Uitspraken

Bij besluit van 8 februari 2022 heeft de minister van Infrastructuur en Waterstaat (hierna: de minister) het saneringsplan "Oost-Nederland 3" vastgesteld en geluidproductieplafonds verlaagd. Het saneringsplan heeft betrekking op diverse wegvlakken van de A1, A12, A15, A18, A28, A30, A35, A50, N18, N35, N36 en N48 in de provincies Gelderland en Overijssel. Het saneringsplan bevat bronmaatregelen en afschermende maatregelen die ertoe leiden dat de geluidproductieplafonds op meerdere referentiepunten langs een aantal van de genoemde rijkswegen moeten worden verlaagd. [appellante] woont aan de [locatie] in [woonplaats] aan de oostzijde van de rijksweg N36. Deze woning wordt in het saneringsplan aangemerkt als saneringsobject. In het saneringsplan vormen de vier ten oosten van de N36 gelegen saneringsobjecten aan de [locatie] tot en met 8 het cluster N36_CL05 (hierna: het cluster). Ten behoeve van het cluster voorziet het saneringsplan in het aanleggen van de bronmaatregel dunne deklaag type A. Deze bronmaatregel wordt ten behoeve van meer dan één cluster langs de N36 toegepast over een lengte van ongeveer 3.100 m.

Bij besluit van 27 oktober 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amersfoort aan [partij A] een omgevingsvergunning verleend voor het gebruik van het bijgebouw bij zijn woning ten behoeve van een logeer- en slaapruimte op het perceel De [locatie 1] in Amersfoort. Met zijn aanvraag heeft [partij A] verzocht om het achterste deel van zijn bijgebouw, dat hij als hobbyruimte in gebruik heeft, te mogen gebruiken als een logeer- en slaapruimte. Het bijgebouw is aan zijn woning op het perceel gebouwd. Ter plaatse van het perceel geldt het bestemmingsplan "Woon- werkzone Bloeidaal". Op het perceel rust de bestemming "Wonen - 6" en de dubbelbestemming "Waarde - Archeologie 3". [appellanten] woont op het perceel [locatie 2], dat grenst aan het perceel van [partij A]. Hij stelt zich op het standpunt dat het college de omgevingsvergunning niet had mogen verlenen, omdat dit in strijd is met de goede ruimtelijke ordening.

Bij brieven van 2 en 8 februari 2021 heeft SAR de minister twee afzonderlijke verzoeken gedaan om openbaarmaking van informatie op grond van de Wet openbaarheid van bestuur. Op 2 februari 2021 heeft [persoon], op dat moment de campagneleider van SAR en voormalig directeur van SAR, de minister namens SAR verzocht om openbaarmaking van inspectierapporten die zijn opgemaakt over een apenhandelaar in de periode van 2018 tot 2 februari 2021. Verder heeft SAR verzocht om een overzicht van andere stukken, zoals documenten, adviezen van de Instantie voor Dierenwelzijn, levensloopdossiers van dieren, rapportages, zogenaamde CITES-papieren en beeldmateriaal, die in bezit zijn van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit en die direct betrekking hebben op de bedoelde apenhandelaar, over dezelfde periode. Op 8 februari 2021 heeft [persoon] de minister namens SAR verzocht om openbaarmaking van de inspectierapporten die zijn opgemaakt over de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen en het herseninstituut in Amsterdam over de periode 2018 tot 8 februari 2021.

Bij besluit van 3 juni 2016 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam een aanvraag van [appellante] voor een ligplaatsvergunning voor een bedrijfsvaartuig afgewezen. Op 13 november 2015 heeft [appellante] bij het college een aanvraag ingediend voor een ligplaatsvergunning voor een bedrijfsvaartuig, een vlot, genaamd ‘Werkvlot’. Het college heeft deze aanvraag op grond van artikel 2.4.1, vierde lid, in samenhang met artikel 2.3.1, tweede lid, van de Verordening op het binnenwater 2010 afgewezen, omdat dit niet in overeenstemming is met het bestemmingsplan. Daar komt bij dat het vlot niet is aan te merken als een bedrijfsvaartuig, zoals bedoeld in de Vob, aldus het college. Met het besluit van 18 april 2019 heeft het college deze standpunten gehandhaafd. [appellante] betoogt dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat het college zich redelijkerwijs op het standpunt kon stellen dat het vlot niet is aan te merken als een bedrijfsvaartuig.

Bij besluit van 29 april 2020 heeft het college van gedeputeerde staten van Gelderland het verzoek van [wederpartij] om handhavend op te treden tegen luchthaven Teuge buiten behandeling gesteld. Luchthaven Teuge is een burgerluchthaven van regionale betekenis. Op grond van artikel 8.1a, derde lid, van de Wet luchtvaart is het verboden een burgerluchthaven van regionale betekenis in bedrijf te hebben indien voor de luchthaven geen luchthavenbesluit of luchthavenregeling geldt. Niet in geschil is dat voor de luchthaven Teuge een luchthavenbesluit vereist is en dat zo’n luchthavenbesluit er ten tijde van het besluit van 13 oktober 2020 nog niet was. Voor de luchthaven Teuge had uiterlijk op 1 november 2014 een luchthavenbesluit moeten worden vastgesteld. Dit volgt uit artikel XIII, eerste lid, van de Wijzigingswet. [wederpartij] heeft bij brief van 6 februari 2020, aangevuld bij brief van 17 februari 2020, een verzoek om handhaving ingediend. Hij heeft, voor zover hier van belang, verzocht om handhavend op te treden tegen luchthaven Teuge omdat de luchthaven zonder luchthavenbesluit in bedrijf is.

