Uitspraken

Bij besluit van 24 november 2021 heeft de minister van Infrastructuur en Waterstaat het saneringsplan "Noord-Brabant Oost, Fase 1" vastgesteld en geluidproductieplafonds verlaagd. Het saneringsplan heeft betrekking op diverse wegvakken van de rijkswegen A2, A50, A59, N65 en A67 in het oostelijk deel van de provincie Noord-Brabant. Het saneringsplan bevat bronmaatregelen en afschermende maatregelen die ertoe leiden dat de geluidproductieplafonds op meerdere referentiepunten langs een aantal van de genoemde rijkswegen moeten worden verlaagd. [appellante] is eigenaar van het nabij de A50 gesitueerd agrarisch bedrijfsperceel Oostelijke [locatie] in Sint-Oedenrode, gemeente Meierijstad. Op dat perceel staat een bedrijfswoning die in het saneringsplan is aangemerkt als saneringsobject. Volgens het saneringsplan is het financieel niet doelmatig om ten behoeve van dit saneringsobject geluidbeperkende maatregelen te treffen.

Bij besluit van 1 oktober 2020 heeft de raad van de gemeente Rotterdam het bestemmingsplan "Hoek van Holland - Buitengebied" opnieuw en gewijzigd vastgesteld. In de tussenuitspraak van 8 april 2020, ECLI:NL:RVS:2020:1019, heeft de Afdeling de raad opgedragen om de daarin omschreven gebreken in het besluit tot vaststelling van het bestemmingsplan van 28 juni 2018 te herstellen. Daarnaast heeft de Afdeling in de tussenuitspraak van 8 april 2020, ECLI:NL:RVS:2020:1020, gedeputeerde staten opgedragen om de daarin omschreven gebreken in het besluit van 10 juli 2018 te herstellen. In de uitspraak van 17 november 2021, ECLI:NL:RVS:2021:2598, heeft de Afdeling einduitspraak gedaan over het aangepaste bestemmingsplan "Hoek van Holland - Buitengebied" van 1 oktober 2020. In de uitspraak van 17 november 2021, ECLI:NL:RVS:2021:2599, heeft de Afdeling einduitspraak gedaan over de aangepaste reactieve aanwijzing van 29 september 2020.

Bij besluit van 1 oktober 2020 heeft de raad van de gemeente Rotterdam het bestemmingsplan "Hoek van Holland - Buitengebied" opnieuw en gewijzigd vastgesteld. Bij besluit van 28 juni 2018 heeft de raad het bestemmingsplan "Hoek van Holland - Buitengebied" oorspronkelijk vastgesteld. Het college van gedeputeerde staten gaf bij besluit van 10 juli 2018 een aanwijzing als bedoeld in artikel 3.8, zesde lid, van de Wet ruimtelijke ordening, waardoor de in dat besluit aangeduide plan(onder)delen geen deel bleven uitmaken van het bestemmingsplan. Over zowel het besluit tot vaststelling van 28 juni 2018 van de raad als het besluit van 10 juli 2018 van gedeputeerde staten waarbij een aanwijzing is gegeven, is geprocedeerd bij de Afdeling. In de tussenuitspraak van 8 april 2020, ECLI:NL:RVS:2020:1019, heeft de Afdeling de raad opgedragen om de daarin omschreven gebreken in het besluit tot vaststelling van het bestemmingsplan van 28 juni 2018 te herstellen. In de uitspraak van 17 november 2021, ECLI:NL:RVS:2021:2598, heeft de Afdeling einduitspraak gedaan over het aangepaste bestemmingsplan "Hoek van Holland - Buitengebied" van 1 oktober 2020.

Bij besluit van 4 mei 2020 heeft de korpschef van politie aan [appellant] medegedeeld dat hij de over hem verwerkte politiegegevens op het politiebureau kan komen inzien. [appellant] heeft op 1 april 2020 verzocht om verstrekking van een afschrift van een met dossiernummer en partketnummer aangeduid dossier met betrekking tot het binnentreden van een woning waarbij hij aanwezig was. De korpschef heeft dat verzoek op grond van artikel 25 van de Wet politiegegevens toegewezen. Daarbij is medegedeeld dat [appellant] de stukken op het politiebureau kan komen inzien, waarbij hij aantekeningen mag maken. Er worden geen stukken verstrekt en er mogen geen foto’s en kopieën worden gemaakt, aldus de korpschef. [appellant] heeft deze mogelijkheid niet benut. Volgens hem kan niet worden volstaan met een inzage, maar moeten er ook afschriften worden verstrekt. [appellant] betoogt dat de rechtbank niet heeft onderkend dat de korpschef ook gehouden is tot verstrekking van afschriften van politiegegevens.

