De Afdeling bestuursrechtspraak toetst of de overheid het recht goed heeft toegepast bij het nemen van een besluit. In dit onderdeel vindt u alle uitspraken die de Raad van State op zijn website publiceert. Meer informatie over de taak van de Afdeling bestuursrechtspraak vindt u in de rubriek Bestuursrechtspraak.
Toon overzicht van de actuele uitspraken:
Bij besluit van 30 maart 2021 heeft het college van gedeputeerde staten van Noord-Brabant van [verzoeker] de aan hem uitbetaalde subsidievoorschotten ten bedrage van € 217.047,-, exclusief wettelijke rente, van hem teruggevorderd. Bij email van 2 september 2025 heeft het college [verzoeker] laten weten dat het een dwangbevel zal uitvaardigen dat op 4 september 2025 aan hem zal worden betekend. De betekening van het dwangbevel heeft op deze dag ook plaatsgevonden. In het dwangbevel is vermeld dat de betaling plaats dient te vinden binnen twee kalenderdagen en dat, als de betaling niet binnen die termijn plaatsvindt, overgegaan zal worden tot het leggen van executoriaal beslag op de woning van [verzoeker]. Ook is daarin vermeld dat dit kan betekenen dat de woning op korte termijn zal worden verkocht om de vordering die het college op [verzoeker] heeft te voldoen en dat de buitengerechtelijke incassokosten die daarmee samenhangen ook voor zijn rekening zullen komen.
Bij besluit van 22 mei 2025 heeft de raad van de gemeente Waadhoeke het bestemmingsplan "Tzummarum – [locatie 1]-[locatie 2]" gewijzigd vastgesteld. Onder het vorige bestemmingsplan "Buitengebied 2013" moest de co-mestvergistingsinstallatie ondergeschikt zijn aan het pluimveebedrijf. Het plan dat nu ter beoordeling staat, maakt het mogelijk om het pluimveebedrijf en de mestvergistingsactiviteiten afzonderlijk en zelfstandig te exploiteren. [verzoeker] en anderen betogen dat de raad ten onrechte stelt dat het plan geen uitbreiding van de vergistingsactiviteiten mogelijk maakt ten opzichte van de vorige planologische mogelijkheden. Zij voeren aan dat de voorwaarde van ondergeschiktheid in het vorige plan juist het knelpunt was waardoor de mestvergistingsinstallatie haar capaciteit niet kon uitbreiden.
Bij beslissing van 20 mei 2025 heeft de examencommissie van de bachelor Rechtsgeleerdheid van de Faculteit Recht, Economie, Bestuur en Organisatie van de Universiteit Utrecht een verzoek van [appellant] om een individuele toetsvoorziening voor het vak Bestuursrecht afgewezen. [appellant] volgt de bacheloropleiding Rechtsgeleerdheid aan de Universiteit Utrecht. Voor het vak Bestuursrecht moet een schriftelijke thuistoets worden gemaakt en een schriftelijke toets op locatie, die voor respectievelijk 40% en 60% meetellen voor het eindcijfer. Eerder in het studiejaar heeft [appellant] een 8 voor de schriftelijke thuistoets en een 2,8 voor de voor de toets op locatie gehaald. Als eindcijfer had hij een 4,9. In februari 2025 heeft hij deelgenomen aan een reparatietoets van de schriftelijke toets op locatie. Tijdens die toets kreeg [appellant] een paniekaanval die gepaard ging met hyperventilatie waardoor hij de toets niet normaal kon afronden. Hij heeft voor de toets een 3,6 behaald. Daarmee is zijn eindcijfer onvoldoende gebleven. In geschil is of de examencommissie het verzoek van [appellant] om een individuele toetsvoorziening voor het vak Bestuursrecht heeft mogen afwijzen op grond van artikel 2.8 van het Reglement examencommissie bachelor Rechtsgeleerdheid per 1 september 2024 en artikel 5.8 van de Onderwijs- en examenregeling bacheloropleiding Rechtsgeleerdheid 2024-2025.
