De Afdeling bestuursrechtspraak toetst of de overheid het recht goed heeft toegepast bij het nemen van een besluit. In dit onderdeel vindt u alle uitspraken die de Raad van State op zijn website publiceert. Meer informatie over de taak van de Afdeling bestuursrechtspraak vindt u in de rubriek Bestuursrechtspraak.
Toon overzicht van de actuele uitspraken:
Bij besluit van 28 april 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Lingewaard geweigerd om aan [appellant] een omgevingsvergunning te verlenen voor de bouw van een tuinkamer aan de [locatie] in Gendt. [appellant] exploiteert aan de [locatie] een fruitteeltbedrijf. Op het perceel is een bedrijfsgebouw aanwezig en een bedrijfswoning waarin [appellant] woont. Hij wil achter zijn woning een tuinkamer bouwen en heeft daarvoor op 3 maart 2021 een omgevingsvergunning aangevraagd.
Bij besluit van 19 november 2020 heeft de raad van de gemeente Waadhoeke het verzoek van RetailPlan om wijziging van het bestemmingsplan "Franeker Zuid" afgewezen. Op 21 juli 2020 heeft RetailPlan een verzoek gedaan tot wijziging van de regels van het bestemmingsplan "Franeker Zuid". RetailPlan verzoekt om een wijziging van het bestemmingsplan omdat zij het mogelijk wil maken om op een locatie in het plangebied een supermarkt te vestigen. Het bestemmingsplan staat wel bepaalde vormen van detailhandel toe, maar supermarkten zijn hiervan uitgesloten. Bij besluit van 19 november 2020 heeft de raad het verzoek van RetailPlan afgewezen. RetailPlan betoogt dat de raad haar bezwaar tegen het besluit van 19 november 2020 ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard wegens het ontbreken van procesbelang. Hiertoe voert zij aan dat het nieuwe besluit onrechtmatig is, omdat de vraag of er sprake is van procesbelang niet aan de orde is bij een besluit op bezwaar.
Bij besluit van 5 oktober 2020 heeft het college het verzoek van [wederpartij] om handhavend op te treden tegen de fysieke afsluiting van het pad tussen Boven Heining en de Zandstraat (hierna: het pad) in Rijsbergen, niet-ontvankelijk verklaard. Bij besluit van 6 mei 2021 heeft het college het handhavingsverzoek van [wederpartij] ontvankelijk verklaard, het verzoek afgewezen en het door [wederpartij] gemaakte bezwaar tegen het besluit van 5 oktober 2020 ongegrond verklaard. Bij uitspraak van 4 april 2023 heeft de rechtbank het door [wederpartij] daartegen ingestelde beroep gegrond verklaard, het besluit van 6 mei 2021 vernietigd en het college opgedragen een nieuw besluit te nemen.
Bij tussenuitspraak van 2 april 2025, ECLI:NL:RVS:2025:1431, heeft de Afdeling de minister van Economische Zaken en Klimaat (thans: de minister van Klimaat en Groene Groei) opgedragen om binnen zes weken na verzending daarvan met inachtneming van hetgeen daarin is overwogen het gebrek in het besluit van 29 juni 2021 te herstellen, de Afdeling de uitkomst mede te delen en een eventueel gewijzigd besluit op de wettelijk voorgeschreven wijze bekend te maken en dit ook aan de Afdeling toe te zenden. [appellant] betoogt dat de minister niet aan de in de tussenuitspraak gegeven opdracht heeft voldaan, nu zij niet, althans onvoldoende begrijpelijk inzichtelijk heeft gemaakt waarom de WOZ-waarde van de woning op 1 januari 2017 niet teruggerekend had hoeven worden of anderszins vertaald had hoeven worden naar de waarde van de woning op de planschadepeildatum. Evenmin heeft zij inzichtelijk gemaakt waarom dit niet nodig zou zijn, aldus [appellant].
Bij besluit van 14 februari 2022 heeft de Dienst Toeslagen, voor zover hier van belang, het verzoek van [appellante] om compensatie vanwege institutionele vooringenomenheid ten aanzien van het toeslagjaar 2008 tot en met 2013 afgewezen. [appellante] heeft op 12 maart 2020 bij de Dienst Toeslagen een verzoek gedaan tot herbeoordeling van haar kinderopvangtoeslag over 2008 tot en met 2013. De Dienst Toeslagen heeft opnieuw naar de jaren 2008 tot en met 2013 gekeken en advies gevraagd aan de Commissie van Wijzen. Deze commissie heeft geadviseerd dat er in het geval van [appellante] tussen 2008 en 2013 geen fouten zijn gemaakt door de Dienst Toeslagen in de beoordeling van haar kinderopvangtoeslag. De Dienst Toeslagen heeft dit advies overgenomen en geconcludeerd dat van institutioneel vooringenomen handelen om die reden geen sprake was. Het verzoek om compensatie heeft de Dienst Toeslagen daarom afgewezen. Het bezwaar van [appellante] tegen dit besluit heeft de Dienst Toeslagen ongegrond verklaard.