Bij besluit van 13 november 2020 heeft de raad een verzoek van IBE om openbaarmaking van informatie op grond van de Wet openbaarheid van bestuur afgewezen. Op 22 oktober 2020 heeft IBE de raad verzocht om openbaarmaking van de verslagen van de gesprekken van de fractievoorzitters van de raad met de wethouders, de burgemeester, gemeentesecretaris en de Commissaris van de Koning van Gelderland die gaan over politiek-bestuurlijke conflicten in Ermelo. De raad heeft zich op het standpunt gesteld dat deze gespreksverslagen niet in aanmerking komen voor openbaarmaking voor een ieder. De raad heeft de openbaarmaking van de gespreksverslagen geweigerd, omdat de belangen die zijn genoemd in artikel 10, tweede lid, aanhef en onder e respectievelijk onder g, van de Wob, zwaarder wegen dan het algemene belang van openbaarmaking. Openbaarmaking van de documenten zou namelijk een onaanvaardbare inbreuk maken op de persoonlijke levenssfeer van de voormalig burgemeester. Daarnaast zou openbaarmaking van de documenten kunnen leiden tot onevenredige benadeling en/of schade van de betrokken personen, aldus de raad.

Bij besluit van 30 augustus 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Goes het wijzigingsplan "[locatie] Goes" vastgesteld. [partij] exploiteert een grondgebonden melkveehouderijbedrijf op het perceel [locatie]. Dat ligt buiten de bebouwde kom aan de noordzijde van het dorp ’s-Heer Hendrikskinderen. [partij] wil een nieuwe melkrundveestal op het perceel bouwen voor 199 melkkoeien om het aantal stuks melkkoeien te kunnen vergroten van 150 naar 200 en het aantal stuks jongvee van 70 naar 130. Het bestaande bouwvlak op het perceel is, mede gelet op de beoogde inrichting van het perceel, niet groot genoeg voor de nieuwe stal. Het college heeft daarom toepassing gegeven aan de wijzigingsbevoegdheid uit het bestemmingsplan "Buitengebied 2010" (hierna: het moederplan) om het bouwvlak te vergroten. ZMF en de vereniging Dorpsbelangen verzetten zich tegen de uitbreiding van het bouwvlak. Zij betogen onder meer dat het wijzigingsplan zal leiden tot een toename van stikstofdepositie. Volgens ZMF heeft dat negatieve effecten voor de in de nabijheid gelegen Natura 2000-gebieden.

Bij besluit van 7 juni 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Bergen op Zoom [appellant A] en [appellant B] gelast de overtredingen op het perceel Schansbaan (ongenummerd), kadastraal bekend BGN01 L 80 G 0 te Bergen op Zoom te beëindigen en beëindigd te houden, onder oplegging van een dwangsom. Bij een controle op 18 februari 2021 heeft de toezichthouder op het perceel een groot aantal bouwwerken aangetroffen, die worden gebruikt voor het houden van dieren. Zo zijn onder meer rennen ten behoeve van eenden en struisvogels, een hondenverblijf, stallen/opslag in verbouwde containers, een opslagschuur met puntdak, en een paardenbak aangetroffen. Daarnaast zijn vogels, paarden en honden aangetroffen, en werden goederen en materialen aangetroffen die in de open lucht worden opgeslagen en/of gestald. [appellant A] en [appellant B] zijn eigenaar van het perceel. Tussen partijen staat vast dat er geen omgevingsvergunningen voor de bouwwerken en het gebruik zijn verleend.

Bij besluit van 27 januari 2021 heeft de minister van Defensie de verklaring van geen bezwaar van [appellant] ingetrokken. [appellant] vervulde de vertrouwensfunctie van veiligheidsonderofficier bij het Commando Landstrijdkrachten. Hierbij had hij uit hoofde van zijn functie kennis van wapengebruik en oefeningen van speciale eenheden, modus operandi van de krijgsmacht en is hij verantwoordelijk voor de veiligheid op de schietbanen van het Infanterie Schietkamp. Voor de vervulling van deze functie is een VGB op veiligheidsmachtigingsniveau B vereist. De minister heeft de eerder aan [appellant] afgegeven VGB niveau B ingetrokken op grond van artikel 10 eerste lid Wet veiligheidsonderzoeken vanwege zijn betrokkenheid bij de Nederlandse tak van de Hells Angels Motorcycle Club, een organisatie die de Rechtbank Midden-Nederland in haar uitspraak van 29 mei 2019, ECLI:NL:RBMNE:2019:2302, verboden heeft verklaard. [appellant] is het hier niet mee eens.

Bij besluiten van 30 januari 2019 en 7 maart 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Noordwijk de verzoeken van [appellant] op grond van de Wet openbaarheid van bestuur gedeeltelijk toegewezen.[appellant] heeft op 20 december 2018 twee aparte Wob-verzoeken bij de toenmalige gemeenten Noordwijk en Noordwijkerhout ingediend over het faciliteren van het volgen van vergaderingen via een livestream. Deze twee gemeenten zijn per 1 januari 2019 gefuseerd tot de gemeente Noordwijk. Het college van Noordwijk heeft daarom op beide verzoeken beslist. Het college heeft de Wob-verzoeken gedeeltelijk toegewezen en de door [appellant] daartegen gemaakte bezwaren ongegrond verklaard. De rechtbank heeft de door [appellant] tegen de besluiten van 17 juli 2019 en 17 september 2019 ingestelde beroepen ongegrond verklaard. Verder heeft de rechtbank de Staat der Nederlanden veroordeeld tot een schadevergoeding van € 2000,00 wegens overschrijding van de redelijke termijn.