Bij besluit van 4 februari 2020 heeft het college van gedeputeerde staten van Zeeland het verzoek van de Stichting om intrekking van de op 13 december 2016 aan Perkpolder Beheer B.V. verleende natuurvergunning voor het uitvoeren van de gebiedsontwikkeling Perkpolder, afgewezen. Deze procedure gaat over de verzoeken van de Stichting om intrekking van de natuurvergunning die op 13 december 2016 aan de rechtsvoorganger van Waterzande B.V. is verleend voor de gebiedsontwikkeling Perkpolder. Dat project omvat het realiseren van 250 woningen, een hotel en de aanleg van een golfbaan met 200 deeltijdwoningen, in de Perkpolder bij Walsoorden in de gemeente Hulst. In de natuurvergunning is bepaald: "Voor de aanlegfase is deze vergunning geldig tot en met 31 december 2024. Voor het in gebruik hebben van de gerealiseerde objecten is deze vergunning geldig voor onbepaalde tijd".
Bij besluit van 28 mei 2019 heeft het college de aanvraag van [appellant sub 2] om een omgevingsvergunning voor het in strijd met het bestemmingsplan parkeren van een toercaravan voor de duur van tien jaar op het perceel aan de [adres] in Oostvoorne afgewezen. [appellant sub 2] heeft op 25 februari 2019 een omgevingsvergunning aangevraagd om in afwijking van het bestemmingsplan "Dorpsgebied Oostvoorne" voor een periode van tien jaar haar toercaravan te parkeren op een perceel aan de F.H.G. van Itersonlaan in Oostvoorne. Zij heeft in de aanvraag tevens aangegeven dat zij op het perceel wil kamperen. Bij besluit van 28 mei 2019 heeft het college de aanvraag van [appellant sub 2] afgewezen wegens strijd met het bestemmingsplan en omdat het college het vanuit ruimtelijk oogpunt wenselijk acht om het groene karakter van het perceel te behouden. Op 31 augustus 2021 heeft [appellant sub 2] een deel van haar perceel in eigendom overgedragen aan [adres]. Dit deel van het perceel is kadastraal aangeduid als gemeente Oostvoorne, sectie A, nummer 8782. Het resterende deel van het perceel is in eigendom van [appellant sub 2] gebleven.
Bij besluit van 31 augustus 2020 heeft het college [appellant] onder oplegging van een dwangsom gelast om het woongebouw op het perceel aan de [locatie] in Groningen in overeenstemming te brengen met de verleende omgevingsvergunning van 19 december 2014. Op 19 december 2014 heeft het college aan Camera een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van een pand met twaalf studio’s op het perceel aan de [locatie] in Groningen. Het pand bestaat uit drie woonlagen met op elke woonlaag vier wooneenheden met een plat dak. Volgens de bouwtekening behorend bij het besluit van 19 december 2014 is de vergunning verleend voor een pand met een diepte van 15 m. Op 12 juni 2015 is het bouwwerk voltooid. Het gebouw is 9,95 m hoog. Naar aanleiding van een handhavingsverzoek van omwonenden heeft een toezichthouder van de gemeente Groningen op 23 januari 2020 de locatie bezocht en geconstateerd dat het gebouw geen 15 m diep is, maar 17,15 m. Tegen de dwangsom heeft [appellant] bezwaar ingediend. Op 31 december 2020 heeft Stichting Brick One het gebouw in eigendom gekregen.
Bij besluit van 6 oktober 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Wierden het handhavingsverzoek van [appellant] met betrekking tot de bouw van verschillende recreatiewoningen op het bungalowpark "Hoge Hexel" aan de Bruine Hoopsweg 6a in Hoge Hexel afgewezen. Op 25 oktober 2007 is een bouwvergunning verleend voor de bouw van 13 recreatiewoningen op het bungalowpark "Hoge Hexel" aan de Bruine Hoopsweg 6a in Hoge Hexel. Op verzoek van de vergunninghouder is diverse keren en voor verschillende van de 13 woningen een gewijzigde omgevingsvergunning verleend. Deze vergunningen zijn in rechte onaantastbaar geworden. Op de bouwtekeningen behorende bij de vergunningen is een rekenkundige nullijn geplaatst bij de lijn die de bovenkant van de afgewerkte begane grondvloer aangeeft. [appellant] is eigenaar van de percelen, kadastraal bekend als I 7082, I 7031 en I 7137, die grenzen aan de percelen waarop de vergunde recreatiewoningen zijn gebouwd. Hij heeft het college op 9 september 2020 verzocht om handhavend op te treden.
