Uitspraken

Bij besluit van 3 juni 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Rotterdam de kosten op Cervus Vastgoed verhaald die zijn gemaakt met het uitvoeren van bestuursdwang bij de panden aan de [locatie 1] en [locatie 2] in Rotterdam. Bij besluit van 6 december 2016 heeft het college [partij] opgedragen om binnen zes maanden zijn panden aan de [locatie 1] en [locatie 2] in Rotterdam op te knappen onder last van bestuursdwang. Daarbij is vermeld dat de kosten van bestuursdwang op hem zullen worden verhaald. Tevens is een lijst met gebreken en te nemen maatregelen bijgevoegd. Bij brief van 19 juli 2018 heeft het college aan Cervus Vastgoed meegedeeld dat het besluit van 6 december 2016 op haar van toepassing is, omdat zij volgens het kadaster sinds 24 mei 2018 eigenaar is van de panden. Bij brief van 17 april 2019 heeft het college aan Cervus Vastgoed meegedeeld dat op 13 maart 2019 door een inspecteur van de afdeling Bouw- en Woningtoezicht is vastgesteld dat zij niet volledig uitvoering heeft gegeven aan het besluit van 6 december 2016, dat het college daarom [bedrijf] opdracht zal geven de niet getroffen maatregelen uit te voeren en dat de kosten van de werkzaamheden en de extra kosten die de gemeente moet maken ter uitvoering van de bestuursdwang op haar of haar rechtsopvolgers zullen worden verhaald.

Bij besluit van 16 juli 2021 heeft het Instituut Mijnbouwschade Groningen aan [appellante] een schadevergoeding van € 15.510,46, inclusief bijkomende kosten en wettelijke rente, toegekend voor schade aan haar gebouw. Onder verwijzing naar het advies van de bezwaaradviescommissie van 17 januari 2022 heeft het Instituut het bezwaar van [appellante] ongegrond verklaard. [appellante] is eigenares van een boerderij met stal aan de [locatie] in Westerbroek. Op 26 juli 2020 heeft [appellante] een vergoeding voor schade aan de boerderij door mijnbouw aangevraagd. a een in opdracht van het Instituut uitgebracht advies van 18 juni 2021, opgesteld door deskundige W. Hartemink van het bedrijf CED, heeft het Instituut bij besluit van 16 juli 2021 een schadevergoeding van € 14.619,33, te vermeerderen met de bijkomende kosten en de wettelijke rente, toegekend.

Bij besluit van 11 juli 2023 heeft de raad van de gemeente Goirle het bestemmingsplan "Bakertand" gewijzigd vastgesteld. Bij besluit van 8 augustus 2023 heeft het college van burgemeester en wethouders van Goirle hogere geluidgrenswaarden vastgesteld voor het bestemmingsplan "Bakertand". Het plangebied is sinds januari 2018 onderdeel van gemeente Goirle. Daarvoor was het onderdeel van gemeente Tilburg. Het gebied ligt aan de noordzijde van de kern van Goirle. De raad heeft het bestemmingsplan vastgesteld om in het plangebied de realisatie van een nieuwe woonwijk met maximaal 703 woningen mogelijk te maken. De Bewonersvereniging betoogt dat de raad tussen hun woningen en de nieuw te bouwen woningen een bufferzone van 30 m in het plan had moeten opnemen. De Bewonersvereniging betoogt dat de raad onvoldoende heeft onderbouwd dat de verkeerssituatie veilig is. [appellant sub 2] voert aan dat hij op grond van het voorgaande bestemmingsplan meer ontwikkelingsmogelijkheden had.

Bij besluit van 8 juni 2023 heeft het college van burgemeester en wethouders van Heerlen gedeeltelijk en onder voorwaarden ingestemd met de door [appellant] op 20 oktober 2022 ingediende resultaten van een grondwatermonitoring. [appellant] heeft de bodem van een perceel dat kadastraal bekend staat als Heerlen, sectie V, nummer 2667 gesaneerd. Hij heeft het perceel verkocht aan een derde ten behoeve van de realisatie van elf appartementen en buitenbergingen. Daarbij is bedongen dat [appellant] niet de volledige koopsom ontvangt zolang onduidelijkheid bestaat over eventuele sanerings- en monitoringsverplichtingen. Het college heeft voor de bouw van de appartementen een omgevingsvergunning verleend en die is inmiddels onherroepelijk. [appellant] is het niet eens met de voorwaardelijke instemming. Hij vindt namelijk dat uit de ingediende resultaten al blijkt dat is voldaan aan de doelstelling uit het saneringsplan. Daarom had het college volgens hem onvoorwaardelijk met het saneringsverslag moeten instemmen.

Bij besluit van 18 mei 2020 heeft de Tijdelijke Commissie Mijnbouwschade Groningen aan appellant] een vergoeding van € 46.520,18, inclusief bijkomende kosten en wettelijke rente, voor schade aan zijn woning toegekend. De rechtbank heeft geoordeeld dat voldoende is gegarandeerd dat de STAB haar onafhankelijk en onpartijdig van advies heeft voorzien. [appellant] is eigenaar van de Oldambtster boerderij aan de [locatie] te Finsterwolde. Op 1 februari 2019 heeft [appellant] een vergoeding voor de schade aan de boerderij bij het Instituut aangevraagd. Bij besluit van 18 mei 2020, gehandhaafd bij besluit van 16 april 2021, heeft het Instituut, na een herzien advies van 28 april 2020, opgesteld door deskundige J. Gunnink van 10BE, een vergoeding van € 44.426,84, te vermeerderen met bijkomende kosten en wettelijke rente, aan [appellant] toegekend.

