Uitspraken

Bij afzonderlijke besluiten van 19 juli 2022 en 26 juli 2022 heeft de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties de verzoeken van [appellant A] en [appellant B] om kennisneming van de bij de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst over hen aanwezige gegevens gedeeltelijk toegewezen. [appellant A] en [appellant B] hebben beiden op grond van de Wet op de inlichtingen- en veiligheidsdiensten 2017 een verzoek ingediend om kennisneming van gegevens die over hen bij de AIVD aanwezig zijn. In 1994 is er in hun huis een inval geweest door de politie vanwege mogelijke betrokkenheid bij een activistische beweging. [appellant A] is toen aangehouden en verdachte geweest van een strafbaar feit. [appellant A] en [appellant B] willen weten welke rol de Binnenlandse Veiligheidsdienst (nu: de AIVD) bij deze gebeurtenissen heeft gehad. De AIVD heeft beide verzoeken toegewezen voor zover het gaat om kennisneming van niet-actuele gegevens. [appellant A] en [appellant B] hebben beiden een inzagedossier met toelichtingsformulieren ontvangen.

Bij besluit van 5 oktober 2021 heeft de korpschef van politie (hierna: de korpschef) het verzoek van [appellant] om inzage in zijn politiegegevens gedeeltelijk afgewezen. [appellant] heeft op 17 juni 2021 verzocht om inzage in processen-verbaal die zijn opgemaakt over zijn reizen naar Noorwegen en de tussenliggende periode en de periode erna vanaf 2018. Hij verzoekt met name om inzage in gegevens zoals die zijn opgenomen in twee pv’s die hij zelf heeft bijgevoegd bij zijn verzoek. Deze pv’s heeft hij al kunnen inzien omdat die zijn verstrekt door de IND in een procedure over de intrekking van zijn Nederlanderschap. Daarin stond [appellant] aangemerkt als CTER-subject en zijn andere CTER-subjecten met naam en toenaam genoemd. De korpschef heeft het verzoek gedeeltelijk afgewezen omdat inzage in deze gegevens nadelige gevolgen kan hebben voor de voorkoming, de opsporing, het onderzoek en de vervolging van strafbare feiten.

Bij besluit van 9 maart 2023 (hierna: het besluit) heeft de minister van Buitenlandse Zaken een verzoek van appellanten om op enige wijze hun overkomst naar Nederland te faciliteren, afgewezen. [appellant] heeft de Afghaanse nationaliteit en verblijft in Afghanistan. Op 2 november 2022 heeft hij verzocht om hem en zijn gezin naar Nederland over te brengen. [appellant] stelt dat hij tussen 1 januari 2008 en 30 december 2009 heeft gewerkt als ‘site safety manager’ voor Rasheed Millat Construction Company. De Nederlandse overheid heeft RMCC in 2008 ingehuurd om betonnen muren te bouwen in Kamp Holland, bij Tarin Kowt, en Camp Hadrian, bij Deh Rawod.

Bij uitspraak van 13 november 2024 in zaak nr. 202401694/1/A3 (ECLI:NL:RVS:2024:4594) heeft de Afdeling het hoger beroep van [verzoeker] tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 15 maart 2024 in zaken nrs. 23/1926 en 23/2936 gegrond verklaard, die uitspraak vernietigd en de beroepen in die zaken ongegrond verklaard. [verzoeker] heeft de Afdeling verzocht die uitspraak te herzien. Als feit of omstandigheid, bedoeld in artikel 8:119, eerste lid, van de Awb, voert [verzoeker] aan dat de voorzitter van de meervoudige kamer van de rechtbank Den Haag in de uitspraak van de rechtbank van 15 maart 2024 heeft gelogen over het aantal door [verzoeker] bij de rechtbank aangespannen procedures dan wel dat de voorzitter het juiste aantal procedures niet kende. Verder voert [verzoeker] als feit of omstandigheid, bedoeld in artikel 8:119, eerste lid, van de Awb, aan dat er in een aantal beroepsprocedures van hem bij de rechtbank Den Haag onbevoegd procesbeslissingen zijn genomen.

Bij uitspraak van 13 november 2024 in zaak nr. 202401698/1/A3 (ECLI:NL:RVS:2024:4595) heeft de Afdeling het hoger beroep van [verzoeker] tegen de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 15 maart 2024 in zaak nr. 23/5312 gegrond verklaard, die uitspraak vernietigd, het beroep tegen het besluit van 25 juli 2023 ongegrond verklaard, het beroep tegen het besluit van 27 februari 2024 ongegrond verklaard en het beroep tegen het besluit van 19 juli 2024 naar de Nationale ombudsman (hierna: de ombudsman) verwezen om door hem als bezwaar te worden behandeld. [verzoeker] heeft de Afdeling verzocht die uitspraak te herzien.