Bij besluit van 12 januari 2017 heeft het college een last onder dwangsom aan Stromma opgelegd vanwege het zonder vergunning innemen van een ligplaats met een bedrijfsvaartuig. Stromma is eigenaar van de Pareen, een dekschuit met opbouw, afgemeerd aan de kade van de Singelgracht ter hoogte van het adres Marnixstraat 210 in Amsterdam. Op 16 augustus 2010 is door inspecteurs van Waternet geconstateerd dat er een nieuwe opbouw op de Pareen is geplaatst. Op 6 april 2011 zijn twee inspecteurs van Waternet aan boord van de Pareen geweest. De inspecteurs constateerden dat in de nieuwe opbouw een keukentje, bureau met computer, kluisjes voor de medewerkers, een douche en toiletten aanwezig zijn. Op basis van die constatering heeft het college geconcludeerd dat de Pareen moet worden aangemerkt als een bedrijfsvaartuig. Omdat de Pareen de daarvoor vereiste ligplaatsvergunning niet heeft, is sprake van een overtreding van artikel 2.4.1, eerste lid, van de Verordening op het binnenwater 2010.
Bij besluit van 6 mei 2021 heeft de minister van Economische Zaken en Klimaat (nu: de minister van Klimaat en Groene Groei) het verzoek van [appellant A] en [appellant B] om handhavend op te treden wegens overlast van laagfrequent geluid afgewezen. [appellant A] en [appellant B] woonden ten tijde van het verzoek op ongeveer 2 km afstand van de ondergrondse gasopslag Norg. Voor de exploitatie van deze gasopslag heeft de minister aan de NAM bij besluit van 7 april 2011 een omgevingsvergunning verleend. [appellant A] en [appellant B] hebben de minister verzocht om handhavend op te treden vanwege overlast van laagfrequent geluid. Zij willen dat de minister de geluidsoverlast beoordeelt met behulp van een dB(C) weging of met toepassing van een ongewogen dB(Z) registratie. De minister heeft het verzoek afgewezen omdat uit de geluidsvoorschriften bij de omgevingsvergunning volgt dat het geluidsniveau wordt gemeten met een dB(A) weging en een overtreding van die geluidsvoorschriften is niet geconstateerd. De rechtbank heeft overwogen dat de minister zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat geen sprake was van een overtreding.
Bij besluit van 17 september 2020 heeft het dagelijks bestuur van het Waterschap Aa en Maas bestuur aan [appellant] een maatwerkvoorschrift opgelegd dat inhoudt dat hij verschillende obstakels van zijn perceel [locatie] in [woonplaats] moet verwijderen en verwijderd houden. Het perceel is in eigendom van [appellant]. Het perceel grenst aan de Aa. Het dagelijks bestuur heeft geconstateerd dat verschillende obstakels, te weten een heg, overige beplanting, een stapel dakpannen en boomkonten, in de beschermingszone van de Aa liggen. Dit is volgens het dagelijks bestuur in strijd met artikel 3.1 van de Keur Waterschap Aa en Maas 2015. Het dagelijks bestuur wil deze obstakels verwijderd hebben om genoeg ruimte te krijgen voor onderhoud. Het dagelijks bestuur heeft daarom aan [appellant] een maatwerkvoorschrift opgelegd. Het maatwerkvoorschrift verplicht [appellant] om uiterlijk op 1 december 2020 genoemde obstakels op het perceel te verwijderen en verwijderd te houden uit de beschermingszone van de Aa. [appellant] betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat naleven van het maatwerkvoorschrift, zonder dat daar financiële compensatie tegenover staat, leidt tot een onaanvaardbare inbreuk op zijn eigendom.
