Uitspraken

Bij drie afzonderlijke besluiten van 8 april 2022, met vorderingsnummer 5510405273, 5510405274 en 5510405275, heeft het college zijn beslissing om op 30 maart 2022 spoedeisende bestuursdwang toe te passen wegens het in strijd met de Afvalstoffenverordening Rotterdam 2009 aanbieden van afval, op schrift gesteld. In elk van deze besluiten heeft het college vermeld dat de kosten van de toepassing van bestuursdwang, te weten € 154,00, voor rekening van Olympia komen. Olympia exploiteert een restaurant op het perceel Schiedamse Vest 2 in Rotterdam. De toepassing van spoedeisende bestuursdwang heeft bestaan uit het verwijderen van twee dozen en een grijze afvalzak die op 30 maart 2022 zijn aangetroffen naast ondergrondse afvalcontainers ter hoogte van de Brandersplaats 1 en 3a in Rotterdam. Het is niet in geschil dat de twee dozen en grijze afvalzak vanuit het restaurant van Olympia verkeerd zijn aangeboden door ze naast de afvalcontainers te zetten. Het college heeft Olympia als overtreder aangemerkt van artikel 10 van de Afvalstoffenverordening, in samenhang gelezen met artikel 6 van het Uitvoeringsbesluit Afvalstoffen Rotterdam 2018.

Bij besluit van 2 juli 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Dordrecht een omgevingsvergunning verleend aan Bluebirds in the Backyard voor het in afwijking van het bestemmingsplan gebruiken van een deel van het pand aan de Wijnstraat 153 in Dordrecht (hierna: het pand) voor detailhandel. De exploitant van Bluebirds heeft in april 2019 zowel een omgevingsvergunning voor het wijzigen van het gebruik van een deel van het pand voor detailhandel als een DHW-vergunning aangevraagd. De gronden waarop het pand staat, hebben op grond van het bestemmingsplan "Historische Binnenstad" de bestemming "Horeca". [appellant] woont aan de [locatie] en heeft vanuit zijn woning zicht op de locatie. [appellant] kan zich niet verenigen met de vergunningen omdat deze volgens hem onzorgvuldig tot stand zijn gekomen. De rechtbank heeft de beroepen van [appellant] tegen de besluiten waarbij de omgevingsvergunning en de DHW-vergunning in stand zijn gebleven, ongegrond verklaard.

Bij besluit van 10 augustus 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Stichtse Vecht aan de Monumentenmaatschappij omgevingsvergunning verleend voor het plaatsen van een verdieping met kap op een bestaand bedrijfsgebouw aan de Laan van Zuilenveld 10 in Oud Zuilen (hierna: het perceel) en voor het aanleggen van een uitweg op dat perceel. De Monumentenmaatschappij wil het bedrijfspand op het perceel in gebruik gaan nemen voor opslag en reparatie van antieke auto's en de opslag van historische bouwmaterialen en antiquiteiten en groothandel in antiquiteiten. Daarvoor wil zij het bedrijfspand vergroten door er een verdieping met kap op te plaatsen. Ook wil zij aan de noordelijke kant van het perceel een tweede uitweg vanaf het perceel naar de openbare weg realiseren. Het college heeft de hiervoor gevraagde omgevingsvergunning verleend. Volgens het college is het bouwplan en het beoogde gebruik in overeenstemming met het bestemmingsplan "Oud Zuilen en Op Buuren e.o." (hierna: het bestemmingsplan) en is er voor de uitweg geen weigeringsgrond uit de Algemene Plaatselijke Verordening 2014 (hierna: de APV) aan de orde. Daarom heeft het college de omgevingsvergunning voor het bouwen en het maken van een uitweg verleend en in bezwaar in stand gelaten. [appellant sub 1] en anderen zijn tegen die verlening van de omgevingsvergunning opgekomen.