Bij tussenuitspraak van 20 maart 2024, ECLI:NL:RVS:2024:1148 heeft de Afdeling de raad opgedragen om binnen 16 weken na verzending van deze tussenuitspraak de daar omschreven gebreken in het besluit van 17 februari 2022 te herstellen. De Afdeling heeft bij tussenuitspraak geoordeeld dat het besluit van 17 februari 2022, waarbij het bestemmingsplan "Hoevesteeg 27a Tonden" is vastgesteld, niet met de vereiste zorgvuldigheid is voorbereid. Reden hiervoor is dat de raad de mogelijke gevolgen van de verspreiding van dierziekten en de emissie van endotoxinen voor de gezondheid van de plattelandswoning aan de Hoevesteeg 27a in het geheel niet heeft betrokken bij zijn afweging. Daarnaast heeft de raad de gevolgen van het voornemen van de maatschap om in de nabijheid van de plattelandswoning een compostvoorziening te realiseren, ten onrechte niet onderzocht.

Bij besluit van 8 september 2020 heeft de burgemeester van Almere een aanvraag van Hotel Cataleya voor een Alcoholwetvergunning afgewezen. De burgemeester is tot dat besluit gekomen, omdat er volgens hem redenen zijn om aan te nemen dat Hotel Cataleya ter verkrijging van die vergunning strafbare feiten heeft gepleegd, het vermoeden bestaat dat met de vergunning strafbare feiten zullen worden gepleegd en [gemachtigde], bestuurder van Hotel Cataleya, niet voldoet aan de eis dat hij niet in enig opzicht van slecht levensgedrag is.

Bij besluit van 5 juli 2022 heeft de raad van de gemeente Amersfoort het bestemmingsplan "Hart van Soesterkwartier" vastgesteld. Centraal in de wijk Soesterkwartier staat aan de Noordewierweg de Emmaüskerk, gebouwd in 1929. In de jaren ‘60 zijn aan weerszijden van de kerk bijgebouwen gerealiseerd. Het plan voorziet in nieuwbouw op de locatie van de bestaande bijgebouwen. In de nieuwbouw worden een ontmoetingsruimte en een kinderopvang op de begane grond gerealiseerd en maximaal achttien appartementen op de verdiepingen. De werkgroep wordt gevormd door zes families die in de omgeving van het plangebied wonen. De werkgroep betoogt dat het plan niet op zichzelf had mogen worden vastgesteld, maar had moeten worden bezien in samenhang met andere ontwikkelingen in de omgeving. In de eerste plaats wijst de werkgroep op de ontwikkeling ‘Langs Eem en Spoor’. Deze ontwikkeling omvat onder meer de bouw van 5.000 nieuwe woningen rondom de wijk Soesterkwartier. Voor zowel het plan als deze ontwikkeling had een brede gebiedsvisie moeten worden vastgesteld.

Bij besluit van 21 juli 2020 heeft de burgemeester van Kerkrade een aanvraag van EatGreek om een vergunning op grond van de Drank- en Horecawet afgewezen. EatGreek heeft op 18 februari 2019 een horecaruimte met inventaris gehuurd van [appellanten], eigenaar van het pand aan de [locatie]. De voorgaande huurder, Simply Greek B.V., is op 22 augustus 2017 failliet verklaard. [appellanten] en Simply Greek hebben per 31 maart 2017 een beëindigingsovereenkomst gesloten waarbij [appellanten] de inventaris van Simply Greek overnam voor een bedrag van € 40.000,- en onder verrekening van de huurschuld van € 79.028,- . De curator in het faillissement van Simply Greek heeft eind augustus 2017 de nietigheid van deze overeenkomst ingeroepen wegens benadeling van de verhaalsmogelijkheden van andere schuldeisers. De curator heeft de sloten van de bedrijfsruimte vervangen. In februari 2019 heeft de curator met instemming van de rechter-commissaris een regeling met [appellanten] getroffen waarbij [appellanten] onder andere € 20.000,- aan de boedel betaalde en € 60.000,- aan de leverancier van de inventaris.

