Uitspraken

[appellant] heeft bij het college van burgemeester en wethouders van Nijmegen aanvragen ingediend voor het omzetten van de zelfstandige woningen aan de [locatie 2] en de [locatie 1] in Nijmegen in onzelfstandige woningen. Het college heeft besloten de vergunningen niet te verlenen, omdat het niet gaat om omzetting in onzelfstandige woningen, maar om omzetting in zelfstandige woningen. Dit betekent dat geen omzettingsvergunning als bedoeld in de ‘Huisvestingsverordening Gemeente Nijmegen 2020’, zoals deze gold op het moment dat de besluiten van 21 januari 2020 en 5 februari 2020 werden genomen, is vereist. Voor het omzetten van de zelfstandige woningen aan de [locatie 1] en de [locatie 2] in meerdere zelfstandige woningen is een omgevingsvergunning op grond van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht vereist, aldus het college.

Bij besluit van 13 januari 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Waalwijk beslist [appellant] geen compensatie te bieden in verband met gewekte verwachtingen. Op 15 december 2017 heeft [appellant] een aanvraag bij het college ingediend voor een omgevingsvergunning voor gebruik van de woning [locatie] in Waalwijk voor kamergewijze verhuur aan vijftien arbeidsmigranten. [appellant] heeft [locatie] op 14 februari 2018 gekocht. Bij besluit van 20 maart 2018 heeft het college de aangevraagde omgevingsvergunning verleend. Het college heeft bij dat besluit de aanvraag van [appellant] getoetst aan de beleidsregels "Huisvesting arbeidsmigranten, vergunninghoudende vluchtelingen en overige personen die geen huishouding vormen gemeente Waalwijk - wijziging 2017". Op grond van deze beleidsregels was de huisvesting van vijftien arbeidsmigranten in [locatie] toegestaan. Tegen de verlening van de omgevingsvergunning is door omwonenden bezwaar gemaakt.

Bij besluit van 18 november 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Woensdrecht aan Zonnepark Agger B.V. een omgevingsvergunning verleend voor het tijdelijk realiseren van een zonneveld op een aantal percelen ten zuidwesten van de kern Woensdrecht. De rechtbank heeft geoordeeld dat het college de omgevingsvergunning voor het realiseren van het zonneveld op de gekozen locatie voor een periode van 25 jaar heeft kunnen verlenen. De rechtbank overweegt daartoe dat het college het bestreden besluit op zorgvuldige wijze heeft voorbereid. De raad van de gemeente Woensdrecht heeft op 3 juli 2019 het "Uitnodigingskader zonne-energie" vastgesteld, waarin een afweging is gemaakt tussen geschikte locaties voor zonne-energie en de beoogde projectlocatie is aangewezen als een "kansrijk gebied". Hierdoor was het college naar het oordeel van de rechtbank niet gehouden om bij het besluit op de aanvraag van de vergunning alternatieve locaties voor het zonneveld te onderzoeken. Gedeputeerde staten stellen dat de rechtbank niet heeft onderkend dat het college geen vooroverleg over de omgevingsvergunning met de provincie heeft gevoerd.

Bij besluit van 19 maart 2019 heeft het college van burgemeester en wethouders van Altena aan [appellante] een tijdelijke omgevingsvergunning verleend voor de bouw van een schuilschuur op het perceel [locatie 1] in Hank in afwijking van het ter plaatse geldende bestemmingsplan. Op 12 februari 2019 heeft [appellante] een aanvraag ingediend voor een tijdelijke omgevingsvergunning voor een schuilschuur op het perceel in afwijking van het bestemmingsplan. De aanvraag is op 14 maart 2019 gewijzigd. De schuilschuur als aangevraagd heeft een oppervlakte van 40,5 m2 en zal worden gebruikt voor kleine opslag. De schuilschuur is feitelijk gerealiseerd in 1988. Niet in geschil is dat de bestaande schuilschuur in strijd is met het ter plaatse geldende bestemmingsplan "Buitengebied". De gevraagde omgevingsvergunning is op 19 maart 2019 verleend Op 10 juni 2020 heeft het college de gevraagde omgevingsvergunning alsnog geweigerd. Dat besluit betreft een beslissing op het bezwaar van [partij], wonende aan de [locatie 2] in Hank.

