Uitspraken

Bij besluit van 16 mei 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Hattem een last onder dwangsom aan [appellant] opgelegd. [appellant] is eigenaar van het pand aan de [locatie] in de binnenstad van Hattem. Op 12 januari 2022 is door het college een melding ontvangen over bloem- en plantenbakken en een terrasscherm die door [appellant] voor het pand en op de openbare weg waren geplaatst. Het college heeft op 25 januari 2022 voor het eerst aan [appellant] gemeld dat hij de bloem- en plantenbakken en het terrasscherm moest verwijderen. De bloem- en plantenbakken stonden ongeveer 4 m van de gevel af. Hiermee is een deel van de openbare ruimte afgezet als ware het een voortuin en heeft [appellant] volgens het college artikel 2:10 van de Algemene plaatselijke verordening Hattem 2021 overtreden. Het college staat toe dat bewoners in de binnenstad een geveltuin hebben, met bijvoorbeeld bloem- en plantenbakken, tot maximaal 60 á 80 cm uit de gevel. Hieraan voldeed de situatie van [appellant] volgens het college niet.

Bij besluit van 8 november 2021 heeft het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen het verzoek van [appellant] om herziening van het besluit van 30 november 2020, waarbij het CBR hem een Educatieve Maatregel Alcohol en verkeer heeft opgelegd, afgewezen. Het CBR heeft [appellant] een EMA opgelegd omdat hij onder invloed zou hebben gereden op een scooter. [appellant] heeft daartegen bezwaar gemaakt, omdat niet hij, maar zijn huisgenoot de scooter bestuurde. Het CBR heeft het bezwaar ongegrond verklaard. [appellant] is daartegen niet in beroep gegaan. Hij heeft de onderzoekskosten betaald, maar niet de uitvoeringskosten, waardoor zijn rijbewijs ongeldig is verklaard. [appellant] heeft aan zijn verzoek om herziening van het besluit van 30 november 2020 ten grondslag gelegd dat de politierechter hem heeft vrijgesproken van rijden onder invloed. Dit vonnis is op 9 oktober 2021 onherroepelijk is geworden. [appellant] is in beroep opgekomen tegen de handhaving door het CBR van de afwijzing van zijn herzieningsverzoek.

Bij besluit van 12 oktober 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Veere aan AGRAforce een omgevingsvergunning verleend voor het tijdelijk gebruiken van het kampeerterrein aan de Kraaienestweg 1 in Veere buiten het kampeerseizoen en het tijdelijk gebruiken van gronden als standplaatsen voor campers. AGRAforce exploiteert een minicamping onder de naam "Haflingerhof De Heksenketel". Op 5 september 2020 heeft AGRAforce een omgevingsvergunning aangevraagd voor het tijdelijk gebruiken van het kampeerterrein buiten het kampeerseizoen. De aanvraag ziet op de activiteit het gebruiken van gronden en bouwwerken in strijd met een bestemmingsplan, als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, aanhef en onder c, van de toenmalige Wet algemene bepalingen omgevingsrecht. AGRAforce heeft beroep ingesteld tegen het besluit tot vergunningverlening, omdat zij zich niet kan verenigen met een aantal onderdelen van dat besluit. De rechtbank heeft het beroep ongegrond verklaard en het college veroordeeld tot betaling van een schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn en een vergoeding van de gemaakte kosten voor het daartoe ingediende verzoek.

Bij besluit van 26 januari 2023 heeft de raad van de gemeente Meierijstad het bestemmingsplan "Snelfietsroute Uden-Veghel, deel Mariaheide" vastgesteld. Het plan maakt een deel van een snelfietsroute mogelijk tussen Uden en Veghel. Het tracé van de snelfietsroute is georiënteerd op de historische spoorverbinding het ‘Duits Lijntje’ en maakt overwegend gebruik van bestaande wegen en (fiets)paden. De wegen met gemengd gebruik door auto’s en fietsverkeer worden ingericht als fietsstraat. [appellant 1] en anderen wonen in de buurt van de snelfietsroute. Het plan gaat over het deel van de snelfietsroute dat loopt vanaf de Nieuwe Veldenweg in Mariaheide richting de bebouwde kom van Veghel. [appellant 1] en anderen vrezen onder meer dat het plan leidt tot verkeersonveiligheid en aantasting van de natuur. Eerder heeft de Afdeling het beroep van deels dezelfde appellanten over een ander deel van de snelfietsroute (deel woongebied Veghel) al behandeld en ongegrond verklaard.

Bij besluiten van 14 mei 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Enschede bij [appellante A] en bij [appellante B] een dwangsom van € 6.000,00 ingevorderd. [appellante A] en appellante B] zijn de vennoten van [evenementenbedrijf], een bedrijf dat evenementen in heel Nederland organiseert. In twee afzonderlijke besluiten van 8 januari 2020 heeft het college aan [appellante A] en [appellante B] een last onder dwangsom opgelegd wegens overtreding van artikel 2:42, tweede lid, van de Algemene Plaatselijke Verordening gemeente Enschede 2009. In deze besluiten worden [appellante A] en [appellante B] gelast om in de openbare ruimte binnen het grondgebied van de gemeente Enschede geen reclameobjecten meer te (laten) plaatsen zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de rechthebbende op een openbare plaats die in eigendom is van de gemeente dan wel op een gedeelte van een onroerende zaak die vanaf de weg zichtbaar is. [appellante A] en [appellante B] hebben geen bezwaar gemaakt tegen deze besluiten, zodat de besluiten onherroepelijk zijn geworden. [

