Uitspraken

Bij besluit van 15 juni 2023 heeft de burgemeester van Eindhoven het verzoek van [appellant sub 1] om openbaarmaking van informatie op grond de Wet open overheid afgewezen en zich op het standpunt gesteld dat er geen strijd is met de Algemene Verordening Gegevensverwerking bij de koppeling van een melding aan het adres van [appellant sub 1]. Op 8 oktober 2022 heeft [appellant sub 1] de burgemeester op grond van de Woo verzocht om informatie over een vermeend buurtonderzoek aan de Lorrainelaan in Eindhoven. Zij wil weten wat de uitkomst daarvan is geweest. Ook wil zij meldingen ontvangen die over haar zijn gedaan vanuit bewoners van de Lorrainelaan en weten wat er met die meldingen is gebeurd. Naar aanleiding hiervan heeft een medewerker van de gemeente een overzicht ‘Meldingen woonoverlast 9 juni 2020 en 15 en 21 juli 2021’ aan [appellant sub 1] verstrekt, waarbij gegevens die herleidbaar zijn naar de melder(s) zijn geanonimiseerd. Volgens [appellant sub 1] is de vermelding [locatie] in het overzicht Meldingen in strijd met de AVG, omdat haar adres een persoonsgegeven is.

Bij besluit van 27 februari 2023 heeft het college van burgemeester en wethouders van Blaricum aan [bouwbedrijf] een omgevingsvergunning verleend voor het bouwen van zeven eengezinswoningen aan de Eerste Molenweg 1a, 1b en 1c en het Kerkpad 4a, 4b, 4c, en 4d in Blaricum. Tussen de Eerste Molenweg en het Kerkpad in Blaricum bevindt zich de locatie van een oude melkfabriek. Het bouwbedrijf wil daar zeven eengezinswoningen realiseren, bestaande uit vier twee-onder-een kapwoningen aan het Kerkpad en drie rijwoningen aan de Eerste Molenweg. Bij het besluit van 27 februari 2023 heeft het college voor de bouw van deze woningen een omgevingsvergunning verleend als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder a en c, van de Wabo, waarbij het is afgeweken van de op grond van de bestemmingsplannen "Blaricum Dorp 2018" en "Blaricum Dorp, herziening 2020" voor de locatie geldende bedrijfsbestemming.[appellante] woont aan de [locatie] in Blaricum. Zij stelt dat de woningen haar woon- en leefklimaat zullen aantasten.

Bij besluit van 5 januari 2021 heeft het college aan [appellant] een tegemoetkoming in planschade toegekend van € 80.000,00, vermeerderd met de wettelijke rente. [appellant] was tot 1 februari 2022 eigenaar van de percelen aan Het [locatie 1] en [locatie 2] in Nistelrode. [appellant] woonde op Het [locatie 1], en zijn bedrijf was gevestigd op [locatie 2]. [appellant] heeft op 8 november 2019 verzocht om tegemoetkoming in planschade die hij heeft geleden door de inwerkingtreding op 3 oktober 2013 van het op 27 juni 2013 vastgestelde bestemmingsplan bedrijventerrein Bernheze. Bij dit nieuwe bestemmingsplan is de bestemming van het perceel Het [locatie 1] gewijzigd van "Vrijstaande eengezinshuizen, klasse A2 met bijbehorende erven", "Voorerf" en "Achtertuin", naar "Bedrijf", met de aanduiding "bouwvlak", de functieaanduiding "bedrijf tot en met categorie 2" en (gedeeltelijk) "bedrijfswoning". Er is daarbij één bedrijfswoning toegestaan.

