De Afdeling bestuursrechtspraak toetst of de overheid het recht goed heeft toegepast bij het nemen van een besluit. In dit onderdeel vindt u alle uitspraken die de Raad van State op zijn website publiceert. Meer informatie over de taak van de Afdeling bestuursrechtspraak vindt u in de rubriek Bestuursrechtspraak.
Toon overzicht van de actuele uitspraken:
Bij besluit van 12 mei 2025 heeft de raad van de gemeente De Ronde Venen het bestemmingsplan "Vinkeveense Plassen 2025" gewijzigd vastgesteld. Het plan ziet op het Vinkeveense Plassengebied in de gemeente De Ronde Venen. Dit is een watergebied, waarin honderden legakkers en een ring van twaalf zandeilanden zijn gelegen. Volgens de plantoelichting is een overgroot deel van de in de loop van de tijd ontstane bebouwing op de legakkers in het plangebied niet planologisch toegestaan of vergund. De legakkers in het plangebied zijn grotendeels particulier eigendom en het onderhoud en de instandhouding van deze legakkers wordt verzorgd door de eigenaren daarvan. Zonder dit onderhoud door de eigenaren is het aannemelijk dat legakkers op termijn zullen verdwijnen door afkalving (het in elkaar zakken of inglijden van oevers van waterlopen). Met het plan heeft de raad daarom beoogd om ten behoeve van de eigenaren van legakkers op bepaalde locaties bepaalde vormen van gebruik en bebouwing op de legakkers toe te staan. Onder meer daarmee wordt beoogd de cultuurhistorische legakkerstructuur in het gebied in stand te houden. Daarnaast wordt met het plan ingezet op het behoud en de versterking van de gebiedskwaliteiten landschap, natuur en water, zo staat in de plantoelichting.
Bij besluit van 17 juni 2025 heeft de minister van Asiel en Migratie een aanvraag van appellant om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, niet in behandeling genomen. Bij mondelinge uitspraak van 19 augustus 2025 heeft de rechtbank het daartegen door appellant ingestelde beroep ongegrond verklaard. Tegen deze uitspraak heeft appellant hoger beroep ingesteld. Ook heeft hij de voorzieningenrechter verzocht een voorlopige voorziening te treffen. Appellant heeft nadere stukken ingediend.
Bij besluiten van 15 augustus 2025 heeft de minister van Asiel en Migratie appellanten in bewaring gesteld.
Bij besluit van 16 april 2025 heeft de minister van Asiel en Migratie een aanvraag van verzoeker om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, afgewezen.
Bij besluit van 26 juni 2024 heeft de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid vastgesteld dat verzoeker geen verblijfsrecht als gemeenschapsonderdaan in Nederland meer heeft. Bij besluit van 20 november 2024 heeft de minister het daartegen door verzoeker gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Bij uitspraak van 9 september 2025 heeft de rechtbank het daartegen door verzoeker ingestelde beroep ongegrond verklaard.
Bij besluit van 22 januari 2025 heeft de minister van Asiel en Migratie een aanvraag van verzoeker om haar een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, afgewezen.
Bij besluit van 19 augustus 2025 heeft de minister van Asiel en Migratie een aanvraag van verzoeker om hem een verblijfsvergunning asiel voor bepaalde tijd te verlenen, niet in behandeling genomen.
Bij besluit van 3 oktober 2019 heeft het college van gedeputeerde staten van Utrecht het verzoek van MOB en Leefmilieu van 17 juli 2019 om de vergunning van 1 mei 2019 van [vergunninghouder], verleend op grond van artikel 2.7, tweede lid, de Wet natuurbescherming, in te trekken op grond van artikel 5.4, eerste lid en onder c, en het tweede lid, van de Wnb, afgewezen. Op 1 mei 2019 is een vergunning op grond van de Wnb verleend aan [vergunninghouder] gevestigd aan de [locatie] in Westbroek. De vergunning is verleend op basis van het Programma Aanpak Stikstof. MOB en Leefmilieu hebben verzocht om intrekking op grond van artikel 5.4, eerste lid en onder c, van de Wnb, omdat volgens hen de PAS-vergunning in strijd met de wettelijke voorschriften is verleend. Ook hebben MOB en Leefmilieu verzocht om intrekking van de PAS-vergunning op grond van artikel 5.4, tweede lid, van de Wnb, omdat volgens hen het bedrijf stikstofdepositie veroorzaakt op onder meer het Natura 2000-gebied "Oostelijke Vechtplassen" terwijl niet uitgesloten is dat sprake is van een (dreigende) verslechtering of significante verstoring van dat gebied.
Bij besluit van 4 mei 2021 heeft de minister voor Langdurige Zorg en Sport de aanvraag van Radiology Holland B.V. om te worden toegelaten als zorginstelling voor overige medisch-specialistische zorg afgewezen. Radiology is een vennootschap naar Nederlands recht. Oprichter en enig bestuurder van deze vennootschap is [partij], radioloog in Aalst, België. Hij wil zijn diensten ook in Nederland gaan verlenen. Daarvoor is ingevolge artikel 5 van de Wet toelating zorginstellingen toestemming van de minister nodig. De minister heeft het bezwaar van [partij] niet-ontvankelijk verklaard omdat niet hij, maar Radiology de toestemming heeft aangevraagd en [partij] daarom geen belanghebbende is. Nadat het beroep wegens niet tijdig beslissen is ingediend, heeft de minister alsnog een besluit genomen op het bezwaar. Radiology en [partij] bestrijden niet dat zij winst willen maken. Zij betogen dat het verbod van winstoogmerk in strijd is met de vrijheid van vestiging en de vrijheid van kapitaal, zoals gewaarborgd in artikel 49, respectievelijk artikel 63 van het Verdrag betreffende de Werking van de Europese Unie.
Bij besluit van 29 juni 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Montfoort aan [appellant] een last onder dwangsom opgelegd wegens het zonder omgevingsvergunning en in strijd met het bestemmingsplan afmeren van een woonboot in de watergang naast het perceel [locatie] in Montfoort. [appellant] is eigenaar van het perceel [locatie]. In de vletsloot die langs het perceel loopt was de woonboot "[naam]" afgemeerd die was bedoeld om ter plaatse als woning te functioneren. Tijdens een controle op 14 april 2021 is geconstateerd dat de woonboot was verwijderd, waarmee [appellant] binnen de daarvoor gestelde termijn aan de last heeft voldaan. De rechtbank heeft [appellant]s beroep gegrond verklaard vanwege een geconstateerd motiveringsgebrek in het besluit van 4 maart 2021 en dat besluit vernietigd. Omdat het college in beroep alsnog een toereikende motivering heeft gegeven, heeft de rechtbank echter de rechtsgevolgen van het besluit in stand gelaten. Het hoger beroep van [appellant] richt zich tegen de beslissing van de rechtbank om de rechtsgevolgen in stand te laten.
