Uitspraken

Bij besluit van 16 november 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Den Haag een verzoek van [appellant] om handhaving afgewezen. [appellant] heeft het college op 3 oktober 2022 verzocht handhavend op te treden tegen de aanwezigheid van fietsen die door niemand meer worden gebruikt en in slechte staat verkeren, ook wel weesfietsen genoemd, op het parkeerterrein bij het Willem Dreespark in Den Haag. Volgens het college bevinden deze fietsen zich op particuliere grond en niet op de openbare weg als bedoeld in de Wegenwet. Op het parkeerterrein staan namelijk diverse borden die de openbaarheid van het terrein beperken. Het college stelt daarom niet bevoegd te zijn om handhavend op te treden tegen de aanwezigheid van de fietsen. [appellant] is het daar niet mee eens en heeft daarom beroep ingesteld bij de rechtbank.

Bij brieven van 8 december 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Land van Cuijk aan [appellant sub 1] en [partij] laten weten dat zij (vooralsnog) geen recht hebben op kortingen op de grondprijs van door hen van de gemeente gekochte grond, omdat (nog) niet is voldaan aan de voorwaarden uit de Privaatrechtelijke Beleidsregel korting grondprijzen bij nieuwbouw door particulieren (hierna: de Beleidsregel). Op 13 december 2018 heeft de gemeenteraad van de gemeente Land van Cuijk besloten om in aanvulling op het gemeentelijk grondprijsbeleid bij verkoop van woningbouwgrond aan particulieren kortingen toe te passen overeenkomstig de in dit besluit opgenomen tabel 2. Uit het raadsvoorstel dat aan dit besluit ten grondslag ligt blijkt dat de raad deze kortingen heeft voorgesteld om gewenste initiatieven van bouwers te stimuleren en specifieke doelgroepen te kunnen huisvesten. Op 7 december 2020 hebben [appellant sub 1A] en [appellant sub 1B] korting op de grondprijs aangevraagd voor alle drie de categorieën uit de Beleidsregel.

Bij besluit van 17 april 2024 heeft de raad van de gemeente Gooise Meren het bestemmingsplan “BORgronden, Naarden” vastgesteld. Het plan heeft betrekking op de zogeheten BORgronden in het oosten van het stedelijk gebied van Naarden. Het plangebied ligt ingeklemd tussen de woonbuurt het Componistenkwartier en de rijksweg A1. Het gebied wordt aan de noordzijde begrensd door de Huizerstraatweg en een aantal bestaande woningen gelegen aan deze weg. Aan de westzijde grenst het plangebied aan het Componistenkwartier met daartussen een watergang. Aan de zuidzijde wordt het plangebied begrensd door de Oud Blaricummerweg en de Brediusweg. Het plangebied heeft in totaal een oppervlakte van ongeveer 14,4 ha. In de huidige situatie zijn de gronden grotendeels onbebouwd en in gebruik ten behoeve van boom-/sierteelt. In het noorden van het plangebied is wel bebouwing aanwezig, bestaande uit een tuincentrum. Die bebouwing zal ten behoeve van de planontwikkeling worden gesloopt. Het plan maakt mogelijk dat de BORgronden kunnen worden ontwikkeld tot een woongebied met maximaal 440 woningen en bijbehorende voorzieningen zoals parkeer-, verkeers-, en groenvoorzieningen. Omdat binnen het voorgaande bestemmingsplan "Stedelijk Gebied" woningen niet zijn toegestaan, is het voorliggende plan vastgesteld.

Bij besluit van 5 september 2022 heeft de minister van Financiën geweigerd een private schuld van [appellante] over te nemen. [appellante] heeft de minister gevraagd om een schuld aan de Rabobank over te nemen, die voortkomt uit een doorlopend krediet, ter hoogte van € 1.852,79. [appellante] heeft verschillende brieven van de Rabobank overgelegd, over onder andere betalingsachterstanden in verband met dat krediet. De minister heeft geweigerd de schuld over te nemen, omdat deze volgens hem niet is ontstaan en opeisbaar is geworden in de periode vanaf 1 januari 2006 tot 1 juni 2021. Volgens de rechtbank is het niet aannemelijk dat de schuld opeisbaar was voor 1 juni 2021. De rechtbank heeft gewezen op artikel 13, aanhef en onder a, van de Algemene voorwaarden Doorlopend Krediet van de Rabobank 2010, die van toepassing zijn op de kredietovereenkomst tussen [appellante] en de Rabobank, waaruit de schuld voortkomt. [appellante] betoogt primair dat de rechtbank niet heeft onderkend dat de schuld voor 1 juni 2021 opeisbaar was.

Bij besluit van 22 april 2024 heeft directeur van basisschool PassePartout een verzoek van [verzoeker] om verlof te verlenen voor een van haar kinderen voor de periode van 10 juni tot en met 21 juni 2024 afgewezen. Op 25 februari 2024 heeft [verzoeker] een aanvraag bij de directeur ingediend om haar vrijstelling te verlenen voor de op haar rustende verplichting zorg te dragen voor het schoolbezoek van haar kind voor de periode van 10 juni tot en met 21 juni 2024. Als reden daarvoor heeft zij opgegeven dat het voor haar als ouder onmogelijk is verlof op te nemen in de reguliere zomervakantie vanwege haar seizoensgebonden werkzaamheden bij Resort Arcen Horeca B.V. Bij het besluit van 27 mei 2024 is de directeur, onder wijziging van de motivering, bij de afwijzing van het verzoek gebleven. De directeur heeft zich op het standpunt gesteld dat uit de door [verzoeker] overgelegde stukken en de hierop tijdens de hoorzitting gegeven toelichting volgt dat [verzoeker] werkzaam is in een branche waar sprake is van piekdrukte tijdens de (zomer)vakantie, dat zij één van zeven leidinggevenden is op het vakantiepark, dat zij in het bezit is van een diploma Sociale Hygiëne en dat zij op de alcoholwetvergunning staat ingeschreven.

