Uitspraken

Bij brief, ingekomen op 3 december 2024, heeft [verzoeker] verzocht om wraking van staatsraden mr. W. den Ouden, mr. J. Th. Drop en mr. M. den Heyer (hierna: de staatsraden), als voorzitter en leden van de meervoudige kamer, belast met de behandeling van de zaken nr. 202202458/1/A3, 202304034/1/A3 en 202400040/1/A3. [verzoeker] heeft aan zijn verzoek om wraking ten grondslag gelegd dat bij hem, als gevolg van de gang van zaken, de staatsraden de indruk hebben gewekt bevooroordeeld te zijn. Hij voert in dit verband aan dat de staatsraden niet voornemens zijn om aan enige waarheidsvinding te doen. Hij wijst er in dit verband op dat het hem, ondanks zwaarwegende gezondheidsredenen, niet werd toegestaan om via een videoverbinding aan de zitting deel te nemen, de zaken ten onrechte door een enkelvoudige kamer zouden worden behandeld en de zaken, nadat het verzoek om wraking was ingediend en bovendien in zijn afwezigheid, toch op zitting zijn behandeld. Volgens [verzoeker] had contact met hem kunnen worden opgenomen om naar de reden voor zijn afwezigheid te informeren. .

Bij beslissing van 23 augustus 2024 heeft de examencommissie, namens het bestuur van de Faculteit der Wiskunde en Natuurwetenschappen, het bij beslissing van 12 augustus 2024 aan [appellante] gegeven bindend negatief studieadvies met afwijzing omgezet in een BNSA zonder afwijzing. [appellante] heeft daarom het door haar ingestelde administratief beroep tegen het BNSA met afwijzing ingetrokken, onder handhaving van het verzoek om een vergoeding van de proceskosten. Bij beslissing van 7 november 2024 heeft het college het verzoek van [appellante] om vergoeding van de proceskosten van het administratief beroep toegewezen en het bedrag vastgesteld op € 312,00. [appellante] voert aan dat het college de toegekende proceskostenvergoeding ten onrechte heeft vastgesteld op basis van de wegingsfactor van 0,25 (zeer licht). Het college heeft volgens [appellante] ook niet deugdelijk gemotiveerd dat sprake is van een ‘zeer lichte zaak’.

Bij besluit van 2 maart 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Utrecht het verzoek van Woningexploitatiemaatschappij Nederland B.V. om de aan haar opgelegde lasten onder dwangsom die zijn opgelegd ten aanzien van haar gebouw aan de Zamenhofdreef 77 in Utrecht op te heffen, gedeeltelijk toegewezen en gedeeltelijk afgewezen. WEM is eigenaar van het gebouw, dat bestaat uit 95 kamers, die gehuurd worden door studenten. Op 6 oktober 2016 en 3 januari 2017 heeft het college aan WEM verschillende lasten onder dwangsom opgelegd omdat zij zich niet hield aan verscheidene regels uit de Woningwet en het Bouwbesluit 2012 die gaan over brandveiligheid. In het besluit van 6 oktober 2016 is WEM gelast om in het gebouw: a. de brandonveilige gebruikerssituatie op te heffen; b. de vluchtwegen gangbaar te maken en gangbaar te houden; c. obstakels en objecten die de vluchtroute belemmeren te (laten) verwijderen en verwijderd te (laten) houden.

Bij besluit van 5 juli 2021 heeft de raad van de gemeente Dantumadiel het bestemmingsplan "Feanwâlden-Súd" vastgesteld. Het plangebied ligt ten zuiden van de kern Feanwâlden. Het wordt globaal begrensd door de spoorweg Leeuwarden - Groningen aan de noordzijde, de "Centrale As" aan de oostzijde, De Swette aan de zuidzijde en De Prysterikker aan de westzijde. Het plangebied ziet onder meer op het bedrijven- en industrieterrein De Swette. Het plan bestaat volgens de plantoelichting uit een conserverend deel en een ontwikkelingsdeel. Over het conserverende deel staat in de plantoelichting dat de bestaande situatie als zodanig is bestemd. Daarbij is wel een verkleining van het industrieterrein in de zin van de Wet geluidhinder en de geluidzone opgenomen. Het bouwen van woningen op het industrieterrein en binnen de geluidzone is niet langer mogelijk. Op het bestaande deel van het bedrijventerrein buiten het industrieterrein, wordt wel ruimte geboden voor bedrijfswoningen.