Bij besluit van 19 april 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van IJsselstein twee parkeerplaatsen aan de Praagsingel in IJsselstein, ter hoogte van de [locatie], aangewezen voor het opladen van elektrische personenauto’s. [appellant] woont aan de [locatie] in IJsselstein. In het besluit van 19 april 2022 heeft het college het belang om het gebruik van de laadpaal te garanderen uitsluitend afgewogen tegen de lokale parkeerdruk. Het college is niet op andere punten ingegaan, omdat die verband houden met de keuze van de locatie van de laadpaal. Volgens het college is die locatie in het kader van dit verkeersbesluit een vaststaand gegeven en niet iets om in de belangenafweging te betrekken. Bij besluit van 18 oktober 2022 heeft het college het door [appellant] tegen het besluit van 19 april 2022 gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Bij uitspraak van 14 december 2023 heeft de rechtbank Midden-Nederland het door [appellant] daartegen ingestelde beroep gegrond verklaard, het besluit van 18 oktober 2022 vernietigd en het college opgedragen een nieuw besluit op het bezwaar van [appellant] te nemen.

Bij besluit van 22 januari 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van IJsselstein twee parkeerplaatsen op het Herteveld in IJsselstein aangewezen voor het opladen van elektrische personenauto’s. [appellant sub 1] woont aan het [locatie 1] in IJsselstein. [appellant sub 2A] woont aan het [locatie 2] in IJsselstein. In het besluit van 22 januari 2021 heeft het college opgesomd welke belangen met het verkeersbesluit worden gediend. Dit zijn het waarborgen van de optimale benutting van de openbare oplaadvoorziening, het waarborgen van de bruikbaarheid van de weg, het beperken van de door het verkeer veroorzaakte overlast, hinder en schade en gevolgen voor het milieu en het bevorderen van een doelmatig of zuinig energieverbruik. Het college is niet op andere punten ingegaan. [appellant sub 1] en [appellant sub 2A] betogen dat het college de besluiten van 9 juli 2024 onzorgvuldig heeft voorbereid. Zij voeren aan dat het college geen gedegen onderzoek heeft gedaan naar de parkeerdruk. De resultaten van het onderzoek naar de parkeerdruk in 2023 zijn onvoldoende inzichtelijk. Omdat dit onderzoek in een vakantieperiode is uitgevoerd, is het geen representatief onderzoek.

Bij besluit van 4 juli 2024 heeft de raad van de gemeente Apeldoorn het bestemmingsplan "Oranjerie" vastgesteld. Het bestemmingsplan maakt de herontwikkeling van het winkelcentrum ‘Oranjerie’ in het centrum van Apeldoorn mogelijk. Het plangebied ligt ingeklemd tussen de Hoofdstraat, de Mariastraat, de Nieuwstraat en de Brinklaan. Het bestemmingsplan voorziet in de realisering van een nieuw stadspark en geclusterde bebouwing met detailhandel, 450 woningen, een hotel en overige centrumvoorzieningen, zoals horecavoorzieningen, maatschappelijke voorzieningen, dienstverlening, cultuur en ontspanning, kleinschalige bedrijvigheid en sportvoorzieningen. [appellant] woont aan de [locatie]. Vanuit zijn woning heeft hij direct zicht op het plangebied. Het bestemmingsplan maakt meer bouwlagen en daarmee meer woningen in de bebouwing direct tegenover zijn appartement mogelijk dan dat er op grond van het voorheen geldende bestemmingsplan konden worden gerealiseerd. Ook kan de bebouwing op kortere afstand van zijn appartement worden gerealiseerd. [appellant] vreest dat zijn woon- en leefklimaat onevenredig wordt aangetast als gevolg van het bestemmingsplan.

[appellant] heeft beroep ingesteld tegen het besluit van de raad van 17 juli 2024, waarbij het bestemmingsplan "Purmerweg 46" is vastgesteld. In het plan wordt de bestemming voor het perceel aan de Purmerweg 46 gewijzigd van "Maatschappelijke voorzieningen" naar "Wonen" en "Tuin". Het voormalige GGD-gebouw zal worden gesloopt. Het plan maakt nieuwbouw mogelijk van minimaal 15 en maximaal 17 sociale huurwoningen. [appellant] komt hiertegen als omwonende in beroep en betoogt met name dat het plan leidt tot een aantasting van de cultuurhistorische waarden van het Rijksbeschermd stadsgezicht van Amsterdam-Noord.