Bij besluit van 10 maart 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Noordwijk beslist op het verzoek van [appellant] om op grond van de Wet openbaarheid van bestuur documenten openbaar te maken. [appellant] heeft bij het college op grond van de Wob gevraagd om openbaarmaking van diverse documenten over de samenwerking van de Greenport-gemeenten en de Greenport Ontwikkelingsmaatschappij. Het college heeft een aantal documenten die bij hem berusten openbaar gemaakt. Het college heeft verder aan [appellant] meegedeeld dat een deel van de verzochte documenten niet bij hem, maar bij de GOM aanwezig zijn. Aangezien de GOM geen bestuursorgaan is, geldt er geen doorzendplicht van het verzoek. Omdat de GOM ook geen bedrijf is dat werkzaam is onder verantwoordelijkheid van het college worden documenten die feitelijk bij de GOM aanwezig zijn niet geacht onder het college te berusten. Die documenten hoeven dan ook niet bij de GOM te worden opgevraagd. [appellant] betoogt dat het ongeloofwaardig is dat bepaalde documenten niet bij het college berusten.

Bij besluit van 2 april 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Maastricht de aanvraag van [wederpartij A] en [wederpartij B] om tegemoetkoming in planschade afgewezen. [wederpartij A] en [wederpartij B] zijn sinds 21 januari 2002 eigenaar van het perceel aan de [locatie] in Maastricht. Op 28 november 2007 heeft het college aan [wederpartij A] en [wederpartij B] een bouwvergunning verleend voor het realiseren van een kantoorpand op het perceel. Op 5 december 2017 hebben [wederpartij A] en [wederpartij B] het college verzocht om tegemoetkoming in planschade. Zij hebben gesteld dat de planologische situatie op het perceel door de inwerkingtreding op 24 december 2014 van het bestemmingsplan Maastricht-West van 18 september 2012 is verslechterd, omdat het onder het nieuwe planologische regime, anders dan onder het daaraan voorafgaande regime van het bij raadsbesluit van 5 juli 1994 vastgestelde en bij raadsbesluit van 9 juli 1996 gewijzigde bestemmingsplan Maastricht-West, niet meer is toegestaan om het gebouw op het perceel voor zelfstandige kantoordoeleinden te gebruiken.

Bij besluit van 27 augustus 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Wijdemeren besloten over te gaan tot invordering van een door [appellant] verbeurde dwangsom van € 30.000,00. [appellant] is eigenaar van het perceel aan de [locatie] in ’s-Graveland. [appellant] heeft in strijd met artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder a en c, van de Wabo een extra woning op het perceel gebouwd. Bij besluit van 15 oktober 2019 heeft het college [appellant] onder oplegging van een dwangsom van € 30.000,00 gelast om deze overtreding te beëindigen en beëindigd te houden door de woning voor 1 september 2020 te verwijderen en verwijderd te houden. Tussen partijen is niet in geschil dat [appellant] deze dwangsom op 1 september 2020 heeft verbeurd. [appellant] betoogt dat de rechtbank het in te vorderen bedrag ten onrechte niet tot € 0, dan wel tot een bedrag lager dan € 10.000 heeft gematigd. [appellant] voert in de eerste plaats aan dat hij erop mocht vertrouwen dat het college niet tot invordering van een geldbedrag zou beslissen, omdat hij heeft gehandeld overeenkomstig het plan van aanpak dat door het college is goedgekeurd.

Bij besluit van 30 juli 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Bodegraven-Reeuwijk een verzoek van [appellant] op grond van de Wet openbaarheid van bestuur toegewezen. Op 10 mei 2021 heeft [appellant] een Wob-verzoek ingediend waarbij hij samengevat verzoekt om informatie en/of documenten over het werk, de functie en de taken die de heer W. in de jaren 2016 tot en met 2020 als centrummanager, relatiebeheerder economie en strategisch adviseur vastgoed heeft gedaan. Hiervoor heeft hij een opsomming van informatie en documenten gegeven waarvan hij meent dat het college daarover beschikt. Bij het besluit van 30 juli 2021 heeft het college het Wob-verzoek van [appellant] toegewezen en informatie over de heer W. verstrekt.

