen. [appellant] is het niet eens met dit besluit en heeft daartegen gronden ingediend. Gelet op artikel 6:19, eerste lid, en artikel 6:24 van de Awb is bij de Afdeling tegen dit besluit van rechtswege een beroep ontstaan van [appellant].

Bij besluit van 29 mei 2018 heeft het college van burgemeester en wethouders van Den Haag Scooter Center onder oplegging van een dwangsom gelast om het reclamebord op de gevel van het winkelpand aan de Rijswijkseweg 184 in Den Haag te verwijderen en verwijderd te houden. Scooter Center exploiteert aan de Rijswijkseweg 184 in Den Haag een winkel voor de verkoop van scooters. Aan de gevel van de winkel is een reclamebord bevestigd, zonder dat Scooter Center over de daarvoor vereiste omgevingsvergunning beschikt. Nadat deze overtreding door een toezichthouder is geconstateerd, heeft het college Scooter Center bij besluit van 29 mei 2018, gehandhaafd bij besluit op bezwaar van 20 november 2018, gelast om de overtreding van artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder a, en artikel 2.3a van de Wabo te beëindigen door het aanwezige reclamebord te verwijderen en verwijderd te houden. De rechtbank heeft het beroep van Scooter Center tegen het besluit van 20 november 2018 gegrond verklaard en dat besluit vernietigd, omdat dit in strijd is met het gelijkheidsbeginsel.

Bij besluit van 9 april 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van West Betuwe aan [vergunninghoudster] een omgevingsvergunning verleend voor de bouw van twee dijkwoningen op het perceel aan de [locatie 1] in Ophemert. [appellant] woont aan de [locatie 2] in Ophemert tegenover het perceel. Na voltooiing van de bouw zal de kortste afstand tussen zijn woning en de dijkwoningen ongeveer 24 m zijn. Hij verzet zich tegen de omgevingsvergunning, omdat hij vreest dat zijn woon- en leefklimaat wordt aangetast door de hoogte van de dijkwoningen. [appellant] betoogt dat de rechtbank ten onrechte heeft overwogen dat het peil voor het meten van de bouwhoogte van de dijkwoningen is gelegen ter hoogte van het opgehoogde grondvlak bij de voordeuren van de te bouwen dijkwoningen. Volgens [appellant] is het peil gelegen bij het laagste punt van de trap die naar het opgehoogde grondvlak voert.

Bij besluit van 28 oktober 2020 is het college van burgemeester en wethouders van Hardenberg overgegaan tot invordering van negen verbeurde dwangsommen ter hoogte van € 9.000,00. Bij besluit van 30 mei 2018 heeft het college [appellant] gelast om binnen twaalf weken na verzenddatum van het besluit een rapport in te dienen dat de resultaten bevat van een onderzoek naar de bodemkwaliteit van het perceel [locatie] in Mariënberg. Het onderzoek moest worden uitgevoerd op de plaatsen waar bodembedreigende activiteiten zijn uitgevoerd. Het college heeft hieraan een dwangsom verbonden van € 1.000,00 per week dat wordt geconstateerd dat niet aan de last is voldaan, met een maximum van € 10.000,00.

Bij besluit van 6 januari 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Echt-Susteren aan [appellant sub 2] een omgevingsvergunning verleend voor het realiseren van een landschapsplan voor de aanleg van landgoed [landgoed] aan de Gebroekerstraat in Echt. Bij besluit van 15 januari 2020 heeft het college aan [appellant sub 2] een omgevingsvergunning verleend voor de bouw van twee villa’s, de aanleg van een uitweg en het realiseren van een zonneweide met zonnepanelen aan de Gebroekerstraat in Echt op voornoemd landgoed. [appellant sub 2] wil aan de Gebroekerstraat in Echt een landgoed van ongeveer 10 hectare realiseren (landgoed [landgoed]). Hij wil op het terrein twee villa’s bouwen, een uitweg aanleggen en een zonneweide realiseren. De overige gronden worden ingericht als landgoed en opengesteld voor het publiek. Op 15 januari 2020 heeft het college een omgevingsvergunning verleend voor de bouw van de twee villa’s, de aanleg van een uitweg en het realiseren van een zonneweide met zonnepanelen op het landgoed. Bij de vergunningverlening is voor de hoogte van een houten muur tussen de villa’s afgeweken van het bestemmingsplan.