Bij tussenuitspraak van 18 december 2024, ECLI:NL:RVS:2024:5232 (hierna: de tussenuitspraak) heeft de Afdeling de raad van de gemeente Gulpen-Wittem opgedragen om binnen 12 weken na verzending van de tussenuitspraak het daarin geconstateerde gebrek in het besluit van 20 april 2023 tot vaststelling van het bestemmingsplan "Overgeul (ong.) te Mechelen" (hierna: het plan) te herstellen. De raad heeft het bestemmingsplan op 13 maart 2025 opnieuw en gewijzigd vastgesteld. Dit leidt ertoe dat de Afdeling eerst een eindoordeel zal geven over het besluit van 20 april 2023 en dan de beroepsgronden van [appellant] tegen het herstelbesluit zal beoordelen.
Bij besluit van 28 mei 2021 heeft de Dienst Toeslagen het verzoek van [appellante] om compensatie vanwege institutionele vooringenomenheid ten aanzien van de toeslagjaren 2015 tot en met 2018 afgewezen. Deze uitspraak gaat over compensatie in het kader van de hersteloperatie toeslagen. De compensatieregeling in de Wet hersteloperatie toeslagen is bedoeld voor gedupeerden van zowel institutionele vooringenomenheid als hardheid van het stelsel. Gedurende de looptijd van de hersteloperatie heeft de Dienst Toeslagen op basis van verschillende herstelregelingen compensatie toegekend. Met ingang van 5 november 2022 is de Wht van kracht. [appellante] heeft op 18 februari 2020 bij de Dienst Toeslagen een verzoek gedaan tot herbeoordeling van haar kinderopvangtoeslag over de jaren 2015 tot en met 2018. Na advies van de Commissie van Wijzen heeft de Dienst Toeslagen geconcludeerd dat er gedurende deze periode geen fouten zijn gemaakt en dat er geen sprake was van institutioneel vooringenomen handelen.
Bij besluit van 3 maart 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Landsmeer aan [vergunninghoudster] een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van een paviljoen en het aanleggen van een uitweg op een gedeelte van kadastraal perceel 4989 A (hierna: het perceel). [vergunninghoudster] heeft een aanvraag gedaan om een omgevingsvergunning voor het realiseren van een paviljoen en een uitweg. Het paviljoen is voorzien op het water en omvat een restaurant met buitenterras, aanleggelegenheden voor boten en een steiger als entree van het restaurant. Het college heeft [vergunninghoudster] de omgevingsvergunning verleend. [appellant] woont aan [locatie] in Landsmeer op ongeveer 3 kilometer van de projectlocatie. Hij is het niet eens met de uitspraak van de rechtbank. De rechtbank heeft in die uitspraak geoordeeld dat het relativiteitsvereiste aan vernietiging van het besluit van 3 maart 2022 op grond van de beroepsgronden van [appellant] in de weg staat.
Bij besluit van 1 november 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Zwartewaterland aan Solprovit B.V. een omgevingsvergunning verleend voor de oprichting van een premixenfabriek op het perceel Gildenweg 1 in Hasselt. Aan Solprovit is een omgevingsvergunning verleend voor het oprichten van een premixenfabriek op het perceel Gildenweg 1 in Hasselt. Deze vergunning is verleend voor de activiteiten bouwen (artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder a, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht), het gebruiken van gronden of bouwwerken in strijd met een bestemmingsplan (artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder c, van de Wabo; dit in verband met de hoogte van het bedrijfsgebouw) en het oprichten/veranderen van een inrichting (artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder e, van de Wabo). [appellant] woont op het adres [locatie] in Hasselt. Hij kan zich niet verenigen met de verleende omgevingsvergunning.
In de tussenuitspraak van 12 maart 2025, ECLI:NL:RVS:2025:1000 heeft de Afdeling de raad opgedragen om binnen 16 weken na de verzending van de tussenuitspraak de daarin omschreven gebreken in het besluit van 25 mei 2023 waarin de raad het bestemmingsplan "Kerkhovensestraat-Sprendlingenstraat" heeft vastgesteld, te herstellen. In de tussenuitspraak heeft de Afdeling onder 3.7 geoordeeld dat de raad de milieueffecten en de aanvaardbaarheid uit het oogpunt van een goede ruimtelijke ordening voor wat betreft het recht tegenover het plangebied gelegen bedrijfsperceel Sprendlingenstraat 18 tot en met 18k, waaronder de nummers 18E en 18J onvoldoende heeft onderzocht. Daarnaast heeft de Afdeling onder 4.3 geoordeeld dat de raad ten onrechte geen onderzoek heeft gedaan naar de mogelijke gevolgen van de realisering van een of meer mantelzorgwoningen in het plangebied voor de bedrijfsactiviteiten van Duross en anderen.
