Uitspraak 202102595/1/R4

202102595/1/R4.
Datum uitspraak: 24 november 2021

AFDELING
BESTUURSRECHTSPRAAK

Uitspraak in het geding tussen:

[appellante], wonend te Den Haag,

appellante,

en

het college van burgemeester en wethouders van Den Haag,

verweerder.

Procesverloop

Bij besluit van 12 oktober 2020 heeft het college zijn beslissing om op 16 september 2020 spoedeisende bestuursdwang toe te passen wegens het in strijd met de Afvalstoffenverordening 2010 van de gemeente Den Haag aanbieden van huishoudelijke afvalstoffen, op schrift gesteld. Daarbij heeft het college vermeld dat een gedeelte van de kosten van de toepassing van bestuursdwang, te weten € 126,00, voor rekening van [appellante] komt.

Bij besluit van 23 maart 2021 heeft het college het door [appellante] hiertegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Tegen dit besluit heeft [appellante] beroep ingesteld.

Het college heeft een verweerschrift ingediend.

De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 14 oktober 2021, waar het college, vertegenwoordigd door D. Khougiani, is verschenen. [appellante], vertegenwoordigd door K.G. Bhugwansing, heeft via een videoverbinding aan de zitting deelgenomen.

Overwegingen

1.       De toepassing van spoedeisende bestuursdwang heeft bestaan uit het verwijderen van een zeer grote doos die op 16 september 2020 is aangetroffen naast een ondergrondse restafvalcontainer (hierna: ORAC) ter hoogte van de Roemer Visscherstraat 281 in Den Haag. Het college is ervan uitgegaan dat [appellante] de doos verkeerd heeft aangeboden, omdat haar adres op het adreslabel op de doos staat.

2.       [appellante] betwist niet dat de doos van haar afkomstig is, maar stelt dat zij niet degene is geweest die hem naast de ORAC heeft gezet. Zij stelt dat één van haar buren een afspraak had gemaakt om grofvuil te laten ophalen in de Melis Stokelaan en dat zij toen met die buren heeft afgesproken om wat van haar eigen grofvuil daarbij te zetten. Het ging volgens haar om de door het college aangetroffen doos met daarin planken, oude rolgordijnen, een spiegel en wat oud servies. Zij vermoedt dat iemand de spullen uit de doos heeft gehaald. Zij denkt dat vervolgens diegene de doos heeft meegenomen en naast de ORAC in de Roemer Visscherstraat heeft gezet of dat de ophaaldienst de lege doos niet heeft meegenomen en dat de doos daarna naast de ORAC terecht is gekomen.

2.1.    Volgens vaste rechtspraak van de Afdeling mag ervan worden uitgegaan dat de persoon tot wie de aangetroffen afvalstoffen kunnen worden herleid, ook de overtreder is, tenzij de betrokkene het tegendeel aannemelijk maakt. Zie voor een uiteenzetting van deze rechtspraak de uitspraak van 18 juli 2018, ECLI:NL:RVS:2018:2432.

2.2.    Door het adreslabel is de doos tot [appellante] te herleiden. Dit betekent dat het college mag aannemen dat zij de overtreder is, tenzij zij aannemelijk maakt dat zij niet degene is geweest die de doos verkeerd heeft aangeboden. Met haar stelling dat zij de doos met spullen bij het grofvuil van haar buren heeft gezet en haar vermoedens over hoe de doos vervolgens naast de ORAC terecht kan zijn gekomen, heeft [appellante] dat niet aannemelijk gemaakt. Haar vermoedens heeft zij niet met bewijsstukken onderbouwd of anderszins aannemelijk gemaakt. Zij heeft bijvoorbeeld niet met concrete gegevens onderbouwd dat één van haar buren een afspraak had gemaakt voor het ophalen van grofvuil of dat zij contact heeft gehad met diegene over het bijplaatsen van haar grofvuil. Gelet hierop heeft [appellante] niet aannemelijk gemaakt dat zij niet degene is geweest die de doos verkeerd heeft aangeboden. Het college heeft haar dan ook terecht als overtreder aangemerkt.

Het betoog faalt.

3.       [appellante] stelt in haar beroepschrift dat zij niet telefonisch is gehoord en dat zij alsnog een telefonische verklaring zou willen geven. Uit het schriftelijk verslag van het telefoongesprek op 15 maart 2021 blijkt echter dat het college haar toen telefonisch heeft gehoord en dat zij in dat gesprek haar bezwaar heeft toegelicht. Haar betoog dat zij niet is gehoord, is dus onjuist.

4.       Het beroep is ongegrond.

5.       Het college hoeft geen proceskosten te vergoeden.

Beslissing

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State:

verklaart het beroep ongegrond.

Aldus vastgesteld door mr. P.H.A. Knol, lid van de enkelvoudige kamer, in tegenwoordigheid van mr. L.S. Kors, griffier.

Het lid van de enkelvoudige kamer is verhinderd de uitspraak te ondertekenen.

De griffier is verhinderd de uitspraak te ondertekenen.

Uitgesproken in het openbaar op 24 november 2021

687-991