Bij besluit van 14 oktober 2015 heeft het college van burgemeester en wethouders van Zundert geweigerd Camping 't Oekeltje een omgevingsvergunning te verlenen voor het realiseren van een stacaravan op het perceel [locatie] te Rijsbergen. Deze zaak heeft een lange voorgeschiedenis. Op het perceel is Camping ’t Oekeltje gevestigd. Het perceel bestaat uit meerdere standplaatsen, waarop objecten voor recreatief nachtverblijf staan. De camping heeft op 14 juni 2015 een omgevingsvergunning aangevraagd voor het plaatsen van een L-vormige stacaravan (hierna: het recreatief nachtverblijf) met een oppervlakte van 84 m² op het perceel. Die gevraagde omgevingsvergunning werd geweigerd. Het eerste besluit op bezwaar tegen die weigering, waarbij de weigering is gehandhaafd, dateert van 22 maart 2016. De rechtbank heeft dat besluit bij uitspraak van 4 oktober 2016 vernietigd en de rechtsgevolgen van het besluit in stand gelaten. Bij de uitspraak van de Afdeling van 10 januari 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:53) is het hoger beroep van Camping ’t Oekeltje gegrond verklaard en de uitspraak van de rechtbank vernietigd, voor zover de rechtsgevolgen in stand zijn gelaten.

Bij besluit van 11 april 2011 heeft het college van gedeputeerde staten van Noord-Brabant voor de Amercentrale een vergunning op grond van artikel 19d van de Natuurbeschermingswet 1998 verleend voor de functiewijziging van de elektriciteitscentrale Amercentrale, gelegen aan de Amerweg 1 in Geertruidenberg. Deze zaak gaat over de elektriciteitscentrale Amercentrale van RWE, die gevestigd is in Geertruidenberg. De zaak gaat over drie besluiten: het besluit waarbij een verzoek om handhavend op te treden tegen de Amercentrale van MOB en Leefmilieu is afgewezen, het besluit waarbij de natuurvergunning uit 2019 is verleend, en het besluit waarbij een verzoek om intrekking van de natuurvergunning uit 2011 is afgewezen. MOB en Leefmilieu hebben het college verzocht om handhavend op te treden tegen de Amercentrale. Verder heeft RWE een natuurvergunning aangevraagd voor de wijziging van het bedrijf. Het college heeft de natuurvergunning op basis van intern salderen verleend. Daarvoor heeft het college vastgesteld dat de aangevraagde bedrijfssituatie niet leidt tot een toename van stikstofdepositie ten opzichte van de referentiesituatie.

Bij besluit van 30 november 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Teylingen aan [partij] twee lasten onder dwangsom opgelegd vanwege het op twee percelen op en achter de [locatie] in Voorhout overtreden van artikel 2.1, eerste lid, onder a en c, van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht. [partij] exploiteert op het perceel [locatie]in Voorhout een garagebedrijf. De eerste lastgeving is opgelegd vanwege de aanwezigheid van drie gebouwen op het perceel kadastraal bekend als Voorhout, sectie A, 4317 zonder dat daarvoor een omgevingsvergunning is verleend. Het gaat om een gebouw aan de noordoostzijde van het perceel, een gebouw bij de noordelijke punt van het perceel en een gebouw aan de zuidwestkant van het perceel. Daarnaast is deze lastgeving opgelegd vanwege het stallen van voertuigen op dit perceel in strijd met de bestemming "Agrarisch - Bollenteelt - bollenzone 1" van het bestemmingsplan "Buitengebied Teylingen". De tweede lastgeving ziet op het in strijd met diezelfde bestemming opslaan van goederen, waaronder autobanden en auto-onderdelen, in een schuur op het perceel kadastraal bekend als Voorhout, sectie A, 4084.