Op 20 maart 2022 heeft [wederpartij] bezwaar gemaakt tegen de werkzaamheden aan de Guntersteinweg te Den Haag in de periode van 7 februari 2022 tot en met 9 februari 2022. Nadat de dienst stadsbeheer op 7 februari 2022 was begonnen met (de voorbereiding van) het aanleggen van een groenstrook aan de Guntersteinweg heeft de stadsdeeldirecteur Escamp bij brief van 8 februari 2022 aan de bewoners van de woningen aan die weg medegedeeld dat: "De bermen aan de groenzijde van de Guntersteinweg worden vergroend. (…) Op dit moment is de berm versteend. Door de hele stad worden stenige plekken omgetoverd tot groene bermen, mooie plantsoenen of zelfs groene oases". In de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank geoordeeld dat [wederpartij] met het bezwaar tegen de brief van 8 februari 2022 heeft beoogd bezwaar te maken tegen de kennelijk van rechtswege verleende maar niet gepubliceerde instemming voor klein werk. Uit het e-mailbericht van de Dienst Stadsbeheer aan [wederpartij] van 17 maart 2022 blijkt dat zo’n melding voor de strook is gedaan.

Deze conclusie gaat over het onderscheid tussen een algemeen verbindend voorschrift (AVV) en een concretiserend besluit van algemene strekking (CBAS). Het onderscheid tussen deze twee besluiten is sinds de inwerkingtreding van de Algemene wet bestuursrecht van belang voor de toegang tot de bestuursrechter. Tegen besluiten van algemene strekking die geen AVV zijn, staat beroep bij de bestuursrechter open op grond van de Awb. Het beroep tegen algemeen verbindende voorschriften is echter in art. 8:3 lid 1, aanhef en onder a, Awb uitgesloten. Tegen een algemeen verbindend voorschrift moet worden opgekomen door een vordering in te stellen bij de burgerlijke rechter. De zaak waarin deze conclusie wordt genomen, gaat over de vraag of het besluit tot wijziging van een van de bijlagen van de Regeling zorgverzekering moet worden aangemerkt als een algemeen verbindend voorschrift of als een concretiserend besluit van algemene strekking.

Bij besluit van 23 mei 2023 heeft de raad van de gemeente Boxtel het bestemmingsplan "[locatie]" vastgesteld. Het bestemmingsplan wijzigt de bestemming van de locatie van "Agrarisch" grotendeels naar de bestemming "Wonen" en verandert een voormalige bedrijfswoning in een burgerwoning. Ook worden er twee Ruimte-voor-Ruimtewoningen mogelijk gemaakt. [appellant sub 2] en [appellant sub 1] zijn het niet eens met de twee Ruimte-voor-Ruimtewoningen. In deze uitspraak gaat de Afdeling in op de vraag of het vereiste dat degene die zich beroept op een bepaalde norm zelf ook belang moet hebben bij de bescherming van die norm - het zogenoemde relativiteitsvereiste - in de weg staat aan vernietiging van het bestemmingsplan. [appellant sub 2] en [appellant sub 1] betogen dat de raad het plan in strijd met een goede ruimtelijke ordening en het gelijkheidsbeginsel heeft vastgesteld. Het bestemmingsplan is volgens hen namelijk niet in overeenstemming met beleidsuitgangspunten en vergelijkbare initiatieven van [appellant sub 2] en [appellant sub 1] heeft de raad niet toegestaan.

Bij tussenuitspraak van 3 juli 2024, ECLI:NL:RVS:2024:2714, heeft de Afdeling de raad opgedragen om binnen 20 weken na verzending van deze tussenuitspraak het daar omschreven gebrek in het besluit van 30 mei 2023 tot vaststelling van het bestemmingsplan "Maarsseveense Plassen e.o. 2e herziening" te herstellen. De Afdeling heeft onder 4.3 in de tussenuitspraak overwogen dat de raad niet heeft onderkend dat het bestemmingsplan tot een beperking van de bouwmogelijkheden voor [appellante] leidt en dat de raad geen deugdelijke motivering heeft gegeven voor het niet toekennen van de aanduiding "bouwvlak" aan haar perceel, kadastraal bekend gemeente Maarssen, sectie H, nummer 824. De Afdeling heeft de raad in de gelegenheid gesteld dit gebrek te herstellen. Op verzoek van de raad heeft de Afdeling de gegeven termijn verlengd. De tussenuitspraak verplicht, gelet op artikel 8:51d, in samenhang gelezen met artikel 8:51a, tweede lid, van de Awb, de raad om het geconstateerde gebrek te herstellen binnen de daartoe gestelde termijn.

Bij besluit van 16 december 2021 heeft de burgemeester van Sluis een aanvraag van [appellant sub 1] voor een exploitatievergunning afgewezen. Op 1 september 2021 heeft [appellant sub 1] bij de burgemeester een aanvraag gedaan voor een exploitatievergunning voor een zogenoemd looplijnterras in aanvulling op een al aan haar vergund zogenoemd voorgevelterras. Met het besluit van 16 december 2021 heeft de burgemeester de aanvraag van [appellant sub 1] afgewezen, omdat de aanvraag ziet op een terrasgedeelte dat al is vergund aan [appellant sub 2] en over die exploitatievergunning nog een procedure liep bij de rechtbank. [appellant sub 1] is echter van mening dat de exploitatievergunning voor het looplijnterras van [appellant sub 2] van rechtswege is vervallen, omdat deze met het besluit van 21 juni 2019 slechts voor bepaalde tijd is verleend. [appellant sub 2] betoogt dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat geen sprake is van misbruik van recht. Zij voert daartoe aan dat [appellant sub 1] haar recht en bevoegdheid om een aanvraag te doen en over de afwijzingen daarvan te procederen, zonder redelijk doel heeft aangewend en dat dit blijk geeft van kwade trouw.