Bij besluit van 23 december 2022 heeft de Autoriteit Nucleaire Veiligheid en Stralingsbescherming de aan Reym op grond van de Kernenergiewet verleende vergunning gewijzigd. Reym is een onderneming die actief is op het gebied van industriële reiniging, transport en afvalmanagement. Bij haar werkzaamheden heeft Reym te maken met verschillende schadelijke en gevaarlijke stoffen, waaronder natuurlijke radioactieve stoffen, de zogenoemde NORM stoffen (Naturally Occuring Radioactive Materials). Reym beschikt over een kernenergiewetvergunning voor het verrichten van handelingen met toestellen en materialen met van nature voorkomende radionucliden. Het beroep van Reym richt zich tegen het bij besluit van 23 december 2022 gewijzigde voorschrift II, onder 7, aanhef en onder c van de kernenergiewetvergunning, dat betrekking heeft op niet geplande werkzaamheden buiten de locaties van Reym door of onder direct toezicht van een stralingsbeschermingsdeskundige op het niveau van coördinerend deskundige of algemeen coördinerend deskundige.

Bij besluit van 9 september 2022 heeft de minister van Defensie beslist op het verzoek van [appellante] tot inzage in haar politiegegevens die door de Koninklijke Marechaussee zijn verwerkt op grond van artikel 25 van de Wet politiegegevens. De minister heeft bij besluit van 5 augustus 2020 beslist op een verzoek van [appellante] van 24 juli 2020 tot inzage in haar politiegegevens die door de KMar ter uitvoering van haar politietaak zijn verwerkt. De minister heeft dit verzoek aangemerkt als een verzoek om informatie zoals bedoeld in artikel 25 van de Wpg. [appellante] heeft tegen dit besluit geen beroep ingesteld. Dit besluit is in rechte komen vast te staan. [appellante] heeft op 14 juli 2022 de minister verzocht te beslissen op een gelijkluidend verzoek. De minister heeft de ter beschikking staande systemen van de KMar opnieuw geraadpleegd. Daaruit is volgens de minister niet gebleken dat de KMar na 5 augustus 2020 nog politiegegevens van [appellante] heeft verwerkt. De minister heeft beslist op het verzoek van 14 juli 2022 door te verwijzen naar het eerdere besluit van 5 augustus 2020.

Bij besluit van 5 juli 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Pekela zijn beslissing van 1 juli 2022 om zeer spoedeisende bestuursdwang toe te passen in verband met brand op het perceel [locatie] in Oude Pekela op schrift gesteld. Daarbij heeft het college vermeld dat de kosten hiervan voor rekening van [appellant] komen. [appellant] was ten tijde van de besluitvorming eigenaar van het pand [locatie] in Oude Pekela. [appellant] verhuurde het pand. Uit een politierapport blijkt dat de huurster op [datum] 2022 is overleden. In de ochtend van 30 juni 2022 is een brand op het perceel ontstaan. Het pand met aangrenzende garage is daardoor zwaar aangetast. De hele bovenverdieping was weggebrand en delen van de gemetselde muren waren ingestort. Gebleken is dat in het pand een drugslaboratorium aanwezig was dat derden daar hadden gevestigd. Als gevolg van de brand zijn diverse stoffen vrijgekomen die schadelijk zijn voor de gezondheid en het milieu.

Bij besluit van 5 juli 2023 heeft het algemeen bestuur van Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden op grond van artikel 5.4 van de Waterwet het projectplan "Dijkversterking Wijk bij Duurstede - Amerongen" vastgesteld. De dijkversterking is onderdeel van het Hoogwaterbeschermingsprogramma, waarin de waterschappen en het Rijk samenwerken om de primaire waterkeringen aan deze veiligheidsnorm te laten voldoen. De doelstelling van het project is het realiseren van een veilige en leefbare dijk die voldoet aan de normen en past binnen de randvoorwaarden van het HWBP en waarbij sprake is van behoud en voor zover mogelijk van verbetering van de ruimtelijke kwaliteit. Het hoogheemraadschap is beheerder van de dijk en voert de dijkversterking uit. [appellant sub 1] heeft een melkveehouderijbedrijf en een woning aan de [locatie 1] in Amerongen. De gronden en het erf met de opstallen grenzen aan de Lekdijk en maatregelen die aan de dijk worden genomen hebben volgens hem een directe negatieve invloed op zijn gronden en opstallen en daarmee hebben de voorgestelde maatregelen een negatieve invloed op zijn bedrijfsvoering.

Bij besluit van 5 augustus 2022 heeft de korpschef van politie het verzoek van [appellante] tot verwijdering en vernietiging van haar politiegegevens op grond van artikel 28 van de Wet politiegegevens afgewezen. [appellante] verzoekt om vernietiging van haar politiegegevens omdat zij door de registraties als verdachte hinder ondervond bij grenscontroles en door de registraties van nog openstaande aangiften hinder heeft ondervonden bij het doen van aangifte van andere zaken. Bij besluit van 5 augustus 2022 heeft de korpschef haar verzoek afgewezen. Bij besluit van 19 juni 2023 heeft de korpschef het eerdere besluit vervangen. Hij wijst het verzoek van [appellante] deels af omdat de korpschef deze gegevens verwerkt voor de ondersteuning van de politietaak op grond van artikel 13 van de Wpg. De korpschef vindt dat de noodzaak en het doel van de verdere verwerking van deze politiegegevens voor de politietaak zwaarder weegt dan het persoonlijke belang van [appellante] bij verwijdering en vernietiging ervan. Ook wijst hij het verzoek deels toe omdat de noodzaak en het doel van de verwerking voor bepaalde gegevens niet meer aanwezig is.