Bij besluit van 20 september 2018 heeft de minister van Asiel en Migratie de aan vreemdeling 1 verleende verblijfsvergunning regulier voor onbepaalde tijd ingetrokken, de vreemdeling opgedragen de Europese Unie onmiddellijk te verlaten en tegen hem een inreisverbod uitgevaardigd. Deze uitspraak gaat in de eerste plaats over de vraag of een terugkeerbesluit kan worden uitgevaardigd tegen een vreemdeling van wie weliswaar is vastgesteld dat hij illegaal in Nederland verblijft, maar die door de tenuitvoerlegging van een langdurige of levenslange gevangenisstraf niet vrijwillig aan zijn terugkeerverplichting kan voldoen en voor een lange periode niet fysiek uit Nederland en de Europese Unie kan worden verwijderd. Daarnaast zal aan de orde komen of op het uitvaardigen van een terugkeerbesluit het evenredigheidsbeginsel van toepassing is. Vreemdeling 1 heeft de Azerbeidzjaanse nationaliteit. Hij is op 19 januari 2015 onherroepelijk veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf wegens meervoudige moord en doodslag, gepleegd in de periode van 12 mei 2011 tot 20 mei 2011. Vreemdeling 1 verblijft sinds 2011 in strafrechtelijke detentie.

Bij besluit van 2 april 2015 heeft het college van gedeputeerde staten van Noord-Brabant aan Rendac Son B.V. een vergunning op grond van de Natuurbeschermingswet 1998 verleend. Deze zaak gaat over het destructiebedrijf Rendac Son B.V. dat gevestigd is in Son en Breugel. Rendac heeft een natuurvergunning aangevraagd voor de wijziging van het bedrijf. Het college heeft de natuurvergunning op basis van intern salderen verleend. Daarvoor heeft het college vastgesteld dat de aangevraagde bedrijfssituatie niet leidt tot een toename van stikstofdepositie ten opzichte van de referentiesituatie. De referentiesituatie is ontleend aan de natuurvergunning van 14 juni 2017. De rechtbank heeft de natuurvergunning vernietigd. De rechtbank heeft in haar uitspraak een nuancering aangebracht op de vaste rechtspraak van de Afdeling over intern salderen. Deze nuancering houdt kort gezegd in dat niet zonder meer met niet (meer) benutte emissieruimte intern gesaldeerd kan worden. Deze nuancering baseert de rechtbank op artikel 6, tweede lid, van de Habitatrichtlijn.

Bij tussenuitspraak van 22 mei 2024, ECLI:NL:RVS:2024:2144 (hierna: de tussenuitspraak) heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State de raad van de gemeente Vlaardingen opgedragen om binnen 20 weken na verzending van de tussenuitspraak, met inachtneming van wat onder 12 is overwogen, het besluit van 24 februari 2022 te herstellen. De Afdeling heeft in de tussenuitspraak onder 10.2 overwogen dat de verbeelding niet de ligging van de aardgastransportleidingen en de daarbij behorende belemmeringenstrook weergeeft. Verder heeft de Afdeling onder 11.2 overwogen dat de verbeelding niet de ligging van de warmtetransportleidingen en de daarbij behorende belemmeringenstrook weergeeft. Ook voorziet het plan niet in de planregels zoals neergelegd in het provinciale inpassingplan "Warmtetransportleiding Vlaardingen - Den Haag".