Bij besluit van 2 juni 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Bergen de op 22 mei 2002 verleende vergunning voor het bouwen van een rijhal met ponystalling op het adres [locatie] in Nieuw Bergen, ingetrokken. Op 22 mei 2002 heeft het college aan de toenmalige eigenaar van het perceel [locatie] in Nieuw-Bergen een bouwvergunning op grond van de toenmalige Woningwet verleend voor het bouwen van een rijhal met ponystalling. Daarbij heeft het college vrijstelling verleend van het voorschrift in het destijds geldende bestemmingsplan, dat inhield dat uitsluitend binnen een bouwblok mocht worden gebouwd. In 2002 is een aanvang gemaakt met het realiseren van de fundering. Daarna zijn de bouwwerkzaamheden gestaakt. Het college heeft aan het besluit tot intrekking ten grondslag gelegd dat het alsnog bouwen van de rijhal met ponystalling een ongewenste ruimtelijke ontwikkeling zou zijn, die niet meer in overeenstemming is met het nu geldende bestemmingsplan, en dat het bouwwerk zoals vergund niet meer in overeenstemming is met de voorschriften uit het Bouwbesluit 2012

Bij besluit van 17 juni 2021 heeft de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport de aanvragen van [appellant] om inschrijving in het BIG-register als arts en als natuurarts afgewezen, omdat niet is gebleken dat hij beschikt over een diploma dat toegang geeft tot het beroep van arts. Ook de door [appellant] overgelegde stukken, waaronder zijn diploma van 26 november 1980 uit India met de titel ‘Theory and practice of science and art of Nature Cure’, geven geen aanleiding om hem als arts te registeren. Voor zover [appellant] betoogt dat een nieuwe categorie ‘natuurlijke geneeskunst’ moet worden toegevoegd aan het BIG-register, heeft de minister zich op het standpunt gesteld dat de meeste beroepen die uitgeoefend worden in de individuele gezondheidszorg niet zijn opgenomen in de Wet op de beroepen in de gezondheidszorg. Het uitgangspunt is namelijk dat beroepen niet worden opgenomen in de Wet BIG, tenzij regulering noodzakelijk is om patiënten adequaat te beschermen tegen onzorgvuldig en/of ondeskundig handelen. De natuurlijke geneeskunst is aangemerkt als alternatieve geneeskunde en is niet opgenomen in de Wet BIG.

Bij besluit van 14 maart 2023 heeft de raad van de gemeente Eindhoven het bestemmingsplan "IV Stratum binnen de Ring II (Stuiverstraat 82-88)" vastgesteld. Het bestemmingsplan voorziet in de bouw van 26 appartementen, inclusief bijbehorende tuinen, parkeerplaatsen, en bergingen aan de [locatie 1] in Eindhoven. Het plangebied bevindt zich in de Irisbuurt en omvat de gronden gelegen aan de Stuiverstraat 82-88, evenals een deel van het aangrenzende parkeerterrein. [appellant] en anderen wonen in de omgeving van het plangebied en kunnen zich niet met plan verenigen. [appellant] en anderen klagen dat zij onvoldoende bij de totstandkoming van het plan zijn betrokken. Zij vrezen dat het plan leidt tot een verminderde leefbaarheid van de wijk.

Bij besluit van 14 september 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Oldebroek een aanvraag van de erven om tegemoetkoming in planschade afgewezen. [appellante] was vanaf 16 november 1993 tot aan haar overlijden op 6 november 2018 eigenares van het perceel aan de [locatie 1] in ‘t Loo Oldebroek. Bij besluit van 9 september 2015, in werking getreden op 22 oktober 2015, heeft het college [partij] een omgevingsvergunning verleend (hierna: de omgevingsvergunning) om in afwijking van het bestemmingsplan Buitengebied 2007 een bestaand gebouw op het perceel aan de [locatie 2] in ’t Loo Oldebroek (hierna: het perceel) te gebruiken als groepsaccommodatie. De erven hebben bij brief van 8 september 2020, zoals nader toegelicht bij brief van 14 september 2020, een aanvraag om tegemoetkoming in planschade ingediend. Zij hebben zich op het standpunt gesteld dat de inwerkingtreding van het besluit van 9 september 2015 tot waardevermindering van de onroerende zaak heeft geleid.

