Bezwaren tegen Haags bestemmingsplan 'Strand' zijn ongegrond

Het bestemmingsplan regelt het gebruik en het beheer van het hele Haagse strand, vanaf de grens van de gemeente Westland tot de grens van Wassenaar, exclusief de Pier van Scheveningen. In het plan zijn beperkingen opgenomen voor de bebouwing op het strand. Strandpaviljoen De Waterreus kwam hiertegen in verzet, omdat door deze beperking van de oppervlakte een deel van de bestaande bebouwing niet is meegenomen in het plan. Ook zou de Waterreus op grond van het plan niet meer kunnen uitbreiden, terwijl andere paviljoens dat wél kunnen. Dit zou in strijd zijn met het gelijkheidsbeginsel. Verder was een aantal omwonenden tegen de provinciale goedkeuring van het plan in beroep gekomen. Zij waren het niet eens met de plannen van de gemeente Den Haag om de Strandweg ter hoogte van de Vuurbaakstraat te verhogen. De verhoogde weg zou volgens hen leiden tot geluidsoverlast. Zij betwistten de uitkomsten van het onderzoek dat de gemeente naar de geluidsbelasting heeft laten uitvoeren. Ook zou verhoging van de Strandweg hun vrije uitzicht op de zee belemmeren. Naar het oordeel van de Raad van State treffen de bezwaren van zowel het strandpaviljoen als de omwonenden geen doel.

Het bestemmingsplan 'Strand' vervangt een groot aantal oudere bestemmingsplannen voor het Haagse strand. Omdat de strandbebouwing grotendeels op de zogenoemde kernzone van de zeewering ligt, moet volgens de gemeenteraad massale bebouwing worden tegengegaan. Daarom zijn ter bescherming van de zeewerende functie van het strand, bouwbeperkingen opgenomen in het plan. De nieuwe inrichting van de Strandweg maakt onderdeel uit van het ontwerp voor de boulevard van de Spaanse architect Manuel de Solà-Morales. Hierin wordt het langzame verkeer en de wandelpromenade gescheiden van het autoverkeer. Volgens de gemeente Den Haag is hiervoor een hogere aanleg van de Strandweg noodzakelijk.

Lees hier de volledige tekst van de uitspraak met zaaknummer 200907680/1.