Bij besluit van 27 januari 2020 heeft het college van gedeputeerde staten van Noord-Brabant het verzoek van [wederpartij] om handhavend op te treden tegen [appellante] afgewezen. [appellante] exploiteert een melkvee- en varkensbedrijf aan de [locatie 1] in Valkenswaard. Het bedrijf ligt op ongeveer 290 meter van het Natura 2000-gebied Leenderbos, Groote Heide en De Plateaux. [wederpartij] woont tegenover het bedrijf aan de [locatie 2] in Valkenswaard. [wederpartij] heeft het college verzocht om handhavend op te treden tegen [appellante], omdat hij zijn melkvee- en varkenshouderij zonder natuurvergunning exploiteert. De bedrijfsactiviteiten veroorzaken volgens [wederpartij] stikstofdepositie op het al zwaar overbelaste Natura 2000-gebied. De emissie door de bedrijfsactiviteiten dient daarom teruggebracht te worden. Het college heeft het verzoek afgewezen en dat besluit in bezwaar gehandhaafd. Volgens het college is er na de aanvulling van de aanvraag voor een natuurvergunning en de terinzagelegging van de ontwerpbeschikking op die aanvraag concreet zicht op legalisering.

Bij besluit van 8 februari 2022 heeft de raad van de gemeente Veldhoven het bestemmingsplan "Zittard 41-43" gewijzigd vastgesteld. Het bestemmingsplan "Zittard 41-43" beoogt de uitbreiding van mini-camping "De Veldhoeve" naar een reguliere camping mogelijk te maken. Daartoe wijzigt het plan de bestemming van het perceel aan de Zittard 41-43 van "Agrarisch met waarden - Landschappelijke, cultuurhistorische en/of abiotische waarden" naar "Recreatie - Kampeerterrein" en "Groen - Landschappelijke inpassing". De bestaande minicamping (25 kampeerplaatsen en 3 trekkershutten/lodges) wordt volgens het plan uitgebreid met 55 standplaatsen, waardoor er in totaal ruimte is voor 83 standplaatsen. In het zuidoosten worden op een afzonderlijk ingericht gedeelte 10 chalets van maximaal 70 m2 geplaatst en op het overige gedeelte in het zuiden komen 45 kampeerplaatsen. In een van de bestaande bedrijfsgebouwen komen minimaal 10 appartementen van maximaal 45 m2 voor toeristische verhuur.

Bij besluit van 29 december 2020 heeft het college van gedeputeerde staten van Noord-Brabant aan [appellante sub 2] een vergunning verleend als bedoeld in artikel 2.7, tweede lid, van de Wet natuurbescherming voor het wijzigen van een veehouderij aan de [locatie 1] in Valkenswaard. [appellante sub 2] exploiteert een melkvee- en varkensbedrijf aan de [locatie 1] in Valkenswaard. Het bedrijf ligt op ongeveer 290 meter van het Natura 2000-gebied Leenderbos, Groote Heide en De Plateaux. [appellant sub 1] woont tegenover het bedrijf aan de [locatie 2] in Valkenswaard. [wederpartij sub 2] is eigenaar van de woning [locatie 3]. Deze procedure is het vervolg op de uitspraak van de Afdeling van 29 mei 2019, ECLI:NL:RVS:2019:1702, waarbij het besluit van het college van 20 maart 2017 tot verlening van de natuurvergunning werd vernietigd. De vergunning werd vernietigd omdat die geen betrekking had op het beweiden van het melkvee, terwijl uit de vergunning voor het houden van vee in de stallen kon worden afgeleid dat het melkvee zou worden beweid.

Bij besluit van 17 juli 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Teylingen, na een verzoek van [appellant] daartoe, documenten geheel of gedeeltelijk openbaargemaakt. Op 6 november 2019 heeft [appellant] het college op grond van de Wet openbaarheid van bestuur verzocht om openbaarmaking van alle correspondentie, waaronder in ieder geval e-mails briefwisselingen en gespreksverslagen, over het Ondernemersfonds Teylingen tussen: - voormalig Wethouder Brekelmans en Steenbergen Advocaten over het OFT en de Teylinger Ondernemers Vereniging; - leden van het college, het OFT en de TOV tot op heden; - leden van het college onderling over het OFT en de TOV; - het college en de raad van Teylingen over de TOV en het OFT; - voormalig Wethouder Brekelmans, de TOV en het OFT. Met het besluit van 17 juli 2020 heeft de burgemeester een aantal documenten geheel of gedeeltelijk openbaar gemaakt.