Bij besluit van 24 november 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Ede de aanvraag van [appellant] om een tegemoetkoming in planschade afgewezen. Op 19 december 2019 heeft [appellant] een aanvraag ingediend om een tegemoetkoming in planschade. [appellant] stelt dat hij als gevolg van de inwerkingtreding van het bij raadsbesluit van 25 april 2013 vastgestelde bestemmingsplan Natuurgebied Veluwe 2013 financiële schade heeft geleden in de vorm van een waardevermindering van het perceel en inkomstenderving vanwege het verlies van pachtmogelijkheden, omdat het op grond van het nieuwe bestemmingsplan, anders dan onder het onmiddellijk daaraan voorafgaande regime van het bij raadsbesluit van 19 december 2002 vastgestelde bestemmingsplan Artikel 30-herziening Natuurgebied Veluwe, niet meer mogelijk is om het perceel voor landbouw te gebruiken.

Bij besluit van 9 mei 2022 heeft de burgemeester van Nuenen besloten om de woning en de schuur aan de [locatie] in Nuenen voor drie maanden te sluiten. [appellant] was eigenaar van de woning en de schuur aan de [locatie] in Nuenen. Op dat adres was ook zijn boomkwekerij gevestigd. In het kader van een lopend opsporingsonderzoek heeft de politie op 9 februari 2022 in de schuur met ondergrondse ruimte 120 kg hennep en 36,5 kg hasjiesj gevonden. Gebleken is dat in deze schuur de voorraad van een coffeeshop in Eindhoven was opgeslagen. De bevindingen heeft de politie vastgelegd in de bestuurlijke rapportages van 24 februari en 31 maart 2022. De burgemeester heeft naar aanleiding daarvan besloten om de woning en de schuur op grond van artikel 13b van de Opiumwet en overeenkomstig de Beleidsregel voor bestuurlijke handhaving van artikel 13b Opiumwet 2020 voor drie maanden te sluiten. De rechtbank heeft die sluiting in stand gelaten.

Bij besluiten van 24 maart 2020 heeft het college van gedeputeerde staten van Limburg besloten tot invordering van de volgens het college door Bontrup Exploitatie en door Bontrup Vastgoed verbeurde dwangsommen van elk € 100.000,00. Door toezichthouders van het college is op 29 april 2019 geconstateerd dat op de locatie werkzaamheden plaatsvonden voor de bouw van een loods zonder de daarvoor vereiste omgevingsvergunning. Op 30 april 2019 hebben de toezichthouders daarom mondeling een bouwstop opgelegd strekkend tot het staken en gestaakt houden van de bouwwerkzaamheden. Bij de besluiten van 2 mei 2019 heeft het college de opgelegde bouwstop op schrift gesteld. Verder heeft het college bij die besluiten Bontrup Exploitatie en Bontrup Vastgoed elk onder oplegging van een dwangsom van € 100.000,00 ineens, gelast de bouwwerkzaamheden binnen 10 minuten na uitreiking van het besluit door een deurwaarder te staken en gestaakt te houden. Op 10 mei 2019 heeft een toezichthouder van het college geconstateerd dat op het perceel bouwwerkzaamheden werden uitgevoerd.

Bij besluit van 5 juli 2023 heeft de raad van de gemeente Veere het bestemmingsplan "Duinpark Boulevard ong. Zoutelande" vastgesteld. Het plan voorziet in een recreatiewoning op het vakantiepark Kustlicht 2. Het perceel waarop de recreatiewoning is voorzien ligt aan de Duinpark Boulevard, tussen Westkapelseweg en [locatie] in Zoutelande en vormt de stedenbouwkundige afronding van Kustlicht 2. [appellant] is eigenaar van een recreatiewoning aan de [locatie]. De afstand tussen die recreatiewoning en het plangebied is ongeveer 113 meter. [appellant] vreest een aantasting van de omgeving en zijn verblijfsgenot en doet in dit verband een beroep op de provinciale Omgevingsverordening Zeeland 2018. [appellant] betoogt dat het plan is vastgesteld in strijd met artikel 2.10, eerste en vijfde lid, van de Omgevingsverordening, nu het voorziet in een uitbreiding van een verblijfsrecreatieterrein buiten de gebieden die zijn aangewezen als ‘badplaats’ en/of ‘aandachtsgebied’ en het plangebied ook niet op gebieden aansluit die voor ‘badplaats’ of ‘aandachtsgebied’ zijn aangemerkt.