Bij besluit van 13 juli 2020 heeft het college van gedeputeerde staten van Limburg een aanvraag van [appellant] om een tegemoetkoming in planschade afgewezen. [appellant] woont aan de [locatie] in [woonplaats]. Hij heeft bij het college een aanvraag om een tegemoetkoming in schade als bedoeld in artikel 6.1 van de Wet ruimtelijke ordening ingediend. Deze aanvraag houdt verband met het Provinciaal Inpassingsplan Buitenring Parkstad Limburg 2012 dat op 11 maart 2015 in werking is getreden. De schade bestaat volgens [appellant] uit waardevermindering per peildatum van zijn woning en het betreffende perceel. De onroerende zaak ligt op een afstand van ongeveer 400 meter van de inmiddels gerealiseerde Buitenring Parkstad Limburg. Het college heeft de aanvraag afgewezen en deze afwijzing in bezwaar gehandhaafd. De nog van belang zijnde reden hiervoor is volgens het college dat de waardevermindering van de onroerende zaak volledig onder het normale maatschappelijke risico valt, waarbij het college is uitgegaan van een drempel van 3% van de waarde van de onroerende zaak op de peildatum onder het oude planologische regime.

Bij besluit van 5 oktober 2022 heeft de minister van Buitenlandse Zaken de aanvraag voor een paspoort van [appellant] niet in behandeling genomen. [appellant] heeft zijn hele leven gewerkt in Nederland en was in het bezit van zowel de Turkse als de Nederlandse nationaliteit. Na zijn werkzame leven is [appellant] teruggegaan naar Turkije waar hij sinds 24 juni 1996 woont. [appellant] heeft op 5 september 2022 een aanvraag gedaan voor een Nederlands paspoort. De minister heeft bij besluit van 5 oktober 2022 kenbaar gemaakt aan [appellant] dat hij deze aanvraag niet in behandeling heeft genomen nu [appellant] niet meer in het bezit is van de Nederlandse nationaliteit. Tegen dit besluit heeft [appellant] op 29 oktober 2023 bezwaar gemaakt. De minister heeft dit bezwaar kennelijk niet-ontvankelijk verklaard omdat dit bezwaarschrift bijna één jaar na afloop van de bezwaartermijn, en dus niet tijdig, is ingediend. Niet gebleken is van bijzondere omstandigheden die leiden tot een verschoonbare termijnoverschrijding, aldus de minister.

Bij besluit van 28 april 2023 heeft de Commissie Schadefonds Geweldsmisdrijven aan [appellante] een uitkering van € 2.500,00 uit het Schadefonds Geweldsmisdrijven toegekend. [appellante] heeft op 16 januari 2023 bij de CSG een uitkering uit het schadefonds aangevraagd. Daarbij heeft zij toegelicht dat zij slachtoffer is geworden van bedreiging met geweld. Het gaat om brandstichtingen op 22 november 2022 en op 27 november 2022 bij haar toenmalige woning. Zij heeft daaraan psychisch letsel overgehouden. De CSG heeft bij besluit van 28 april 2023, gehandhaafd bij besluit van 16 augustus 2024, een tegemoetkoming van € 2.500,00, behorend bij letselcategorie 2, toegekend. De CSG heeft het aannemelijk geacht dat [appellante] slachtoffer is geworden van de op 22 november 2022 opzettelijk gepleegde brandstichting. Omdat [appellante] in de nacht van 27 november 2022 niet aanwezig was in haar woning, was er geen direct levensgevaar of gevaar voor ernstig fysiek letsel, zodat deze brandstichting niet kan worden aangemerkt als een tegen haar opzettelijk gepleegd geweldsmisdrijf.