Bij besluit van 28 april 2022 heeft de raad van de gemeente Bronckhorst het bestemmingsplan "Landelijk gebied: Veegplan 2022-1A" vastgesteld. Op 1 januari 2024 zijn de Omgevingswet en de Invoeringswet Omgevingswet in werking getreden. Het voorliggende plan betreft een zogenoemd ‘veegplan’, waarin diverse nieuwe ontwikkelingen en ambtshalve aanpassingen van het geldende bestemmingsplan voor het buitengebied zijn gebundeld. Het plangebied betreft dan ook niet één, samenhangend gebied, maar ruim 30 individuele locaties. Voor deze procedure is van belang dat het plan ook betrekking heeft op de gronden aan de Beckenstraat 1 in Vierakker, die eigendom zijn van Natuurmonumenten. Deze locatie maakt onderdeel uit van het landgoed Hackfort - eveneens eigendom van Natuurmonumenten - en op deze locatie was een melkveehouderij gevestigd. In het plan wordt de agrarische bestemming gewijzigd om de bouw van twee nieuwe woningen mogelijk te maken, waarbij de bestaande historische boerderij en bijbehorende schuur worden behouden.

Bij besluit van 14 mei 2020 heeft de minister van Infrastructuur en Waterstaat aan de rederij een bestuurlijke boete opgelegd van € 3.000,00. De rederij biedt logistieke en maritieme diensten voor transport over binnenwateren, langs de kust en over zee. Zij beschikt over verschillende duwbakken, duwboten en schepen. De minister heeft op 14 mei 2020 een boete opgelegd aan de rederij wegens overtreding van de Binnenvaartwet en de daarop berustende regelgeving. Hij heeft hieraan het volgende ten grondslag gelegd. Op 9 december 2019 is door een toezichthouder van de politie Landelijke Eenheid een controle uitgevoerd op de naleving van onder meer de Binnenvaartwet aan boord van een hecht samenstel bestaande uit de [duwboot] met [duwbak]. Van deze controle is op 15 december 2019 een boeterapport opgemaakt. In het boeterapport is opgenomen dat het schip voer in exploitatiewijze A2 en dat op het moment dat de controle plaatsvond al 28 uur was gevaren.

Bij besluit van 15 april 2020 heeft de minister van Infrastructuur en Waterstaat aan de rederij een last onder dwangsom opgelegd. De rederij biedt logistieke en maritieme diensten voor transport over binnenwateren, langs de kust en over zee. Zij beschikt over verschillende duwbakken, duwboten en schepen. De minister heeft op 15 april 2020 een last onder dwangsom opgelegd aan de rederij. Hij heeft hieraan het volgende ten grondslag gelegd. Op 25 april 2019 is door een toezichthouder van de Inspectie Leefomgeving en Transport een controle uitgevoerd op de naleving van de Binnenvaartwet en de daarop berustende regelgeving aan boord van een hecht samenstel, bestaande uit [duwboot] met daarvoor twee gekoppelde vrachtduwbakken [duwbak A] en [duwbak B]. Op 31 maart 2020 is hiervan een proces-verbaal van bevindingen opgemaakt. In dit proces-verbaal is opgenomen dat de [duwboot] op het moment van controle 30 uur en 20 minuten had gevaren en dat de [duwboot] in deze periode nergens stil heeft gelegen om de verplichte aaneengesloten rust van zes uur in een periode van 24 uur op een stilliggend schip te kunnen genieten.