Bij besluit van 6 december 2021 heeft de minister van Buitenlandse Zaken een aanvraag van [appellant sub 1] om op enige wijze zijn overkomst naar Nederland te faciliteren afgewezen. Bij besluit van 18 november 2021 heeft de minister een aanvraag van [appellant sub 2] om op enige wijze haar overkomst naar Nederland te faciliteren afgewezen. De vader van appellanten heeft de Nederlandse nationaliteit. Hij heeft op 17 augustus 2021 een verzoek ingediend om met zijn kinderen geëvacueerd te worden vanuit Afghanistan naar Nederland. Per e-mail van 19 augustus 2021 heeft de vader, op verzoek van de minister, gespecificeerd dat het gaat om zijn vrouw en drie kinderen met hun gezinnen. De drie kinderen zijn de oudste zoon [appellant sub 1], de dochter [appellant sub 2] en de jongste zoon [zoon]. De minister heeft de vader vervolgens op 22 augustus 2021 bericht dat hij en zijn kerngezin op de evacuatielijst zijn geplaatst. Het is de familie echter niet gelukt om het vliegveld te bereiken, waardoor zij niet naar Nederland zijn geëvacueerd.

Het wrakingsverzoek van de secretaris en de voorzitter van de Klachtencommissie Ongewenst Gedrag is door het college bij brief van 21 september 2023 afgewezen. Bij beslissing van 20 februari 2024 heeft het college van bestuur van de Technische Universiteit Delft het bezwaar van [appellant] niet-ontvankelijk verklaard. [appellant] heeft diverse klachten ingediend bij de KOG. Hij is ontevreden over de behandeling daarvan en heeft wrakingsverzoeken ingediend tegen de secretaris en de voorzitter van de KOG. Het college heeft deze wrakingsverzoeken op 21 september 2023 afgewezen. Bij e-mail van 26 september 2023 heeft het college [appellant] geïnformeerd dat tegen die beslissing geen bezwaar of beroep open staat. [appellant] stelt dat het afwijzen van de wrakingsverzoeken een rechtstreeks gevolg heeft voor zijn positie als rechtszoekende.

Bij beslissing van 28 februari 2023 heeft de directeur van de Willem de Kooning Academie, namens het college van bestuur van Hogeschool Rotterdam, [appellant] de toegang tot de gebouwen en terreinen van de Hogeschool Rotterdam voor de duur van één jaar ontzegd. [appellant] is student aan de Willem de Kooning Academie, die deel uitmaakt van de Hogeschool Rotterdam. In februari 2023 heeft er een incident plaatsgevonden op locatie van de opleiding dat er toe heeft geleid dat [appellant] uiteindelijk met hulp van de politie is meegenomen door een ambulance. Volgens de opleiding heeft [appellant] met zijn agressieve en verwarde gedrag, de veiligheid van het leer- en werkklimaat ernstig in het geding gebracht. [appellant] is naar aanleiding van zijn gedrag uitgenodigd voor een gesprek. Dit gesprek heeft de directeur er niet van weten te overtuigen dat een vergelijkbaar incident in de toekomst niet nogmaals zal plaatsvinden. De directeur heeft [appellant] daarom, namens het college, de toegang tot de gebouwen en de terreinen van de Hogeschool Rotterdam voor de duur van één jaar, van 1 maart 2023 tot 1 maart 2024, ontzegd.

