Uitspraken

Bij besluit van 10 mei 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Den Haag geweigerd aan Marmaris een omgevingsvergunning voor de duur van tien jaar te verlenen voor het in gebruik nemen van drie parkeerplaatsen als terras op het perceel dat kadastraal bekend is als gemeente Den Haag, sectie H, nummer 5719, naast het Teunisbloemplein 18 in Den Haag. Marmaris exploiteert een horecagelegenheid op het perceel aan het Teunisbloemplein 18 in Den Haag. Op het aangrenzende perceel H 5719 ten noorden van de horecagelegenheid liggen 13 parkeerplaatsen. Marmaris wil de drie parkeerplaatsen ter hoogte van de ingang van de horecagelegenheid voor de duur van tien jaar in gebruik nemen als terras. Daarvoor heeft zij de omgevingsvergunning aangevraagd. Marmaris betoogt dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat het college haar aanvraag mocht afwijzen. Volgens Marmaris kon het college ter motivering van het besluit op bezwaar van 16 september 2021 niet volstaan met een verwijzing naar het in de Commissiebrief opgenomen uitgangspunt dat het gebruik van een parkeerplaats als terras alleen in de hoofdwinkelstructuur is toegestaan.

Bij besluit van 18 maart 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Uithoorn besloten een aanvraag voor een omgevingsvergunning voor het verbouwen van een kantoorpand tot appartementen op het perceel aan de Amsteldijk Noord 35 te Uithoorn niet in behandeling te nemen. Op 8 september 2021 heeft By The River een omgevingsvergunning aangevraagd voor het verbouwen van een kantoorpand tot 91 appartementen voor short-stay verblijf. By The River heeft bij de aanvraag te kennen gegeven dat de investering van het project volledig met vreemd vermogen wordt gefinancierd. Het college heeft bij brief van 25 oktober 2021 By The River verzocht om aanvullende gegevens te verstrekken in het kader van de Wet bevordering integriteitsbeoordelingen door het openbaar bestuur en heeft haar daarvoor een hersteltermijn van acht weken gegeven. Het college heeft de beslistermijn met zes weken verlengd tot 9 februari 2022. By The River heeft naar aanleiding van het verzoek van het college op 6 december 2021 nadere gegevens verstrekt.

Bij besluit van 23 september 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Hof van Twente geweigerd aan [appellant] een omgevingsvergunning te verlenen voor het realiseren van 16.805 m2 aan teeltondersteunende voorzieningen op het perceel [locatie] in Ambt Delden. [appellant] exploiteert op het perceel [locatie] een kwekerij die zich in hoofdzaak bezig houdt met de teelt van asperges. [appellant] wil de kwekerij uitbreiden door ook fruit te telen. Om deze uitbreiding mogelijk te maken wil [appellant] op het perceel 16.805 m2 aan teeltondersteunende voorzieningen realiseren. Daarvoor heeft hij een omgevingsvergunning voor de activiteit "bouwen" aangevraagd. [appellant] betoogt dat de rechtbank ten onrechte niet heeft onderkend dat het bouwplan in overeenstemming is met het bestemmingsplan en dat er dus ook geen omgevingsvergunning nodig was voor het afwijken van het bestemmingsplan.

Bij besluit van 14 april 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Barneveld een omgevingsvergunning verleend voor het verbouwen van een winkelruimte tot twee appartementen aan de [locatie 1] in Barneveld. Het college heeft een omgevingsvergunning verleend voor de bouw van twee appartementen, [locatie 2] en [locatie 3]. Als onderdeel van de vergunning wordt een nieuwe ventilatiemotor geplaatst in de op [locatie 4] gelegen visspeciaalzaak, ten behoeve van een goed woon- en leefklimaat voor de bewoners van [locatie 3]. [appellante] woont aan de [locatie 5] en is het niet eens met de vergunning. [appellante] maakt zich zorgen over het geluid en de trillingen van de nieuwe ventilatiemotor. Ook maakt zij zich zorgen om haar privacy omdat er vanaf de galerij, de trap en vanuit de appartementen zicht is op haar woning. Tot slot is [appellante] het niet eens met het toegenomen gebruik van de uitweg tussen [locatie 4] en [locatie 5] door de bewoners en bezoekers van de nieuwe appartementen.

Bij besluit van 27 januari 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amsterdam aan Rofarma een boete opgelegd van € 43.500,00 voor het omzetten of omgezet houden van zelfstandige woonruimte in onzelfstandige woonruimten zonder vereiste vergunning. [appellante] is eigenaar van de woning aan de [locatie] in Amsterdam (hierna: de woning). De woning bestaat uit vier woonlagen en negen slaapkamers. [appellante] heeft de woning verhuurd via een [makelaar], aan de [stichting]. [appellante] heeft eerder bij besluit van 27 maart 2019 een boete van € 18.000,00 opgelegd gekregen voor het omzetten van zelfstandige woonruimte naar onzelfstandige woonruimten voor dezelfde woning zonder vereiste vergunning. [appellante] heeft een aantal keren een aanvraag voor het verlenen van een vergunning voor het omzetten van zelfstandige woonruimte naar onzelfstandige woonruimten voor de woning ingediend. De aanvragen zijn steeds afgewezen. De laatste aanvraag is van 4 september 2019. Het college heeft die aanvraag bij besluit van 10 december 2019 afgewezen.