Bij besluit van 17 november 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Bergen op Zoom. aan [partij] een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van een bouwwerk aan de [locatie 1] te Halsteren. [partij] heeft op 5 augustus 2020 een omgevingsvergunning aangevraagd voor het bouwen van een bijgebouw aan de [locatie 1] te Halsteren. Het college heeft de omgevingsvergunning op 17 november 2020 verleend. Het gaat om het deels vernieuwen en veranderen van een bestaande schuur, onder meer ten behoeve van het stallen van paarden. [partij] is voornemens om maximaal twee paarden in de schuur te stallen. [appellant] is eigenaar van het perceel [locatie 2] te Halsteren. Zijn perceel grenst aan de zuidwestzijde van het perceel van [partij]. De zijmuur van de schuur staat op de perceelgrens. [appellant] is het niet eens met de verlening van de omgevingsvergunning. Hij vreest voor geurhinder vanwege het stallen van twee paarden en is van mening dat voor zijn woning niet in een aanvaardbaar woon- en leefklimaat kan worden voorzien.

Bij besluit van 7 oktober 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Gouda bij [appellant] een dwangsom van € 2.500,- ingevorderd. Bij besluit van 6 april 2021 heeft het college het daartegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Bij uitspraak van 27 juli 2022 (ECLI:NL:RBDHA:2022:7675) heeft de rechtbank het door [appellant] daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Het hoger beroep richt zich tegen deze uitspraak. Het college heeft [appellant] gelast om geen inbrekerswerktuigen te vervoeren of bij zich te hebben op een openbare plaats in de gemeente Gouda onder oplegging van een dwangsom van € 2.500,- per geconstateerde overtreding, met een maximum van € 10.000,-. Artikel 2:23A, eerste lid, van de Algemene plaatselijke verordening Gouda 2009 verbiedt namelijk het vervoeren van inbrekerswerktuigen of bij inbrekerswerktuigen op een openbare plaats in de gemeente Gouda bij zich te hebben. Tegen de last onder dwangsom heeft [appellant] geen rechtsmiddelen aangewend.

Bij besluit van 14 juli 2022 heeft de raad van de gemeente Haarlemmermeer het bestemmingsplan "Zwaanshoek Hanepoel tussen 174-196" vastgesteld. Het bestemmingsplan voorziet in het bouwen van drie woningen langs de Hanepoel in Zwaanshoek. Het plan vervangt gedeeltelijk het bestemmingsplan "Zwaanshoek Noord en Boseilanden". De gronden die bij het plangebied behoren, liggen tussen Hanepoel 174 en Hanepoel 196 in Zwaanshoek. De gronden zijn in gebruik als tuin, behorende bij de woning aan de Hanepoel 196. Vastgoed Nationaal is de eigenaar van het perceel waarop de woningen worden gebouwd en wil deze woningen bouwen. [appellante] woont aan [locatie A], tegenover het plangebied, en heeft bezwaren tegen de ontwikkelingen die het bestemmingsplan mogelijk maakt. [appellante] betoogt dat sprake is van strijd met het gemeentelijk participatiebeleid. Er heeft geen participatie plaatsgevonden en met de opmerkingen op de kennismakingsavond is niets gedaan.

Bij besluit van 13 april 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam aan [appellant] een last onder dwangsom opgelegd, vanwege het laten gebruiken van de loods/schuur op het perceel aan de [locatie 1] te Amsterdam door een derde ten behoeve van een kantoorruimte. [appellant] is eigenaar van de woning op het perceel [locatie 1] en de loods op het naastgelegen perceel [locatie 2]. De woning en de loods zijn beide via één pad te bereiken. Een toezichthouder van de gemeente Amsterdam heeft meerdere inspecties uitgevoerd op basis waarvan is geconstateerd dat de loods is verbouwd naar een kantoorruimte. Tijdens de inspecties is gebleken dat de loods was ingericht met bureaus met computers, een vergadertafel met rondom stoelen en bouwtekeningen, een beschreven zogenoemde flip-over, kasten, een vuilnisbak met daarin een afvalzak, gebruikersmateriaal en een kapstok. Tevens heeft een in de loods aanwezige persoon tijdens een inspectie verklaard dat hij in de loods aan het werk was en sollicitatiegesprekken voerde. Tot 29 december 2020, ten tijde van de inspecties van 4 maart 2020, 23 november 2020 en 14 december 2020, stond op het adres van de loods het bedrijf [bedrijf] ingeschreven.

Bij besluit van 30 november 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Kaag en Braassem opnieuw aan [belanghebbende] omgevingsvergunning verleend voor het in afwijking van het bestemmingsplan verbouwen van de woning aan de [locatie A] in Woubrugge. De omgevingsvergunning die het college aan [belanghebbende] heeft verleend, maakt de (al gerealiseerde) verbouwing van de woning van [belanghebbende] mogelijk. Deze verbouwing bestaat uit het bouwen van een dakopbouw aan de noordelijke kant van de woning en een overkapping aan de zuidelijke kant van de woning. Ook is een uitbouw aan de westelijke kant van de woning gebouwd. [appellant] woont aan de [locatie B], op korte afstand van de verbouwde woning van [belanghebbende]. Hij is het niet eens met de verlening van de omgevingsvergunning, voor zover die een overkapping en een uitbouw toestaat.