Bij afzonderlijke besluiten van 7 juli 2023 en 4 augustus 2023 heeft de Dienst Toeslagen de zorg- en huurtoeslag van [appellant] over het jaar 2022 definitief vastgesteld op nihil. [appellant] heeft voor het jaar 2022 voorschotten zorg- en huurtoeslag ontvangen. Op 24 mei 2023 heeft de Dienst Toeslagen een melding gekregen uit de Basisregistratie inkomen dat het inkomensgegeven van [appellant] over het jaar 2022 € 34.652,00 is. Dat bedrag is hoger dan het geschatte jaarinkomen, doordat [appellant] in december 2022 een ontslagvergoeding van € 5.000,00 heeft gekregen en een hoger salaris bij zijn nieuwe werkgever. Bij afzonderlijke besluiten van 7 juli 2023 en 4 augustus 2023, gehandhaafd bij het besluit van 10 november 2023, heeft de Dienst Toeslagen de zorg- en huurtoeslag van [appellant] over 2022 herzien en op nihil vastgesteld, omdat het toetsingsinkomen door de inkomensstijging hoger uitviel dan het maximale inkomen dat voor 2022 aanspraak gaf op zorg- en huurtoeslag. De dienst heeft de te veel betaalde zorg- en huurtoeslag van [appellant] teruggevorderd.

Bij besluit van 23 november 2021 heeft de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid de aanwijzing van de Nederlandse Asbest Autoriteit als certificerende instelling voorwaardelijk ingetrokken. De Nederlandse Asbest Autoriteit heeft een accreditatie en is aangewezen als een certificerende instelling. In die hoedanigheid beoordeelt zij als onafhankelijke partij of een certificaathouder bij asbestwerkzaamheden voldoet aan de certificatie-eisen. De aanwijzing ten tijde van belang was geldig tot 1 februari 2022. Begin 2021 heeft de Nederlandse Arbeidsinspectie (hierna: de Arbeidsinspectie) meerdere signalen ontvangen die de onafhankelijkheid van de Nederlandse Asbest Autoriteit in twijfel trokken. Naar aanleiding hiervan is de Arbeidsinspectie een onderzoek gestart naar de naleving van wet- en regelgeving door de Nederlandse Asbest Autoriteit. In dat kader heeft ook de Raad voor Accreditatie (hierna: de RvA) een onderzoek uitgevoerd. Anders dan de RvA is de Arbeidsinspectie tot de conclusie gekomen dat de Nederlandse Asbest Autoriteit onvoldoende onafhankelijk is en daarmee niet voldoet aan de vereisten van artikel 1.5b van het Arbeidsomstandighedenbesluit.

Bij afzonderlijke besluiten van 7 oktober 2022 heeft de Dienst Toeslagen het kindgebonden budget voor [appellante] over 2017, 2018 en 2019 definitief vastgesteld op respectievelijk € 551,00, nihil en nihil. Daarnaast heeft de Dienst Toeslagen respectievelijk € 1.094,00, € 1.543,00 en € 860,00 aan te veel uitbetaalde kindgebonden budget van [appellante] teruggevorderd. [appellante] is tot [datum] 2017 gehuwd geweest met [persoon] (hierna: ex-partner). Uit dit huwelijk zijn twee kinderen geboren. [appellante] en de twee kinderen wonen vanaf 7 februari 2017 samen met [gemachtigde]. De Dienst Toeslagen heeft [gemachtigde] per 7 februari 2017 aangemerkt als toeslagpartner van [appellante]. De besluiten van 7 oktober 2022, het besluit van 21 oktober 2022, het besluit van 9 juni 2023 en het besluit van 7 augustus 2023 zijn daarom, anders dan de daaraan voorafgaande voorschotbeschikkingen, gebaseerd op het gezamenlijke inkomen van [appellante] en [gemachtigde]. Volgens [appellante] had de Dienst Toeslagen [gemachtigde] niet mogen aanmerken als haar toeslagpartner.

Bij besluit van 19 november 2024 heeft de raad het bestemmingsplan "Gutjesweg" vastgesteld. Tegen dit besluit hebben [appellant] en anderen beroep ingesteld. De raad heeft een verweerschrift ingediend. Stichting Wonen Limburg heeft een schriftelijke uiteenzetting ingediend. De Afdeling heeft de zaak op zitting behandeld op 11 augustus 2025, waar [appellant] en anderen, vertegenwoordigd door mr. L. Bukkems, rechtsbijstanderlener te Leusden, en de raad, vertegenwoordigd door ir. ing. M.W.H. Hartjes, via een videoverbinding zijn verschenen. Voorts is op zitting via een videoverbinding Wonen Limburg, vertegenwoordigd door [partij A] en [partij B], als partij gehoord.

Bij besluit van 2 mei 2023 heeft de Commissie Schadefonds Geweldsmisdrijven een aanvraag van [appellante] om een uitkering uit het Schadefonds Geweldsmisdrijven afgewezen. [appellante] is in 2009 slachtoffer geworden van een mishandeling waarbij zij is gewurgd. Bij het besluit op bezwaar heeft de CSG haar een uitkering van € 5.000,00 toegekend uit letselcategorie 3 van de Letsellijst Schadefonds Geweldsmisdrijven van 1 november 2022. In beroep heeft [appellante] betoogd dat letselcategorie 4 meer passend is. De rechtbank heeft haar beroep ongegrond verklaard.