Bij besluit van 17 december 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Ermelo afwijzend beslist op het verzoek van de Stichting om handhavend op te treden tegen het gebruik van rubbergranulaat als "infill-materiaal" voor kunstgrasvelden van voetbalvereniging DVS’33 aan de Sportlaan 27 te Ermelo. Op de locatie is een sportcomplex gevestigd met diverse voetbalvelden. De gemeente Ermelo en InterActie - Sportbedrijf Ermelo B.V. (hierna tezamen en in enkelvoud: de gemeente) zijn eigenaar respectievelijk beheerder/onderhouder van dit sportcomplex. De voetbalvereniging is gebruiker. Op de locatie bevinden zich drie kunstgrasvelden, waaronder een zogenoemd pannaveld. Het hoofd- en trainingsveld zijn in 2010 aangelegd en in 2020 gerenoveerd; het pannaveld is in 2015 aangelegd. Bij deze velden is gebruikgemaakt van rubbergranulaat als "infill-materiaal".

Bij besluit van 12 mei 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Amersfoort het verzoek van [wederpartij] om handhavend optreden tegen het parkeren van auto’s in het gazon bij de woningen aan de Zalm, Blankvoorn en Brasem in de Stadstuin in Amersfoort, afgewezen. Het gaat in deze zaak om twee verzoeken van [wederpartij] om handhavend optreden in zijn buurt de Stadstuin in Amersfoort. In de Stadstuin zijn de gemeenschappelijke voorzieningen geen eigendom van de gemeente, maar mandelig eigendom van de 763 bewoners. Hierbij valt te denken aan het gazon en de binnenterreinen in de Stadstuin. Het college heeft in beide gevallen het door [wederpartij] gemaakte bezwaar niet-ontvankelijk verklaard. Het college heeft zich in op het standpunt gesteld dat [wederpartij] geen belanghebbende is in de zin van artikel 1:2 Algemene wet bestuursrecht om de volgende redenen: 1) de afstand tussen de woning van [wederpartij] en de betreffende locaties is te groot (minimaal 130 meter); 2) als het betreffende gebied valt onder het mandelig eigendom, dan is het aandeel van [wederpartij] onvoldoende om hem als belanghebbende aan te merken.

Bij besluit van 17 december 2020 heeft het college van burgemeester en wethouders van Putten afwijzend beslist op het verzoek van de Stichting om handhavend op te treden tegen het gebruik van rubbergranulaat als "infill-materiaal" voor kunstgrasvelden van SDC Putten aan de Roosendaalseweg 111 te Putten. Op locatie 1 onderscheidenlijk locatie 2 zijn sportcomplexen van SDC Putten respectievelijk Rood Wit’58 gevestigd. De Stichting Sportaccommodatie SDC Putten is erfpachter van het sportcomplex op locatie 1 en de Stichting Buitensport Putten is (onder)erfpachter van het sportcomplex op locatie 2. De afzonderlijke voetbalverenigingen zijn gebruikers. Op locatie 1 bevinden zich drie kunstgrasvelden, die voorzien zijn van rubbergranulaat als "infill-materiaal", en op locatie 2 bevinden zich twee van dergelijke kunstgrasvelden, waaronder een zogenoemd pannaveld. Op locatie 1 is een veld in 2010 aangelegd, dat in 2020 is gerenoveerd, en twee velden zijn in 2016 aangelegd. De velden op locatie 2 zijn in 2008/2009 aangelegd en in 2019 heeft een renovatie daarvan plaatsgevonden.

Bij besluit van 16 februari 2021 heeft het college van burgemeester en wethouders van Zwolle afwijzend beslist op het verzoek van de Stichting om handhavend op te treden tegen het gebruik van rubbergranulaat als "infill-materiaal" voor kunstgrasvelden van voetbalvereniging VV Berkum (hierna: de voetbalvereniging) aan de Boerendanserdijk 53-55 te Zwolle. Op de locatie is een sportcomplex gevestigd met diverse voetbalvelden. Op de locatie bevinden zich drie kunstgrasvelden: een hoofdveld, een veld dat aangeduid wordt als "veld 2" en een zogenoemd pupillenveld. Op het hoofdveld en veld 2 wordt sinds 2017 respectievelijk 2018 gebruikgemaakt van rubbergranulaat als "infill-materiaal". Het pupillenveld, waarbij eveneens rubbergranulaat is toegepast, is in 2010 aangelegd en in 2020 gerenoveerd. Ten behoeve van het hoofdveld, veld 2 en het zogenoemde pupillenveld is een zakelijk recht, in de vorm van een opstalrecht, gevestigd dat voorziet in de aanleg en instandhouding van de velden op de betreffende gronden.