Bij tussenuitspraak van 21 mei 2025, ECLI:NL:RVS:2025:2344, heeft de Afdeling bepaald dat het onderzoek in deze zaak wordt heropend en dat partijen zullen worden uitgenodigd voor een nieuwe zitting. Op de percelen plaatselijk bekend als Heining 100 te Amsterdam, kadastraal bekend gemeente Sloten, sectie K, nummers 02354, 03435 en 03517 (hierna: de locatie) ligt het werkterrein van Evos. Zij exploiteert een op- en overslagbedrijf voor vloeibare energie en chemische producten. De locatie is vanaf 1975 door de rechtsvoorganger van Evos, Oiltanking Amsterdam B.V., en later door Evos aldus in gebruik geweest en dit gebruik duurt nog steeds voort. De gemeente Amsterdam is bloot eigenaar van de betreffende gronden. Het Havenbedrijf Amsterdam N.V. is economisch eigenaar van die gronden en heeft deze in erfpacht uitgegeven aan Evos. Ten gevolge van de betreffende bedrijfsactiviteiten op de locatie is de bodem op het zuidelijke deel ervan verontreinigd geraakt met (mobiele) minerale olie en vluchtige aromaten.

Bij besluit van 11 mei 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Zandvoort het verzoek van de Stichting om handhavend op te treden wegens overtreding van voorschrift 5.2, aanhef en onder a, opgenomen in de vergunning van 12 september 1997, verleend voor de exploitatie van het Circuit Park Zandvoort, afgewezen. De Stichting betoogt dat de rechtbank niet heeft onderkend dat op 22 juli 2020 wel een overtreding was begaan waartegen het college handhavend diende op te treden. Zij wijst erop dat op meetpunt 1 op 22 juli 2020 een waarde is gemeten van 77,6 dB(A). Uitgaande van een overdrachtsverzwakking van -26 dB(A) vermeerderd met 5 dB(A) vanwege tonaalgeluid, leidt dit volgens de Stichting tot een geluidsbelasting van 55,6 dB(A) op meetpunt 2a. Dat resulteert in een overschrijding van het ter plaatse toegestane maximum van 55 dB(A), aldus de Stichting. De rechtbank is volgens haar ten onrechte tot de conclusie gekomen dat niet is komen vast te staan dat de overdrachtsverzwakking tussen meetpunt 1 en meetpunt 2a -26 dB(A) is.

Bij besluit van 29 december 2021 heeft de Belastingdienst/Toeslagen de zorgtoeslag, het kindgebonden budget en de huurtoeslag voor [appellante] over 2021 opnieuw berekend en vastgesteld op nihil. Op [datum] 2013 is [appellante] gehuwd met [persoon]. Vanaf 20 maart 2018 stond [persoon] ingeschreven in de Basisregistratie personen (hierna: BRP) op het woonadres van [appellante], [locatie] in Zeist. [appellante] en [persoon] zijn toeslagpartners. Op 26 juli 2018 heeft de Dienst Toeslagen vanuit de BRP een melding ontvangen dat [persoon] per 25 juli 2018 geen geldige verblijfstitel meer heeft. Bij besluit van 29 december 2021, gehandhaafd bij besluit van 29 augustus 2022, heeft de Dienst Toeslagen de zorgtoeslag, huurtoeslag en het kindgebonden budget van [appellante] over 2021 opnieuw berekend en vastgesteld op nihil. De Dienst Toeslagen heeft zich daarbij gebaseerd op de gegevens die hij heeft ontvangen van de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Hieruit volgt dat [persoon] vanaf 25 juli 2018 verblijfscode 98 heeft, wat betekent dat hij geen rechtmatig verblijf heeft vanaf die datum. Op [datum] 2023 heeft de rechtbank de echtscheiding tussen [appellante] en [persoon] uitgesproken.

Bij besluit van 15 april 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Maastricht aan [vergunninghouder] een omgevingsvergunning verleend voor de bouw van zes appartementen aan de [locatie] in Maastricht. [vergunninghouder] is eigenaar van een kantoorpand en wil hierin zes appartementen maken. Hiervoor heeft hij een omgevingsvergunning nodig in afwijking van het bestemmingsplan. Het college heeft deze vergunning verleend. [appellante] woont naast dit pand en is het niet eens met de bouw van de zes appartementen. Zij vreest voor overlast en een aantasting van haar woon- en leefklimaat.