Bij beslissing van 17 januari 2024 heeft het college het eerder aan [appellant] opgelegde verbod tot toegang van het gebouw Jaffalaan 5 verlengd. Bij beslissing van 30 januari 2024 heeft het college van bestuur van de Technische Universiteit Delft de inschrijving van [appellant] aan de Technische Universiteit Delft beëindigd. [appellant] is in 2004 begonnen aan de bacheloropleiding Technische Bestuurskunde aan de Technische Universiteit Delft. Om gezondheidsredenen heeft hij zich in 2017 uitgeschreven. In het studiejaar 2021-2022 heeft hij zich weer ingeschreven voor deze bacheloropleiding. [appellant] heeft een functiebeperking en kan hierdoor aanspraak maken op ondersteunde voorzieningen. Omdat niet alle gevraagde voorzieningen door de examencommissie zijn toegewezen heeft hij in de loop der tijd verschillende administratief beroepsprocedures gevoerd bij het college van beroep voor de examens. De grensoverschrijdende manier van communicatie van [appellant] en het voeren van een groot aantal procedures hebben ertoe geleid dat de relatie tussen [appellant] en de diverse organen van de TUD is ontwricht.

Bij beslissing van 12 juni 2024 heeft het college van bestuur van de Technische Universiteit Delft vier door [appellant] ingediende wrakingsverzoeken zijn afgewezen. Hiertegen heeft [appellant] bezwaar gemaakt. [appellant] heeft vanaf 2022 vele klachten en wrakingsverzoeken ingediend tegen medewerkers van de TU Delft en de voorzitter, leden en secretaris van de (ad hoc) klachtencommissie ongewenst gedrag op de grond dat zij ongewenste gedragingen en aanhoudende ernstige integriteitsschendingen zouden hebben begaan. Het college heeft in de brieven van 21 mei 2024 en 17 juni 2024 aan [appellant] medegedeeld klachten van vóór 24 april 2024 waarop nog niet is beslist en klachten van ná 24 april 2024 niet langer in behandeling te nemen. [appellant] voert aan dat het afwijzen van zijn wrakingsverzoeken eraan in de weg staat dat zijn klachten en bezwaren onafhankelijk worden beoordeeld.

Bij besluit van 2 juli 2024 heeft de raad van de gemeente Horst aan de Maas het bestemmingsplan "Venloseweg 22-24 te Horst" vastgesteld. Het plan voorziet in de bouw van 29 appartementen en een binnenterrein met parkeerplaatsen aan de Venloseweg 22-24 te Horst. De bestaande bedrijfsbebouwing in het plangebied wordt gesloopt. [appellant] en anderen zijn omwonenden van het plangebied en voeren aan dat het plan leidt tot een aantasting van hun woon- en leefklimaat. [appellant] en anderen stellen dat het plan leidt tot een aantasting van hun privacy. Volgens hen past het voorziene appartementencomplex niet in de omgeving die zich kenmerkt door de aanwezige laagbouw.

[appellant] heeft in een e-mailbericht van 12 januari 2024 schriftelijke vragen gesteld over de praktijkovereenkomst aan de voor zijn opleidingen verantwoordelijke domeinleider van het Da Vinci College, onderdeel van de stichting ROC Zuid-Holland-Zuid. [appellant] heeft per e-mail van 12 januari 2024 schriftelijke vragen gesteld over de POK aan de domeinleider. De domeinleider heeft hem aangeboden om deze vragen tijdens een gesprek te beantwoorden. [appellant] heeft dit aanbod afgewezen omdat hij een schriftelijke beantwoording van zijn vragen wenste. De domeinleider heeft vanwege de complexiteit en hoeveelheid van de vragen geweigerd om een schriftelijke reactie te geven. Daarom heeft [appellant] op 6 september 2024 beroep ingesteld. Het CvB ziet bovendien geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, omdat de domeinleider eerder al aan [appellant] had aangeboden om zijn vragen mondeling te beantwoorden.

Bij besluiten van 4 april 2024 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid de vreemdelingen een vrijheidsontnemende maatregel opgelegd. De vreemdelingen hebben de Iraanse nationaliteit en zijn op 4 april 2024 per vliegtuig vanuit São Paulo op Schiphol aangekomen, waar zij asiel hebben aangevraagd. De minister heeft hun vervolgens een vrijheidsontnemende maatregel opgelegd op grond van artikel 6, derde lid, van de Vw 2000. Niet in geschil is dat de Koninklijke Marechaussee op diezelfde dag de mobiele telefoons van de vreemdelingen zonder hun toestemming heeft onderzocht. Volgens de vreemdelingen is daarvoor geen toereikende wettelijke grondslag. De zaak gaat over de vraag wat het zonder toestemming onderzoeken van de mobiele telefoons betekent voor de grensdetentie.