Bij besluit van 30 augustus 2023, na bezwaar gehandhaafd bij besluit van 23 januari 2024, heeft de minister een aanvraag van [appellante] om een vergoeding wegens het aflossen van een schuld afgewezen.[appellante] heeft om overname gevraagd van haar schuld op grond van de Wet hersteloperatie toeslagen. Die schuld heeft zij op 10 mei 2019 afgelost. Dat is dus ruim twee jaar voordat zij compensatie op grond van de zogenoemde Catshuisregeling zou ontvangen. Daardoor voldoet deze schuld niet aan de in de artikelen 4.1 en 4.3, derde lid, aanhef en onder a, van de Wet hersteloperatie toeslagen gestelde vereisten voor overname. Dat dit voor [appellante] niet eerlijk aanvoelt, is invoelbaar, maar haar beroep op het gelijkheidsbeginsel slaagt niet. De regeling voor het overnemen van schulden in de Wet hersteloperatie toeslagen is niet bedoeld om onrecht uit het verleden te herstellen, maar om te voorkomen dat gedupeerden verder in de (problematische) schulden raken, doordat zij te maken krijgen met incassomaatregelen.

Bij besluit van 6 juni 2024 heeft de raad van de gemeente Roermond het bestemmingsplan "Roertoren" vastgesteld. Het bestemmingsplan voorziet in een bestemmingswijziging op deze locatie. Onder het vorige bestemmingsplan "Vrijveld Lommerveld" hadden de gronden de bestemming "Kantoor" met een maximum bouwhoogte van 68 m. In het voorliggende plan krijgen de gronden de bestemming "Woongebied" waarmee wordt voorzien in de woontoren "Roertoren" met maximaal 110 appartementen en een bouwhoogte van eveneens maximaal 68 m. Daarnaast maakt het plan kantoren en dienstverlenende functies mogelijk op de eerste en tweede verdieping van de Roertoren. Het plangebied is nu onbebouwd en voorzien van een tijdelijke inrichting bestaande uit een wandelpad richting de entree van de parkeergarage Stationspark en Spoorlaan Noord, enkele bomen, gras en een talud. [appellant sub 2], [appellant sub 1] en [appellant sub 3] en anderen wonen in de directe omgeving van het plangebied en kunnen zich niet met het plan verenigen vanwege onder andere de bouwhoogte.

Bij besluit van 18 oktober 2022 heeft de minister van Financiën een beslissing genomen op een verzoek op grond van de Algemene verordening gegevensbescherming van [appellant]. [appellant] heeft al jarenlang geschillen met de Belastingdienst over kwesties die samenhangen met een uit 2005 daterend faillissement van Kooilust Investments N.V. en een vaststellingsovereenkomst die hij in verband daarmee op 20 mei 2006 met zijn bewindvoerder heeft gesloten om van zijn belastingschuld af te komen. In een brief van 7 juli 2022 heeft [appellant] aan de Belastingdienst medegedeeld dat zijn belastingschuld € 1.423.330 bedroeg, dat hij € 2.268.901 heeft betaald en dus € 845.571 teveel heeft betaald. Onder verwijzing naar artikelen 5, eerste lid, sub d, en artikel 16 van de AVG heeft [appellant] aan de Belastingdienst verzocht om de door hem gestelde betaling alsnog in de systemen van de Belastingdienst te verwerken en deze af te boeken op de openstaande schuld.

Bij besluit van 26 januari 2023 heeft het college van burgemeester en wethouders van de Oude IJsselstreek een verzoek van [appellant] om handhavend op te treden tegen geluidsoverlast van het Windpark Netterden-Azewijn aan de Papenkampseweg in Netterden afgewezen. [appellant] woont op het adres [locatie] in Netterden. In de buurt van zijn woning ligt het Windpark Netterden-Azewijn aan de Papenkampseweg in Netterden. [appellant] ervaart geluidsoverlast, met name in de nacht, van de windturbines en heeft het college gevraagd om hiertegen handhavend op te treden. [appellant] betoogt dat de rechtbank niet heeft onderkend dat de normen in artikel 3.15d van het Activiteitenbesluit er toe leiden dat die normen in de praktijk nooit worden overschreden, vanwege de keuze van de wetgever voor een jaargemiddelde norm.

Bij besluit van 17 december 2021 heeft het bestuur van de raad voor rechtsbijstand een aanvraag om een toevoeging voor het verlenen van gesubsidieerde rechtsbijstand aan [appellant] afgewezen. De raad heeft de afwijzing in bezwaar gehandhaafd. De raad heeft toegelicht dat de uitzetting van [appellant] het gevolg is van een terugkeerbesluit waartegen hij geen rechtsmiddel heeft ingezet. In de werkinstructie V010 "Vreemdelingenwet" staat, onder verwijzing naar vaste rechtspraak van de Afdeling, dat bezwaar tegen de feitelijke uitzetting die het gevolg is van een onherroepelijk besluit alleen kans van slagen heeft, als de situatie ten tijde van de feitelijke uitzetting dusdanig verschilt van die ten tijde van het besluit dat eraan ten grondslag ligt, dat niet langer onverkort van de rechtmatigheid van de feitelijke uitzetting kan worden uitgegaan.