Deze uitspraak gaat over de vraag of de zogeheten discretionaire bevoegdheid van artikel 14, eerste lid, van de Vw 2000 met een wijziging van het Vb 2000 uit 2019 is ingeperkt. Op grond van die bepaling is de minister bevoegd om ambtshalve en op aanvraag gebruik te maken van haar discretionaire bevoegdheid om een verblijfsvergunning te verlenen onder een andere beperking dan genoemd in artikel 3.4, eerste lid, van het Vb 2000. Die bevoegdheid was verder uitgewerkt in artikel 3.4, derde lid, van het Vb 2000 (oud). Appellant heeft een aanvraag tot het verlenen van een verblijfsvergunning regulier voor bepaalde tijd voor het verblijfsdoel ‘humanitair niet-tijdelijk’ ingediend. Hij wenst een verblijfsvergunning regulier wegens zijn gestelde schrijnende omstandigheden, dan wel op grond van artikel 8 van het EVRM. Hij heeft bij zijn aanvraag een beroep gedaan op vrijstelling van de leges op grond van artikel 3.34a, aanhef en onder k, van het VV 2000. Uit die bepaling volgt dat de minister vrijstelling van leges verleent, indien een vreemdeling in aanmerking komt voor een verblijfsvergunning wegens schrijnende omstandigheden. De minister heeft de aanvraag buiten behandeling gesteld, omdat appellant de leges niet heeft betaald en niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij de leges niet kan betalen.

Bij besluit van 31 oktober 2022 heeft de minister voor Primair en Voortgezet Onderwijs besloten een deel van de bekostiging van het Cornelius Haga Lyceum in te houden. SIO is het bevoegd gezag van het Cornelius Haga Lyceum te Amsterdam. Deze school verzorgt sinds augustus 2017 voortgezet onderwijs op islamitische grondslag. De Inspecteur-Generaal van het Onderwijs heeft in de jaren 2019 tot en met 2021 meermalen onderzoek gedaan naar de kwaliteit van het onderwijs en het financieel beheer bij CHL. Deze onderzoeken hebben geleid tot een aantal herstelopdrachten aan CHL. In een rapport van 3 januari 2022 concludeert de inspecteur dat CHL niet aan alle herstelopdrachten heeft voldaan. Naar aanleiding daarvan heeft de minister de bekostiging voor het jaar 2022 eerst voor drie maanden gedeeltelijk opgeschort en vervolgens gedeeltelijk ingehouden.

Bij besluit van 26 maart 2020 heeft het bestuur van de raad voor rechtsbijstand de vastgestelde vergoeding voor de toevoeging aan [wederpartij] met het kenmerk 1HX4633 ingetrokken en het aan zijn rechtsbijstandverlener uitgekeerde bedrag van € 3.358,98 bij hem teruggevorderd. Op 4 mei 2017 heeft de rechtsbijstandverlener van [wederpartij] namens hem een aanvraag om een toevoeging ingediend voor rechtsbijstand in een strafzaak. Bij besluit van 9 mei 2017, met kenmerk 1HX4633, is zijn aanvraag afgewezen. Daaraan heeft de raad ten grondslag gelegd dat het vastgestelde inkomen en vermogen van [wederpartij] de wettelijk vastgestelde financiële grenzen om in aanmerking te komen voor gesubsidieerde rechtsbijstand, overschrijdt. Op 25 mei 2017 heeft [wederpartij] een verzoek om peiljaarverlegging ingediend. Daarin heeft hij te kennen gegeven dat hij door faillissement en beslaglegging geen inkomen heeft. Dit verzoek is met het besluit van 30 juni 2017 ingewilligd. De raad heeft alsnog gesubsidieerde rechtsbijstand toegekend onder oplegging van een eigen bijdrage van € 143,00.