Bij besluit van 22 april 2022 heeft het college van burgemeester en wethouders van Katwijk geweigerd aan [appellant] een omgevingsvergunning te verlenen voor de legalisering van het bestaande dakterras op de woning aan de [locatie 1] in Katwijk. [appellant] is eigenaar en bewoner van de woning aan de [locatie 1] in Katwijk. Hij heeft een dakterras gerealiseerd dat ongeveer de helft van het dakoppervlak van de woning beslaat. [partij A], [partij B] en [partij C] wonen in de woningen aan de [locatie 2] en [locatie 3] in Katwijk. Zij vrezen voor overlast van het dakterras vanwege een inbreuk op hun privacy. Op 11 november 2021 heeft [appellant] een aanvraag om omgevingsvergunning ingediend om de bestaande situatie te legaliseren. [appellant] voert aan dat het begrip "dakterras" niet in de planregels is gedefinieerd en dat de omgevingsvergunning daarom niet kan worden geweigerd.

Bij besluit van 12 augustus 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Maasdriel aan [appellante] onder meer een last onder dwangsom opgelegd wegens het in strijd met het bestemmingsplan bedrijfsmatig aanbieden van overnachtingsplekken op het perceel [locatie] in Hurwenen. [appellante] exploiteert aan de [locatie] in Hurwenen een cursuscentrum waar ruimtes worden verhuurd voor het geven van meerdaagse cursussen met overnachtingsmogelijkheid. Op 7 oktober 1991 is een vergunning verleend voor het veranderen van een deel van de schuur op het perceel in een lesruimte met bijbehorende faciliteiten, waaronder drie logeerkamers op de eerste verdieping. Op 12 oktober 2020 en 20 juli 2021 heeft het college controles uitgevoerd en geconstateerd dat er veel meer slaapplekken zijn gerealiseerd dan de in 1991 vergunde logeerkamers en dat er slaapplekken recreatief worden verhuurd. [appellante] betoogt dat de rechtbank ten onrechte heeft geoordeeld dat het aanbieden van overnachtingsplekken in strijd is met het bestemmingsplan.

Bij uitspraak van 5 december 2023 heeft de rechtbank een verzoek van [appellant] om schadevergoeding afgewezen. Op 31 maart 2020 heeft de korpschef aan [appellant] een jachtakte verleend met een geldigheidsduur tot 31 maart 2021. Op 29 oktober 2020 heeft het Openbaar Ministerie aan [appellant] een strafbeschikking opgelegd wegens rijden onder invloed. Bij besluit van 11 februari 2021 heeft de korpschef de jachtakte op grond van artikel 5.4, vierde lid, onder c, van de Wet natuurbescherming ingetrokken. Bij besluit van 1 oktober 2021 heeft de minister van Justitie en Veiligheid het door [appellant] daartegen ingestelde administratief beroep ongegrond verklaard en het intrekkingsbesluit gehandhaafd. Bij besluit van 6 december 2021 heeft de minister het besluit van 1 oktober 2021 herroepen, het administratief beroep gegrond verklaard en het intrekkingsbesluit vernietigd. Op 14 december 2021 heeft de korpschef [appellant] een jachtakte verstrekt.

Bij afzonderlijke besluiten van 6 januari 2020 heeft de minister van Buitenlandse Zaken de aanvragen van [appellant] voor paspoorten voor zijn twee minderjarige zonen buiten behandeling gelaten. [appellant] heeft op 29 oktober 2008 het Nederlanderschap verkregen. Zijn beide zonen zijn op [geboortedatum] 2010 in Rusland geboren. Op [datum] 2018 heeft hij zijn beide zonen in Rusland erkend, waarbij een bewijs van vaststelling van afstamming vaderszijde is opgesteld. Op 26 november 2019 heeft [appellant] samen met de moeder van zijn zonen een Nederlands paspoort voor zijn kinderen aangevraagd. De minister heeft de aanvragen van [appellant] buiten behandeling gelaten, omdat zijn kinderen volgens de minister nooit het Nederlanderschap hebben bezeten. Met het besluit van 26 oktober 2022 is de minister hierbij gebleven.

Bij besluiten van 8 maart en 31 mei 2023 heeft de minister van Financiën een aanvraag van [appellant] om compensatie voor meerdere afgeloste geldschulden afgewezen. Deze uitspraak gaat over compensatie voor afgeloste private schulden in het kader van de Hersteloperatie Toeslagen. Deze regeling is onderdeel van de regeling voor overneming en betaling van private schulden die is opgenomen in de Wet hersteloperatie toeslagen. [appellant] heeft zich op 14 januari 2021 aangemeld voor een herbeoordeling van zijn kinderopvangtoeslag. Als een ouder zich heeft gemeld, beoordeelt de Dienst Toeslagen of deze in aanmerking komt voor een eenmalig forfaitair bedrag van € 30.000,00 (artikel 2.7 van de Wht; ook bekend als de Catshuisregeling). Bij brief van 30 april 2021 heeft de Dienst Toeslagen [appellant] meegedeeld dat de zogenoemde ‘lichte toets’ geen aanleiding heeft gegeven om over te gaan tot het direct uitkeren van de € 30.000,00 van de Catshuisregeling. Bij besluit van 18 september 2021 heeft de Dienst Toeslagen [appellant] na de integrale beoordeling alsnog erkend als een gedupeerde van de toeslagenaffaire en hiervoor heeft hij op 9 september 2021 een compensatiebedrag van € 30.000,00 ontvangen in het kader van de Catshuisregeling.