Bij besluit van 18 mei 2022 heeft de raad van de gemeente Noordenveld het bestemmingsplan "Langewijk naast 9" vastgesteld. Het bestemmingsplan maakt de bouw van twee vrijstaande woningen mogelijk op gronden ten oosten van het perceel Langewijk 9 in Nieuw-Roden. Om de bouw van de woningen mogelijk te maken heeft de raad toepassing gegeven aan de zogenoemde ruimte-voor-ruimte regeling van de provincie. Het plan ziet ook op de vier percelen aan de Langewijk 9 in Nieuw-Roden, Poolswijk 12 en 13 in Nieuw-Roden en Noordseveldweg 4 in Norg, waar in ruil voor de bouw van de twee vrijstaande woningen bebouwing is of zal worden gesloopt. [appellant sub 2] woont aan [locatie 1] in Zevenhuizen en is daarnaast eigenaar van het perceel [locatie 2] in Nieuw-Roden, dat tegenover het plangebied ligt. [appellant sub 1] woont naast het plangebied op het perceel [locatie 3]. Zij kunnen zich niet verenigen met het plan, onder meer omdat zij vinden dat de provinciale ruimte-voor-ruimteregeling niet juist is uitgelegd en toegepast en omdat de bestemmingsplanprocedure niet zorgvuldig is doorlopen.

Bij besluit van 22 november 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Nieuwkoop aan [vergunninghouder] een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van een woning en een bijgebouw en de aanleg van een uitrit op het perceel [locatie] in Nieuwveen. Het college heeft aan [vergunninghouder] een omgevingsvergunning verleend voor de bouw van een woning met bijgebouw en de aanleg van een uitrit op het perceel [locatie] in Nieuwveen. [wederpartij A] en [wederpartij B] wonen op het naastgelegen perceel en kunnen zich niet verenigen met het besluit van het college om de omgevingsvergunning aan [vergunninghouder] te verlenen en hebben daarom beroep ingesteld tegen het besluit. De rechtbank heeft hun beroep gegrond verklaard omdat het bouwplan, voor zover het betrekking heeft op het bijgebouw, volgens de rechtbank in strijd is met het bestemmingsplan. Het college is het niet eens met dit oordeel van de rechtbank. Daarom heeft het college hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de rechtbank.

Bij besluit van 6 december 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Heeze-Leende aan [partij] een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van een woning op het perceel [locatie 1] in Heeze. Het perceel van [appellant], [locatie 2] in Heeze, grenst aan het perceel waar de omgevingsvergunning voor de bouw van de woning op ziet. [appellant] kan zich niet met de vergunning verenigen. Vooral niet omdat het besluit naar hij stelt heeft geleid tot wateroverlast op zijn perceel. De rechtbank heeft het beroep van [appellant] ongegrond verklaard en is daarbij ingegaan op de verschillende beroepsgronden, waaronder die over het aspect wateroverlast. Op de zitting in hoger beroep heeft [appellant] medegedeeld dat de hoger beroepsgronden die handelen over andere zaken dan de gestelde wateroverlast, in hoger beroep komen te vervallen.

Bij besluit van 16 juli 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Veenendaal aan [vergunninghouder] een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van een woning op het perceel Pionierskwartier fase 2, kavel 5 in Veenendaal. Op 7 april 2021 heeft [vergunninghouder] een omgevingsvergunning aangevraagd voor het bouwen van een woning op het perceel Pionierskwartier fase 2, kavel 5, op het adres [locatie 1] in Veenendaal. [appellante] woont dichtbij het perceel op het adres [locatie 2] in Veenendaal. Bij besluit van 16 juli 2021 heeft het college aan [vergunninghouder] een omgevingsvergunning voor ‘het bouwen van een bouwwerk’, als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder a, van de Wabo, verleend. Het college heeft het door [appellante] daartegen gemaakte bezwaar bij besluit van 16 december 2021 ongegrond verklaard. [appellante] heeft beroep ingesteld tegen dit besluit. De rechtbank is tot de conclusie gekomen dat wat door [appellante] in beroep is aangevoerd geen betrekking heeft op het wettelijke toetsingskader in artikel 2.10, eerste lid, van de Wabo, waaraan de aanvraag om een omgevingsvergunning voor bouwen moet worden getoetst.