Bij besluit van 20 december 2022 heeft de raad van de gemeente Smallingerland het bestemmingsplan "Stationsweg - de Tuinen" vastgesteld. Met het bestemmingsplan wordt de realisatie van woningen binnen de aangewezen bouwvlakken mogelijk gemaakt. Op de locatie aan De Tuinen gaat het om 17 grondgebonden woningen. Uit de plantoelichting blijkt dat het de bedoeling is dat er binnen het plangebied ten zuiden van deze woningen een strook groen komt, en daarachter 21 parkeerplaatsen voor de bewoners. Die parkeerplaatsen komen in een strook langs een doodlopend deel van de weg De Tuinen, die nu nog bestaat uit heggen en struiken. [appellant] en anderen hebben bedrijven op de percelen aan De Tuinen 9 en 11. Deze bedrijven maken onderdeel uit van een kleinschalig bedrijventerrein met loodsen aan de overkant van waar met het bestemmingsplan de woningen en parkeerplaatsen zijn voorzien. Het gaat om bedrijven in milieucategorie 2. [appellant] en anderen zijn het er niet mee eens dat de woningen op kortere afstand dan 30 m van hun bedrijfspercelen mogelijk worden gemaakt. Ook zijn zij het niet eens met de beoogde parkeerplaatsen langs De Tuinen.

Bij besluit van 19 december 2022 heeft de raad van de gemeente Gennep het bestemmingsplan "[locatie], Gennep" vastgesteld. Op de locatie [locatie] in Gennep staat een voormalige champignonkwekerij die in gebruik is als opslagloods. Het plan voorziet in de realisatie van vier seniorenwoningen op deze locatie. De erven zijn eigenaar van de gronden; een aannemer is initiatiefnemer van het plan. [appellant sub 1] en [appellant sub 2] en anderen wonen aan de Burgemeester van Banningstraat in de directe omgeving van het plangebied. Zij kunnen zich niet met het plan verenigen, omdat zij vrezen voor een onevenredige aantasting van hun woon- en leefklimaat.

Bij besluit van 12 oktober 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam de aanvraag van [wederpartij] om een urgentieverklaring afgewezen. [wederpartij] heeft eerder op 21 augustus 2019 een aanvraag gedaan om een urgentieverklaring op medische gronden. [wederpartij] heeft een licht verstandelijke beperking en is gediagnostiseerd met een posttraumatische stressstoornis en de ziekte van Crohn. Zij staat onder behandeling bij Perspectief, Ambulante hulpverlening GZ, en de polikliniek inflammatoire darmziekten van het Amsterdam UMC. Het college heeft de GGD om advies gevraagd over de aanvraag. Bij besluit van 10 december 2019 heeft het college de urgentieverklaring verleend. Daarbij heeft het college het GGD-advies van 4 december 2019 betrokken. [wederpartij] woonde toen in een kleinschalige zorginstelling, waar zij hulp en begeleiding kreeg bij het wonen. Het lukte [wederpartij] niet om met de verleende urgentieverklaring zelfstandig te reageren op passende woningen. Een medewerker van de gemeente heeft daarom voor haar op twee woningen gereageerd, waaronder de benedenwoning aan de [locatie] in Amsterdam.

Bij uitspraak van 28 september 2023, in zaak nr. 21/2002, heeft de rechtbank Gelderland het beroep van [partij] (nu: [appellante A]) en [appellante B] gegrond verklaard en de beslissing op bezwaar van het college van 2 maart 2021 vernietigd. Verder heeft de rechtbank het college van burgemeester en wethouders van Putten opgedragen om binnen twaalf weken een nieuw besluit te nemen op het bezwaar. [appellanten] hebben, nu het college geen gevolg heeft gegeven aan de uitspraak van de rechtbank van 28 september 2023, beroep ingesteld tegen het niet tijdig nemen van een besluit op het bezwaar tegen het besluit van 24 september 2019. [appellanten] verzoeken de Afdeling om hun beroep gegrond te verklaren en het college op te dragen om binnen een termijn van 2 weken de beslissing op bezwaar bekend te maken, de verbeurde dwangsom vast te stellen en om met toepassing van artikel 8:55d, tweede lid, van de Awb te bepalen dat het college een dwangsom verschuldigd is voor elke dag waarmee de hiervoor genoemde termijn wordt overschreden.